คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ข้างห้องมาร์คแบม : บทที่ 11
บอกเลยว่าเหตุการณ์ตรงหน้าที่ผมกำลังเจออยู่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมคิดว่ามันจะเกิดขึ้น เนื่องจากดูท่าทางไอ้พี่มาร์คเมื่อครู่แล้วผมคิดว่าผมควรตายคาห้อง ไม่ใช่มานั่งหน้าสลอน อยู่บนโต๊ะกินข้าวตัวเล็กในห้องพี่มาร์ค พอเข้ามาถึงพี่มาร์คก็ชี้จุดให้ผมนั่ง ผมคิดว่ายังไงคืนนี้กูเสร็จแน่ๆ แต่เปล่าเลย สักพักหลังจากนั้นพี่มาร์คมันก็กลับมาพร้อมกับข้าวสองจาน แถมมีหมูผัดอะไรสักอย่างเอามาว่าตรงหน้าผม
ให้ตายผมว่าหน้าผมตอนนี้คงต้องงงเอามากๆ พี่มาร์คเดินมานั่งตรงข้าม มองมาที่ผม แต่ไม่พูดอะไรออกมา โอเคครับคุณพี่ คุณพี่มามุกความเงียบสงทุกอย่าง แต่ให้ตายเหอะ ทำไมต้องจ้องผมซะตัวจะพรุนขนาดนี้ด้วยว่ะ ก็คนเหมือนๆกันมองแล้วมันจะได้อะไรติดมือมาก แล้วคุณคิดว่าผมทำยังไง ผมก็ไม่ทำไงก็มองจานข้าวเนี่ยแหละ กะว่าถ้าพี่มันยังไม่หยุดมองผม ผมก็จะไม่หยุดมองจานข้าวในมือ
เกมส์ความเงียบ คุณรู้ไหมวิธีที่จะชนะก็คือ ใครเป็นคนเงียบได้นานกว่ากัน....และผมขอยอมแพ้ T^T กูทนความอึดอัดแบบนี้ไม่ได้อีกต่อไปแล้วครับผม มึงจะเอาอะไรมึงพูดมา
“พี่จะจ้องผมจนจะทะลุเลยป่ะ ? คนเหมือนๆกันจะมองอะไรหนักหนา ข้าวจะกินไหม กินดิรออะไร” แหมทำยังกับกูเป็นเจ้าของห้องเลย
“หึหึหึ นายตลกเป็นบ้าเลย” แหมหัวเราะทีโลกสว่างสดใสเลยมึง แล้วกูเนี่ยจะหน้าร้อนไปทำไม ผมรีบตักหมูขึ้นกินทันที
“พี่ชวนนายกินแล้วเหรอ” พูดมาทีนี่สะอึกเลย....กูขอโทษนะที่มารยาททราม ไม่กินแล้วโว้ย ผมหันหน้าไปมองไอ้คนเจ้าเล่ห์และกวนบาทาตรงหน้า
“พี่ไม่ได้ชวนหรอก ผมทรามเองที่กินโดยไม่ขอเจ้าของห้อง”
“ฉันพูดแค่นิดเดียวแต่นายตีความไปเองทั้งนั้น เป็นพวกคิดเองเออเองเก่งเนอะ กินไปเถอะฉันล้อเล่น” ถึงผมจะรู้สึกว่าไอ้ประโยคนั้นแอบกัดผมอยู่ แต่ความหิวไม่เข้าใครออกใครเอาว่ะ กูมาถึงจุดที่ถอยหลังไปไม่ได้แล้วก็คงมีแต่เดินหน้ากินอย่างเดียว
“พี่คงไม่ใส่ยาอะไรลงไปหรอกใช่ป่ะ คงไม่แค้นผมถึงขั้นวางยาใช่ไหม” ถึงปากจะถามแต่ผมก็ตักหมูกินไปเรียบร้อย
“มีอย่างที่ไหนกินไปแล้วค่อยถาม ถ้าฉันใส่ไปจริงนายคงตายไปแล้วล่ะตอนนี้” แล้วพี่ท่านก็ตักหมูแล้วก็เป่า ไอ้เราก็เข้าใจว่ากินเอง แต่จู่ๆไอ้หมูชิ้นนั้นก็ถูกมาว่างในจานผมซะงั้น บรรยากาศโรแมนติกประดุจแจ็คกับโรสมาเอง
“ไม่ต้องเป่าหรอก ผมไม่อยากกินน้ำลายพี่” แล้วผมก็คีบหมูไปคืน ขอโทษนะ เห็นเงียบๆ แต่พี่ก็เลือกนะจ้ะ ….^^
“หนีทำไม” คำถามแรกส่งออกมาจากคนที่ยุ่งกับการกิน แต่ก็ยังอุตส่าห์มองหน้าผมไปด้วย
“แล้วตามทำไม” ผมว่าคำตอบของผมก็คงชวนกวนตีนพี่เขาไม่ต่าง
“มันหงุดหงิด”
“หงุดหงิด... หงุดหงิดที่เห็นผมหนีอ่ะนะ”
“ก็ใช่อ่ะดิ ฉันไปทำอะไรให้นายเกลียดหนักหนา แค่ทำเสียงดังแค่นิดเดียว ต้องเกลียดกันไปทั้งชาติเลยรึไง”
“ก็ไม่ขนาดนั้น หรอก ผมแค่เขินที่จะเจอพวกพี่หลังจากที่ผมปล่อยไก่ไป”
“สรุปที่ที่หนีเพราะอายเรื่องวันนั้นเนี่ยนะ นายอายุกี่ขวบ”
“จะกี่ขวบมันก็เรื่องของผม ตอนนี้ผมก็มานั่งหน้าสลอนให้พี่กัดอยู่นี่ไง”
“....ถ้านายโดยฉันกัดจริงรับรองไม่มีทางมานั่งหน้าสลอนแบบนี้หรอก นายน่าจะต้องนอนราบไปกับเตียงมากกว่า” เย็ดเข้ จู่ๆ ก็มาเล่นมุกใต้สะดือซะงั้น กูนี่ปรับอารมณ์ไม่ทันเลย
“พูดซะเดี๋ยวผมก็มีอารมณ์หรอก”
“แค่นี้ก็....ขึ้นเลยว่างั้น” ไอ้ฉิบหาย กูว่าไอ้เชี่ยพี่มาร์คแม่งโคตรของความเสื่อม ผมแค่ล้อเล่น แต่มันแม่งไม่ใช่แค่พูด แต่มันเสือกมองต่ำรอดมองมาใต้โต๊ะ ผมนี่หุบขาแทบไม่ทัน
“พี่แม่งเสื่อม ถ้าเป็นโทรทัศน์ที่บ้านผม ต้องขึ้นคำเตือนเด็กต่ำกว่า 18 ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำแล้วโว้ย”
“ฮาฮาฮา กินกันต่อเหอะ”
“พี่ทำอาหารกินเองบ้างไหม”
“ไม่ขี้เกียจ ส่วนใหญ่ซื้อเอา”
“รู้ไหม.....ฉันชอบนาย” ประโยคเดี๋ยวแต่เล่นเอาน้ำที่ผมกำลังดื่มแทบพุ่งออกมา กูได้ยินอะไรที่มันผิดเพี้ยนไปรึเปล่า กูขี้มโนไปเองรึเปล่า บอกสิว่ากูฝันไป
“เมื่อกี้ผมว่าผมคงหูฝาดได้ยินพี่บอกว่าชอบผม”
“ไม่ได้หูฝาดหรอก....ฉันชอบนาย” คราวนี้ผมได้ยินชัดเลย พอตั้งสติได้หน้าผมก็ร้อนจนผมคิดว่ามันหน้าผมตอนนี้ถ้ามันไหม้ได้ ผมว่าหน้าผมคงเกรียมกรอบไปแล้วงานนี้ ไม่ใช่แค่นั้นนั้นหัวใจบ้านี่ก็เต้นแรงซะจนเหมือนจะหลุดออกมา มึงไม่เต้นเป็นมาเป็นฮาจิมาเลยล่ะมึง ถ้ามึงจะเต้นแรงขนาดนี้
ผมสบสายตาจ้องกลับไป มองไอ้คนตรงหน้า ไอ้คนตรงหน้าก็นิ่งซะ ไม่เห็นการล้อเล่นอะไรอยู่ในนั้น
“นี่พี่....จริงจังป่ะ ?”
“แล้วทำไมต้องโกหก ฉัน...”
“อย่าพูด ได้โปรด” ผมคิดว่าไม่สามารถทนฟังคำบอกว่าชอบจากปากของไอ้พี่มาร์คได้อีกแน่นอน ถ้าได้ยินอีกครั้งผมคงต้องวิ่งเผ่นกลับห้อง ไปจัดการอารมณ์และเรียกสติของตัวเองกลับมาก่อน
“ไม่ดีใจเหรอ ฉันว่าใครได้ยินฉันพูดแบบนี้ก็น่าจะดีใจนะ”
“พี่ถามจริงเหอะ ที่บ้านผลิตความมั่นใจให้แดกใช่ป่ะ ถึงได้มั่นใจโคตรพ่อขนาดนี้”
“ก็....นายตลก...คนจะชอบก็ไม่แปลก”...หลังจากบอกชอบกูเสร็จก็ต่อด้วยคำว่ากูตลก นี่มันเป็นการบอกชอบสไตล์ เดือนบริหารใช่ไหม ผมนี่ไปต่อไม่ถูกเลย ชอบกูเพราะกูตลก กูควรต้องดีใจจนน้ำตาไหลพราก จุดพลุฉลองไปสามบ้านแปดบ้านเลยไหมงานนี้
“ชอบเพราะ...ตลก...ผมตลก...ผมเนี่ยนะ” ผมชี้กลับมาที่ตัวเองอีกรอบ
“อืมชอบ....อยากมีน้อง..อยากมีเพื่อนแบบนี้” คำพูดประโยคนี้เหมือนเป็นการตีแสกหน้า หยุดทุกอารมณ์ทุกความรู้สึก หยุดทั้งหัวใจที่เต้นแรง หยุดความร้อนที่หน้า ประโยคเดียวครอบคลุมทุกความหมายของทุกประโยคที่พูดมา
ไอ้เหี้ยเมื่อกี้หัวใจกูเกือบวาย ไอ้พี่มาร์ค
“พี่ควรจะพูดประโยคเมื่อกี้ก่อนที่จะบอกประโยคชอบออกมานะ พี่รู้ไหม พี่ทำเอาหัวใจผมเกือบจะวายตายคาที่”
“สรุปเมื่อกี้นายคิดไปเองสินะว่าฉันชอบนายแบบ....”
“ก็จู่ๆ พี่ก็พูดแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย มาแต่คำว่าชอบ เป็นไอ้บ้าที่ไหนก็ต้องคิดเหมือนผมทั้งนั้นแหละ พอถามจริงจังไหมดันเสือกบอกไม่ได้โกหกอีกตั้งหาก พี่ช่วยเลิกพูดอะไรชวนใจหายใจคว่ำสักทีเถอะครับ”
“ฮาฮาฮา ก็นายคิดของนายไปเองนะ แต่เอาเหอะ ฉันยอบรับก็ได้ว่ารอบนี้ตัวเองอาจจะผิดไปนิด”
“พี่ผิดไปเยอะเลยแหละ พี่รู้ไหมไอ้ประโยคเมื่อกี้ถ้าเป็นคนอื่นฟัง...เขาคงคิดไปไหนต่อไหนจนถึงดาวอังคารแล้ว....แบบนี้มันเข้าข่ายหลอกลวงผู้บริโภค.......ล่อให้เสียวแล้วเลี้ยวกลับ.....นะครับผม”
“มันกลายเป็นแบบนั้นได้ไง สรุป.....นายอยากให้ฉันจริงจังว่างั้น...?”
“มะ...ไม่ใช่โว้ยยยย ผมแค่ยกตัวอย่าง คุยกับพี่แล้วปวดกะบาลผมกินต่อดีกว่า” ให้ตายอยู่ด้วยกันไม่ถึงชั่วโมงผมว่าผมคงอายุสั้นลงไปอีกเยอะ
“พี่นี่กวนตีนเนอะ ถามจริงแบบต้มอะไรให้กินเหรอตอนเกิด”
“รู้ได้ไงว่าฉันกวน”
“ก็ดูจากที่เราคุยกันวันนี้ดิ กวนแบบนี้ ถามจริง นี่เป็นเคล็ดลับของผู้ชายเจ้าชู้ใช่ป่ะ จะได้ไปใช้บ้าง”
“นายแอบด่าฉันรึเปล่า”
“ผมชม นี่ถ้าพี่ไม่ดีขนาดนี้ สาวๆ จะตามพี่กันทำไมจริงป่ะ สรุปนี่เคล็ดลับของเดือนบริหารว่างั้น”
“กับคนที่ฉันจีบ ฉันไม่ได้ทำตัวแบบนี้ แค่คูลๆ เท่ๆ สาวๆ หนุ่มๆ ก็กรี๊ดสลบ”
“โอโห้ ความมั่นใจมาเต็มถามจริง ไปเอาความมั่นแบบนี้จากที่ไหนเนี่ย เพื่อผมต้องไปหามาบ้าง หน้าจะได้หนาแบบพี่บ้าง”
“ก็คนมันหล่อเลือกได้ จะให้ทำไง” ถ้าเป็นคนอื่นพูดผมคงอยากมีต่อย แต่พออกมาจากเดือนปากเดือนมหาลัยแบบนี้....กูแดกจุดอย่างเดียว
“ผมนี่เงิบเลย เกิดมาไม่เคยเจอใครมั่นเท่านี้มาก่อน อ้อ นอกจากพี่จะมั่นเกินแล้วพี่ยัง ท่าเยอะอีกตั้งหาก”
“รู้ได้ไงว่าฉันท่าเยอะ”
“จากนิสัยพี่ได้รู้จักกันมา ไม่เรียกว่าเยอะก็ไม่รู้จะยังไงแล้ว”
“นายจะมารู้จักท่าฉันได้ไง ฉันว่าฉันยังไม่ได้จัดให้นายสักท่า” โอ๊ยไอ้เชี่ยมาร์ค บอกกูทีว่าจะให้กูทำยังไง ทำไมพูดอะไรๆ มันก็วกกลับมาเรื่อง NC18+ ได้ตลอดว่ะ
“พี่นี่บ้ากามเนอะ”
“ฮาฮาฮา ก็ดูจากที่นายพูดแต่ละเรื่องดิ ถ้าจะบอกฉันบ้ากามก็เหมือนนายด่าตัวเองรึเปล่า เพราะเกือบ 80% ที่พูดมา นายเป็นคนพูดนำทั้งนั้นเลยนะ”
“ไอ้ท่าเยอะ ผมไม่ได้หมายถึงท่าอะไรบนเตียงสักนิด แต่ท่าเยอะของผมหมายถึงพี่เป็นคนเยอะๆ ล้นๆ แปลกๆ ไม่รู้เป็นบ้าอะไรเดี๋ยวดี เดี๋ยวไม่ดี บอกตรงๆเดาทางไม่ถูก”
“แล้วอยากเดาถูกไหม” คือ พอพูดจบพี่ท่านก็ย้ายฝั่งมานั่งข้างเดียวกันทันที ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยหันหน้างงๆ ของตัวเองไปมองสบคนที่ย้ายมานั่งข้างๆ
“อยากเดาถูกป่ะละ ถ้าอยากเดาถูกก็ใกล้เข้ามากว่านี้ดิ มารู้จักกันให้ดีกว่านี้ มาเป็นพี่น้อง มาเป็นเพื่อนกันรับรองนายได้รู้จักฉันถึงข้างใน แบบเนื้อถึงตัวฉัน” ไอ้เลวมึงจะพูดไปแล้วเอาหน้ามาเข้าใกล้กูทำไม มือมึงอีกลูบเสื้อกูทำไม กูนี่ก็ประหลาดไม่หลบสายตาไม่หนี ไม่ทำอะไรสักอย่าง
ปล่อยให้รุ่นพี่ข้างตัวมันขยับมาใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงไอร้อนของร่างกาย ที่ผมก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ามันเป็นอุณหภูมิของผมหรือผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆกันแน่ๆ มือของพี่เขาเลื่อนมากุมมือของผม
ให้ตายมือมึงล้างรึยัง -*-
“ถามจริง พี่ชอบอ่อยคนอื่นแบบนี้ตลอดรึเปล่า” หลังจากที่ประโยคนี้ออกจากปากผมไป ไอ้คนตรงหน้าถึงกับชะงักแล้วถอยตัวออกไปเล็กน้อย
“นี่นายรู้สึกว่า ฉันอ่อยนายอยู่ ว่างั้น” เอ่อกูอยากจะบอกว่าท่าทางมึงตอนนี้ถ้าไม่เรียกว่าอ่อยกูแล้วจะให้กูเรียกว่าอะไรล่ะ ไอ้หอกเอ้ย
“ก็ที่พี่ทำ แบบนี้ถ้าไม่เรียกว่าอ่อย จะเรียกอะไร ถ้าผมอารมณ์ขึ้นมาจริงๆ พี่จะเสียความแมนให้ผมจริงแล้วนะตอนนี้ ผมยิ่งไม่ค่อยได้ปลดปล่อยอยู่ ทำแบบเนี่ยเดี๋ยวผมก็คิดไปถึงดวงจันทร์หรอก”
“....” มองหน้ากูทำไม หน้ากูไม่มีเลขอะไรสักหน่อย
“ถามจริงเหอะ ชอบจีบดะ จีบขอไปทีกับคนอื่นแบบนี้ทุกคนเลยรึไง หรือเพราะมั่วจนเป็นนิสัย อยู่ใกล้ใครอารมณ์เลยเกิดได้ตลอด ระวังเหอะ วันหนึ่งถ้าพี่เกิดไปรักใครจริงๆ เข้า เขาจะเอาพี่ไม่ลงเพราะพี่มันมั่วเกินเหตุ”
“นายนี่มัน.....”
“จริงๆ แล้วที่พี่แกล้งผมบ่อยๆ ด่าผมบ่อยๆ วิ่งตามหาผมตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเนี่ย พี่ชอบผมใช่ไหม เพราะถ้าพี่ไม่ชอบ...พี่จะทำตัวแบบนี้ทำไม...บอกมาเหอะหลงเสน่ห์คนหน้าตาบ้านๆ แบบผมก็บอก ถึงหน้าตาผมจะธรรมดา แต่ลีลาผมไม่แพ้ใครนะ” กูก็กล้าพูดเนอะ....กูมีกับเขาที่ไหนล่ะลีลาเนี่ย ขนาด ลีลาส กูยังไม่ได้ด้วยซ้ำ
ผมก็โม้ไปเรื่อยอ่ะครับ อารมณ์มันมา เลยคะนองปากไปเรื่อยๆ หากไอ้พี่มาร์ค เอาจริงขึ้นมาผมคงอยากบีบคอตัวเองตายตรงนี้เพราะความปากพล่อยของตัวเอง
“.....” ก่อนที่คนตรงหน้าจะพูดอะไรผมก็พูดต่อทันที
“ผมพูดเล่น ที่ผมพูดมานะผมพูดเล่น ผมรู้คนอย่างพี่ไม่ชอบผมหรอก ผมแค่อยากเอาคืนเล็กๆ ฮาฮาฮา ไม่เอาเนอะ คนอย่างมาร์ค ต้วนคงไม่ได้จริงจังกับคำพูดล้อเล่นอันไร้สาระของผมหรอกนะ ขอบคุณสำหรับข้าวมื้อนี้แบมกลับแล้วนะ” ก่อนที่ผมจะโดนฆ่าตายคาห้อง ผมก็รีบลุกแล้ววิ่งกลับห้องตัวเองทันที
ขอโทษทีนะมาร์ค ต้วนแต่คนแบบพี่กันต์ ไม่ใช่คนง่ายๆ หรอกนะครับผม
ผมตั้งใจที่จะรีบชิ่งพูดออกมาก่อนว่าล้อเล่น แทนทีจะปล่อยให้พี่มาร์คได้ตอกกลับมาว่า ไม่ใช่ทีนี้ พี่มาร์คเลยพูดไม่ได้ ไอ้ครั้น ถ้าพี่มาร์คจะมาพูดปฏิเสธอีกทีหลังจากผมบอกว่าล้อเล่นจบ ทีนี้ก็ยิ่งพูดไม่ได้เข้าไปใหญ่
ทำไมอ่ะเหรอครับ.......?
ก็เพราะ ถ้ายิ่งพูดแบบนั้น ....มันก็จะกลายเป็นดูเหมือนว่า เขาร้อนตัวอ่ะดิ
มันก็จะยิ่งดูเหมือนเขาแอบแอบคิดอะไรกับผมจริงๆ
หึหึหึ
คนอย่างเขาคงเจ็บใจแทบบ้า ที่โดนหาว่าแอบชอบผม ร้อยทั้งร้อยผมว่ามีแต่คนมาชอบเขา ส่วนไอ้เรื่องที่เขาจะไปชอบใครผมว่ามันก็มีหรอกนะ แต่ผมยิ่งกว่าแน่ใจว่า....ตลอดชีวิตมาร์ค ต้วน ต้องไม่เคยเจอแบบเมื่อกี้แน่นอน
คิดแล้วผมล่ะโคตรสะใจ....
กว่าจะรู้ตัวว่าโดนผมเล่นก็คง....สายไปซะแล้วนะครับคุณพี่....
เราขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง......แต่คุณมาร์ค ต้วน ครับ คุณไม่ได้ไปต่อแล้วล่ะครับผม.......
…..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -……
TALK !!!!
มาอัพตอนวันตรุษจีนพอดีเลย
ขอให้นักอ่านทุกท่านของกระต่ายโหด สวยๆ หล่อๆ (จะมีใครบ้างไหม) รวยๆ เฮงๆ กันถ้วนหน้านะคะ
รอบก่อนหายไป 2 อาทิตย์ รอบนี้หายไปเกือบ 2 อาทิตย์ แค่เกือบแต่ยังนะตัว แค่ 12 วันเท่านั้น
มีใครคิดถึงเค้าไหมเนี่ย กร๊ากกกก แต่กระต่ายโหดคิดถึงทุกคนนะคะ
ถึงจะมาอัพช้า แต่ก็ยังมาอัพนะจ้ะที่รัก (ขอคะแนนความสงสารเต็มที)
ขอบคุณคนอ่านทุกคนจริงๆค่ะ #ข้างห้องมาร์คแบม
คุณคิดว่าในตอนนี้ ใครวินกว่ากัน
กด 1 พี่มาร์ค เพราะ นางเล่นน้องมาตลอดตั้งแต่ต้นตอนจนเกือบจะจบ
กด 2 น้องแบม ถึงนางจะมาวินตอนท้ายแบบป่วงๆ ของนาง แต่นางก็ยังวินในใจฉัน
ความคิดเห็น