คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ข้างห้องมาร์คแบม : บทที่ 8
ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนรถไอ้ฮยอน เพื่อนเลิฟ พอขึ้นมาสักพัก ไอ้คุณเพื่อนก็เปิดเพลงซะดังลั่นรถ จนผมหูจะแตก ผมเลยหันไปปิดเสียง พอปิดเสียงไอ้ฮยอนก็กลับมาเปิดใหม่ แข่งกันปิดๆ เปิดๆ อยู่ในรถ ผมทำสายตาด่ามัน แต่มันก็ทำสายตาด่าผมกลับประมาณว่านี่ รถ ของ กู !!!
“แบม นี่ รถ ของ กู กูขอย้ำว่า รถ ของ กู” เห็นมะยังคิดไม่ทันสามวิไอ้ฮยอนก็พูดออกมา นี่มั้งที่เค้าบอกว่าแค่มองตาก็รู้ใจ อี๋ๆๆๆ กูจะอ้วก กูไม่เอา กูไม่อยากรู้ใจมึงงง
“แต่กูเป็นแขกขึ้นประทับบนรถให้มึงนะ มึงเคยมีแขกไปบ้านไหม ซึงฮยอน ถ้าแขกไปบ้านมึงก็ควรปฏิบัติกับเขาอย่างดีหยิบน้ำหยิบหยิบขนมมาบริการ กูขึ้นรถมึง กูก็ควรได้รับการบริการที่ดีจากมึง กูไม่ชอบเสียงดังมึงก็ควรจะเกรงใจกูสิครับ”
“มึงไม่ใช่แขก มึงเป็นแค่คนอาศัย เข้าใจนะเบบี๋ แต่กูยอมให้มึงก็ได้เห็นแก่ที่มึงหกล้ม หน้าทิ่มไปเมื่อกี้ สำนึกบุญคุณกูไว้นะจ้ะน้องแบม” แหม บุญคุณ การที่กูเหยียบขึ้นรถมึงนี่คือบุญคุณมากสินะ เหอะเมื่อก่อนตอนยังไม่มีแฟน กูก็นั่งประจำ พอมีแฟนหน่อยถีบหัวกูซะแหละ นี่แหละเพื่อนแท้ นี่แหละรสชาติของชีวิต ควายมฮยอนอย่าให้มึงอกหักมานะกูจะเหยียบซ้ำให้จมดินเลย
“จะด่ากูก็ด่าออกมาเลยนะ ด่าในใจนี่กูไม่เจ็บ”
“กูไม่อยากด่ามึง ไม่ใช่อะไรนะ กูกลัวเปลืองน้ำลาย แต่ฮยอนเมื่อกี้ตอนกูแปะพสาเตอร์ให้พี่มาร์ค ใจกูเต้นด้วยว่ะ”
“แบมอย่าให้กูด่า ถ้าใจมึงไม่เต้นมึงก็ตายไปแล้วดิ” หลังจากที่คุยกันในรถมานานไอ้ฮยอนก็ได้เวลาถอยรถออกจากที่จอดรถสักที
“ไอ้.....มึงนี่กวนตีนตลอด หัวใจกูก็เต้นตลอดแหละ แต่เมื่อกี้มันเต้นแรง ใจสั่นๆ ด้วยนะเว้ยกูเป็นอะไรรึเปล่าวะ” มันถอยเกียร์หยุดแล้วหันมามองหน้าผมตาโตทันที
“ที่มึงเป็น เกิดได้จาก สองกรณี กรณีที่หนึ่งช่วงนี้มึงไม่ค่อยได้นอน กินข้าวก็ไม่น่าจะเต็มอิ่ม มึงเลยอาจจะเพลียๆ ใจสั่นๆ ก็ไม่แปลก กรณีที่สอง โคตรจะง่ายและน่าจะใช่สำหรับมึง นั่นก็คือ …..”
“มึง มัน เป็น ไอ้ ใจ ง่าย”
“ใจง่ายบ้านพ่อ มึงสิ” ผมตบหัวไอ้ฮยอนไปอย่างแรง สมกับความสิ้นคิดของมัน
“กูพูดความจริง มึงตีกูทำไม มึงหวั่นไหวก็บอกดิ กูไม่ด่ามึงหรอก กูดีใจจนน้ำตาจะไหลแล้วเนี่ย ความรู้สึกเหมือนกำลังส่งลูกสาวเข้าสู่เรือนหอ”
“อย่าให้กูด่าหยาบคายนะ ไอ้เห็บหมาใครเจ้าสาว ใครเจ้าบ่าวพูดดีๆ ดิ แล้วใครจะแต่งกับใครก็ไม่ใช่เรื่องของกู จบนะ”
“มึงมองตากูดิ มึงพูดมาดิ ว่ามึงไม่มีหวั่นไหว วาบหวิว สยิ้วกิ้วกับพี่มาร์คเลย”
“ห่า คำพูดของมึงแต่ละประโยคกูฟังแล้วอยากจะบ้า ถึงกูจะเคยเห็นหัวนมพี่มาร์ค หรือ โดนพี่มันจุ๊บเหม่ง หรือแม้แต่เมื่อกี้ที่โดนกอด คนอย่างพี่กันต์บอกเลยไม่มีหวั่นไหว ไม่ไหวเอน มั่นคงประดุจหินผา ถึงพี่มันจะมาแก้ผ้าให้กูเห็นทั้งตัว รุ่นนี้ก็ไม่มีตื่นเต้น พี่กันต์บอกเลยเป็นคนท่ายาก ใจง่ายนี่ไม่มีในพจนานุกรม”
“หรา กูเชื่อมากเลยไอ้แบม แล้วที่มึงเมื่อกี้บอกใจเต้น ใจสั่นมันคืออะไรละครับ”
“ก็อย่างที่มึงพูดไง ไม่ได้นอนหลายคืน กูล้มด้วยไง ใจมันเลยสั่นๆแปลกๆ ไม่ใช่เพราะสายตาที่พี่มาร์คมองมาแน่นอน กูจะชอบมันลงได้ไง หน้าตาแม่งก็งั้นๆ หุ่นก็ขี้ก้างจะตายชัก ทำสีผมเหมือนบ้านน๊อก บ้านนอก ที่สำคัญมั่วบันลือโลกซะขนาดนั้น กูชอบลงกูก็ขี้หมาแล้ว”
“ที่มึงด่ามาเนี่ย นอกจากพี่เขาจะเป็นเดือนคณะแล้ว เขายังเป็นเดือนมหาลัยด้วยนะ เผื่อมึงจะไม่รู้ ระวังเหอะแฟนคลับเขามาได้ยินมึงจะไม่เหลือชีวิตมาเรียน แล้วก็อย่าเผลอชอบพี่เขาละ ไม่งั้นมึงเป็นไอ้ขี้หมาแน่แบม”
“คอยดูก็แล้วกัน อย่างพี่กันต์มีแค่พี่แทเท่านั้นถึงเหมาะสม”
“เฮ้ออออ กูฟังแล้วเพลีย” มึงถอนหายใจแบบนี้ กูว่าชีวิตมึงต้องสั้นไปอีกหลายปีแน่ไอ้ฮยอน สมน้ำหน้า -0-
“มึงจะถอยรถออกได้รึยัง รถข้างหลังจะด่าชื่อพ่อมึงแล้วฮยอน”
…..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………
หลังจากที่ไอ้ฮยอนมาส่งผม ถึงห้องมันก็จัดการคุ้ยหาหนังสือ ของมันจนเจอ แต่.....แฟนมันกลับโทรมาบอกว่าแม่โทรตามให้กลับบ้านด่วน ไอ้ฮยอนไอ้หมาถูกทิ้ง (ชั่วคราว) เลยตัดสินใจที่จะมานอนค้างที่ห้องผม เพราะมันไม่อยากกลับไปนอนคนเดียว แต่เหตุผลของมันจริงๆ คือ มันกลัวผีจนขึ้นสมอง มันเลยไม่กล้านอนในห้องคนเดียวเด็ดขาด
นอกจากมันจะมาค้างที่ห้องผมเป็นภาระของผมแล้ว มันยังมีหน้าโทรชวนยองแจมามาเป็นภาระเพิ่มเติมให้ผมอีกคน ไอ้ยองแจก็บ้าจี้ ตอบตกลงทันที ทั้งที่ปกติร้อยวันพันปีแม่งไม่เคยคิดที่จะมาค้างห้องผม แต่วันนี้มันเกิดนึกคึกอะไรไม่รู้ถึงตอบตกลงมา
“ไงมึง ลมอะไรพัดมึงมาถึงห้องกูได้” ผมทักมันพร้อมกับเปิดประตู ไอ้ยองแจนี่มึงจะมาค้างกี่คืน แบกมายังกับย้ายบ้าน
“กูไม่อยากนอนบ้าน มึงคิดดูดิน้ำไหลท่วมห้องกูเลย ที่ออมม่าเรียกกูกลับบ้านไม่ใช่อะไรไอ้ก๊อกที่แตกนะมันห้องนอนกูไง กูแม่งนั่งจัดนั่งเก็บ จนอยากจะร้องไห้ ต้องขอขอบคุณมึงจริงๆนะแบมที่ชวนกูมานอนด้วย ใจจริงกูก็อยากจะโทรมาขอนอนห้องมึงแหละ แต่เกรงใจไง”
“แต่ได้ข่าวว่าพอกูชวนมึงมานอนค้างห้องไอ้แบมปุ๊บมึงก็ตกลงปั๊บแบบไม่คิดหน้าคิดหลังเลยนะ นี่มึงเกรงใจเจ้าของห้องเขาแล้วจริงๆ ใช่รึเปล่าว่ะ ยองแจ” เอ่อ ใช่ไอ้ฮยอนมึงพูดถูกนานปีทีหนที่มึงจะพูดได้ถูกใจกู
“ก็เกรงใจนิดๆ แต่ดูกูแบกอะไรมาด้วย” แล้ววมันกูถุงใส่ขวดเบียร์หลายสิบขวดขึ้นโชว์พวกผม แหมเห็นแบบนี้แล้วมันก็เปรี้ยวปาก ทำดี ทำดียองแจ
ผมกำลังจะเอ่ยปากชมยองแจ เสียงเฮจากห้องข้างๆ แม่งก็ดังขึ้น จนไอ้สองตัวนั้นหันมามองผม ประมาณว่าเฮ้ย กูเชื่อแหละว่ามันดังจริงๆ
“กูบอกพวกมึงแล้ว ว่าห้องพี่เขามันดังจริงๆ”
“ไอ้มาร์ค ซ้ายหน่อยๆ ชกดิ ไอ้แจบอมมันชกมึงมาแล้วเนี่ย เฮ้ยๆ หลบดิ มาร์คกูพนันข้างมึงนะ มึงอย่าแพ้ดิ ชกเร็วๆ ชกเลย” เสียงไอ้พี่แจ็คสัน ผมก็เข้าใจนะว่าการเชียร์ออกเสียงเนี่ยมันเร้าใจมากกว่า แต่คือ...ความเกรงใจ เป็นสมบัติของผู้ดี...ลองดูสิทุกคนก็มีหัวใจจจจจจ
“มึงมาเล่นเองไหม ไอ้สั้น เฮ้ยๆ แจบอม มึงอย่าต่อยกูทีเผลอดิ กูแค่หันไปคุยกันมันแป๊บเดียวเอง เฮ้ยๆๆ ไม่ๆๆๆ ไอ้แจบอมมึงเล่นกูได้นะ” มึงคงไปมาก แต่กูขอภาวนาให้มึงแพ้
“ทีเผลออะไรวะ มึงมันระวังไม่ดีเอง ไอ้อ่อนมาร์ค ฮุกขวาเข้าไปเลยลูก”นี่ก็น่าจะเป็นอีกคนที่มันส์มาก คนมันกำลังชนะก็แบบเนี่ย แต่แปลกผมไม่ยักได้ยินเสียงพี่จินนี่เลย อย่าเพิ่งแปลกใจ จินนี่มากจาก จินยองนี่ เรียกสั้นๆก็เป็นจินนี่ ผมเห็นพี่แกชอบเรียกผมว่าน้องการ์ตูนจังเลย ผมเลยแอบตั้งชื่อให้พี่แกบ้าง
พี่จินนี่กับน้องการ์ตูน Coupleeeee เข้าไหมละครับ ><?
“แบมกูว่ามึงไปบอกพี่เขาเหอะ ว่าเสียงมันดังขนาดนี้อ่ะ ไม่บอกพี่เขาก็ไม่รู้หรอกว่ามันดังรอดเข้ามาที่ห้อง” ไอ้ยองแจทำสีหน้าคิดหนัก เห็นไหมขนาดมึงมาอยู่วันเดียวยังต้องคิดหนัก แล้วกูทีต้องอยู่ตลอด 3 ปีทีเหลือจะไปรอดได้ไง
“ถ้ามึงไม่กล้ากูมีวิธี” มึงยังกล้ามาเสนอวิธีไอ้กูเหรอไอ้เชี่ยฮยอน แผนมึงรอบก่อน ทำกูเสียค่าข้าว แถมยังโดนน้ำลายไอ้พี่มาร์คอีก มึงยังจะเสนอหน้ามามีแผนอีกรึไง
“แผนมึงครั้งที่แล้วกูนี่เสียเต็มๆ ครั้งนี้มึงยังจะกล้าเสนอหน้ามาคิดวิธีให้กูอีกรึไง”
“คราวนี้รับรองมึงไม่เสียอะไรแน่นอนมีแต่ได้กลับได้ เขาเสียงดังมาเราก็เสียงดังไปดิ พี่มันก็รู้เองแหละว่าผนังห้องมันบาง ถ้ามันมาด่ามึง มึงก็จะได้ตอกหน้ากลับไงว่าแล้วพี่ละครับ” แผนคราวนี้เข้าท่าเว้ย ผมอยู่แค่ในถิ่นผม มีเพื่อนผมอีกตั้งสองคน ถึงพวกพี่เขาจะมาอะไรๆ ก็ไม่กลัว
“แผนไอ้ฮยอนมันก็โอเคนะแบม เนี่ยวันนี้ยังไงพวกเราก็ตั้งใจจะมาเมาใช่ป่ะละ ก็เฮฮากันให้เต็มที่ให้เสียงดังไปทะลุกกำแพงห้องนั้นเลย งานนี้น่าจะมีฮา” ยองแจผู้มองทุกเรื่องเป็นเรื่องสนุก
…..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………
เมื่อมีเพื่อน เมื่อมีเหล้า พวกเราก็สนุกสนานครื้นเครง แล้วความบันเทิงก็เกิดขึ้นแต่หมู่เฮาชาวคณะ เกมส์ True or Dare เกมส์ประจำที่พวกผมชอบเล่นกัน ใครแพ้ก็ต้องดื่มแล้วเลือกเอาว่าจะพูดความจริงหรือเอาโดนคำท้าต่างๆ แต่เนื่องจากพวกเราเล่นกันแค่สามคน พวกเราเลยเล่นไพ่ป๊อกกันด้วย ใครได้แต้มน้อยสุดก็แพ้ ส่วนคนชนะก็ได้ออกคำสั่งว่าจะให้ดื่มกี่แก้วหรือออกคำสั่งท้าอะไร
“ไอ้เชี่ยยองแจ มึงชนะอีกแล้วเหรอวะ ส่วนไอ้แบมมึงก็รอดตลอด มึงสองตัวโกงกูป่ะเนี่ย” ไอ้ฮยอนโวยวายหลังจากที่มันแพ้ติดกันสามตา โดนพูดความจริงออกมาสองเรื่องแหละ เป็นเรื่องเด็กมันล้วนๆ ที่หลุดออกมา น้องเขาได้ยินน้ำตาคงไหลผมว่า
“มึงแพ้แล้วอย่าพาลดื่มไปเลยสองแก้ว มึงเลือกเอาจะ True or Dare”
“รอบนี้กูเอา Dare เว้ย”
“แบมกูให้โอกาสในการท้ามัน”
“ถอดเสื้อแล้วออกไปเดินเป็ดไปที่ระเบียงไปกลับ 1 รอบ ปฎิบัติ”
“ไอ้แบมมึงเล่นกูแบบนี้ได้ไง”
“จะทำไม่ทำ ถ้าไม่ทำมึงก็หมาแล้วฮยอน กูเอาความลับมึงไปบอกแฟนมึงแน่” พี่กันต์คนจริงด้วยนะครัช ไอ้ฮยอนมองผมแบบถ้ามันด่าได้มันคงด่า แต่ไอ้บ้านี่ก็บ้าจี้ ถอดเสื้อและเดินเป็ดจริงๆ ตามคำสั่ง คนจริงครับคนจริง
“ร้องก๊าบ ก๊าบ ด้วย”ไอ้ยองแจ ตะโกนบอก ผมสองคนเลยได้เห็นหน้าน้องเป็ดฮยอนส่งเสียงก๊าบ ก๊าบ เอาให้หนวกหูไปยันห้องข้างๆเลยมึง ทีใครที่มันเว้ย
“แจกไพ่ แจก กูพร้อมจะชนะแล้ว” หลังจากที่น้องเป็ดกลับบ้าน มันก็รีบเรียกให้แจกไพ่ทันที แหมกระสันอยากชนะจริงๆ มึง แต่ในตานี้มันก็ยังคงไม่ชนะ แต่เป็นพี่กันต์นะครับผมที่ชนะ กร๊ากกก ยองแจมึงเสร็จ มึงเสร็จ
“กูเอาทรู บอกเลยว่าอยากให้กูพูดอะไร”
“แบมเอาคำถามเด็ดๆ นะเว้ย ถ้าไม่เด็ดโยนมาทางกู” ไอ้ฮยอนผู้อยากชนะเหลือเกิน
“มึงยังจิ้นอยู่รึเปล่า”
“ไอ้แบม ถามสิบแปดบวกเลยนะมึง ระวังเหอะ อย่าให้ถึงตามึงนะเว้ย”
“ตอบดิ ยังจิ้นอยู่รึเปล่าคุณหนูยองแจ”
“เอ่อๆๆ กูยังจิ้นอยู่ ทำยังกับมึงไม่จิ้นแล้วยังงั้นแหละ กูรู้ว่ามึงก็ยังจิ้นไอ้แบม” แสนรู้จริงๆ แต่เรื่องอะไรกูต้องยอมรับด้วย ผมตีเนียนแจกไพ่หลังจากที่ยองแจถาม
“แจกไวเชียวนะมึง วันนี้อย่าคิดว่าจะรอดนะแบมพวกกูไม่ยอมให้มึงรอดแน่” มึงจะอาฆาตอะไรกูหนักหนาว่ะฮยอน คนที่ออกคำสั่งมึงสองสามรอบนี่ไอ้ยองแจล้วนๆแล้วไงมาแค้นกู กูละงง
แล้วความซวยก็มาเยือนผมจริงๆครับท่านผู้ชม ผมเป็นไอ้ขี้แพ้จริงๆ ในตานี้ ไอ้ยองแจผู้แพ้ในรอบที่แล้วกลับมาชนะในตานี้ มันมองผมด้วยความสะใจ ถามมาสิมึง กูบอกเลยว่าพร้อมมาก ส่วนไอ้ซึงฮยอนมันก็ยังเป็นผู้ไม่ชนะเหมือนเดิม ชีวิตมึงนี่เศร้านะ
“กูเอาทรู ถามมาเลยกูพร้อมตอบ” มันดูน่ากลัวขึ้นมาทันทีเมื่อไอ้ฮยอนกระซิบข้างหู ชเว ยองแจแล้วไอ้ยองแจก็มองผมด้วยสายตาประมาณกูพร้อมเชือดมึงแล้ว มึงพร้อมจะขึ้นเขียงรึยังงงง ?
“มึงชอบพี่มาร์คไหม” ให้ตายเหอะ ถามมาได้คำถามนี่
“กู ไม่ ได้ ชอบ พี่มาร์ค ถึงมันมาแก้ผ้าต่อหน้ากูใจก็ไม่เต้นเว้ย หน้าตาก็แค่ดีนิดหน่อย แถมขี้เก๊กเกินให้อภัย นิสัยเรียกว่าหมา ยังต้องอาย โกรธเกลียดอะไรกูก็ไม่รู้ คนแบบนี้กันต์พิมุกไม่ชอบหรอกโว้ย” ผมตะโกนไปสุดเสียง ไอ้สองตัวนั้นตบมือกันหน้าสลอน
“กูมอบคะแนนความใจกล้าให้มึงเกินร้อย ส่วนคะแนนความโง่กูให้มึงเกินพัน แหกปากแบบนี้มึงคงเมาแล้วแหง พี่มันอยู่ข้างมึงนะ”
“กูไม่ได้เมา กูกินไปนิดเดียวเอง แค่ สาม ขวดเอง” ไอ้สองตัวนั้นทำตาโต
“กูว่ามันเมาแล้วแหละ แม่งเห็นกินตั้งแต่ก่อนเล่น จนตอนนี้”
“กูยังไม่เมาบอกเลย” พี่แบมไม่เมานะครับ ไม่เมาจริงๆ แต่เบียร์ทำให้ผมมีความกล้าแบบแปลกๆ เลยกล้าตะโกนดังๆออกไป พี่มันจะได้ยินหรือไม่ได้ยินผมก็ไม่แคร์ ปล่อยให้เป็นเรื่องของพรุ่งนี้แล้วกัน
หลังจากนั้น พวกเราก็พลัดกันแพ้พลัดกันชนะ แต่ดูเหมือนผมจะแพ้เยอะสุดเพราะตอนนี้ผมดื่มเบียร์ไปหมด หก เอ๊ะ หรือ เจ็ด อืม หรือแปด พอดีขวดมันเลือนๆ มองแล้วว งงจังเลย สรุปว่ากินไปเยอะแล้วกัน แล้วผมก็แพ้อีก ไอ้ฮยอนเป็นผู้ชนะ
“รอบนี้กู อ้าวววว แดร์ น้า ซึงฮยอนจัดมา จัดมา พี่กันต์พร้อมมาก”
“มึงปายยยยยเลย แบมมมมเคาะปาตู ห้องเพ่มาร์ค บอกมันเลยยยว่าเสียงมันดังแค่ไหนนนนนนน เชิญ”
“ของกล้วยๆ ฮาฮาฮา ทำมายยยยยยย ห้องมันโครงเครง พี่ประตู ขอแบมเปิดหน่อย” ผมพยายามจะเปิดประตูแต่เปิดเท่าไหร่ก็ไม่ออกสักที
“มึงงงงเพ่ ปราตูไม่ให้กูออกกกก”
“ฮาฮาฮา แบมแบมงี่เง่า งี่เง่า มึงยังไม่ได้ปลดล็อคเลย มาๆ พี่แจช่วย” แล้วพี่แจก็มาช่วยพี่แบม แต่พี่แจเดินตลกอ่ะ เดินไม่ตรงสักนิด ฮิฮิฮิ พี่แจเมา แต่พี่แบมมมไม่เมานะ
“พี่แจเปิดๆ ฮูเร่ ฮูเร่ น้องแบมจะไปทำแดร์แล้วนะ”
ผมเดินไปที่ห้องพี่มาร์คเคาะประตู แต่พี่ประตูของพี่มาร์คไม่เปิด ผมเลยเคาะแรงขึ้น เตะด้วย เปิดเซ่ๆๆ พี่ประตู เปิดให้พี่แบมหน่อยยยย อุ๊บบประตูเปิดแล้ว
“น้องการ์ตูนมาหาพี่จินยองเหรอ”
“พี่จินนี่ แบมม่ายด้ายยยมาหาพี่นะ ว่าแต่ทำไมมีมีพี่จินนี่สองคนอ่ะ”
“เฮ้ย น้องการ์ตูน” พอจบคำพูดพี่จินยองผมก็ตกอยู่ในอ้อมแขนพี่เขา ฮืออออ อย่าแต๊ะอั๋งแบมแบมจิ
“แอบแต๊ะอั๋งแบม เหรอ วันหลังไม่ต้องแอบ ขอกานนนตรงตรง แบมก็ให้แล้ว ฮิฮิฮิ มามะ ขอแบมจุ๊บหนึ่ง” แบมแบมได้หอมแก้มจินนี่ด้วยแหละ เค้าเขินนนนน >//////<
“น้องการ์ตูนน่ารักกกก ยิ่งเมายิ่งน่ารักกก งืออออขอกอดแน่นๆหน่อย” แล้วพี่เค้าก็กอดรัดผมอย่างแรง อิอิอิ แบมแบมมีแต่คนรักกกกกก
“แบมแบมจะมาหา เพ่มาร์ค”
“ป่ะป่ะ เดี๋ยวพาไปหามาร์ค ขอหอมที” ผมไม่ได้ใจง่าย แต่ผมแค่ทั่วถึงงงง อิอิอิ ขอมาก็จัดปายยยยย พี่จินนี่หอมแก้มผมแล้วก็ประคองผมไปหาพี่มาร์ค
“ทำไมมีพี่มาร์คมีหลายคนจางงงเลยยยย”
“น้องแบมสงสัยจะเมาหนักนะมึง” ใครว่ะมาหาว่าผมเมาเดี๋ยวเหอะ พี่กันต์รุ่นนี้ไม่มีเมา
“แบมม่ายยยเมาใครว่าแบมเมาตัวตัวเลยดีกว่า”
“ยืนจะไม่ไหวแล้วยังมีหน้ามาบอกว่าไม่เมาอีก เดี๋ยวตีเลยไอ้เด็กนี่”
“มาร์ค ต้วนคนตัวยักษ์นี่ เจอคนยักษ์แล้ว เจอแล้ว แบมแบมตั้งใจมาหาพี่มัคคึเลยนะ” ผมชี้หน้าแล้วก็กระโดดไปมา โลกนี้มันสวยงามเหลือเกิน
“มีอะไรพูดแล้วจะได้พากลับห้อง” จัดปายย แบมแบมต้องจัดปายยย
“พี่มัค พี่ม่ายกลัวเป็นเอดส์หรา แบมได้ยินเสียงพี่มัค ซั่มกับผู้หญิงบ่อยมาก เสียงดังมาถึงห้องแบมเลย แล้วพวกเพื่อนพี่ก็เหมือนกัน มาทีไหร่ตะโกนแหกปากเสียงดังไปห้องแบมเลย ความเกรงใจไม่น่าจะมีแล้วอ่ะ แบมแบมเพลียมากกกเลยนอนก็ไม่หลับบบ แบมเหนื่อย ทำเสียงเบาๆกันนะ จุ๊ จุ๊” แล้วผมก็ทำท่าปากจู๋ ใส่พวกพี่เขา วันนี้แบมแบมเก่งไหม พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็ Let it go Let it gooooooooo งานนี้เอลซ่าต้องมาพี่กันต์บอกเลย
…..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………
แสงอาทิตย์แย้งตา อืมม ปวดหัว ปวดตัวด้วย ผีอำผมรึเปล่าว่ะเนี่ย พอเปิดตามา ห้องคุ้นๆ นะ แต่ทิวทัศน์มันแปลกสงสัยอยู่ปลายเตียง แต่ไอ้เห้ ขาใครพาดอยู่มันตัวกูเนี่ย ขาให้ไอ้ฮยอนรึเปล่าว่ะ ผมค่อยๆ เอาขามันออก ลืมตาลุกตัวขึ้น
ชัดเลย
ชัดชัดเลย
โคตรชัดเลยกู
นี่มันไม่ใช้ห้องกูสักหน่อยยยยยยยยยยยยยยยยย
ห้องพี่มาร์คแหง ห้องผมไม่เรียบร้อยขนาดนี้ ผมรีบก้มมองมาที่ตัวเอง เฮ้ยเสื้อกูก็ไม่อยู่ มองไปข้างๆ ไอ้พี่มาร์คก็ไม่ใส่เสื้อ พอมองไอ้คนที่เอาขามาพาดผม พี่แจ็คสันก็ไม่ใส่เสื้อ พอมองลงไปที่พื้น พี่แจบอมก็ไม่ใส่เสื้อ พี่จินยองที่นอนข้างพี่แจบอมก็ไม่ใส่เสื้อ
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย ไม่ใช่เมื่อวานกูข้ามสเตปจากการเสียจิ้นไปเป็นสวิงกิ้งแล้วนะกู
กันต์พิมุก เมื่อคืนมึงเมาไปได้ยังไงงงง
…..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -……
TALK
ตอนที่ 8 ตอนที่ 8 แล้วนะ >////<
เป็นยังไงงงกันบ้างค่ะ คนอ่านที่น่ารักของกระต่ายโหดทุกท่าน
มาร์คแบมตอนนี้ มีน้อยใช้สอยอย่างประหยัดนะ
แอบมีเนียร์แบมให้แก่ทุกท่านด้วย 5555
#ข้างห้องมาร์คแบม ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น