คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Fourth : Our Night
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
ปกติก็รู้อยู่แล้วนะว่าบ้านพี่มาร์ครวย แต่ไม่เคยคิดว่าจะรวยถึงขนาดมีคอนโดติดทะเลแบบนี้ด้วย ห้องมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรหรอกแต่คือบรรยากาศดีมากๆ หลังจากที่เราถ่ายรูปกันสักพักพี่มาร์คก็พาผมไปซื้อของทะเลกะว่าจะมากินกันช่วง Brunch (ช่วงระหว่างอาหารเช้ากับกับเที่ยง) อย่าคิดว่าผมกระแดะหรืออะไรเพราะอิพี่ต้วนมันใช้ศัพท์นี่จริงๆ ถ้าจะด่าใครว่ากระแดะโปรดด่าพี่แกนะครับ ผมไม่เกี่ยว พอซื้อของเสร็จพี่แกก็พามาที่คอนโดของครอบครัว
อย่างที่บอกไปตั้งแต่เมื่อคืนว่าผมไม่ได้เตรียมอะไรมาทั้งสิ้น และชุดนักเรียนที่ใส่อยู่นี้ก็เจอลมทะเล คราบเลอะอะไรอีกสารพัดถ้าจะให้ผมใส่ต่ออีกวันผมอาจจะโดนเชื้อโรคบุกได้ พี่มาร์คเลยให้ยืมเสื้อของตัวเองที่มีทิ้งไว้ในห้องนี้มาให้ใส่ก่อน หลายๆคนคงคิดว่า แหมมมมมม แล้วบอกจะซื้อใหม่ให้ ไม่ใช่อะไรหรอกครับผมบอกปัดพี่เขาไปเองมันเรื่องอะไรที่จะต้องเสียเงินซื้อใหม่กัน ใส่แค่วันเดียวเท่านั้น
คอนโดนี้มีบริการซักรีดด้วย ผมมาถึงผมเลยไม่ทำอะไรสักอย่างรีบวิ่งเข้าห้องอาบน้ำ อาบน้ำอย่างด่วน ตัวเนอะไปหมด
“แบมถอดชุดอะไรออกมาให้หมดพี่จะเอาไปร้านสักรีดให้จะได้มีใส่กลับบ้าน” ผมรีบถอดแล้วโยนออกไปข้างนอกห้องน้ำอย่างรีบเร่ง
เมื่อผมอาบเสร็จผมก็ใส่ชุดนอนพี่มาร์คที่เป็นชุดแขนยาวสีขาวทั้งตัว ส่วนกางเกงไม่ต้องครับใส่แค่บ็อกเซอร์ก็พอ เพราะกางเกงพี่มาร์คถึงใส่ไปมันก็หลุดอยู่ดี มันคนละไซต์กันเลย
พอผมเดินออกมาเท่านั้นแหละ พี่มาร์คก็มองตรงมาที่ผม เอาอีกแล้วนะสายตาวาวๆ แปลกๆ แบบนี้อีกแล้ว มีใครเคยบอกไหมครับว่าความอายอาจทำให้คนตายได้
“จะยั่วพี่เหรอครับแบมแบม แต่งซะเซ็กซี่เลย”
“เปล่าสักหน่อย หอมจังพี่มาร์คทำอะไรอ่ะ แบมหิวแล้ว”
“สุกกี้ แต่มีแค่พวกของทะเลนะ ผัก วุ้นเส้นอะไรไม่มี”
“ว้าววววววว น่ากินจัง กุ้งปลาหมึกตัวใหญ่ทั้งนั้นเลย กินได้เลยไหม”
“เชิญครับตัวเล็ก”
เรากินกันอย่าสนุกสนาน ผมเพิ่งรู้ว่าพี่มาร์คเป็นคนใส่ใจคนอื่นเอามากๆ เขาจะแกะเปลือกกุ้งให้ผมก่อน เขาจะแคะเนื้อปูให้ผม เขาจะเอาก้างปลาออกให้ผม เป็นผู้ชายที่ไม่น่าเชื่อว่ามุมน่ารักขนาดนี้อยู่ในตัวเลย
ส่วนผม………….มีหน้าที่กินอย่างเดียวครับ คนมันหิว พี่ต้วนต้องเข้าใจนะ ^______^
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอๆ วันทั้งวันผมกับพี่มาร์คเอาแต่เล่นเกมส์เพลย์แข่งกัน แข่งกันตั้งแต่เกมส์แรกยันเกมส์สุดท้าย ผมเพิ่งรู้ว่าพี่มาร์คเล่นเกมส์เก่งพอตัว แต่เสียใจผมเก่งกว่า เยอะ เราผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ หัวเราะและมีความสุขด้วยกัน
อย่างน้อยความสุขที่อยู่ตรงนี้มันก็คือของจริงใช่ไหม..........................?
เพราะผมรู้สึกมันได้
ผมสัมผัสมันได้
ผมมีความสุขไปกับมันได้
พี่มาร์คครับ เรามีความรู้สึกเหมือนกันไหม
ผมก็แค่อยากรู้..........................?
ฟ้าเปลี่ยนจากสีสว่างกลายมาเป็นสีดำสนิทตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ท้องมันร้อง ว่าหาอะไรสักอย่างมากินเข้าเซ่ๆๆๆๆ ผมเลยตัดสินใจทำรามยอนใส่ไข่ในขณะที่พี่มาร์คกำลังอาบน้ำอยู่ รามยอนเป็นอาหารเพียงอย่างเดียวที่ผมทำเป็น ปกติซื้อกินเอารวด เพราะฉะนั้นผมถึงมีความสุขมากๆ ที่ได้กินอาหารที่ปรุงเองจากพี่มาร์คถึงมันจะง่ายแสนง่าย แต่สำหรับผม มันกลับอร่อยจนติดอยู่ในใจ
“มากินรามยอนกันนะฮะ ผมทำให้แล้ว รับประกันความอร่อย”
“มันก็แค่ต้มในน้ำเดือดใส่พวกเครื่องลงไปมันก็เสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ มันจะไม่อร่อยได้ไง”
“มากินเหอะนะ รับรองรามยอนจานนี้อร่อยที่สุดในโลก”
“ทำไมมันถึงอร่อยที่สุดในโลก”
“เพราะผมเป็นคนทำไง =3=”
ยังไม่ทันที่พี่มาร์คจะตักกิน เสียงโทรศัพท์ที่ผมจำได้ดีว่าน่าจะเป็นสายจากพี่จินยองโทรเข้ามาก็ดังขึ้น เรามองสบตากันพี่มาร์คกดตรงหัวไอโฟนเพื่อให้เสียงมันดับลง แต่ผมแย่งมาแล้วกดรับให้คนผมแดงตรงหน้าคุยกับแฟนของเขา มันไม่ถูกต้องเลยสักนิดที่เขาจะไม่รับโทรศัพท์แฟนแค่เพราะผมอยู่ตรงนี้
“ว่าไงจินยอง” พี่มาร์คคุยกับโทรศัพท์ในสายแต่ในขณะเดียวกันเขาก็กุมมือผมเอาไว้
“................................” พี่มาร์คดูหน้าเครียดขึ้นมาเล็กน้อย
“เราขอโทษที่ไม่ได้โทรไปหานะ พอดีเรายุ่งอยู่”
“.................................”
“เราจะไปไหนได้ เราไม่อยู่คอนโด ก็เพราะตอนนี้เรากลับมาอยู่กับที่บ้าน” พี่มาร์คพูดไปก็มองหน้าของผมไปด้วย สายตาดูกังวลเล็กน้อย มันเลยทำให้ผมกังวลตามไปด้วย กลัวว่าพี่จินยองจะรู้ความจริงว่าพี่มาร์คไม่ได้อยู่กับครอบครัวแต่เขาอยู่กับผมตลอดทั้งคืนที่ผ่านมาต่างหาก
“.................................”
“จินยองไม่ต้องขอโทษหรอก เมื่อวานเราหงุดหงิดไปหน่อย เราต่างหากต้องขอโทษ เราสัญญาเราจะไม่ใจร้อนแบบนั้นอีก”
“.................................”
“ได้ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้บ่ายๆ เราจะไปรับนะ จินยองอยากกินอะไรคิดไว้เลย เดี๋ยวเจอกัน” ใบหน้าของของพี่มาร์คดูมีความสุขมากดูมีความสุขจนน่าหมั่นไส้สำหรับผม
“.................................”
“ราตรีสวัสดิ์ครับคนดีของผม” เขาว่างสายไปแล้ว ผมรู้เลยว่าบรรยากาศตอนนี้มันแปลกๆ พี่มาร์คเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด ผมเลยเป็นคนทำลายความเงียบนี้ซะ
“กินสิฮะ เดี๋ยวรามยอนจะเย็นหมดนะ” ผมยิ้มให้เขา มันไม่จำเป็นต้องพูดอะไร ผมรู้ว่าอะไรควรไม่ควร
เมื่อเขาชิมไปคำหนึ่งเขาก็หันมามองหน้าผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์อีกครั้ง
“พี่ว่ามันยังไม่อร่อยที่สุดในโลกนะ ถ้าจะให้อร่อยที่สุดในโลกพี่ว่าแบมต้องเป็นคนป้อนพี่แล้วละครับ”
“มือพี่พิการรึไง”ถึงปากผมจะบ่นแต่ผมก็คีบตะเกียบ ป้อนเข้าไปให้ถึงปาก ในเมื่อกล้าขอมา ผมก็กล้าให้ครับ
“อืมมมมมม อร่อยที่สุดในโลกจริงๆ รามยอนชามนี้” ผมหัวเราะออกมาได้ทันที
“ที่เหลือกินเองนะ ผมจะกินของผมบ้างแล้วเหมือนกัน”
“ไม่ป้อนแล้วจริงอ่ะ พี่กำลังรออยู่นะครับ”
“ไม่ แบร่ :P”
เมื่อกินอิ่มเสร็จพี่มาร์คเสนอตัวบอกว่าจะล้างให้ เพราะเห็นผมทำแล้ว ผมเลยเดินออกมาที่ระเบียงห้อง แล้วเท้าคางมองดวงดาวที่มีอยู่เต็มท้องฟ้า เพลิดเพลินไปกับความสวยของมนตรายามค่ำคืน ที่ไม่ได้เห็นมานานแสนนานแล้วเหลือเกิน ทะเลทำให้ผมคิดถึงครอบครัวที่เมืองไทยจับใจ คิดถึงเหล่าพี่ชายของผม คิดถึงน้องสาว และที่สำคัญคิดถึงคุณแม่ ส่วนคุณพ่อของผม....... พ่อครับพ่ออยู่บนท้องฟ้านั้นสบายดีไหมครับ ให้อภัยกับสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ด้วยนะครับ อย่าเกลียดลูกชายพ่อคนนี้เลยนะครับ.....พ่อ
แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งสวมกอดผมจากด้านหลัง ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นใคร เขาหอมแก้มของผมอย่างถือสิทธิ
“คิดถึงใครอยู่ อยู่กับพี่คิดถึงแค่พี่ก็พอ”
“แล้วอยู่กับผม พี่คิดถึงแค่ผมรึเปล่า”
“....................................................”
“ถ้าไม่............ก็อย่ามาร้องขอในสิ่งที่พี่ก็ทำไม่ได้เลยครับ”
“พี่ขอโทษ”
คำขอโทษของเขาทำให้ผมเจ็บปวด ไม่รู้ว่าการที่พูดความจริงแบบนี้กับโกหกให้ผมดีใจอันไหนมันจะทำให้ผมเศร้ามากกว่ากัน การพูดความจริงทำให้ผมรู้ว่ายังไงผมก็คงไม่ได้สำคัญที่สุดแม้แต่เวลาที่เราอยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้ แต่ถ้าโกหกผมก็จะรู้ตัวได้อยู่ลึกๆ ว่ายังไงมันก็ไม่ใช่ความจริง
ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่ผมกำลังจะตายกับความเป็นจริงรึเปล่า.......?
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-\
“อากาศเย็นแล้วแบมเข้าห้องเถอะเดี๋ยวจะไม่สบาย พี่เป็นห่วง”
“ถ้ากลัวผมหนาว ก็กอด ผมทีสิครับ” ผมหันหลังแล้วโอบใบหน้าของคนตรงหน้าลงมาให้ริมฝีปากของเราประทับจูบซึ่งกันและกัน
ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ในเมื่อคนตรงหน้าที่อยู่หน้าผมคือความจริง
และถึงแม้ในท้ายที่สุดจะมีแต่ผมแค่คนเดียวที่จะเจ็บปวด
แต่อย่างน้อยแค่ในเวลานี้ ให้ผมมีความสุขกับช่วงเวลานี้เถอะครับพระเจ้า
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
#ฟิคแอบมาร์คแบม
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันรึเปล่านะคะ
มือใหม่หัดแต่งบอกเลยจ้า 55+
ความคิดเห็น