ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ GOT7 ] Boy Next Dood คนข้างห้อง ,, MarkBam ,,

    ลำดับตอนที่ #4 : ข้างห้องมาร์คแบม : บทที่ 3

    • อัปเดตล่าสุด 6 ธ.ค. 57


    ผมมองนาฬิกาบนฝาผนังห้อง บอกให้เห็นว่าตอนนี้เข็มสั้นอยู่ที่เลข 12 เข็มยาวก็อยู่ที่เลข 12 ถ้าเป็นเรื่องซินเดอเรลล่า ตอนนี้แม่คุณหญิงรองเท้าหายก็คงต้องบอกกับเจ้าชายว่า เจ้าชายค่ะ หญิงไปก่อนนะคะ เพราะเวทมนตร์ที่นางฟ้า ร่ายเอาไว้ถึงแค่เที่ยงคืนกำลังจะสลาย คิดไปคิดมานะครับ ถ้าเขาเป็นนางฟ้าจริงทำไมคุณนางฟ้าไม่เสกให้เวทมนตร์อยู่ซะถึง  9 โมงอีกวันแม่งเลยละ ถ้าคิดตามแบบตรรกะคนแบบผมก็คิดได้สองอย่าง หนึ่ง นางฟ้าแม่งอยากแกล้งนางซิน ถ้าไม่แกล้งนางบ้าง นางก็ไม่ใช่นางเอกดิจริงมะ ? หรือไม่นางฟ้าแม่งก็ไม่แน่จริงไง ถ้าแน่จริงก็เสกให้นานกว่านี้ไปแล้ว

     

    แต่ที่สงสัยมากกว่าเรื่องยัยผู้หญิงรองเท้าหาย คือเมื่อไหร่อีกพวกข้างห้องมึงจะเลิกป๊อกสักที !!!! คือ ขนาดนางซินเที่ยงคืนยังได้กลับบ้าน แล้วกูละเที่ยงคืนแล้ว กูยังไม่ได้นอนเลยครับพี่น้อง  !!!!

     

    นางซินเกี่ยวกันกับกูไหม กูไม่รู้ รู้แต่ตอนนี้กูพาล อะไรเกี่ยวไม่เกี่ยว กูเอามาเกี่ยวกันหมด มึงไม่สงสารกูที่พรุ่งนี้ต้องไปเรียนรึไง เมื่อคืนเพื่อนมึงก็ทำเอากว่ากูจะได้นอนก็ดึก วันนี้กูก็คิดว่ากูจะได้นอนเร็วแต่ไหง เที่ยงคืนแล้วกูยังตาค้างแบบนี้อยู่

     

    “มาร์คมึงเสร็จ มึงเสร็จกูแน่ๆ มึง เสร็จกูแหงๆ เชรดดดด กูป๊อกแปดจริงๆด้วยจ้าพี่มาร์ค”  กูไม่รู้ว่าไอ้พี่มาร์คจะเสร็จมึงไหม แต่กูรู้ว่ากูอยากจะทำให้มึงเสร็จเดี๋ยวนี้ เสร็จแบบตายคาที่มึงรู้จักไหมไอ้เจ๊ก

     

    “ไอ้สั้นมึงแค่ป๊อกแปด แต่กูป๊อกแปดแถมเด้ง เด้ง เด้ง เด้ง เด้งไปปปปด้วยเว้ย” กูรู้แล้วว่ามึงคงเด้งมากอ่ะ นอกจากมึงจะตะโกนแหกปากร้องแบบเข้าจังหวะ ยังไม่พอ มึงยังกระโดดแถมเด้งด้วย  เด้งแรงจนเตียงขย่ม แรงจนสั่นมาห้องกูเนี่ย กูเชื่อจริงๆว่ามึงเด้งเก่งมาก

     

    “อะไรว่ะ ไอ้แจบอมมึงป๊อกอีกแล้วเหรอ” พี่จินยองโดนกินเหรอเนี่ย กูจะสงสารดีไหมละ แต่คิดอีกทีอย่าสงสารดีกว่า เพราะรอบเมื่อกี้ตอนพี่แกป๊อก เล่นกรี๊ดซะลั่นห้อง ผมนี่คิดว่าห้องแม่งไฟไหม้ เกือบหาที่หลบไม่ทัน คิดไปคิดมาขอให้พี่โดนกินทุกรอบเถอะ พี่จะได้ไม่ต้องกรี๊ดอีก กูภาวนาเลย ณ จุดนี้

     

    “พูดแบบเนี่ยแสดงว่าเพื่อนเนียร์โดนแด๊กกกอีกแล้วสินะ”

     

    “เชี่ยเอ๊ย กูบอด ตายสนิท ตายคาที่เลยมึง”  ถ้าวัดจากเสียงกรี๊ดพี่เมื่อกี้ ตอนนี้ผมก็อยากตายคาที่เหมือนกัน

     

    “พวกมึงไม่ต้องดีใจ กูยังไม่ได้เปิดไพ่ รอกูเปิดก่อน” ไอ้คุณพี่มาร์คมึงก็เปิดๆสักทีเหอะ ท่าเยอะอยู่นั่น ไอ้พวกที่เหลือจะได้หยุดแหกปากสักที

     

    “มาร์คมึงทำกูลุ้นเลย เปิดโชว์พวกกูตรงๆ เนี่ยแหละ”

     

    “.........” ความเงียบบังเกิด กูเลยลุ้นไปกับอิพี่มาร์คเลย เฮ้ยยยไม่ใช่ กูใกล้จะได้หลับแล้วใช่ไหม บอกกูที

     

    “มึงเห็นเลขเก้านั้นไหม ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ และจะเป็นของฉันเสมอ” เชี่ยกูบอกให้มึงบอก ไม่ใช่ให้มึงจัดมาเป็นเพลง นี่พี่คิดว่าพี่ประกวดเสียงจริงตัวจริงอยู่รึไง แหกปากซะโค้ชคิ้มยังต้องหันมาเลือกพี่

     

    “เนียร์มึงจะมาร้องเพลงอะไรตอนนี้ มึงเชียร์ไอ้มาร์คได้ไงว่ะมันเป็นเจ้านะเว้ย”

     

    “ก็ยังไงกูก็บอดอ่ะไอ้บอม ไอ้เห็บหมา แทนที่กูจะเสียคนเดียวสู้ให้เสียยกวงดีกว่า ไอ้มาร์คเปิดอีกใบเลย กูขอให้เป็นไพ่ลุง ป้า หรือ พี่ชายก็ได้มึงจะได้กินถ้วนหน้ารอบวง” อุ๊ยยย แหมด่าเพื่อนแรงนะเนี่ย ขนาดผมอยากด่าพวกพี่ยังไม่กล้าด่าว่าเห็บหมาเลย ไม่ใช่อะไรนะสงสารเห็บหมามันที่ต้องโดนพวกพี่เอามาเปรียบ  TTwTT

     

    “หึหึหึหึ ดูซะ คิง กูป๊อกเก้าแถมเด้งด้วย จ่ายมาเลยพวกมึงรอบวง” ไอ้พี่มาร์คมึงกินแล้ว งั้นพวกพี่ก็เลิกเล่นได้แล้วใช่ป่ะ จะนอนได้แล้วใช่ป่ะ แบมแบมจิจะจุพลุฉลอง

     

    “อีกตา” อีกตา O_o ผมนี่เป็นอึ้ง มึงจะเอาอีกกี่สิบตาไอ้พี่สั้น กูเห็นมึงบอกอีกตามารอบที่ 20 ได้แล้วมั้ง มึงไม่สงสารเงินตัวเองที่ต้องจ่ายไปก็ช่วยสงสารกูด้วย กูที่ยังไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพราะพวกมึงอ่ะ

     

    โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย แบมแบมจะไม่ทนอีกต่อไป งานนี้ต้องมีฟ้องร้อง หึหึหึ กูจะแจ้งตำรวจมาจับพวกมึงเดี๋ยวก่อน เดี๋ยวพวกมึงเจอ เจอตำรวจแน่ !!!!

     

    ผมรีบเดินออกมาจากเตียงเดินไปแถวๆครัว ขนาดผมยังได้ยินเสียงพวกพี่เขา ถ้าผมคุยอะไรไปพวกเขาก็คงจะรู้เหมือนกัน ไม่ใช่ว่าผมกลัวนะครับว่าพวกพี่เขาจะรู้ว่าผมเป็นคนแจ้งตำรวจ ไม่กลัววเลยยยยจริงจริ๊งงงงงงงง

     

    “คุณตำรวจครับ ที่หอพัก  XYZ ใกล้ๆ กับมหาลัย..... ห้อง 704  เขาเปิดบ่อนการพนันกันครับ”

     

    “เป็นบ่อนการพนันเลยเหรอน้อง คนเล่นกันเยอะเลยใช่ไหม” เยอะเลยไหมก็มีพี่มาร์ค พี่แจบอม พี่จินยอง พี่แจ็คสัน แล้วก็พี่มาร์ค พี่แจบอม พี่จินยอง พี่แจ็คสัน แล้วก็พี่มาร์ค พี่แจบอม พี่จินยอง พี่แจ็คสัน ก็เยอะอยู่นะ

     

    “ก็เยอะอ่ะครับ ประมาณ 4 คน”

     

    “.......” =[]=”

     

    “เล่นกินเงินกันด้วยนะครับเนี่ย ป๊อกกันใหญ่เลย”

     

    “น้องนี่มันเที่ยงคืนแล้วนะ ถ้าจะโทรมาแกล้งตำรวจแบบนี้ พี่จะวางแล้วนะ” เฮ้ยๆ นี่โทรมาบอกจริงๆ ไม่ได้จะแกล้งนะพี่ตำรวจ TT____TT

     

    “เขาเล่นกันจริงๆนะครับ”

     

    “ยังอีก ถ้าน้องไม่วางพี่จะเช็คเบอร์แล้วตามไปจับน้องนะครับ” ผมรีบกดทิ้งทันที กูทำบุญบูชาโทษชัดๆ โปรดสัตว์ได้บาปจริงๆ อยากจะให้พี่ตำรวจมีผลงานที่สามารถจับคนเล่นพนันได้ พี่ยังหาว่าพูดเล่น แถมยังจะจับผมอีก แบมแบมขึ้นเลยครับ ขึ้นจริงๆ

     

    ขึ้น.........ไปนอนเตียงต่อ.....และทำใจ...พี่ตำรวจจ้าอย่าจับแบมมมมมมมมมมม แบมไม่อยากลงข่าวหน้าหนึ่งวันพรุ่งนี้ ฮือออ กูทำใจอย่างเดียว

     

    อีข้างห้องก็ยังคงไม่รู้สึกรู้สาอะไร พวกมันยังคงป๊อกกันไปอย่าสนุกสนาน มึงสนุกกันมากนักสิ จะเอาคืนที่วันนี้ตอนเย็นผมทำให้พวกพี่หน้าแตกกันใช่ไหม จะแกล้งแบมใช่ไหมเนี่ย แบบเนี่ย

     

    ตัวเองเข้าใจผิดเองชัดๆ ยังมีหน้ามาเอาคืน ??? อีกหรา

     

    ตอนนี้ทำใจอย่างเดียวผมเอาสำลีมาอุดหู มึงอยากจะป๊อกมึงป๊อกกันเลยนะ ป๊อกกันยันเช้าเลย ถ้ากูตื่นมาแล้วพวกมึงไม่ป๊อกกันต่อนะ.......................กูจะจัดเลย................................

     

     

    กระต่ายโหด  กระโดด ดึ้งๆ ถามแบมในฝัน : แบมจะจัดอะไรให้พี่เขาเหรอคะลูก

    แบมแบม : ผมก็จะจัด.....................จัดการนอนต่ออ่ะครับ

    กระต่ายโหด  : จ้ะกันต์ ลูกผู้ชายตัวจริงกระทิงแดงมากจ้ะกันต์...............แม่ละปลื้มมม =[]=”

     

    …..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………

    อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน ออกหากิน ร่าเริงแจ่มใส พวกเราเบิกบานรีบมาเร็วไว ยิ้มรับวันใหม่ ยิ้มให้แก่กัน พี่น้องพร้อมหน้า เพื่อนพ้องพร้อมหมู่ ต่างมาดูรายการสุขสันต์.... ก่อนที่เจ้าขุนทองจะขับขาน ผมก็รีบไปคว้ามือถือที่แผดเสียงอยู่กดปิดเสียงโดยพลัน

     

    “เสียงมือถือใครว่ะ ปิดเลยเร็วๆ” อีพี่มาร์คข้างห้อง ก่อนนอนกูก็ได้ยินเสียงมึง พอตอนตื่นกูก็ได้ยินเสียงมึง มึงนี่จะตามติดชีวิตหลอนกูตลอดเลยใช่มะ เอ๊ะๆๆ ผมคิดอะไรได้แล้ว ผมเปิดเสียงปลุกนั้นใหม่ คราวนี้เร่งเสียงให้แม่งดังขึ้นนกว่าเดิม

     

    แล้ว........ก็เอามือถือไปชิดติดผนังข้างเตียง....แบบว่าอยากแบ่งปันอ่ะครับผมมม ^^

     

    กันต์ก็คิดนะ....ว่ากันต์ตื่นแล้วจะอยากเปิดเสียงดังไปทำไมอีก...แต่พวกพี่เขายังไม่ตื่น...กันต์เลยคิดว่าตื่นคนเดียวไม่ได้....ต้องปลุกพวกพี่เขาด้วยดีกว่าครับ.... นี่ไม่ได้ตั้งใจจะเอาคืนนะครับ เปล่าเลยแค่อยากแบ่งปัน

     

    สักพักอีพวกพี่ข้างห้องก็คงตาเปิดแล้วหากันว่าเสียงมือถือใคร แต่ขอโทษนะจ้ะ เสียงมาจากห้องกูเอง หาไปมึงก็หาไม่เจอหรอก หึหึหึ พอแหละ แกล้งพอแหละเดี๋ยวเขารู้

     

    “หลอกควายสบายใจจัง หลอกกี่ครั้งก็ยังเป็นควาย หลอกควายสบายใจจัง หลอกกี่ครั้งก็ยังเป็นควาย” ผมตะโกนคำพูดนี่ตอนอยู่บนเตียง พูดไปเรื่อยๆ จนถึงห้องน้ำ ผมด่าไปแบบนี้ ถ้าไม่ใช่คนไทยก็ฟังไม่ออกหรอกเนอะ กร๊ากกกกกกกกกกกกก ไปอาบน้ำดีกว่า

     

    ผมอาบน้ำเสร็จพันผ้าเช็ดตัวแค่ช่วงล่างแล้วกะว่าจะไปเก็บผ้าที่ตากอยู่ข้างห้องก่อนแล้วค่อยใส่เสื้อใส่กางเกงไปเรียน พอเปิดประตูระเบียงเท่านั้นแหละจ้ะ ประโยคดังจากทีวีที่เมืองไทยดังขึ้นมาในหัวเลย คุณมาทำร้ายฉันทำไม

    ผมรีบหันไปมองตามทิศทางของกลิ่นบุหรี่ที่ส่งมา

     

    เป็นไอ้คุณพี่มาร์คอีกแล้วครับท่าน ใส่เสื้อเชิ้ตขาว กระดุม 2-3 เม็ดบนไม่ติด ถ้าไม่เห็นว่าปากดูดบุหรี่อยู่กูคิดในใจว่ามึงมาถ่ายแบบแหงไอ้พี่มาร์ค ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกเก็บเสื้อผ้าเก็บอะไรให้เรียบร้อย เหลือแค่บ็อกเซอร์อีกตัวเดียวที่ยังไม่เก็บ

     

    “บ็อกเซอร์ลายซะแบ๊วเชียว” เรื่องอื่นมีเป็นล้านให้พี่ท่านทัก พี่ท่านดันทักเรื่องบ็อกเซอร์กู กูจะใส่การ์ตูนไม่การ์ตูนแล้วไปหนักส่วนไหนของมึง กูผิดเหรอที่กูใส่บ็อกเซอร์ตัวการ์ตูนชื่อ แบมแบมในฟริ้นสโตน เนี่ยกูผิดเหรอ

     

    ผมไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดก็เลยแค่ยิ้มแล้วยักไหล่เตรียมจะเข้าห้อง ขี้เกียจคุยกับไอ้ตัวสร้างมะเร็ง ทางอากาศ

     

    “เมื่อเช้านายตั้งใจจะเปิดเพลงบ้านั่นปลุกพวกฉันรึเปล่า” ส่งสายตาจับผิดมาเชียว

     

    “เปล่าครับ พอดีผมเป็นคนตื่นยาก อาจจะเพราะเมื่อคืนนอนดึกด้วย เลยตื่นช้า” ที่ดึกก็เพราะมึงนั่นแหละ !!! -*-

     

    “แต่ฉันว่าฉันได้ยินเสียงเพลงนั่นหยุดไปแล้วรอบหนึ่งนะ แล้วแม่งก็ดังใหม่คราวนี้ดังนานกว่าเดิม”

     

    “รอบแรกผมงัวเงียอ่ะครับ มันเลยปลุกใหม่ ผมไปก่อนนะครับ ต้องรีบไปเรียน”

     

    “เอ่อใช่ลืใบอกไป ผิวเราเนียนกว่าที่พี่คิดนะครับ ระวังล่ะบางคนเขายิ่งชอบของแปลกอยู่” พูดเสร็จก็ชี้มาที่ตัวผมที่ไม่ได้ใส่เสื้อด้านบน แล้วพี่ท่านก็เข้าห้องของท่านไป ปล่อยกูงงตาตาแตก เอ๋อแดกไปสักพัก พอมาทวนคำเมื่อกี้ถึงรู้

     

     

    .............................นี่กูถูกลวนลามทางสายตาเหรอฟ่ะเนี่ย ....................

    .............................เดี๋ยวนะไม่ใช่แค่ถูกลวนลาม...............................กูยังถูกด่าด้วย.....!!!! =[]=”

    ..............................เจริญพรเถอะมึง.....................ไอ้หอกมาร์ค.....................

     

    ระดับคำด่าอัพสกิลเรื่อยๆ ตามความเกลียดและความหมั่นไส้ กูเกลียดมึงจริงๆ ไอ้พี่มาร์ค....................ไอ้ฮยอนมึงมาช่วยกูหาห้องใหม่เลยนะมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!

     

    …..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………

    ผมรีบแต่งตัวและออกจากห้อง แปลกแต่จริงผมเห็นพี่มาร์คกับพี่แจบอมเดินออกมานอกห้องแล้ว แสดงว่าอีกสองคนที่เหลือก็คงใกล้จะเสร็จเหมือนกันผมที่วันนี้เสียบหูฟังและฟังเพลงไปเรื่อยๆ ก็เลยรีบเดินผ่านสองคนนั้นไปแบบไม่สนใจและไม่ทักหรืออะไรทั้งนั้น ก็ไม่ใช่รุ่นพี่กูอ่ะ กูเลยไม่ทัก

     

    ผมกดลิฟท์ ภาวนาให้ลิฟท์มาโดยไว เพราะไม่อยากยืนอยู่คนเดียวท่ามกลางพวกพี่เขา มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างอึดอัด พอเสียงลิฟท์ดังผมรู้สึกดีอย่างกับถูกหวยรางวัลเลขท้าย 2 ตัวรีบกดปิดประตูลิทฟ์โดยไว ถึงแม้จะแอบได้ยินเสียงบอกให้เปิดประตูค้างไว ยิ่งได้ยินแบบนั้น ผมยิ่งรับกดปุ่มประตูแทน แต่ฟ้าเหมือนจะแกล้งเพราะพอประตูลิฟท์ใกล้จะปิดชนกันแล้วมันก็เปิดออก

     

    แหมมมมมมมมมอยู่กันครบแก๊งวัดดอนหอยหลอดเลย ผมจะทำอะไรได้ละครับก็รีบเบียดตัวเข้าไปติดผนังลิฟท์ให้พวกพี่เขาเข้ามาอีพี่แจ็คสันเข้ามาก่อนเลยจ้า พี่เขามองผมแล้วยิ้มๆ หน้ากูมีติดอะไรรึเปล่าฟ่ะ แล้วพี่แจบอมกับพี่มาร์คค่อยเข้ามา สุดท้ายเป็นพี่จินยอง

     

    “น้องการ์ตูนครับ เมื่อกี้บอกให้รอก่อนไม่ได้ยินรึไง” หาเรื่องกูอีกแหละไอ้ฟายมาร์ค กูชื่อแบมแบม ไม่ต้องเปลี่ยนชื่อที่พี่แม่กูตั้งให้ก็ได้ แม่กูรู้นี่น้ำตาไหลนะเว้ย ผมเลยถอดหูฟังออก แกล้งเนียนทำเหมือนเมื่อกี้ไม่ได้ยินว่าพี่เขาพูดอะไรทั้งที่ผมได้ยินเต็มหูแหละจ้า

     

    “พี่ว่าอะไรนะครับ พอดีผมเปิดเสียงเพลงดังไปหน่อย”

     

    “อย่าดุน้องการ์ตูน เดี๋ยวน้องตกใจ” กูจะตกใจก็ที่จู่ๆ มึงก็มากอดเอวกูเนี่ยแหละ ได้ข่าวว่ากูยังไม่เคยรู้จักมึงแบบเป็นทางการด้วยซ้ำ ไอ้พี่สั้น

     

    “มึงอย่าลวนลามน้อง มึงไม่เห็นเหรอว่าน้องทำท่ารังเกียจมึงขนาดไหน มึงเอามืออกมาจากน้อง เอามือออกมา” แล้วมันคืออะไรที่พี่จินยองเข้ามารุมกันที่ตัวผม ถึงแม้ว่าจะเป็นการพยายามช่วยเหลือโดยการพยายามเอามือพี่แจ็คสันออกให้ก็เถอะ ตอนนี้เหมือนผมอยู่ตรงกลางระหว่างผู้ชายสองคนโดยคนหนึ่งเกาะซ้าย อีกคนหนึ่งเกาะขวา

     

    นี่กูเป็นเสาไฟรึไงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

     

    ที่สำคัญเมื่อวานไอ้สองคนนี้ยังเป็นคนใส่ความผมว่าผมตามไอ้พี่มาร์คอยู่เลย ทำไมท่าทีพวกพี่เปลี่ยนง่ายจัง แบมแบมตามไม่ทันโว้ย

     

    “พอเหอะ อย่าแกล้งน้องเขา  น้องเขาทำหน้างงใหญ่แล้ว” ขอบคุณสวรรค์ที่พี่แจบอมเข้ามาช่วยผมเอาไว้เลยทำให้ไอ้สองคนที่ยุ่งกับผมอยู่ปล่อยตัวออกจากผม

     

    “อยู่คณะไหนละเรา” พี่แจบอมยังคงเป็นคนถามคำถาม

     

    “มนุษย์เกาหลีครับ”

     

    “สำเนียงแปลกๆ ด้วยเป็นคนต่างชาติใช่ไหม น้องการ์ตูน” พี่จินยองลูบหัวผมเหมือนผมเป็นหมาเลยเนอะ

     

    “เป็นคนไทยครับ แม่แต่งงานกับคนเกาหลีเลยย้ายกันมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ม.ต้นได้”

     

     “ไม่ใช่แค่เสียงแปลกนะ หน้าก็แปลกด้วย” อืมมม มีใครถามคุณพี่ไหมครับมาร์ค ต้วน ไม่มี ไม่มีแล้วคุณพี่ตอบทำไม แบบนี้เรียกว่า เผือกได้ไหม (แน่นอนว่าทั้งหมดเป็นการคิดในใจ ไม่มีการปริปากพูดออกไปอย่างเป็นทางการทั้งสิ้นเด็ดขาด)

     

    “มึงก็ชอบว่าน้องเนอะ” พี่แจบอมเอาใจไปอีกสิบดวง ส่วนอีพี่มาร์คก็ยักไหล่ประมาณว่าก็เรื่องของกู แหม เรื่องของมึงแต่ด่ากู นี่เรื่องของมึงสินะ -*-

     

    “เมื่อวานขอโทษนะน้องการ์ตูน ที่พวกพี่เข้าใจผิด ใครจะไปคิดว่าเราจะบังเอิญอยู่ห้องติดกับไอ้มาร์คได้ เห็นเดินตามมาแบบนั้นพวกพี่ก็คิดว่าติดใจไอ้มาร์คซะแล้ว” พี่แจ็คสันเอาใจไปอีก 1 ดวง ให้น้อยเพราะโดนตัดลบเนื่องจากมากี้เข้ามาเกาะผมจนตกใจ เหอๆๆ

     

    “ไม่เป็นไรฮะ เป็นใครก็คงคิดเหมือนกัน” ไอ้ใครที่ว่านี่หมายถึง แค่พวกหลงตัวเองนะ ^^ เสียงลิฟท์ชั้น G ดังขึ้นผมเลยเดินออกมา แต่เหมือนพวกพี่เขาจะลงชั้นใต้ดิน คงขับรถกันไปเรียน แหมตึกเรียนก็อยู่แค่นี้

     

     

     

     บอกได้คำเดียว.......................................

     

     

    ............................................................................................................................พวกพี่นี่กระแด๊ะตัวพ่อนะครัช

     

    …..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………

     

    TALK

     

    หุหุหุ กระต่ายโหดกระโดดกลับมาพร้อมกับ #ข้างห้องมาร์คแบม ตอนใหม่

    จริงๆ มีนักอ่านขาประจำของกระต่ายโหดท่านหนึ่งเม้นทักว่าเรื่องนี้มันช่างแหวกแนวจากทุกเรื่อง

    คำตอบ คือ จริงค่ะ แหวกจริงๆ แหวกจนรู้สึกประสาทจะแตกกกค่ะ TT__TT

    บอกเลยจริงไม่ใช่คนมีอารมณ์ขันหรือตลกอะไรมากมาย ตอนเริ่มแต่งแค่รู้สึกอยากแต่งฟิคขำๆ สักเรื่อง

    แต่แต่งมา 3 ตอนชักขำไม่ออก จนเริ่มกลัวว่ามุกที่เราใส่มันจะฮาหรือจะแป๊ก

    หากมันแป๊กก็ขอโทษนักอ่านด้วยจริงๆค่ะ TT___TT

     

    ข้าน้อยรู้สึกเข่าจะทรุด 555+  ตอนแต่งแฟนบอยอยากแต่งแนว Feel Good ตอนเริ่มแต่งก็กลัวจะยาก

    แต่พอแต่งจริงกลับแต่งได้ไหลอยู่อาจจะเพราะเอาประสบการณ์ติ่งอันยาวนานมาเขียน

    เลยเขียนไหลกว่าที่คิด แต่เรื่องนี้ เริ่มคิดแล้วว่าฉันจะทำมันรอดรึเปล่า

     

    แต่ก็จะสู้ค่ะ แนว Feel Good ที่แต่งไม่ได้ยังแต่งจนจบ

    แต่งฟิคแนวฮาดูสักครั้ง ถ้ามันไม่ฮามันก็แค่แป๊กเท่านั้นนน O_o กร๊ากกกกก

    ยังไงก็ฝากคนอ่านทุกท่านด้วยนะคะ

     

    ตอบคำถามนักอ่าน มีนักอ่านท่านหนึ่งถามเรื่องหน้าตาน้องแบมในเรื่องมา  น้องแบมในเรื่องไม่ได้หน้าตาแย่นะคะ แค่หน้าตาธรรมดา ธรรมดา เหมือนนักศึกษาหรือวัยรุ่นทั่วๆไป เนี่ยแหละน้องฮยอนกับแจแจแค่แซวเล่นๆเท่านั้นน จ้า

     

    ปล.เป็น Talk ที่ยาวจริงๆ

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×