คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข้างห้องมาร์คแบม : บทที่ 1
ผมกันต์พิมุก ภูวกุล หรือจะเรียกว่าแบมแบมก็ได้ครับ ตอนนี้อยู่ปี 2 มหาลัยชื่อดังในเกาหลี ผมเป็นเด็กมนุษย์เอกภาษาเกาหลี ตอนปี 1 ผมอยู่กับรูมเมท แต่แล้ว….ไอ้รูมเมทแสนเลว....ก็หักหลังผม มันแม่งชิ่งผมไปมีแฟน ยังไม่พอนะครับความเลวของมัน สิ่งที่เลวยิ่งกว่าที่มันหนีไปมีแฟนก็คือจู่ๆ มันก็มาบอกผมว่า
“เฮ้ยแบม กูมีข่าวดีจะบอกมึงว่ะ”
“อะไรว่ะซึงฮยอนหรือมึงจีบน้องยูริติดแล้วเหรอ”
“ใช่เลยไอ้คุณแบม หลังจากที่กูจีบมามากกว่า 3 เดือนน้องยูริก็ตอบตกลงปลงใจกับกูเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนซึงฮยอน”
“เชรดดดดดด เจ๋งสาดดดด”
“แต่ที่ยิ่งกว่าเจ๋งสาดดดดดดของมึงคือ.....น้องเขายอมให้กูไปอยู่ด้วยกันที่คอนโดน้องเขาแล้ว”
“เชี่ยยยอะไรจะไวไฟปานนั้นว่ะ”
“ก็กูใจกล้า หน้าด้าน พูดเล่นๆกับเขาไปว่าขออยู่ด้วยได้ไหม อยู่คนเดียวใจพี่มันเหงา อยากอยู่กับใครสักคนใจจะได้ลั้นล้า”
“มึงนี่หน้าด้านเนอะเพื่อน มึงแชร์ห้องอยู่กับกูแท้ๆ แต่เสือกบอกน้องเขาอยู่คนเดียว” ผมที่ตอนนั้นยังไม่เอะใจอะไรก็คุยเล่นกับมันต่ออย่างไม่รู้ความซวยของตัวเอง
“เออเอานะ นั่นแหละกูก็เลยจะบอกมึงว่ากูจะย้ายไปอยู่กับน้องเขาแล้วนะ”
“เมื่อไหร่ว่ะ”
“พรุ่งนี้”
“พรุ่งนี้ !!! ทำไมมึงย้ายไปเร็วจัง”
“ก็กูต้องไปตามหาหัวใจกูอ่ะ”
“อ้วกมากมึง แต่ก็เออขอให้มึงโชคดีเว้ย”
“กูอ่ะโชคดีอยู่แล้ว ค่าห้องกูคงช่วยมึงได้แค่เดือนนี้นะเว้ย”
“เฮ้ยยยยยย เดี๋ยวนะกูขอทวนความคิดกูก่อน ตอนนี้มึงแชร์ห้องกับกู....” มันพยักหน้าตอบรับคำพูดผม
“แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงจะย้ายไปอยู่กับแฟนมึง” มันก็ยังพยักหน้าตามคำพูดผม
“ค่าห้องมึงก็จะช่วยกูถึงแค่เดือนนี้”
“ถูกต้องครับผม”
“แล้วกู...กูจะไปแชร์ค่าห้องกับใครละโว้ยยยยยย” ผมที่เริ่มเข้าใจเหตุการณ์มากขึ้นจึงตะโกนดังลั่นห้อง
“กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่เดี๋ยวกูถามเพื่อนๆ กูให้โอเคป่ะ”
“โอเคเชี่ยอะไรไอ้ฮยอน มึงแหกตาดูดิ อีกอาทิตย์เดียวก็เปิดเทอมแล้ว ตอนนี้ใครๆ เขาก็คงมีห้องครบกันไปหมดแล้ว ค่าห้องที่นี่ก็ไม่ใช่ถูกๆ กูไม่มีทางจ่ายคนเดียวได้แน่นอน แล้วมึงจะให้กูทำยังไง”
“มึงใจเย็นดิแบม เดี๋ยวมึงก็หาได้เองแหละ”
“หาได้เอง มึงคิดว่าถ้ากูไปขอทานหน้ามหาลัย จะมีคนใจดีประทานรูมเมทมาแชร์ค่าห้องกูไหม กูถามมึงหน่อย”
“มึงเปรียบเทียบอะไรใกล้ความจริงหน่อยเหอะ อย่าสติแตกตอนนี้ อีกอย่างมึงมีเวลาตั้งหนึ่งอาทิตย์ในการหาเพื่อนคนใหม่มาแชร์ค่าห้องด้วย”
“ตั้ง 1 อาทิตย์ ตั้ง 1อาทิตย์ มึงลองมาเป็นกูไหมห่ะไอ้ฮยอน มันไม่ใช่ 1 อาทิตย์เว้ย แต่มันแค่ 1 อาทิตย์เท่านั้น กูไม่รู้ละมึงต้องช่วยกูแก้ปัญหานี้ ไม่งั้นกูจะบอกแฟนมึงถึงความเลวของมึง”
“ความเลวอะไรของกูที่มึงจะเอาไปขายมิทราบ”
“คิดดูกูคบกับมึงมาตั้งแต่ม.ปลายปี 1 มึงยังทิ้งกูได้ลงคอ แล้วกับผู้หญิงที่มึงเพิ่งรู้จักกันได้แค่ 3 เดือนมึงจะจริงจังกับเขาแค่ไหน กูจะไปบอกแฟนมึงว่ากูอ่ะกิ๊กตัวจริงมึง กูจะไปร้องไห้หน้าคอนโดแฟนมึงด้วยว่า มึงได้ใหม่แล้วลืมเก่า”
“ไอ้เชี่ยแบมมึงอ่านฟิคมากไปรึเปล่าเนี่ย หรือมึงคิดอะไรกับกู กูบอกเลยว่ากูไม่เอามึงนะเว้ย”
“ไอ้ฮยอนถ้ามึงไม่ช่วยกูแก้ปัญหา มึงเตรียมตัวเป็นข่าวกับกูได้เลย ชีวิตกูไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว กูไม่ได้เป็นที่รู้จักเหมือนมึง กูเป็นแค่เด็กมนุษย์เกาหลีบ้านๆ คนหนึ่งใครจะมาสนใจกู แต่กับเดือนคณะวิทย์อย่างมึงมันคงละเรื่องกันเนอะ หึหึหึ”
“ไอ้แบมไอ้เพื่อนชั่ว อย่านะเว้ย”
“กูไม่รู้ว่ามึงจะทำยังไงนะ แต่กูบอกเลยมึงต้องช่วยกูแก้ปัญหานี้ไม่งั้น มึงตายยยยยยยยยชื่อเสียงมึงเตรียมป่นปี้แน่ไอ้หอยหลอดดดดด”
แล้วไอ้ซึงฮยอนผู้ที่รู้จักผมน้อยไป ก็เลยต้องช่วยผมแก้ไขปัญหานี้อย่างช่วยไม่ได้ ผมบอกมันว่าถ้าหาคนแชร์ค่าห้องให้ผมไม่ได้ก็หาหอพักที่ผมสามารถจ่ายคนเดียวมาให้ได้ แต่ในสภาวะที่มหาลัยใกล้เปิดแบบนี้หอพักส่วนใหญ่ก็เกือบเต็มไปหมดแล้ว แถมคนที่เขาหาห้องส่วนใหญ่ก็จัดการหาห้องเสร็จไปตั้งแต่ 1เดือนก่อนที่มหาลัยจะเปิด เพราะฉะนั้นการที่จะหารูมเมทใหม่ตอนนี้จึงเป็นเรื่องยากมาก แต่ยังไงก็ต้องหาให้ได้ ไม่งั้นมึงตายไอ้ซึงฮยอนกูไม่ปล่อยมึงแน่ไอ้เพื่อนชั่ว
เวลาก็เหลือน้อยลงเรื่อยๆ จนผมแทบจะถอดใจคิดในใจว่าไม่งั้นก็ต้องบังคับให้ไอ้ฮยอนช่วยผมจ่ายค่าห้องไปก่อน ไม่รู้แหละยังไงมันก็ต้อวมาช่วยผมจัดการปัญหานี้
“เฮ้อ เอาไงดีว่ะเนี่ยชีวิตกู” เสียงมือถือดังขึ้นทำให้ผมรีบคว้ามาดูแอบคิดในใจเบาๆว่า อาจจะเป็นไอ้ฮยอน แต่...ไม่ใช่ครับเป็นคุณยองแจเพื่อนซึ้ที่เอกผมโทรมา
“ไอ้คุณแบมกูได้ข่าวว่ามึงงานเข้าเหรอครับ”
“ข่าวเร็วตลอดนะครับคุณยองแจ แต่ถ้าจะให้ดีนอกจากข่าวมึงจะเร็วแล้วมึงช่วยแก้ปัญหาให้กูด้วยได้ไหมครับ”
“มึงคิดว่ามึงคุยกับใครอยู่ครับคุณแบม คุณคุยกับคุณยองแจนะครับ มีเหรอที่ผมจะช่วยคุณไม่ได้”
“เฮ้ยจริงเหรอวะยองแจ มึงช่วยกูได้จริงๆเหรอวะ”
“เอ่อก็...จริงๆ ไม่ใช่กูเป็นคนช่วยมึงหรอก แต่ไอ้ฮยอนมันเป็นคนหาเจอ”
“ถ้ามันหาเจอแล้วทำไมมันไม่โทรบอกกูเอง”
“คือมันกลัวโดนมึงด่ามั้ง เพราะหอที่มันหาได้เป็นหอที่พวกเด็กบริหารอยู่กัน มึงอยู่คนเดียวได้สบายเลยนะเว้ยราคาก็แบบถูกมาก”
“เฮ้ยจริงเหรอ ถูกมากเลยเหรอ แล้วทำไมมันยังมีห้องเหลือหลุดออกมาได้”
“คืองี้ห้องนี้เป็นห้องแบบซื้อ คือเจ้าของห้องเขาซื้อห้องให้น้องสาว แต่รู้สึกว่าน้องสาวดันมาบอกว่าเปลี่ยนใจไม่อยากอยู่แล้ว เขาก็เลยต้องหาคนมาเช่าแทน แต่ก็บังเอิญอีกนั่นแหละ น้องเพิ่งมาบอกเลยกลายเป็นว่าเพิ่งประกาศให้เช่า แต่เด็กคนอื่นเขาก็หาห้องจ่ายค่าจองกันไปหมดแล้วไง เขาก็เลยต้องลดค่าห้อง ห้องมันเลยถูก”
“งั้นทำไมกูจะไม่เอาว่ะ เอาดิถึงจะไม่ใกล้คณะเรามากแต่ถ้ากูปั่นจักรยานก็แค่ 15 นาทีเองสบายๆ ตกลงเอา กูต้องจองอะไรยังไงบอกด่วน”
“มึงไม่ต้องจองหรอกตอนนี้ไอ้ฮยอนมันกำลังทำเรื่องให้มึงอยู่ มันเลยไม่ว่างโทรมาบอกมึง มันเลยให้กูโทรมาบอกมึงเองไง พรุ่งนี้ก็ย้ายไปได้เลย”
“ขอบคุณมากเดี๋ยวกูต้องโทรไปขอบใจไอ้ฮยอนมันด้วย ถึงมันจะเป็นไอ้เลวที่ทิ้งกูไปก่อนก็ตามอ่ะนะ”
“ฮาฮาฮา เออเดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปช่วยย้ายของ ตอนนี้มึงก็เก็บของอะไรไปได้เลย”
“แต้งกิ้วเว้ยยองแจพรุ่งนี้เจอกัน” ผมรีบโทรไปหาไอ้ฮยอนถึงยังไงก็ต้องขอบคุณมันหน่อย
“ไอ้ฮยอน แหมมึงแค่นี้ก็โทรบอกกูเองไม่ได้นะครัช ว่าได้ห้องแล้ว”
“ก็กูรีบกลัวมีคนอื่นแย่งห้องมึง ระหว่างทางเจอยองแจพอดีก็เลยรบกวนมันโทรบอกมึงให้ นี่กูจองห้องอะไรให้มึงเสร็จแหละเนี่ย”
“ค่าห้องเท่าไหร่ว่ะ”
“..... วอน”
“เฮ้ยโคตรถูก ถูกกว่าที่แชร์ค่าห้องกับมึงอีก นี่คงไม่ใช่ห้องรูหนูซกมกหรอกนะมึงถ้าไม่ได้ ISO กูไม่อยู่นะเว้ยกูกระแดะพอตัวอยู่”
“ถ้ามึงมาเห็นห้องเองมึงจะชอบแบม คือห้องโอเคมาก ถึงจะไม่ใหญ่เท่าห้องที่กูกับมึงแชร์กันอยู่แต่แบบห้องดีมาก 1ห้องนอน 1 ห้องน้ำ มีครัวเล็กๆให้มึงทำอะไรได้นิดหน่อยด้วย กูยังอยากย้ายมาอยู่เองเลย กูว่ามึงโคตรโชคดีที่ได้มาอยู่ห้องนี้”
“แหมไอ้ฮยอนบรรยายซะสวยหรู ถ้าพรุ่งนี้กูไปเห็นไม่ได้ดีอย่างที่มึงบรรยายมึงตายแน่”
“แล้วมึงต้องขอบคุณกูว่ะแบม กูฟันเฟริ่มมากว่ามึงต้องชอบ ต้องถูกใจ”
“สรุปก็ต้องขอบคุณมึงสินะ ที่ได้กรุณามีแฟนแล้ว ดันต้องย้ายออกจากหอเลยทำให้กูได้ห้องใหม่สวยงามและไฉไลกว่า”
“ฮาฮาฮา เออออ กูไปหาแฟนกูแหละนะเว้ยพรุ่งนี้ 10 โมงจะไปรับแล้วช่วยย้ายของให้”
“ยังไงก็ขอบคุณมึงอีกครั้งนะฮยอนตอนกูเจอหน้าน้องยูริ กูจะช่วยมึงขายเต็มทีว่ามึงเป็นเพื่อนที่แสนดีขนาดไหน”
“เออออออ”
……..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………
ถึงไม่อยากจะเอ่ยปากชมว่าห้องสมราคาคุยแบบที่ไอ้ฮยอนมันว่าไว้จริงๆ แต่ก็ต้องชมมันว่า สมกับที่มันบอกผมไว้ว่าผมต้องชอบห้องนี้แน่ๆ ห้องอยู่ชั้น 7 เป็นชั้นที่สูงที่สุดสำหรับหอพักนี้ ห้องมีระเบียงไว้ตากผ้า ที่พอผมแอบไปยืนแล้วเห็นบรรยายกาศโดยรอบของมหาลัย มีลมเย็นๆ เรียกได้ว่าวิวดีโคตรๆ ห้องสะอาดและค่อนข้างใหม่ผมทายว่าที่นี้น่าจะเพิ่งเปิดได้ไม่เกิน 3 ปีแหงๆ
“เฮ้ยแบมว่างๆ กูขอมาเยี่ยมชมห้องมึงบ่อยๆ หน่อยนะ เริ่ดว่ะ” ไอ้ยองแจนั่งเล่นอยู่บนเตียงผมอย่างสบายใจหลังจากที่มันช่วยผมจัดห้องจนเสร็จ
“สมราคาคุยกูปะละครับคุณกันต์”
“โคตรคุ้ม จนกูแอบหลอนนิดๆ ที่ได้ราคานี้มากูถามจริงนะห้องนี้มันมีอะไรที่เหนือธรรมชาติรึเปล่าว่ะ เขาถึงให้กูเช่าได้ถูกขนาดนี้”
“หอนี้เพิ่งเปิดเมื่อ 2 ปีก่อนเองคงยังไม่มีใครตายหรอกมั้งมึง” ไอ้เชี่ยยองแจมึงจะตรงเกินไป
“มึงไม่ต้องพูดชัดขนาดนั้นก็ได้ยองแจ ตอนแรกเขาอาจจะไม่โกรธแต่พอได้ยินมึงพูดพล่อยๆ แบบนี้เขาอาจจะอยากหลอกกูก็ได้ตอนนี้”
“ฮยอนแล้วมึงเจอเจ้าของห้องเขายังไง ช่วยไขกระจ่างให้ไอ้แบมมันทีดิ”
“เจ้าของห้องเป็นเพื่อนกับยูริ พี่ชายน้องเขาซื้อเลยซื้อห้องมห้เลย แบบว่าบ้านรวยอะไรยังงี้ น้องสาวเขาเข้ามาอยู่ตั้งแต่ 3 เดือนก่อนแล้ว.......” แล้วมึงก็เงียบไป มึงจะเงียบให้เกิดจุดทำสากอะไรครับ
“เอาเป็นว่ารู้แล้วเหยียบไว้เลยนะ เหยียบแบบเหยียบเลยจริงๆ ยูริเขาไม่อยากให้กูพูด แต่กูคิดว่ายังไงมึงก็ต้องสงสัยว่าทำไมราคามันถูกกูเลยคิดว่าเฉลยความจริงดีกว่า”
“ว่ามาดิ” ไม่ใช่ว่ายัยเด็กนั่นฆ่าตัวตายอยู่ห้องนี้หรอกนะ ให้ตายยังไงผมก็ไม่อยู่นะเว้ย
“น้องเขาเป็นกิ๊กกับพี่มาร์ค เดือนคณะบริหาร ปี 3 ที่หล่อๆ อ่ะมึง”
“แล้วไงต่อกูก็ไม่เก็ตอยู่ดี” ไอ้ยองแจเพื่อนซี้มันงงเหมือนผมเป๊ะเลยครับผม
“แล้วยังไงต่อละ....เด็กแม่งก็โดนทิ้งไง รู้สึกว่าควงกันแค่ เดือน สองเดือนพี่มาร์คก็โล๊ะสต๊อค”
“โดนทิ้งแล้วมันเกี่ยวอะไรกับปล่อยเช่าห้องห่ะไอ้เชี่ยฮยอน มึงเลิกทำให้กูกับยองแจลุ้นสักทีเหอะ ลุ้นจนฉี่จะราดแล้วเนี่ย”
“คือจะไม่อะไรเลยเว้ย...ถ้าไม่ใช่ว่าพี่มาร์คแม่งอยู่ถัดจากห้องนี้อ่ะ” แล้วมันก็ชี้มือที่ด้าวขวาที่เตียงผมชิดติดอยู่ตอนนี้
“สรุปน้องเขาอายว่างั้นเหอะ ไม่อยากเจอหน้าพี่มาร์คแล้วกูเข้าใจถูกไหม ไอ้แบมมันเลยได้ห้องนี้มาแบบถูกๆ”
“ก็ประมาณนั้นแหละ พอเลิกกันน้องเขาก็ไม่อยากอยู่ห้องนี้อีกก็เลยขายห้องแล้วไปเช่าอยู่หออื่นแทน”
“งี้กูก็ต้องขอบคุณพี่มาร์คสินะ กูถึงได้ห้องนี้มาแบบโคตรถูก ว่าแต่ไอ้พี่มาร์คนี่ใช่คนที่หล่อๆ ที่เคยควงกับพี่นาริ เมื่อปลายเทอมก่อนใช่ป่ะ”
“คนนั้นแหละครับคุณแบม กลุ่มนี้เขาขวัญใจสาวๆ หนุ่มๆ ที่มหาลัย”
“หนุ่มๆ เฮ้ย พี่เขาเป็นไบเหรอว่ะ”
“พี่มาร์คนะกูเห็นควงทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย แต่พี่แจบอม พี่จินยอง พี่แจ็คสันนี่เห็นควงผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่นะ”
“แบมมึงระวังตูดมึงนะ” ยองแจเวลานี้มึงควรพูดประโยคนี้กับกูหรา ไม่พูดเปล่ายังเอามือมาตบบ่าแถมตบตูดกูแถมอีกตั้งหาก ให้กำลังใจกูดีจริงๆ
“พี่มาร์คไม่เอาไอ้แบมหรอก เห็นคนที่พี่มาร์คควงแต่ละคนน่ารักยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนอีก ไอ้แบมนี่ตัวก็เตี้ย ดำก็ดำ นิสัยก็โคตรจะเลว เชี่ยขนาดนี้รับรองพี่มาร์คเอามันไม่ลงหรอก ยองแจว่างใจได้”
“มึงแอบด่ากูใช่ไหมไอ้เพื่อนเชี่ย แล้วนิสัยกูนี่นอกจากมึงแล้วไม่มีใครสักคนที่บอกว่ากูเลว มีแต่คนชมว่ากูอ่ะแสนดี มีแต่มึงเท่านั้นแหละไอ้เส็งเคร็ง”
“เอ่อๆ กูแซวเล่นนะ ยังไงเจอกันแล้วกันมึง ยองแจกลับเลยเปล่าเดี๋ยวเราขับไปส่งแถวหน้าคณะมนุษย์ให้”
“งั้นกูกลับพร้อมไอ้ฮยอนเลยละกัน”
“มึงสองคนกินกันเองเมื่อไหร่บอกกูนะกูจะเป็นญาติฝ่ายเจ้าสาวให้ ว่าแต่พวกมึงคงต้องบอกกูด้วยนะว่าใครเจ้าบ่าว ใครเจ้าสาวกูจะได้เลือกชุดถูกฝ่าย” แล้วเพื่อนทั้งสองคนของผมก็พูดคำหยาบเป็นชื่อสัตว์ พร้อมโชว์นิ้วกลางใส่ผมโดนไม่ต้องนัดหมาย
“พวกมึงไม่ต้องโชว์ก็ได้ ของพวกมึงสองคนกูเห็นจนชินตาแหละ โคตรเล็กเลยยังมีหน้ามาโชว์ความเชี่ยใส่กูอีกนะพวกมึง”
“แบมมึงจงรักษาตูดมึงประดุจเกลือรักษาความเค็มเถอะ เจอกันพรุ่งนี้ที่คณะ”
“กูบอกแล้วไงยองแจอย่างไอ้แบมจะมีใครกล้าเอามัน แค่เห็นหน้ามันอารมณ์ก็หมดแล้ว” ก่อนที่ผมจะคว้าอะไรปาใส่หัวพวกมันทั้งคู่ พวกแม่งก็รีบปิดประตูแล้วหนีไปเรียบร้อย แม่งไม่แน่จริงๆ ถ้าแน่จริงอย่าหนีสิเว้ย
หลังจากนั้นผมก็ต้มมาม่าดูหนังดูโทรทัศน์ อะไรไปเรื่อยเปือยจนค่ำผมก็ปิดไฟกะจะนอนให้เต็มที่หลังจากที่เพลียกับการย้ายของจัดของทั้งวัน
“อืม.........อย่าค่ะ” ฉิบหายแหละไหนไอ้สองตัวนั้นบอกที่นี่ยังใหม่ไง ไม่มีผีไงทำไมผมได้ยินเสียงผู้หญิงแถมกระเซ้าซะขนาดนั้น
“อย่าค่ะนี่คือ อย่าช้ารึเปล่าครับ” เชรดดดดดดคราวนี้มีเสียงผู้ชายด้วย นี่เป็นผีแพ็คคู่เหรอว่ะเนี่ย
“พี่มาร์ค อืม....ตรงนั้น..มัน...” เดี๋ยวนะ ชื่อแม่งคุ้นๆ พี่มาร์ค พี่มาร์คนี่ใช่ไอ้คนที่อยู่ห้องข้างๆรึเปล่า สักพักชัดเลยครับผม....เสียงกระเซ้าของผู้ชายและผู้หญิงไม่ต้องบอกแหละว่าไอ้ข้างห้องแม่งทำอะไรกัน
ไอ้เชี่ยยยยยยฮยอนนนนนนนนนนนนนนนนน ไหนมึงบอกไม่มีผีไง มึงกลับมาจัดการให้กูเลยนะ
ไม่มีผีเชี่ยอะไร
ผีผ้าห่มมมมมมมชัดๆๆๆๆๆๆๆ !!!!!!!!!!!!!!
แม่งงงงงงงง
คืนนี้กูจะหลับไว้ไหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมละเล่นมีคนมาส่งเสียงหนังสดกันแบบนี้ทั้งคืน ทำไมผนังห้องมันบางขนาดนี้ฟ่ะ !!!!
ฮยอนนนนนมึงกลับมาเคลียร์ให้กูเลยไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
…..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………
++++ TALK ++++
55+ จริงๆ จะตั้งชื่อเรื่องว่า Boy Next Door แต่พิมพ์ผิด จาก Door เป็น Dood
ตอนแรกจะลบแหละ แต่อืม เปลี่ยนใจชื่อนี้ก็เก๋ดี มีความหมายด้วย
ความหมายแบบป่วงๆ ที่คนแต่งบังเอิญคิดเล่นๆ 555+ ว่างๆจะมาเฉลยว่าคืออะไร
ขอบคุณคนอ่านที่แวะกันเข้ามาคอมเม้น เข้ามาอ่าน เข้ามาเป็นแฟนคลับกันตั้งแต่บทนำ
กระต่ายโหดชอบคุณจริงๆค่ะ
ไม่รู้ว่าจะชอบ #ข้างห้องมาร์คแบม กันรึเปล่า
ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ถ้า อยากฟิน อยากบ่น เชิญติดแท็ก #ข้างห้องมาร์คแบม จะรอทุกคนค่ะ ><b
ความคิดเห็น