คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 13th : Truth [Junior Part 2] 100%
“วันนั้นเราบอกจินยองแล้ว ว่าถ้าจินยองไม่มีวันที่จะรักเราได้ให้บอกเรา เราพร้อมที่จะจบ ทำไมละ ทำไมวันนี้จินยองถึงไม่บอกเรา” มาร์คตะโกนถามผมเสียงดัง
“เรา....” ผมไม่สามารถบอกผู้ชายตรงหน้าได้ ไม่สามารถบอกได้ ไม่สามารถทำร้ายจิตใจผู้ชายที่รักและแคร์ผมมากขนาดนี้ได้
“รู้ไหมวันนั้นเราเจ็บ เจ็บที่เห็นคนที่เราเชื่อใจ 2 คนหักหลังเรา แต่เราไม่โกรธเพราะเราเข้าใจ และเรารู้มาตลอดว่า จินยองรักใคร แต่ที่ทำให้เราโกรธและเสียใจ คือ พวกนาย 2 คนไม่บอกเราอย่างตรงไปตรงมา จินยองรู้ไหมว่าวันถัดมาหลังจากที่เห็นพวกนายมีอะไรกัน เรารอ รออย่างคนมีสติ รอด้วยหัวใจที่เจ็บช้ำ รอให้พวกนาย 2 คนบอกความจริงกับเรา เราพร้อมจะให้อภัย เราพร้อมที่จะปล่อยคนที่เรารักไปหา เพื่อนที่เรามั่นใจว่าเขาต้องดูแลจินยองได้
แต่....................
พวกนายไม่แม้แต่จะบอกเรา คิดไหมว่าเรารู้สึกยังไง คิดไหมว่าเราเศร้าแค่ไหน พวกนายทำได้ไงกันว่ะ เห็นเราเป็นตัวตลก เห็นเราเป็นไอ้โง่รึไง”
“มาร์ค มาร์คเราขอโทษ เราขอโทษ เริ่มต้นกันไหมนะ เราสัญญาว่าเราจะมีแต่มาร์ค เราสัญญาว่าเราจะรักแต่มาร์ค เราสัญญา” ผมจับมือผู้ชายตรงหน้าทั้งน้ำตา ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายเขา ไม่เคยตั้งใจเลย
“เริ่มต้นกันใหม่ เริ่มต้นกันใหม่ เราเคยเริ่มต้นเรื่องของเราด้วยเหรอจินยอง มันเคยมีเรื่องของเราด้วยเหรอ เราถามว่ามันเคยมีเรื่องของเราด้วยเหรอว่ะ” มาร์คตะโกนเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ โชคดีที่ร้านคาราโอเกะแห่งนี้ทุกห้องต่างส่งเสียงดังกลบการทะเลาะของเราจึงไม่มีใครได้ยิน
“มีสิ ถ้าไม่มีเราจะหึงมาร์คเพราะเด็กนั่นทำไม มาร์ครู้ไหมว่าเราเจ็บมาก เจ็บจริงๆ เพราะมาร์คนอกใจเรา เพราะฉะนั้นเรื่องของเรามันมีนะมาร์ค มันมี ไม่ใช่ว่าไม่มี มาร์คเราขอโทษ เรา ขอโทษจริงๆ ถ้าสาเหตุการนอกใจของมาร์คมาจากเรา เรายินดีจะยกโทษให้ ลืมเรื่องทั้งหมดซะ เราก็จะลืมเหมือนกันว่า มาร์คนอกใจเรา แล้วเรามาเริ่มกันใหม่”
“นายไม่ได้หึงเราหรอก นายแค่หวงเรา นายแค่กลัวว่าตัวเองต้องเหงา นายแค่กลัวว่านายจะไม่เหลือใคร”
“ไม่จริง เราหึงมาร์ค เราไม่ใช่แค่หวง” มาร์คตบที่แก้มผมเบาๆ แต่ทำไมมันถึงเจ็บไปถึงหัวใจของผม
“ตื่นสักทีเถอะจินยอง ตื่นสักที ถ้านายหึงเรา นายจะไม่สามารถลืมเรื่องนั่นได้ง่ายๆ ถ้านายหึงเรานายจะไม่ปล่อยผ่านไป ถ้านายหึงเราจริงๆ นายต้องทนไม่ได้แล้ว นายควรจะต้องตบเราสักที ทั้งที่เราหลอกนายขนาดนี้ ทั้งที่เราเลวขนาดนี้ นายไม่มีทางทนเราได้หรอก” ผมน้ำตาไหลอาบสองแก้ม
“ลองกลับว่าคนที่ทำทั้งหมดนี้เป็นไอ้หวัง นายจะทนได้เหรอ นายจะลืมได้เหรอ นายจะปล่อยมันไปได้เหรอ” ผมคิดเหมือนที่มาร์คพูด ผมคิดดูทั้งหมดถ้ากลับกันคนทำเป็นแจ็คสันผมคงทนไม่ได้ตั้งแต่วันที่ได้กลิ่นน้ำหอกลิ่นอื่นจากแจ็คสันแล้ว ผมคงจะโกรธและถามให้รู้เรื่องว่ามันเป็นใคร ผมคงไม่ทน จนมาป่านนี้ ผมคงไม่รอให้ใครมาแย่งเขาไป ผมคงทนไม่ได้ถ้าจะต้องเสียเขาไป
“รู้ไหมว่าทำไมเราถึงนอกใจนาย ก็เพราะเราอยากให้นายเจ็บเหมือนที่เราเจ็บ เราอยากให้นายทนเราไม่ได้ เราอยากให้นายบอกเลิกเรา เราอยากให้นายเกลียดเรา เราอยากให้นายกลับไปหาคนที่นายรักยังไงละ เพราะเรารู้ที่นายไม่กล้าบอกความจริงกับเราเพราะสงสารไอ้โง่คนนี้ ไอ้โง่ที่รักนาย” ผมทำร้ายคนนี้ได้ยังไง ผมทำร้ายเขาทั้งเป็นได้ยังไง
“รู้ไหมอะไรที่ตลกกว่านั้น ไอ้หวังมันรู้ตั้งแต่ต้นๆ ว่าเราแอบนอกใจนาย ทั้งที่สิ่งที่เราอยากให้มันทำคือเอาไปบอกนาย แต่มันกลับช่วยเราเก็บเรื่องนี้เอาไว้ เพราะอะไรรู้ไหม ตัวมันยังไม่รู้เท่าที่เรารู้จักตัวมันเลย เพราะมันกลัวนายเสียใจไง เพราะมันกลัวเห็นน้ำตานาย และ มันรู้สึกผิดกับเรามันเป็นเพื่อนที่โคตรรดีเลยใช่ไหม ฮาฮาฮาฮา”
“ในเมื่อมันอยากช่วยขนาดนั้น ในเมื่อมันหวังดีขนาดนั้นก็ช่วยไปด้วยกัน เจ็บไปด้วยกัน ถือว่าเป็นการเอาคืนที่พวกนายทำกับเราแล้วกัน จินยองนายไม่เคยสังเกตหรือว่านายตั้งใจที่จะไม่สังเกตว่า ตั้งแต่ที่เราคบกันมาไอ้หวังมันเลิกเจ้าชู้ มันเลิกมีคนอื่น เพราะมันรู้ตัวแล้วไงว่ามันรักนาย ถ้านายกล้ากว่านี้ กล้าที่จะเลิกกับเรา กล้าที่จะหันหน้าคุยกับไอ้หวัง เราทุกคนก็คงไม่เจ็บแบบนี้”
“มาร์คสำหรับเรา...มันเคยมีเรื่องของเราจริงๆ”
“เราขอถามอะไรสักอย่างสิ ตลอด 1 ปีกว่าๆ ที่ผ่านมานายนอกใจเราไปกี่ครั้ง ช่วยบอกให้เรารู้ที”
“แค่ 2 ครั้ง ครั้งหนึ่งเมา อีกครั้ง.....”
“อีกครั้งไม่เมาใช่ไหม”
“............” ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกไปจริงๆ
“ขอบคุณนะที่ทำให้เราหายโง่สักที”
“มาร์คอีกครั้งมันเพิ่งเกิดไป เกิดเพราะเราเหงา เราเหงาที่มาร์คเปลี่ยนไป เราไม่ได้จะโทษมาร์คนะ แต่เราแค่อยากบอกให้มาร์ครู้.....ว่าเราจริงจังกับความสัมพันธ์ของเรากับมาร์คจริงๆ”
“จินยองไม่รู้หรอกมั้ง ว่าสายตาของจินยองมักจะมองไปที่ใคร สายตาของนายมันไม่เคยโกหก ถึงนายจะคิดว่านายปิดมันได้ดี แต่จริงๆแล้วมันปิดได้แย่มาก ยิ่งกับเรา เราที่มองนายตลอดเวลา มันยิ่งเห็นชัด”
“ไม่จริงหรอก สายตาของมาร์คไม่ได้มองที่เราอีกต่อไปแล้วมาร์ค...............”
เสียงของหล่นทำให้ผมชะงักไป จึงหันไปมองที่มาของเสียง เป็นเด็กคนนั้นยืนอยู่ เขาร้องไห้หนักมาก เขาคงกลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้ไม่ให้เราได้ยิน
“แบม” เสียงมาร์คดูตกใจมาก
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังหรอกนะ แต่ผมกำลังจะไปหยิบของที่ห้องแล้วจะกลับบ้าน”
“แบมฟังพี่ก่อนนะ มาร์คพยายามเข้าไปจับตัวน้องไว้ แต่น้องสะบัดออก
เพี๊ยะ เสียงฝ่ามือที่กระทบไปที่หน้าของมาร์คอย่างแรง
“ขอบคุณที่ทำให้ผมหายโง่นะ ขอบคุณจริงๆ ที่ทำให้ผมเกลียดพี่ ขอบคุณมากๆ ที่สอนความเจ็บนี้ให้ผม”
“..........”
“ผมเคยคิดนะว่า มันอาจจะมีบางช่วงเวลาของเราที่ เรารักกันจริงๆ แต่วันนี้ผมรู้แหละว่ามันไม่จริง ความรักของเรามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย มันมีแต่ผมที่โง่ไปรักพี่ ในขณะที่พี่แค่เห็นผมเป็นไอ้โง่ ไอ้โง่ที่พี่หลอกใช้ทำให้คนอื่นเขาเจ็บปวด ไอ้โง่ที่โดนหลอกเพราะความรักของพี่”
“แบมมันไม่จริงเลยนะ แบมต้องฟังพี่” มาร์คพยายามเข้าไปจับน้องแบมเอาไว้แต่น้องแบมสะบัดตัวออก ผมเข้าใจความรู้สึกของเด็กคนนี้ ดี ความเจ็บปวดของเด็กคนนี้มันกำลังทำให้ผมอยากจะร้องไห้ตามไปด้วย เด็กคนนี้รักมาร์ค รักจริงๆ แค่ที่เขาต้องรักกับมาร์คข้างหลังผมมันก็คงเศร้าจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แต่การมาได้ยินแบบนี้มัน
มันเจ็บเกินไป
ผมคิดว่าผมเจ็บเพราะเด็กคนนี้
แต่ความจริงเด็กคนนี้เจ็บเพราะผม
เจ็บเพราะความรักของผม
70%
“ต้องฟังอะไรอีกว่ะ แค่ที่ได้ยินมันยังไม่พอรึไง พี่อยากจะให้ผมตายตรงนี้เลยไหม ถึงจะทำให้พี่พอใจ”
“พี่ทำได้ไง พี่หลอกผมแบบนี้ เพื่อความสุขของพี่ พี่หลอกผมแบบนี้เพื่อคนที่พี่รัก พี่หลอกผมแบบนี้เพื่อเพื่อนสนิทของพี่ พี่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อคนอื่น แต่ ยกเว้นผมใช่ไหม........พี่ถึงทำแบบนี้ ถึงทำร้ายกันแบบนี้ ผมเคยบอกพี่แล้วใช่ไหม ว่าผมมีหัวใจ พี่รู้ไหมว่าผมมีหัวใจ”
“ผมยอมที่จะเจ็บเวลาเห็นพี่อยู่กับคน อื่น ผมยอมเจ็บเวลาที่พี่ต้องไปหาแฟนพี่ ผมยอมเจ็บที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ ผมยอมทุกอย่างกับความสัมพันธ์โง่ๆ ของเรา แต่ผมพอแล้ว ผมจะไม่ยอมโง่หรือ โดนพี่หลอกอีกแล้ว พอสักที” แล้วน้องแบมก็ดึงสร้อยออกมาจากคอ ปาทิ้งใส่ไปที่มาร์ค
“คำขออีกสองข้อที่ผมอยากได้จากพี่ คือ อย่ามายุ่งกับผมอีก และ อย่ามาให้ผมเห็นหน้าพี่อีก” มาร์คจับมือของน้องแบมแน่น จับไม่ปล่อย เหมือนกับว่าถ้ามาร์คปล่อยไป น้องจะไม่กลับมาอีก ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าต้องทำยังไง จู่ๆก็มีนคนไปดึงแขนมาร์คออกแล้วต่อยไปที่มาร์ค
“อย่ามายุ่งกับเพื่อนกรู ไอ้ชั่ว” น้องยูคยอมนั่นเอง ผมไม่รู้ว่าน้องเขามาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แต่พอมาร์คล้มลง น้องเขาก็วิ่งตามน้องแบมไป ผมรีบเข้าไปพยุงมาร์ค
“แบมเดี๋ยวก่อน” มาร์คพยายามจะวิ่งตามน้องไป แต่วิ่งไปตอนนี้แล้วมีประโยชน์อะไร น้องเขาก็ไม่ฟังอยู่ดีผมเลยดึงมาร์คเอาไว้
“ให้เวลาน้องเขาหน่อย มาร์คตามไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรน้องเขาไม่ฟังมาร์คหรอก”
“แต่แบมเขาไม่เคยร้องไห้หนักขนาดนี้เลยนะ” มาร์คจะรู้ตัวไหมว่าสีหน้าของมาร์คตอนนี้มันดูกังวลและเศร้ามากๆ ผมพามาร์คไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง มาร์คดูใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ผมตัดสินใจไปซื้อน้ำให้มาร์ค
“เราเลวมากเลยใช่ไหมจินยอง”
“ถ้าในกรณีน้องแบม เราตอบเลยว่าใช่”
“แบมเขาคงเกลียดเรา” ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี ผมไม่ใช่น้องเขา ผมคงตอบให้ไม่ได้จริงๆ
“มาร์ค มาร์คบอกว่าเราอาจจะไม่รู้ตัวเรื่องของแจ็คสัน แต่มาร์ครู้ไหมว่ามาร์คก็ไม่รู้ตัวเรื่องของตัวเองเหมือนกัน”
“หมายความว่าไง”
“สายตาของมาร์คที่มองเรา มันเป็นสายตาของคนที่ผูกพันกัน มันเป็นสายตาแห่งความหวังดี มันเป็นสายตาแห่งความจริงใจ เมื่อก่อนมาร์คมีให้เรายังไงวันนี้มาร์คก็ยังมีให้เราแบบนั้น มาร์คบอกว่ามาร์ครักเรา ใช่มันเคยเป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว อาจจะเพราะพวกเราอยู่ใกล้กันเกินไปจนมองไม่เห็น แต่พอวันหนึ่งเราถอยออกมากันคนละก้าวเราเลยเห็นภาพนั้นชัดเจนยิ่งขึ้น”
“เมื่อก่อนมาร์ครักเรา เพราะตั้งแต่ที่มาร์คมาอยู่เกาหลี มาร์คมีแค่ไอ้แจ็คสันเป็นเพื่อน พอมาร์คมารู้จักเรา เราคอยช่วยเหลือมาร์คกับแจ็คสันทุกเรื่องจนมาร์คประทับใจเรา รักเรา แล้วมาร์คก็อยากดูแลเรา แต่พอนานวันไปความสัมพันธ์แบบคนรักของพวกมาร์คมันก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นความผูกพันแบบเพื่อนที่อยากดูแลเพื่อน”
“มาร์คมันจริงอย่างที่มาร์คบอกเราว่าถ้าเรารักมาร์คจริงเราทนกับเรื่องนอกใจไม่ได้หรอก เราลืมง่ายๆ ไม่ได้ด้วยๆ แล้วมาร์คละทำใจปล่อยผ่านเรื่องของเรากับแจ็คสันได้ไง มาร์คบอกว่ามาร์คแคร์ความรู้สึกของเรามากกว่าตัวเอง มันเป็นแบบนั้นๆจริงอ่ะเหรอ หรือ แค่เพราะมาร์คก็กำลังปลอบใจตัวเองไม่อยากให้ตัวเองเจ็บเหมือนกัน กันแน่”
“เรา..”
“ความสัมพันธ์ของเราสองคน มันเกิดจากความเหงา มันเกิดจากการที่ต้องการใครสักคนมาดูแล มาห่วงใย แต่วันนี้วันที่เราสองคนเริ่มรู้ตัวว่าต่างมีคนที่ควรจะดูแล ควรจะใส่ใจมากกว่าแล้ว คนคนนั้นก็ควรสำคัญกว่าใช่ไหม”
“มาร์ค มาร์ครักน้องแบมเข้าแล้วจริงๆ ใช่รึเปล่า”
100%
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
*-*-*-*- TALK *-*-*-*
#ฟิคแอบมาร์คแบม
เป็นไงกันบ้างงงงงงจ้ะ
ขอบคุณสำหรับการคลิกเข้ามาอ่านเกิน 3,000 ครั้ง
คนแต่งยิ้มแก้มจะปริแล้วววว
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ถึงคุณ MiMMe
เราขอโทษจริงๆๆๆนะคะ TT_____TT
ขอเล่าความโก๊ะของตัวเอง พาร์ทก่อนหน้านี้
ความคิดเห็นของคุณ MiMMe มันเกิดซ้ำกันไปประมาณ 9 ความคิดเห็นที่มันเหมือนกันเด๊ะ
เราเลยลบทิ้ง แต่เรามั่นใจว่าเราลบไปแค่ 8 อันเท่านั้นจริงๆๆนะ
มันยังเหลืออีกอันนตอนเราลบเสร็จ
แต่พอตอนบ่ายเปิดเข้ามาอีกที มันหายไปหมดเลยยยยยย
เรารู้สึกผิดมากๆๆๆ เลย ขอโทษมากๆๆจริงๆๆ
อย่าโกรธเรานะคะ TT_________TT
เค้าาาาาผิดไปแล้ว เค้ามันนแย่ เค้ามันแพ้เด็กป.4
ความคิดเห็น