คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 9Th : My Boy 100%
ผมไม่เข้าใจไอ้คำว่า “เพราะแบมเหมือนพี่มากเกินไป” ของพี่แจ็คสัน แต่ผมก็รู้สึกสบายใจที่เหมือนมีคนที่เขาพร้อมจะรับฟังผม ถ้าเป็นคนที่สนิทกันแบบไอ้ยูคผมก็ไม่รู้ว่าจะพูดได้เต็มปากมากแค่ไหน ผมกลัวสายตาของเพื่อนที่มองมา กลัวว่ามันจะเปลี่ยนไป แต่พี่แจ็คสันถึงเขาจะมองผมแบบไหน มันก็ไม่สำคัญเพราะเราไม่ใช่คนที่รู้จักกันมาก่อน และ พี่เขาก็รู้เรื่องของผมกับพี่มาร์คแล้ว
ตกเย็นวันนี้ไอ้ยูคชวนผมไปกินไอติมที่ห้างใกล้ๆกับโรงเรียน เห็นมันบอกว่าเพิ่งเปิด น่ากินมาก ผมกับมันเราชอบกินไอติมเหมือนกันครับ เวลามีร้านใหม่ๆ แบบนี้ไม่เคยพลาดสักร้าน พอเดินมาถึงร้านที่มันแนะนำ ร้านค่อนข้างน่านั่งมาก เป็นกึ่งๆ ร้านกาแฟควบด้วย มีคนนั่งกันยังไม่เยอะ ผมกับมันเลยเลือกนั่งโต๊ะตัวในสุด ที่สามารถมองออกไปมองวิวข้างนอกห้างได้
พอสั่งไอติมเสร็จ พวกเราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อนจนได้ยินเสียงคุ้นหูของวันนี้ เอ่ยแซวผมกับไอ้ยูค
“แหมมาแอบหวานอะไรกันอยู่ตรงนี้” เสียงพี่แจ็คสันนั่นเอง แต่ไม่ใช่แค่พี่ท่านคนเดียวครับ พี่เขามาพร้อมกันตั้ง 3 คนแนะ ไม่ต้องบอกชื่อก็คงรู้ว่าใคร
“พวกพี่มากินไอติมเหมือนกันเหรอครับ” ไอ้ยูคเอ่ยถามพี่แจ็คสัน
“ไอ้เนียร์มันอยากกิน ร้องบอกว่ามีร้านเปิดใหม่อยากมา แล้วพวกนายละแอบมาหวานอะไรกันตรงนี้”
“พวกผมก็มากินไอติมเหมือนกันฮะ ร้านนี้เพิ่งเปิดเลยต้องขอมาลองเหมือนกัน” ผมตอบบ้าง
“พวกพี่นั่งด้วยนะครับ” พวกผมยังไม่ได้ตอบตกลง ผู้ชายผมแดงก็มานั่งข้างผมซะแล้ว พี่แจ็คสันนั่งข้างไอ้ยูคส่วนพี่จินยองเลยต้องนั่งหัวโต๊ะ
พี่ท่านลงมานั่งข้างกันยังไม่พอ ยังแอบเอามือมากุ่มมือผมไว้อีกตั้งหาก ใจผมถ้ามันเต้นออกมาได้ก็คงเต้นออกมาแล้ว ผมไม่อยากหันไปสบตาคนที่นั่งอยู่ข้างด้วยเลยจริงๆ แฟนตัวเองก็นั่งอยู่เนี่ยยังมีหน้ามาแอบจับมือคนอื่นเขาอีก พวกพี่จินยองกับพี่แจ็คสันเขาก็สั่งกันไป แต่พี่มาร์คกลับไม่แม้แต่จะเปิดดูรายการด้วยซ้ำผมเลยอดที่จะถามไปไม่ได้ว่า
“พี่มาร์คไม่สั่งอะไรเหรอครับ” แล้วมันก็เป็นการสบตากันครั้งแรกของเรา แต่ยังไม่ทันที่พี่มาร์คจะตอบพี่แจ็คสันก็ตอบออกมาแทน
“ไอ้มาร์คมันไม่กินหรอก ส่วนใหญ่มันต้องช่วยไอ้เนียร์กิน เพราะคุณเนียร์เขากินไม่เคยจะหมด สุดท้ายคนที่รับกรรมก็ไม่พ้นไอ้มาร์คที่ต้องมาเก็บตอนท้าย”
“โหย พวกพี่น่ารักกันจัง คบกันมาถึงปีรึยังครับ” ไอ้ยูคถาม ท่าทางต่อมเผือกของมันแม่งจะกำเริบ
“เกือบปีได้แล้วเนอะจินยอง”
“อืม เกือบปีได้แล้ว แต่พวกพี่รู้จักกันมานานแล้วนะแต่เพิ่งจะเป็นแฟนกันเมื่อปีก่อน”
“โหหหหหหหหหหห ดูพวกพี่ออกจะรักกันคิดว่าคบกันมาตั้งแต่ม.ต้นซะอีก”
“555+ ดูเหมือนแบบนั้นเหรอ”
“ใช่ครับพี่จินยอง ไอ้แบมมันยังเคยพูดเลยว่าพวกพี่ดูน่ารักดี”
“ขอโทษนะครับ น้องแบมใช่ไหม?” จู่ก็มีผู้ชายหน้าตาดีเดินเข้ามาที่โต๊ะของพวกเรา
“เอ่อ ใช่ครับผมเอง”
“เพื่อนพี่ที่ชื่อ ซึงฮยอน ที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะนู้นเขาอยากมาขอไลน์น้อง เขาสนใจน้องมานานแล้ว”
“วิ้ววววววววววววววววว ขอกันแบบนี้เลยเหรอครับเนี่ย” พี่แจ็คสันก็ยังสติลลลปากหมาได้คงเส้นคงวา
“นะครับ ขอหน่อยนะเพื่อนพี่มันชอบน้องมานานแล้ว”
“เอ่อ คือ....”
“คงไม่ได้หรอกครับ พอดีคนของน้องเขาค่อนข้างห่วง” จู่ๆ พี่มาร์คก็ตอบปฎิเสธแทนผมเฉยเลยเล่นเอาทั้งพี่ที่มาขอและคนทั้งโต๊ะเงียบกริบกันหมด
“อะไรไอ้มาร์ค ตอบปฎิเสธแทนน้องแบมเขาได้ไง น้องเขามีแฟนที่ไหนกันละ” พี่แจ็คสันเป็นคนแรกที่พูดออกมา
“เงียบเหอะนะ สรุปแบมจะให้เหรอครับ” พี่มาร์คหันมาถามผม พร้อมกับบีบมือผมอย่างแรง
“ขอโทษด้วยนะครับ ผมคงให้ไม่ได้” พอตอบเสร็จพี่เขาก็เดินกลับไปที่โต๊ะ ผมแอบหันไปมองพี่ผู้ชายที่ชื่อซึงฮยอนพี่เขาดูงงๆ แล้วแบบสงสัยว่าผมมีแฟนแล้วเหรอ
“พี่มาร์คแม่งเจ๋งว่ะ ตอบปัดทีเดียวพี่เขาก็กลับไปเลย บางทีผมเห็นไอ้แบมบอกปัดไปตั้งหลายครั้งยังไม่ยอมไปเลย” ยูคมรึงพูดขึ้นมาได้ถูกจังหวะมาก กรูขอบคุณมรึงจริงๆ
“พวกนั้นดูนิสัยไม่ค่อยดี เจ้าชู้พี่เลยบอกปัดแทนให้ เห็นแบมดูอึดอัดที่จะตอบปัดไปเมื่อกี้เลยช่วย”
“แหมไอ้หมอนั่นดูนิสัยไม่ดี แล้วไอ้คนแถวนี้มันนิสัยดีนักรึไงฟ่ะ” พี่แจ็คสันพูดแซวออกมาขำๆ
“นั่นสิไอ้คนแถวนี้มันนิสัยไม่ดีจริงๆนั่นแหละ”
“อะไรเนียร์อยากด่าอะไรเราก็พูดมาเลยตรงๆ ดีกว่าพูดอ้อมๆ แบบนี้ไม่เข้าใจว่ะ”
“เปล่า ใครอยากรับ ก็รับดิ เราไม่ได้เจาะจงด่าใครเป็นพิเศษสักหน่อยเนอะมาร์คเนอะ”
“ใช่ไอ้หวัง มรึงอย่าร้อนตัวสิครับเพื่อน”
“ใช่ พี่หวังอย่าร้อนตัวถึงแม้ไอ้คนนิสัยไม่ดีคนนั้นจะเป็นพี่ พี่อย่าเพิ่งร้อนตัว” ไอ้ยูคกรูนับถือกับความปากหมาของมรึงจริงๆ
“ขอโทษทีให้รอนานนะค่ะ โฟลค์โค้กของท่านไหนคะ”
“ของผมครับ” เสียงของผมกับพี่จินยองดังขึ้นพร้อมกัน
“อ้าวน้องแบมก็สั่งเหมือนกันเหรอ”
“ครับ ผมสั่ง โฟลค์โค้กพี่จินยองก็สั่งเหมือนกันเหรอ”
“พี่สั่งโฟลค์โค้กกับฟองดู อันนี้น่าจะของแบมเพราะแบมสั่งไปก่อน เสริฟ์น้องคนนั้นก่อนเลยฮะพี่สาว”
“แหมขนาดไอติมยังสั่งเหมือนกันเลย ไอ้เนียร์นายกับน้องแบมนี่ชอบอะไรๆ เหมือนกันเลย”
“แล้วมันไปหนักส่วนของนายไม่ทราบ”
“ก็เปล่าหรอกเนอะไอ้มาร์ค”
คำพูดของพี่แจ็คสันบั่นทอนความอร่อยของโฟลคโค้กแก้วนี้ไปเยอะเลย ผมรู้สึกฝืดคอขึ้นมาเล็กน้อยมันช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่โหดร้ายขนาดไอติมเรายังชอบเหมือนกันเลย พี่มาร์คที่ตอนแรกกุมมือผมไว้จู่เขาก็สอดนิ้วเขามาทำให้ตอนนี้เรากุมมือกันแน่นกว่าเดิม เหมือนเขาอยากจะปลอบผม เพราะรู้ว่าผมรู้สึกไม่ค่อยดี
รสชาติของมันช่างนุ่มลิ้นไอ้ติมวนิลาหวานๆ ที่ผสมกันกับโค้กที่ซ่า มันให้ความรู้สึกผ่อนคลายและทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย แล้วสักพักไอติมของทุกคนก็มากันครบ พี่จินยองดูจะชอบไอติมมาก พี่เขาดูมีความสุขที่ได้กินขนมหวานตรงหน้าเหมือนเด็กๆ จนทำให้ผมเผลอยิ้มตามกับความสดใสนั้น นี่คงเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของพี่จินยองที่พี่มาร์ครัก
ส่วนพี่มาร์คก็มองดูพี่จินยองกิน จู่ๆ พี่มาร์คก็หันมามองผม ผมแอบยิ้มให้พี่เขาบางๆ พี่เขาชี้ไปที่ปากตัวเอง แล้วมองผมขำๆ ผมเลยรู้ตัวว่าสงสัยปากผมจะเลอะซะแล้วผมพยายามจะใช้ลิ้นเลียแต่มันก็ดูเหมือนจะยังไม่ใช่จุดที่พี่มาร์คหมายถึง
ยังไม่ทันที่ผมจะตั้งตัวอะไร พี่มาร์คก็ก้มลงมาที่หน้าผมอย่างรวดเร็วแล้วใช้ริมฝีปากของตัวเองจุ๊บไปที่ตรงมันเลอะแล้วรีบผละหน้าออกไปอย่างรวดเร็ว เรื่องที่เกิดขึ้นมันคงไม่เกิน 3 วิ แต่หัวใจผมแทบจะหลุดออกมาโชคดีที่พี่จินยองมัวแต่ก้มเลือกไอติมที่กำลังจะกินอยู่เขาเลยไม่เห็น ส่วนไอ้ยูคเมื่อกี้มันกำลังจะเงยหน้าขึ้นมามอง แต่ต้องขอบคุณพี่แจ็คสันที่นั่งข้างๆ ที่ปิดตามันพอดี
ไม่ต้องถามว่าพี่แจ็คสันเห็นรึเปล่า แต่ให้ถามว่าเห็นชัดแค่ไหนเลยดีกว่า พี่เขาสบถคำพูดออกมาถึงมันจะไม่มีเสียงแต่ผมก็รู้ว่าพี่เขาด่าพี่มาร์คชัวร์ ด่าว่า…..
“ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“โอ๊ยพี่แจ็คสัน พี่จะปิดตาผมทำไมเนี่ย”
“เมื่อกี้ยุงแม่งบินผ่านกู กูกลัวมันจะกัดมึงไง” แล้วพี่แจ็คสันก็คลายมือลงมา
“ยุงบ้าอะไรของพี่ว่ะ ผมแม่งไม่เห็นสักตัว พี่บ้าเปล่าเนี่ย”
“เอ่อนะ มึงไม่เห็นนะดีแล้ว ยุงแม่งหน้าไม่อายบินให้ว่อนเลย”
“ผมว่าพี่ต่างหากที่หน้าไม่อาย นิสัยเสียจริงๆ”
“นิสัยคนเรามันแย่ยังไง ก็แย่ยังงั้นแก้ไม่หายหรอกน้องยูค” เสียงของพี่จินยองพูดอย่างเฮฮา
“แล้วไอ้แบมมรึงเป็นไรเนี่ยหน้าแดงทำไม”
“อากาศมันร้อน”
“ร้อนยังไงว่ะแบมกรูอย่างหนาวเลย มรึงเพี้ยนเปล่า”
“ทำไมน้องแบม ไม่บอกเพื่อนไปละครับ ว่าโดนยุงหน้าไม่อายแม่งกัดเอา”
“มรึงสิเพี้ยนไอ้ยูคกินๆ ไปเลย กรูอยากกลับบ้านแล้ว”
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
UP !!
“มาร์ค มาร์คมาช่วยเรากินหน่อยสิ เราเริ่มอิ่มแล้ว”
“เห็นมะสุดท้ายก็ไม่พ้นไอ้มาร์คที่ต้องมาเก็บ แล้วจะสั่งไปทำไมเยอะแยะ”
“ยุ่ง มาร์คเขายังไม่บ่นเลย กินของนายไปเหอะ”
“ครับๆ กระผมจะไม่ยุ่งครับ”
แล้วพี่จินยองก็ป้อนไอติมให้พี่มาร์ค พี่มาร์คดูอึดอัดใจเขาเหลือบตามามองผมนิดๆ แต่ผมก็ไม่อยากสนใจ อยากกินก็กินไปครับ ผมไม่ได้อะไรทั้งนั้นคุณต้วน
พี่มาร์คกินไปคำสองคำ พี่แจ็คสันก็ปากหมาไม่รู้เวล่ำเวลาอีกครั้ง พี่ท่านไม่รู้รึไง คนเป็นแฟนกันเขาอยากจะสวีทออกสื่อ พี่จะไปปากหมาใส่เขาทำไม
“ไอ้มาร์คมันไม่ได้เป็นง่อยนะเว้ย มันกินเองได้แหละมั้ง”
“55555 พี่แม่งชอบสอดชาวบ้านเขาแบบนี้เป็นประจำเลยรึเปล่า” ไอ้ยูคผู้ที่เงียบหายไปนาน
“บอกเลยว่ะยูคว่างานหลักของพี่คือชอบ สใส่เกือกเรื่องชาวบ้าน บอกเลยถ้าวันไหนไม่ได้ยุ่งเรื่องชาวบ้านนี้นอนไม่หลับ ยิ่งถ้าเรื่องชาวบ้านเป็นเรื่องของไอ้คู่นี้ ยิ่งชอบ”
“พี่แม่งอิจฉาชัวร์ ถ้าอิจฉานัก ก็มีแฟนสักคนดิ”
“ใครมันจะมารักพี่”
“ผมขอเสนอชื่อเพื่อนผมเข้าประกวด ไอ้แบมเลยพี่” ยูคในไอติมนั่นใส่ยาอะไรรึเปล่า มรึงถึงบ้าขนาดส่งชื่อกรูเข้าประกวด
“ไหงตอนเที่ยงมรึงยังบอกว่าเพื่อนมรึงไม่น่ารักอย่างที่เห็นไง มรึงยังไม่อยากให้กรูจีบอยู่เลย”
“ผมเพิ่งเห็นวะ ว่าพี่กับแบมแม่งถ้าอยู่ด้วยกันรับรองเคมีเข้ากันสุดๆ คนหนึ่งชอบกวน อีกคนหนึ่งชอบแหย่ เป็นแฟนกันน่าจะคลิก ไอ้แบมถึงมันจะไม่น่ารักเท่าพี่จินยอง แต่ผมรับประกันว่าเพื่อนผมแ.ซ่บมาก ถ้าไม่แซ่บคงไม่มีใครมาจีบมันไม่เว้นแต่ละวันแบบนี้” มรึงกะจะขายกรูให้ได้เลยใช่ไหมไอ้เพื่อนเลววววววววววว
“ว่าไงครับน้องแบม สนใจอยากมาคลิกกับพี่ไหม โอ๊ยยยยยยยยยยยย ใครเหยียบเท้ากรูว่ะ”
“โทษทีกรูเองแหละ เมื่อกี้เท้ามรึงเหรอกรูคิดว่า พื้น เลยเผลอเหยียบไปซะเต็มทีเลย โทษทีนะหวังกรูไม่ได้ตั้งใจ”
“ไอ้ต้วนมรึงแกล้งกรูใช่ไหมเนี่ย”
“เปล่าจริงๆ มรึงรีบกินเหอะเย็นแล้ว เดี๋ยวจินยองกลับบ้านช้า”
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
หลังจากนั้นทุกคนก็รีบจัดการไอติมของตนเองจนหมด ถึงผมกับไอ้ยูคจะกินเสร็จได้สักพักแล้วแต่เราสองคนก็ยังไม่ลุก เพราะรอพวกพี่เขากินให้หมดแล้วจะได้ลุกพร้อมกัน พี่มาร์คใจป๋าอีกครั้งโดยการบอกว่ามื้อนี้เลี้ยงเอง ผมกับไอ้ยูคก็ Happy ครับ อิ่มจังตังห์อยู่ครบ
“อยากเข้าห้องน้ำจัง เดี๋ยวเราออกก่อนแล้วกัน แล้วจ่ายตังห์เสร็จมาร์คค่อยเดินไปหาเราทีหน้าห้องน้ำละกัน”
“พี่จินยองผมไปด้วยครับ ปวดจะแย่แล้ว ไอ้แบมกรูไปรอหน้าห้องน้ำนะเสร็จแล้วตามมา”
“เออได้ไปเหอะ”
พอสองคนนั้นเดินออกจากร้านไปพี่แจ็คสันก็ปากหมาอีกครั้ง
“มรึงช่างกล้านะไอ้ต้วนแฟนนั่งอยู่นี้แท้ๆ กล้าจับมือน้องออกสื่ออีกตั้งหาก” คำพูดพี่แจ็คสันทำให้ผมพยายามคลายมืออกจากพี่มาร์คแต่พี่มาร์คกลับรัดแน่นขึ้น ไม่ยอมปล่อยผมซะงั้น
“เอ่อนะ จินยองไม่เห็นหรอก ไปกันได้แล้วเดี๋ยวสองคนนั้นรอนาน” ก่อนที่เราจะออกจากร้านเราต้องผ่านโต๊ะคนที่เขาเข้ามาขอเบอร์ผม จู่ๆพี่มาร์คก็หยุดที่หน้าโต๊ะนั้น
“คนนี้เด็กกรู วันหลังจะขอเบอร์ใครช่วยแหกดูสักหน่อยนะว่าเขามีเจ้าของรึยัง” แล้วพี่มาร์คก็จับหน้าผมขึ้นมา แล้วเราก็จูบกันผมพยายามจะขืนตัวเพราะอายกับคนที่นั่งอยู่แต่พี่มาร์คกลับจับบล็อคหน้าผมไม่ให้ไปไหน ให้รับเฉพาะความหวานที่พี่มาร์คส่งมาให้เท่านั้น พอพี่มาร์คถอนริมฝีปากออกก็หันไปพูดกับพี่กลุ่มนั้นอีกที่ว่า
“บอกแล้วไงครับว่า เจ้าของน้องเขาหวงมากกกกก”
ไอติมที่แบมแบมกับจินยองสั่งเหมือนกัน
#ฟิคแอบมา์ร์คแบม
TALK
บ้าน https://twitter.com/bambambd2014
จะมีการทำสนับสนุน วันเกิดน้องแบม
อยากให้ช่วยโดเนทกันเยอะๆนะคะ แบมแบมจะได้ยิ้มแก้มแตก >,,<
มาช่วยกันเนอะ
ปล.เราไม่ได้รู้จักอะไรกับเจ้าของโปรเจคนะจ้ะ แต่อยากช่วยเค้าโปรโมท เพราะชอบโปรเจคนี้ TvT เจ๋งดี ช่วยๆกันเนอะ
ความคิดเห็น