คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Eighth : Your Boy 100%
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
เมื่อคืนผมกับพี่มาร์คนอนกอดกันอยู่บนเตียงทั้งคืน มันเป็นความอบอุ่นที่ผมไม่ได้สัมผัสมานาน อาจจะเพราะอยู่ในอารมณ์ไม่สบายด้วยรึเปล่า มันจึงทำให้ผมอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกที่ได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายที่ชื่อ มาร์ค ต้วน ถึงแม้เขาจะจากไปตอนตี 4 เพราะต้องรีบกลับไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อแล้วรีบไปเรียนก็ตาม เขาก็ยังอุตส่าห์ยิบซีเรียลพร้อมกับนมออกมาตั้งเอาไว้ พร้อมกับมีกระดาษโพสอิทเล็กๆ เขียนกำกับเอาไว้
“ต้องกินก่อนไปเรียนนะครับ อย่าลืมกินยาด้วย ถ้ารู้ว่าไม่กินพี่จะตีก้นแบมเลย”
ทั้งที่มันก็เป็นแค่ซีเรียลชอคโกแล็ตธรรมดากับนมรสจืดธรรมดาแต่ทำไมผมรู้สึกว่ามันอร่อยขนาดนี้ฟ่ะ ^^
พอกินเสร็จก็รีบออกจากห้องไปโรงเรียน หยุดไปวันหนึ่งก็ต้องมาตามงาน ตามเรียน ถึงไอ้ยูคมันจะจดมาให้บางส่วนแต่ผมก็ต้องใช้ความพยายามในการทำความเข้าใจมันด้วยตัวผมอยู่ดี อากาศวันนี้ช่างสดใส
ระหว่างคาบเรียนวิชาเลขอันน่าเบื่อ ผมก็ได้แอบมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นพี่ปี 2 กำลังเรียนวิชาพละกันอยู่ ห้องพี่มาร์คนี่หว่า พี่ท่านหายไปไหนละเนี่ย ผมลองมองทั่วๆ ก็ไม่เห็นพี่มาร์ค สงสัยโดดอีกแหง ไอ้คนนิสัยไม่ดี ยังด่าไม่ทันขาดคำก็เห็นพี่เขากับพี่แจ็คสันถือลูกฟุตบอลเดินเข้าไปที่สนาม
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกครับหันไปสนใจกับไอ้ตัวเลขที่อยู่หน้าห้องเรียน พร้อมกับนึกด่าอยู่ในใจ ทำไมโลกนี้แม่งต้องมีวิชาเลขฟ่ะ สมการบ้าบอคอแตกชีวิตจริงเวลาเราไปตลาด เราต้องใส่สมการ ถอดรูท ฐาน 2 ฐาน 3 เวลาซื้อของกับแม่ค้าด้วยรึไง ขืนพ่นสมการใส่แม่ค้า ยังไม่ทันพูดจบแม่ค้าก็เชิญออกจากร้านแหละ เฮ้ออออออชีวิต
จู่ๆ มือถือผมก็สั่น อิโปรแกรมไลน์แน่ๆ ใครแม่งไลน์มาตอนนี้ฟ่ะ ไม่รู้รึไงนี่ชั่วโมงเรียนนะเฟ้ย
พอเห็นเป็นชื่อ “มาร์คคึ” ก็เลยรู้ตัวไอ้คนที่ไลน์มา ผมแม่มชื่อพี่เขาเป็นภาษาบ้านเกิดครับ ใครเปิดมาเจอจะได้ไม่รู้ว่าเป็น พี่มาร์ค.................................................หรา ?
ถึงจะอ่านชื่อไม่ออก แต่รูปดิสพี่มาร์คที่ถ่ายคู่กับแฟนเขาก็เห็นเด่นชัดอยู่ดี
พี่ท่านไม่มีเรียนรึไงถึงไลน์มาหาตอนนี้เนี่ย
“ลองมองมาข้างล่างดิ”
ผมเลยชะโงกหัวออกไปดูเห็นพี่เขายื่นหล่อส่งยิ้มหวานมาให้อยู่ ผมเลยไลน์กลับไป
“ไม่มีเรียนรึไง ยืนทำบ้าอะไรตรงนั้น”
“มองคนไม่ตั้งใจเรียน วันนี้อาจารย์พละปล่อยฟรี”
“แล้วแฟนพี่กับเพื่อนซี้พี่ไปไหนอ่ะ”
“ไปกินน้ำ เดี๋ยวก็มาแหละ เลยมีโอกาสทักทายคนไม่ตั้งใจเรียน เมื่อเช้ากินข้าวกินยารึเปล่า”
“กินคร้าบบบบบผม”
“น่ารักที่สุด”
“พี่จินยองเดินมานู้นแหละ อย่าลืมลบที่คุยกับผมอ่ะ เดี๋ยวแฟนพี่มาเปิดเจอ”
“น่ารักที่สุด” บางทีผมควรได้รับรางวัลคนดีศรีอยุธยา แอบคุยกับแฟนชาวบ้านยังไม่พอ ยังมีหน้าเตือนสติพี่เขาให้ลบที่คุยกับตัวเองอีกตั้งหาก เฮ้ออออออออออออ
พอคราวนี้ผมหันไปแอบมองเห็นพี่มาร์ค พี่จินยอง พี่แจ็คสันอีกรอบ ก็เห็นพวกพี่เขาสามคนนั่งพักผ่อนกันอยู่ พี่มาร์คนั่งตรงกลางระหว่างพี่แจ็คสันกับพี่จินยอง จู่ๆ พี่แจ็คสันก็มองขึ้นมา พี่เขาเหมือนจะมองตรงมาที่ผม แล้วยิ้มนิดๆ ยิ้มให้ผมเหรอ ?
ผมมองพลาดไปเปล่าว่ะ
แต่ชัดเลยครับ ว่าผมไม่ได้คิดไปเอง เพราะจู่ๆ พี่แจ็คสันก็สะกิดพี่มาร์ค แล้วกระซิบอะไรบางอย่างกับพี่มาร์ค แล้วพี่มาร์คก็มองขึ้นตรงมาที่ผมแล้วก็ยิ้มกวนให้หนึ่งที
ผมรีบหันหน้ากลับเข้าห้องแล้วตั้งใจสนใจกับบกระดานตรงหน้าเลยครับที่นี้ พี่แจ็คสันแม่งรู้อะไรแน่ๆ แต่แม่งรู้ได้ไง ไหนพี่มาร์คบอกเรื่องนี้ต้องเป็นความลับไง ตูอยากจะบ้า ผมอยากจะวิ่งไปข่วนหน้ามาร์คต้วนสักหลายๆแผล ปล่อยให้เพื่อนรู้ได้ไงฟ่ะเรื่องแบบนี้ แล้วผมจะไปกล้ามองพี่แจ็คสันอีกได้ไงละที่นี้
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
แล้วเวลาพักเที่ยงก็มาถึง ผมกับไอ้ยูคลงมาช้าไปหน่อยวันนี้เพราะว่ามัวแต่เร่งปั่นงานที่ต้องส่งในช่วงบ่าย พอเดินมาถึงโรงอาหารคนแม่งเกือบเต็มโรงอาหาร โอ้ววววแม่เจ้า
ไอ้เพื่อนยูคที่แสนดีมันเลยบอกให้ผมไปซื้อข้าวแล้วมันจะไปหาโต๊ะเอง
แต่เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยูคครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
โต๊ะแม่งมีเป็นล้านนนนน ทำไมมรึงต้องไปเลือกโต๊ะเดียวกับกลุ่มพี่มาร์ค ไอ้ครั้นจะหนีไปนั่งโต๊ะอื่นก็ไม่ทันแล้ว เพราะไอ้เพื่อนตัวดีโบกมือย่อยๆ ให้ผมไปนั่งด่วน
ผมสบสายตากับพี่มาร์ค พี่จะตาวาวแล้วยิ้มแบบนั้นทำไมครับเห็นผมลุกลี้ลุกล้นแล้วพี่ชอบนักหรือไงงงงงงง
แฟนพี่นั่งอยู่ข้างๆ ช่วยแหกตาดูหน่อยเถอะโว้ยยยยยย
ผมเลยต้องจำใจบวกจำยอมไปนั่งที่ตรงนั้นอย่างที่ ถ้าเลือกได้ไม่มีทางมานั่งเด็ดขาด
“น้องแบมหายดีแล้วเหรอครับ” พี่แจ็คสันถามทันทีที่ผมนั่งข้างไอ้ยูค พี่จินยอง พี่มาร์ค พี่แจ็คสันนั่งข้างเดียวกัน โดยที่ไอ้ยูคนั่งตรงข้ามระหว่างพี่มาร์คกับพี่จินยอง ผมเลยตอนนี้แทบจะเรียกได้ว่าต้องเผชิญสายตากับคนผมแดงที่ไม่อยากหันไปสบด้วย กับ พี่แจ็คสันที่เหมือนจะรู้อะไรสักอย่างเรื่องของผม
“หายดีแล้วครับ” ผมตอบพร้อมยิ้มเจื่อนๆ ไปให้
“สงสัยได้คนดูแลดีเนอะ ไอ้มาร์ค”
“..................”
“โอ๊ยยยย ใครจะไปดูแลมันพี่ มันดูแลตัวเอง เมื่อวานผมไปหาที่คอนโดแม่งก็เกือบหายดีแหละ”
“พี่ลืมแนะนำตัวไปเลย พี่แจ็คสันครับ นี่ไอ้มาร์ค ส่วนคนโน่นจินยองแฟนไอ้มาร์คมัน” ผมไม่แน่ใจว่า พี่แจ็คสันดูจงใจย้ำคำว่าแฟนไอ้มาร์คหนักหว่าคำอื่นรึเปล่า
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“น้องแบมน่ารักแบบนี้มีแฟนยังเนี่ย” เป็นครั้งแรกที่พี่จินยองคุยกับผม คำถามนี้มาทีผมรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
“โอ้ยยยย ยังไม่มีหรอกพี่ มันโสดและสดอยู่” ขอบคุณนะไอ้ยูคที่ตอบแทนกรู ทำให้บรรยากาศดูโอเคขึ้นระดับหนึ่งสำหรับผม
“รับสมัครแฟนไหมครับน้องแบม พี่ละอยากให้คนแถวนี้สมัครจริงๆ เสียดายมีแฟนกันแหละ” ผมมั่นใจยิ่งกว่ามั่นใจอีกตอนนี้ว่าพี่แจ็คสันแม่งต้องรู้อะไร
“พี่แจ็คสันเองก็มีแฟนแล้วเหรอฮะ แหมมมมผมออกจะปลื้มพี่ 55+” ผมเหมือนตั้งสติได้หลังจากวันนี้โดนพี่แจ็คสันไปหลายดอก ใครดีมาผมดีกลับ แต่อย่าร้ายมานะครับ ผมก็สู้ไม่ถอยเหมือนกัน บอกแล้วว่าผมไม่ได้ใสซื่อขนาดนั้น
“พี่ยังไม่มีแฟนหรอกครับ แต่แอบรักคนมีเจ้าของ เทรนนี้กำลังมา น้องแบมคิดว่างั้นไหม”
“กินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวก็ไปเรียนกันไม่ทันหรอก” ประโยคแรกที่ผมได้ยินจากพี่มาร์ค
แล้วไอ้ยูคกับพี่แจ็คสันก็คุยเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้ ผมก็แสดงความคิดบางเป็นบางเรื่อง แต่ผมกับพี่มาร์คเราไม่แม้แต่จะพูดหรือสบตากันอีกเลย แน่นอนว่าผมไม่ได้พูดอะไรกับพี่จินยองอีกเหมือนกัน
“เอ่อว่าแต่น้องแบมเป็นหวัดได้ยังไงครับเนี่ย” จู่ๆ พี่จินยองที่เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างก็ถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“ฮาฮาฮาฮา” จู่ๆ ไอ้ยูคแม่งก็หัวเราะมาแบบไม่มีสาเหตุ ยูคมรึงไม่สบายเปล่าว่ะ
“มึงหัวเราะอะไร” ผมถามมันอย่างสงสัย
“ก็กูขำที่มรึงตอบกูเมื่อวาน ที่มรึงบอกว่าที่มรึงไม่สบายเพราะไปเล่นเอ็มวีมาไง”
ชิบ แหละ ไอ้ยูคมรึงอย่าพูดดดดดดดนะเว้ยยยย แต่เหมือนไอ้เพื่อนรักมันจะไม่รู้ในสิ่งที่ผมขอร้องจู่ๆ มันก็ตอบพี่จินยองแทนผมเสร็จสรรพ
“พี่จินยองที่ไอ้แบมมันไม่สบายเพราะ มันไปเล่นเอ็มวีมาครับ ไปเป็นนางเอกมา”
“นางเอกเอ็มวีอะไร” พี่จินยองดูสงสัย คราวนี้ไม่ใช่แค่พี่จินยองแต่พี่มาร์คกับพี่แจ็คสันก็ดูสงสัยกับคำพูดของไอ้ยูคเหมือนนกัน
“ก็นางเอกเอ็มวีที่เมืองไทยอ่ะพี่เขาชอบเดินตากฝน ไอ้แบมมันเลยทำตามบ้าง ผมก็เลยถามว่ามันเจอพระเอกเอ็มวีมันไหมมันบอกว่า ไม่เจอ มันเลยไม่สบายแบบนั้นไงครับ”
“55+ คำตอบน่ารักจังเลยครับน้องแบม” ถ้าพี่จินยองรู้ว่าพระเอกเอ็มวีที่ผมหมายถึงคือผู้ชายของพี่ ผมยังจะน่ารักอยู่ไหมครับ
“ผมล้อไอ้ยูคมันเล่นอ่ะฮะ”
“แต่ไอ้พระเอกนี่มันเลวเนอะ ปล่อยให้น้องแบมเดินตากฝนคนเดียวแบบนี้ เนอะไอ้มาร์ค” แล้วพี่แจ็คสันก็ตบไหล่พี่มาร์คเบาๆ พี่มาร์คมองตรงมาที่ผมสายตาแบบมีไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ผมก็เลยได้แต่ก้มหน้ากินข้าวต่อไม่สนใจอะไรทั้งนั้นคิดแต่ว่ากินเสร็จตูจะลุกทันที
แล้วมือถือผมก็สั่น ผมหยิบขึ้นมาตกใจแทบจะทำมือถือตก เมื่อเห็นชื่อคนที่ไลน์เข้ามา
“ไหนวันนั้นบอกกลับรถไฟ ทำไมถึงตากฝนกลับได้ -*- ”
ผมถึงกลับเผลอหันไปมองหน้าพี่มาร์คสายตาของเราสบกันในขณะที่คนอื่นกำลังกินกันอย่างตั้งอกตั้งใจ
ผมยักไหล่ประมาณว่า ก็แล้วไง...? กลับยังไงก็เรื่องของผมเปล่าว่ะ
แทนที่พี่มาร์คจะหยุดกลับส่งสติเกอร์ไลน์มาเพียบ บ้านพี่รวยสติกเกอร์รึไงฟ่ะ
“พี่รวยติกเกอร์นักรึไง”
“ก็รวยอ่ะ”
“พี่ไม่กลัวแฟนพี่เห็นบ้างรึไงฟ่ะ”
“ถ้ากลัวก็ไม่ทำ”
ผมจุกเลยครับไปต่อไม่ถูกกกกกกก ผมเลยได้แต่ส่ายหน้าแล้วไม่มองอีก อยากไลน์ ไลน์มาเลยละกันผมบล็อกแม่งไปแล้ว
“มาร์คคุยไลน์กับใครอ่ะ” พี่จินยองจู่ก็โผล่หน้าไปดูมือถือพี่มาร์ค หัวใจผมนี่ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มพี่เขาจะรู้ไหมเนี่ย
“คุยกับน้องชาย จินยองอิ่มแล้วเหรอ” พี่มาร์ครีบหันมือถือเก็บแล้วถามพี่จินยองแทน เฮ้ออออ เกือบไปแล้ว
“อิ่มแล้ว ไปกันหอะ”
“ไอ้หวังกรูกับจินยองไปก่อนนะ รีบกิบ รีบตามขึ้นไปละ”
“เอออออ”
แล้วพี่มาร์คกับพี่จินยองก็เดินออกไปโดยทิ้งพี่แจ็คสันนั่งกินข้าวคนเดียว สมน้ำหน้า กวนผมดีนัก
“สมน้ำหน้าว่ะพี่ เพื่อนทิ้งไปแหละ” ไอ้ยูคดีมากที่มรึงพูดแทนกรู
“กรูเฉยๆ กรูชิน แล้ว แต่บางคนคงยังไม่ชิน” พี่เขาพูดแล้วหันมามองผม มองผมทำไมไม่ทราบครับ
“ใครอ่ะครับ ที่ไม่ชิน” ผมถามกลับไป
“หึหึหึหึ พี่ชอบแบมว่ะ แน่ดี”
“พี่จะจีบเพื่อนผมเหรอ อย่าเลยมันไม่น่ารักอย่างที่พี่คิดหรอก”
“ไม่ได้จะจีบเว้ย ไม่ชอบบคนที่ยังไม่มีแฟน บอกแล้วไงว่าชอบคนที่เขามีเจ้าของแล้ว”
“พี่แม่งงงงงเจ๋งสาดดดดดดดดดดดเลย ฮาฮาฮา”
“เพื่อนมรึงก็เจ๋งเหมือนกันถ้างั้น ฮาฮาฮาฮา” ทั้งที่ผมหงุดหงิดคนตรงหน้า แต่กลับไม่รู้สึกเกลียดคนตรงหน้าสักนิด ไม่รู้ทำไม อาจเพราะสายตาของพี่แจ็คสันดูเอ็นดูและเข้าใจผมแบบแปลกๆ
จู่ๆ พี่แจ็คสันก็กดรับโทรศัพท์พร้อมมองที่ผมด้วยสายตาแปลกๆ
“เออ เออ เดี๋ยวกรูจัดให้” แล้วพี่แจ็คสันก็ลุกไปทำอะไรสักอย่าง ผมกับไอ้ยูคก็กินเสร็จพอดี ยูคมันเลยอาสาไปเก็บจานให้แล้วพี่แจ็คสันก็เดินกลับมาพร้อม น้ำส้มปั่นแก้วหนึ่งแล้วพี่เขาก็ยื่นให้ผม
“ไอ้มาร์คฝากมาให้ มันฝากบอกด้วยว่าอย่าลืมกินยา”
“เอ่อออ ขอบคุณครับ พี่รู้เรื่องผมกับพี่มาร์คได้ไง”
“พี่บังเอิญเห็นเองไอ้มาร์คไม่ได้เป็นคนบอกพี่หรอก วันนั้นที่เรากลับเย็นพี่เห็นเราขึ้นรถไปกับไอ้มาร์ค พี่เลยไปเค้นถามไอ้มาร์คมันก็เลยต้องบอก”
“พี่คงเกลียดผม เพราะผมโคตรเลว”
“ไม่เลย พี่ไม่เกลียดแบม พี่เข้าใจ เรื่องแบบนี้จะโทษใครฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดไม่ได้หรอก ถ้าจะโทษก็ต้องโทษทั้งคู่ แล้วบังเอิญพี่เป็นคนรักเพื่อนมาก อย่าหาว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลย พี่ไม่เคยเห็นไอ้มาร์คสนใจใครสักคนนองจากไอ้เนียร์ เพิ่งมีแบมเนี่ยแหละที่มันดูสนจและใส่ใจขนาดนั้”
“ฮาฮาฮา เพราะผมยังเป็นของใหม่อยู่มั้ง”
“ทำไมดูถูกเพื่อนพี่จัง เพื่อนพี่มันชอบแบมจริงๆ ถ้ามันจะง่ายๆ กับแบม มันไม่มีทางโดดเรียนไปหา หรือ สั่งให้พี่ซื้อน้ำส้มแบบนี้หรอก”
“แสดงว่าผมควรดีใจงั้นสิ ทั้งที่สิ่งที่ผมทำมันผิดแท้ๆ”
“แบมก็รู้ แต่แบมก็ยังทำ แสดงว่าแบมก็ต้องรักไอ้มาร์คมากพอควร ถึงได้ยอมมันแบบนี้”
“ผม ไม่ได้รักเขา”
“หึหึหึ พี่ถูกใจแบมว่ะ มีอะไรมาคุยกับพี่ได้ เห็นพี่เป็นคนแบบนี้แต่พี่เก็บความลับเก่ง ถ้าวันไหนที่ไม่รู้จะปรึกษาใครโทรมาละกัน” แล้วพี่แจ็คสันก็หยิบมือถือไปพร้อมกดเบอร์โทรศัพท์ของพี่เขาให้ผม
“โกหกใครก็โกหกได้ แต่ตัวเราโกหกตัวเองไม่ได้หรอกแบมแบม”
“ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ผิดแต่พี่พร้อมจะช่วยเต็มทีว่ะ”
“ทำไมถึงอยากช่วยผม จริงๆ พี่ควรจะต้องห้ามผมด้วยซ้ำ”
“เพราะแบมเหมือนพี่มากเกินไป”
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
หุหุหุ แอบเห็นบางคนบอกว่าน้อมแบมจะทำอะไร
รู้แล้วเนอะอย่างน้องแบมไม่ทำค่ะ 55+
พาร์ทนี้ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ในความรู้สึกคนแต่ง
โดยส่วนตัวชอบพาร์ทถัดไปมากกว่ารับประกันความแซ่บของตอนหน้าโดยพี่มาร์คค่ะ
มีอีกเรื่องอยากจะเล่าให้ฟัง ตั้งแต่แต่งเรื่องนี้มา มีฉากม่าอยู่หลายฉากแต่ก็ไม่ทำให้้เราร้องไห้ได้นะ
แต่..........วันนี้พอแต่งตอนที่เราแต่งอยู่ ณ ปัจจุบันแต่งไปร้องไห้ไป TT^TT
ไม่ขอบอกว่าาฉากไหน แต่ถ้าลงถึงฉากนั้นเมื่อไหร่จะมากระซิบถามคนอ่านว่าร้องไห้กันไหม หุหุหุ
เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ
อย่าลืม รักพี่มาร์ค กับ น้องแบมเยอะนะๆคะ
ปล. #ฟิคแอบมาร์คแบม มีคนอ่าคลิกเข้ามาอ่านเกิน 1,000 ครั้งแล้วค่ะ เย้ๆๆๆ
ความคิดเห็น