คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : THREE
รสชาติความผิดมันช่าวเป็นรสชาติที่หอมหวาน
มีหลายครั้งเหลือเกินที่เรารู้ว่ามันไม่ดี
แต่ก็ยังอยากคิดอยากลองสักครั้ง.............
พอได้ลองแล้ว มันก็ยากที่จะเลิก
สารเสพติด ที่ชื่อว่า "ทงเฮ" คือสิ่งนั้นของผม
ตอนขากลับทซีวอนอาสาจะไปส่งแต่ผมกลับบอกปฎิเสธ
เพราะอยากให้ซีวอนพักผ่อน
ทั้งที่คิดแบบนั้นแต่.....................
ทงเฮกลับอาสาซีวอนว่าจะไปส่งผมแทนเพราะตัวเองก็อยากกลับแล้วเช่นกัน
แฟนผมก็เห็นดีด้วยบอกผมจะได้ไม่เหนื่อย เขาช่างไม่รู้อะไรเลย
ซีวอนน่ารักมาก เขาถึงกับออกมาส่งผมกับทงเฮถึงหน้าลิฟท์
เมื่อประตูลิฟท์ปิดลง
ทงเฮก็คว่าผมเขาไปในออมกอดของเขาทันที
เพราะมอบความหวานแสนหวานให้แก่ผมโดยที่ผมไม่ต้องร้องขอ
พอเขาหาความหวานจากริมฝีปากผมจนพอใจ
“ซีวอนมันโง่ชะมัด ส่งแฟนตัวเองมาให้ผู้ชายคนอื่นชัดๆ”
“นายมัน.....สุดยอดของความเลวเลย”
“5555 ถึงฉันจะเลวแต่ก็ทำให้นายสุขได้ละกัน”
“ฉันคงเลวไม่ต่างที่ทำเรื่องแบบนั้นกับแฟนตัวเอง”
“ยกความผิดทั้งหมดให้ฉัน ขอแค่นายจับมือฉันไว้ ฉันจะรับความผิดนั่นเอง”
“นายมันดีแต่ปาก” ทั้งที่ปากพูดแบบนั้นแต่ในใจกลับเต้นระรัวอย่างที่ไม่ควรเป็น
เมื่อเราขึ้นรถ ผมก็ได้แต่นั่งนิ่งจมอยู่กับความรู้สึกของตัวเอง กว่าจะรู้ตัวว่าคนขับไม่ได้ไปส่งที่บ้านของตัวเอง
ก็ตอนที่รถจอดที่หน้าคอดโด ราคาแพงในย่านกังนัม
“นายพาฉันมาที่ไหน”
“คอนโด ฉันเองก็นายไม่บอกว่าบ้านนายอยู่ไหน ฉันก็ไม่รู้จะไปส่งยังไง”
“ได้ งั้นฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเอง ขอบใจ”
“ได้ไงกันละ เดี๋ยวฉันไปส่งแต่ขึ้นไปห้องฉันก่อนเถอะ ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วจะพาไปส่งบ้าน”
แล้วเขาก็ลากผมโดยไม่ให้ผมออกความเห็นอะไรอีก เราขึ้นไปที่ชั้น 9 ห้อง 908
ภายในห้องนั้น ผนังเป็นสีเทาเรียบๆ แต่แฝงไว้ด้วยความน่าค้นหา เหมือนกับเจ้าของห้อง
ผมที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรเลยได้ยืนเก้ๆกังๆ แล้วตัดสินใจนั่งที่ โซฟา แล้วเปิด TV ดูแก้เซ็ง
ผมหันไปเห็นว่า มีรูปทงเฮกับกลุ่มเพื่อน มีรูปทงเฮกับซีวอน และมีรูปทงเฮกับแฟนอยู่หลายรูป
จู่ๆผมก็รู้สึกผิด ผมจึงหยิบรูปคู่ของแฟนเจ้าของห้องขึ้นมาแล้วกล่าวขอโทษเธอๆ เบา
ถึงจะรู้ว่าเธอคงไม่ให้อภัยถ้ารู้ความจริง แต่ผมก็ไม่สามารถทำอะไรให้ดีกว่านี้ได้
ยังไม่ทันที่คำขอโทษจะจางหาย เจ้าของห้องก็เข้ามากอดเอวผมอย่างแนบแน่น
“นายจะขอโทษทำไม นายไม่ผิด ฉันเป็นคนผิด ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องรู้สึกอะไรทั้งนั้น
ยกความผิด ของนายให้ฉัน” เขาพูดไปพลางจูบที่คอด้านหลังผมไป
“ยกบาปของนายให้ฉัน”
“ยกร่างกายนายให้ฉัน” เมื่อจบประโยคนี้ผมก็ได้หันหน้าไปประจันหน้าคนที่กอดอยู่
พร้อมทั้งโอบรอบคอผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเข้ามารับจูบอันแสนเร้าร้อน
ทั้งที่มีรูปของแฟนผมมองอยู่ มีรูปของแฟนผู้ชายคนนี้มองอยู่
แต่ดูเหมือนนั้นไม่ได้ช่วยเตือนสติและการกระทำของพวกเราเลย
มันกลับยิ่งทำให้เร้าร้อนเพราะความผิดอันแสนหวานนี้ยิ่งขึ้นไป
ผมกับเขาเราไม่ได้หยุดความเร้าร้อนที่แค่โซฟา
แต่เขายังพาผมไปที่เตียงในห้องของเขา
“นายไม่กลับแฟนนายรู้รึไงถึงได้พาฉันมาที่ห้องนายแบบนี้”
“ฉันไม่เคยพาแฟนมาที่นี้ นายเป็นคนแรกของที่นี่ ของห้องนี้ ของเตียงนี้” ทั้งที่คิดว่าเขาคงแค่โกหก แต่ผมกลับใจเต้นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาชักจะทำผมไม่ใช่ตัวเองขึ้นไปทุกที ทั้งที่พวกเราเพิ่งเจอกันแค่ 2 วันแต่ทำไม เขาถึงมีอิทธิพลซะจนผมยังกลัวใจตัวเอง
“นายคิดอะไรอยู่ตอนนี้คิดแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นก็พอ” คำพูดที่หลุดออกมาจากทงเฮทำให้ผมไม่คิดอะไรอีกผมตกลงไปในความผิดอันแสน หวานอีกครั้ง และ อีกครั้ง
“กี่โมงแล้ว” ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่ทราบ รู้แต่ว่าฟ้าเริ่มมืดแล้ว แต่คนที่นอนข้างๆ กลับเอามือมาปิดตาผมอีกครั้ง พร้อมกับจูบเบาที่ปาก
“จะ ทุ่มแล้ว หิวไหม เดี๋ยวทำรามยอนให้กิน”
“ฉันต้องรีบกลับบ้านแล้ว เดี๋ยวพ่อแม่เป็นห่วง”
“เมื่อกี้พ่อนายโทรมา ฉันเลยรับแล้วบอกนายมาติวหนังสือกำลังจะกลับ”
“วันหลังอย่ารับโทรศัพท์ฉัน ฉันไม่ชอบ”
ทงเฮไม่ตอบอะไรแต่กลับเอามาหยิกจมูกผมเล่นซะงั้น ผมไม่ใช่หมาสักหน่อย -*-
“นายไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวฉันทำอะไรให้กินแล้วค่อยไปส่ง รับรองฉันขับไปส่งไม่เกิน 2 ทุ่มนายถึงบ้านชัวร์”
ผมจึงตัดสินใจทำตามคำสั่งของคนปากดี ผมใช้ยาสระ ใช้ครีมนวด ใช้ครีมอาบน้ำ ของเจ้าห้อง มันเหมือนว่าเขากำลังมาอาบให้ยังไงก็ไม่รู้ >//////< โอ๊ยยย ผมเขินนิดๆ
เมื่อแต่งตัวเรียบร้อย ผมก็รีบออกมากินรามยอนที่ ผู้ชายใส่ชุดนอนทำให้ผมกิน มันให้ความรู้สึกอบอุ่นไปจนถึงหัวใจ ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ผมกลับรู้สึกว่า มันช่างเป็นเรื่องที่น่าประทับใจอย่างไม่น่าเชื่อ ว่าผู้ชายแบบนั้นจะอ่อนโยนได้ขนาดนี้
ผมกินไปยิ้มไปอย่างมีความสุข ส่วนเขาก็เอาแต่มองผมกินไม่พูดอะไรทั้วสิ้นจนผมกินเสร็จ เขาเอาทิชชู่มาเช็ดปากผม “ฉันไม่ใช่เด็กๆ ที่นายต้องมาดูแลขนาดนี้หรอก”
“ฉันรู้ดีเลยละว่านายไม่เด็ก 555+”
O ////////////// O “ไอ้..........”
เขาส่งยิ้มกวนๆมาให้ผม ผมอยากจะทำอะไรสักอย่างแต่สุดท้ายกลับทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ผมอยากจะบ้าชะมัด
แล้วทงเฮก็พาผมไปส่งบ้านทัน 2 ทุ่มอย่างที่คนปากดีบอกไว้จริงๆ
เมื่อผมถึงห้องนอนจู่ๆ ก็มี Line ของคนที่ชื่อว่า H ส่งมา ผม งงนิดเพราะไม่เคยเซฟเบอร์หรือรู้จักเบอร์นี้เป็นการส่วนตัว แต่ผมก็เปิด Line ขึ้นอ่านในนั้นมีข้อความจากผู้ชายที่เพิ่งมาส่งผมเมื่อครู่
“ฉันแอบแอด Line นายตอนหลับ”
“คงไม่โกรธนะ”
“Good Night My H”
ทั้งที่รู้ว่าไม่ควรพิมพ์ตอบกลับไป แต่ผมก็ยังทำ
“Sweet Dream H from your H”
Talk....
Hope You Smile in this Ep. ^_________________^
ความคิดเห็น