คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : TWO
เช้าวันถัดมาหลังจากคืนนั้น ด้วยความที่รู้สึกผิดกับซีวอน ผมจึงอยากเอาใจเขาเพื่อชดเชยความผิด คนเราก็แบบนี้แหละ พอรู้ตัวว่าทำอะไรผิดก็มักจะมารู้สึกผิด แต่ทั้งที่รู้ดีว่าผิด แต่ผมก็ยังบ้ารับปากเรื่องบ้าๆ จากผู้ชายคนนั้น
ผมเลยตัดสินใจเพื่อจะไปหาซีวอนที่คอนโดเพื่อจะจะไปทำอะไรให้เขากิน
แต่เมื่อประตูหน้าห้องเปิดออก คนที่ผมเจอกับไม่ใช่หน้าแฟนผม
แต่เป็น................ อี ทงเฮ
เขายิ้มแบบมีความนัยให้ผม แต่ผมกลับมองผ่านรวมถึงถามหาแฟนของผม
“ซีวอน ไปไหน ....?”
“มันยังนอนลุกไม่ตื่นเลย ก็เมื่อคืนดื่มไปซะขนาดนั้น”
ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวห้องผู้ชายคนนั้นก็จับแขนผมไว้แล้วกระซิบข้างหูของผม
“ส่วนพวกเรา เมื่อคืนก็สุขกันซะขนาดนั้น”
“.......”
ผมผลักเขาออกแล้วก้าวเข้าไปในห้อง เขาบ้ารึเปล่าถึงกล้าแสดงความใกล้ชิดขนาดนั้นกับผม
ไม่กลัวคนอื่นจะเห็น คนอื่นจะรู้เลยรึไง
ผมไม่ได้พูดอะไร แต่ก้าวไปที่ครัวเพื่อจะทำอาหารเช้าให้ซีวอน
ทั้งที่รู้ดีว่าไม่ควรเปิดการสนทนาใดใดกับคนที่เป็นโจทย์กันอยู่
แต่ปากเจ้ากรรมกลับถามออกไป “นายกินอะไรรึยัง ถ้ายังฉันจะทำสลัดผักกับทอดไข่ให้กิน”
“เมื่อก่อนฉันก็กินได้นะ แต่ตอนนนี้ฉันไม่ค่อยชอบสลัดกับไข่หรอก เพราะซีวอนมันชอบ ฉันอยากสปาเก็ตตี้มากกว่า นายจะใจดีทำให้เพื่อนแฟนคนนี้ไหมละ....?”
“นายลองพูดเหตุผลสัก 3 ข้อ ที่ฉันควรทำให้นายกินได้ไหม”
“หนึ่งนายต้องอยากช่วยเพื่อนแฟน สองนายต้องอยากช่วยคนที่หิว และ ข้อสุดท้ายนายต้องอยากช่วยคนที่ทำให้นายมีความสุข จริงไหม.......” ผู้ชายคนนี้ไม่ได้พูดเปล่าแต่กลับเอาตัวมาแนบหลังผมพร้อมกอดเอวผมไหว ผมตกใจสุดขีด พยายามดิ้นเพราะกลัวคนอื่นมาเห็น แต่ยิ่งดิ้นผู้ชายคนนี้กลับยิ่งกอดแน่นขึ้น
“ปล่อยก่อนที่ใครจะออกมาเห็น นายจะบ้ารึไง ถึงได้ทำแบบนี้ ตรงนี้”
“ไม่มีใครอยู่หรอกนอกจากซีวอน มีฉันคนเดียวที่ขอมาพักกับมันก็เมื่อคือฉันเป็นคนส่งมันกลับมาที่คอนโด ฉันคงเป็นบ้าไปแล้ว แต่ฉันรู้สึกอยากจูบนายชะมัดตอนนี้”
“แล้ว.............ใครว่านาย.............จูบไม่ได้ละ” ผมคงเป็นบ้าจริงๆ ที่พูดบ้าๆแบบนี้ออกไป ทั้งที่แฟนผมเขาก็นอนอยู่ที่ห้องนอนแค่นี้ แต่พอสายตาผมสบกับเขา นัยย์ตาเขาที่สะท้อนแต่ภาพของผม ริมฝีปากของเราก็สัมผัสกันอย่างอ่อนหวาน และเริ่มรุนแรง ภาพเมื่อคืนฉายกลับเขามาในหัว ภาพซีวอนค่อยๆ หายไปและมีแต่ภาพของคนตรงหน้า มือของเขาเริ่มที่จะอยู่ไม่สุก แต่ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไป ผมก็ได้ยินเสียงซีวอนที่ดังออกมาจากในห้องเพื่อถามทงเฮว่าใครมา เราสองคนต่างตกใจแต่ทงเฮก็ใจเย็นมากพอที่จะรีบเดินออกไปจากห้องครัว เพื่อไปหาซีวอน
ส่วรผมก็รีบจัดการกับเสื้อผ้าที่ไม่ค่อยเรียบร้อยของตัวเองอย่างรีบเร่ง ผมได้ยินเสียงดีใจของซีวอนที่ถามทงเฮว่า ผมมาหาเหรอ และ หลังจากนั้นเขาก็รีบวิ่งมาที่ห้องครัว
“แฟนของฉันน่ารักที่สุด เห็นไหมทงเฮ ขนาดเมื่อคืนกลับดึกพอๆกันวันนี้เขายังมาทำอาหารให้ฉันกินแต่เช้า
ฮยอกแจของฉันน่ารักมากจริงๆ” ซีวอนรีบเข้ามาโอบผม ผมจึงส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้ซีวอน
แฟนที่น่ารักเหรอ ?
แฟนที่เพิ่งจูบกับผู้ชายคนอื่น ?
ทั้งที่แฟนตัวเองอยู่ในห้อง ?
แถมจูบกันในคอนโดแฟนอีกตั้งหาก ?
ผมรู้สึกว่าตัวเองเลวขึ้นมาทั้งที่ แต่ก่อนที่ผมจะคิดอะไรไปกลับ ทงเฮก็พูดบางสิ่งที่ทำให้ผมต้องหลุดออกจากความคิดของตัวเอง
“ฮยอกแจน่ารักจริงๆแหละ หวานเอามากๆ หมายถึง เป็นแฟนที่น่ารักเอาใจเก่ง นายนี่โชคดีชะมัด” ความนัยย์ที่ซีวอนไม่เข้าใจ แต่ผมกลับเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ผมถึงกับมองสบตาเพื่อปรามเขา แต่ผู้ชายคนนั้นกับขำไปกับซีวอนที่หัวเราอย่างมีความสุข
“ฉันขอไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวจะรีบมาภายใน 5 นาที เพราะแรงแห่งรักมันเรียกร้อง 55+” ซีวอนพูดและเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำเหลือแค่ผมกับทงเฮ ผมหันหลังกลับไปเพื่อจะไปทำสลัด
ส่วนทงเฮเหมือนจะออกไปนอกห้องเพราะผมได้ยินเสียงปิดประตู ผมไม่ได้สนใจอะไรอีก ในขณะที่ทำสลัด ผมก็ตัดสินใจทำบางสิ่งไปด้วย พอเวลาผ่านไปครึ่งชม. ซีวอนก็อาบน้ำเสร็จ พร้อมทั้งทงเฮที่กลับเข้ามา
“นายไปไหนมา” ซีวอนถามทงเฮ ทั้งที่คิดว่าไม่ต้องสนใจแต่หูผมกลับตั้งใจฟังคำตอบที่กำลังจะเอ่ยออกมาจากผู้ชายคนนั้น
“ลงไปเอาของที่รถ แล้วก็โทรไปรายงานตัวกับแม่คนที่ 2”
“แหม รักกันจริงเชียว ฮยอกแจเราก็ต้องสวีทให้มากกว่านี้นะครับ”
ผมไม่รู้ว่าอะไรสั่งให้ผมทำ หรือ เพราะคำตอบจากใคร แต่เหมือนมีแรงกระตุ้นบางอย่างทำให้ผมก้าวไปหาแล้วจุ๊บลงที่ปากซีวอนเบา “สวีทพอรึยัง”
“มากจนเกินพอ” แล้วซีวอนก็จูบลงที่มือของผมเบา แล้วเสียงกระแอมดังๆ ก็ทำให้พวกเราแยกตัวออกจากกัน
“หวานกันเหลือเกินช่วยสงสาร คนที่ต้องดูบ้างเถอะครับ คุณชเว”
“กินข้าวเช้ากันฝีมือฮยอกแจนะ”
ผมเลยเอาสิ่งที่ผมทำออกมาตั้งโต๊ะ โดยไม่หลืบมองไปทาง ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามซีวอน
“ว้าว ..........วันนี้มีสลัดกับสปาเก็ตตี้เหรอเนี่ย ฮยอกแจของผมทั้งเก่งและน่ารักที่สุดเลย”
“....นั่นสิ น่ารักจริงๆ....”
“มานั่งกินด้วยกันสิครับที่รัก” ซีวอนจับมือผมให้นั่งหัวโต๊ะ แล้วก็หันไปสนใจกับสลัด แต่ผู้ชายอีกคนหนึ่งกลับแอบเอื่อมมือมาจับมือผมไว้ แล้วใช้มืออีกข้างกินสปาเก็ตตี้ไปยิ้มไป ส่วนผมก็ก้มหน้าก้มตากินสลัดไป โดยไม่ปล่อยมือผู้ชายที่ไม่ใช่แฟนของผม
ซีวอน ฉันขอโทษ...........ฉันมันเลวจริงๆ
แต่......................................
ฉันไม่สามารถสลัดมือที่แอบกุมกันอยู่ตรงนี้ไปได้จริงๆ
ความคิดเห็น