คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 14th : Truth BamBam's Part 100%
Bam’s Part
ผมตกใจเล็กน้อยที่เห็นพี่มาร์คกับพี่จินยองที่ร้านอาหาร ไหนพี่มาร์คบอกว่าจะไปรับพี่จินยองไงแล้วมาอยู่นี้ได้ไง ผมรีบ
ปฏิเสธ ทันทีที่เห็นพี่ทั้ง 2 คนชวนนั่งโต๊ะ นั่งไปผมคงกระอักกระอ่วนใจตายเลย ผมพยายามจะไม่สนใจสายตาที่มองมา พยายามเหลือเกินที่จะสนใจกับอาหารที่อยู่ตรงหน้า
ครืด ครืด เสียงมือถือผมสั่น จึงได้เอาขี้นมาเปิดดู ว่าแหละว่าต้องเป็นคนที่มองอยู่
“กินอร่อยไหมครับ”
“ไหนว่าพี่จะไปรับพี่จินยอง”
“ก็รับมากินข้าวที่นี่ไง บังเอิญป่ะละ”
“รีบๆ กินข้าวไปเหอะ มัวแต่ไลน์อยู่ได้”
“ครับ ครับ”
ผมรู้สึกว่าอยากไปเข้าห้องน้ำ จึงขอตัวเพื่อนๆ ไปเข้าห้องน้ำก่อน แต่ยังไม่ทันถึงห้องน้ำก็มีคนวิ่งมาแล้วฉุดผมไว้
“พี่ตามผมมาทำไม”
“เปล่า พี่อยากมาเข้าห้องน้ำ”
“ถ้างั้นทำไมต้องมาเข้าพร้อมผมด้วย”
“ก็บอกแล้วว่าบังเอิญ”
“ถ้างั้นก็ไปเข้าก่อนป่ะ เดี๋ยวพี่จินยองก็รอนานหรอก ผมไม่เข้าแหละเซ็ง พี่ไปเหอะ”
“งอนอะไรพี่” แล้วพี่มาร์คก็คว้ามือผมไว้
“เปล่า ปล่อยผม”
“พี่ทำอะไรให้แบมโกรธ หรือ แบมแค่หึงที่พี่มากับแฟนของพี่”
“ผมไม่ได้หึงพี่ ผมแค่ไม่ชอบที่พี่ทำแบบนี้ พี่สนุกเหรอที่ได้เห็นผมตกใจแล้วก็ทำตัวไม่ถูกแบบนี้ หัดใส่ใจคนอื่นบ้างเหอะ” ผมพยายามจะเดินหนี แต่พี่มาร์คก็ไม่ยอมปล่อยมือผม แล้วผมก็ตกใจอย่างแรงเมื่อเห็นพี่จินยอง อยู่ตรงข้างหน้าเราผมสะบัดมือและรีบเดินหนีออกมาไม่สนใจที่จะหันกลับไปมองสักนิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ผมรู้สึกได้ถึงสายตาที่เปลี่ยนไปของพี่จินยองที่มองมาที่ผม ตอนนี้เราอยู่ในห้องคาราโอเกะซึ่งเพื่อนๆ ต่างร้องเพลงกันสนุกสนาน ยกเว้นผมที่ไม่รู้จะทำตัวยังไง ผมทนความอึดอัดแบบนี้ไม่ไหวเลยจะเดินมาเข้าห้องน้ำและกะว่า พอกลับเข้าห้องอีกครั้งจะขอเพื่อนๆกลับก่อนดีกว่า
พอผมออกมาจากห้องน้ำ จะล้างมือ ก็เห็นพี่จินยองเดินมาหยุดยืนข้างๆ ผม ผมรับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นแต่ไม่รู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไร
“สร้อยน้องแบมสวยจังใครซื้อให้น้องแบมเหรอครับ”
“เอ่อ ซื้อเองฮะ” ผมตอบไปด้วยใจสั่นระรัว หรือว่า พี่จินยองจะรับรู้เรื่องความผิดของผม
“เหมือนมาร์คเลย เขาก็มีที่ห้อยโทรศัพท์ตัว S เหมือนกัน บังเอิญเนอะ” ผมตกใจอย่างแรง แต่ก็พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ให้มีอะไรที่ผิดปกติ ทั้งที่ใจตัวเองก็รับรู้ได้ว่า คนตรงหน้าต้องทราบอะไรแล้วอย่างแน่นอน
“บังเอิญจริงๆ นั่นแหละครับ” ผมตอบได้เพียงแค่นี้จริงๆ
“เหมือนมาร์คเขาจะนอกใจพี่ น้องแบมรู้ไหมว่าเขานอกใจพี่ไปหาใคร”
“ผมจะไปรู้ได้ไงครับ” ผมคิดว่าพี่จินยองคงจะทราบว่าผมเองนั่นแหละที่เป็นผู้ชายอีกคนของพี่มาร์ค แต่ผมก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร ในเมื่อเจ้าของพี่มาร์ครู้เรื่องแบบนี้
“พี่คิดว่าน้องแบมจะรู้ดีซะอีก ว่ามาร์คเขานอกใจพี่ไปกับใคร”
“พี่มาร์คเขารักแค่พี่จินยองเท่านั้นครับ รักแค่พี่ เขาไม่เคยรักคนอื่นเลย” ผมตอบไปได้ทันที และ อยากให้พี่จินยองมั่นใจว่าถึงพี่มาร์คเขาจะนอกใจหรือแอบมีผม เขาก็ยังคงรักแค่พี่จินยองเท่านั้น รักแค่พี่เท่านั้น ผมมันแค่ก็คนคนหนึ่งที่เดินผ่านเข้ามาและก็จะเดินจากไป
“พี่ก็ว่า งั้น เพราะมาร์คเขารักพี่มาก เพราะฉะนั้นใครที่กำลังจะยุ่งกับแฟนพี่ก็ควรรู้ตัวว่าควรทำยังไง” พี่จินยองไม่ต้องบอกหรอกครับ ผมรับรู้มันโดยตลอด ผมรู้อยู่แล้ววว่าตัวเองเป็นใคร พี่เป็นใคร
“เขารู้แน่นอนครับว่าควรจะทำยังไง พี่จินยองสบายใจได้นะครับ” พี่มาร์คครับ เรื่องของเรามันควรต้องจบแล้วนะครับ ทั้งที่ผมควรจะจบมันได้นานแล้ว ทั้งที่ก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าตัวเองเลวแค่ไหน แต่ก็ไม่ยอมหยุดมันสักที คราวนี้คงถึงคราวที่เราต้องจบและหยุดความสัมพันธ์ของเราได้แล้วนะครับ เพราะ พี่คงไม่อยากทำให้คนของพี่เสียใจใช่ไหม ผมจะยอมเป็นคนเจ็บอยู่ตรงนี้เพียงลำพังส่วนพี่ก็กลับไปหาคนของพี่ซะ อย่างน้อยพี่จะยังมีพี่จินยอง พี่จินนยองที่ไม่ได้ผิดอะไรเลยไม่ควรต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไม่ควรเลย มันควรเป็นแค่ผมที่ต้องเจ็บคนเดียว
“รู้ก็ดี”
“คนคนนั้น เขารู้ว่าเขาทำให้พี่เจ็บปวดมาก เขาไม่ได้ขอให้พี่อภัย แต่เขาแค่อยากบอกพี่ว่าเขาขอโทษ และ พี่ไม่ต้องเป็นห่วง เขาจะไม่ยุ่งกับแฟนพี่อีก เขาคงไม่หน้าด้านพอที่จะยุ่งทั้งที่รู้ว่าพี่รู้แล้ว” ความผิดของผมไม่มีใครที่ไหนที่คงจะอภัยให้ได้ แต่อย่างน้อยวันนี้ให้ผมได้เอ่ยขอโทษกลับคนตรงหน้าชดเชยสิ่งที่ผมทำผิดกับเขาถึงมันจะไม่ได้ช่วยอะไร ถึงมันจะเป็นแค่คำขอโทษของคนเลวๆ คนนี้แต่ผมก็อยากจะบอกให้พี่จินยองรู้ว่าผมเสียใจ เสียใจที่เผลอถลำลึกกับความสัมพันธ์นี้
“ถ้าไม่หน้าด้านพอ เขาคงไม่ยุ่งกับแฟนพี่ตั้งแต่แรกหรอก น้องแบมว่ายังงั้นไหม” ผมรู้สึกเหมือนโดนตบ คนอย่างผมมันสมควรแล้ว มันสมควรแล้วจริงๆ กันต์พิมุกต์นายมันหน้าด้าน
“ครับ ผมว่าคนนั้นเขาหน้าด้านจริงๆ” พอพี่จินยองเดินออกไปผมถึงกลับปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา ทั้งที่ก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าสุดท้ายคนที่เจ็บก็ไม่พ้นตัวเอง แต่ก็ยังจะไปเล่นกับไฟ ทั้งที่ก็รู้ว่าที่ทำมันผิดแต่ก็ไม่เคยจบมันได้สักที ผมมันคนเห็นแก่ตัวและอ่อนแอ
สิ่งที่นายกำลังรู้สึกอยู่มันสมควรแล้วที่นายจะได้รับมัน มันสมควรแล้ว
คนเลวๆ แบบนายมันสมควรโดนแบบนี้แล้ว
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
เมื่อผมออกมาจากห้องน้ำด้วยน้ำตาและอยากจะกลับบ้าน ผมก็ต้องชะงักเท้ากลับเมื่อเห็นพี่มาร์คกับพี่จินยองกำลังทะเลาะกันอยู่ ผมไม่กล้าที่จะเดินออกไปได้แต่แอบซ่อนอยู่ตรงนี้ และรับรู้เรื่องราวทังหมดจากปากของผู้ชายที่เขาไม่เคยเห็นค่าผมเลย
“รู้ไหมว่าทำไมเราถึงนอกใจนาย ก็เพราะเราอยากให้นายเจ็บเหมือนที่เราเจ็บ เราอยากให้นายทนเราไม่ได้ เราอยากให้นายบอกเลิกเรา เราอยากให้นายเกลียดเรา เราอยากให้นายกลับไปหาคนที่นายรักยังไงละ เพราะเรารู้ที่นายไม่กล้าบอกความจริงกับเราเพราะสงสารไอ้โง่คนนี้ ไอ้โง่ที่รักนาย”
ไอ้โง่ที่รักนาย ไอ้โง่ที่รักนาย ไอ้โง่ที่รักนาย ไอ้โง่ที่รักนาย
ตรงนี้ก็มีอีกคนไอ้โง่ที่รักพี่
รักจนไม่มองอะไร จนไม่สงสัยอะไร รักจนยอมโดนพี่หลอกแบบนี้ ไม่รู้ว่าตัวเองยืนฟังอยู่นานแค่ไหน รู้แต่ยิ่งฟังหัวใจมันก็แทบแหลกสลาย ถ้าเมื่อกี้คำพูดของพี่จินยองคือการตบหน้าผม คำพูดทั้งหมดที่ได้ยินจากพี่มาร์คตอนนี้ก็เหมือนใครเอา มีดมากรีดที่หัวใจของผมและเหยียบย่ำมันจนไม่เหลือชิ้นดี หัวใจของผมหัวใจโง่ๆ ของผม มันไม่เคยมีค่าเลยใช่ไหม พี่ถึงได้ทำร้ายกันจนไม่เหลือชิ้นดีแบบนี้มาร์ค ต้วน ยิ่งตั้งใจกลั้นเสียงร้องไห้เท่าไหร่ หัวใจก็ยิ่งเจ็บเท่านั้น ผมไม่รู้ว่าตัวเองเผลอทำของหล่นจนเกิดเสียงไปได้ยังไง ผมค่อยๆ เดินออกมา มองหน้าผู้ชายใจร้ายที่ทำร้ายผมอย่าเลือดเย็น
“แบม” เขากล้าเรียกชื่อผมได้ยังไง
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังหรอกนะ แต่ผมกำลังจะไปหยิบของที่ห้องแล้วจะกลับบ้าน”
“แบมฟังพี่ก่อนนะ” ฟัง จะให้ฟังอะไรอีกแค่นี้ยังทำร้ายกันไม่พออีกรึไง ผมตบหน้าผู้ชายที่ผมทั้งรักทั้งเกลียดไปอย่างเต็มแรง อยากให้เขาเจ็บได้สักครึ่งที่ผมเจ็บ แค่สักครึ่งที่ผมกำลังเจ็บอยู่ตรงนี้ แค่ครึ่งเดียวก็พอแล้วพี่จะรู้ว่ามันทรมานแค่ไหน
“ขอบคุณที่ทำให้ผมหายโง่นะ ขอบคุณจริงๆ ที่ทำให้ผมเกลียดพี่ ขอบคุณมากๆ ที่สอนความเจ็บนี้ให้ผม”
“..........”
“ผมเคยคิดนะว่า มันอาจจะมีบางช่วงเวลาของเราที่ เรารักกันจริงๆ แต่วันนี้ผมรู้แหละว่ามันไม่จริง ความรักของเรามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย มันมีแต่ผมที่โง่ไปรักพี่ ในขณะที่พี่แค่เห็นผมเป็นไอ้โง่ ไอ้โง่ที่พี่หลอกใช้ทำให้คนอื่นเขาเจ็บปวด ไอ้โง่ที่โดนหลอกเพราะความรักของพี่”
“แบมมันไม่จริงเลยนะ แบมต้องฟังพี่”
“ต้องฟังอะไรอีกว่ะ แค่ที่ได้ยินมันยังไม่พอรึไง พี่อยากจะให้ผมตายตรงนี้เลยไหม ถึงจะทำให้พี่พอใจ” แค่ที่เจ็บอยู่ตรงนี้ยังไม่พอใจพี่ใช่ไหม
“พี่ทำได้ไง พี่หลอกผมแบบนี้ เพื่อความสุขของพี่ พี่หลอกผมแบบนี้เพื่อคนที่พี่รัก พี่หลอกผมแบบนี้เพื่อเพื่อนสนิทของพี่ พี่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อคนอื่น แต่ ยกเว้นผมใช่ไหม........พี่ถึงทำแบบนี้ ถึงทำร้ายกันแบบนี้ ผมเคยบอกพี่แล้วใช่ไหม ว่าผมมีหัวใจ พี่รู้ไหมว่าผมมีหัวใจ”
“ผมยอมที่จะเจ็บเวลาเห็นพี่อยู่กับคน อื่น ผมยอมเจ็บเวลาที่พี่ต้องไปหาแฟนพี่ ผมยอมเจ็บที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ ผมยอมทุกอย่างกับความสัมพันธ์โง่ๆ ของเรา แต่ผมพอแล้ว ผมจะไม่ยอมโง่หรือ โดนพี่หลอกอีกแล้ว พอสักที” เราจบความสัมพันธ์นี้เถอะมาร์ค ต้วน อย่าทำร้ายหัวใจกันอีกเลยสร้อยของเขาที่ผมรัก ผมถอดและเขวี้ยงมันไปที่เขาอย่างแรง
“คำขออีกสองข้อที่ผมอยากได้จากพี่ คือ อย่ามายุ่งกับผมอีก และ อย่ามาให้ผมเห็นหน้าพี่อีก” ออกไปจากชีวิตผมอย่ามายุ่ง อย่ามาเจออีกเลย ผมเจ็บจนพอแล้วนี้ใช่ไหมบทลงโทษของคนเลวแบบผม เขาพยายามจับผมไว้แต่ผมพยายามสะบัตัวออกจนไอ้ยูคต่อยหน้าพี่มาร์ค
“อย่ามายุ่งกับเพื่อนกรู ไอ้ชั่ว” ผมไม่สามารถอยู่ตรงนี้ได้อีกสักวินาทีเดียว ไม่อยากอยู่เห็นหน้าผู้ชายที่ทำร้ายผม ผมเกลียดเขา เกลียดที่เขามาทำให้ผมรักได้ขนาดนี้
-J-U-S-T-A-F-F-A-I-R-
TALK !!
HAPPY BIRTHDAY TO BAMBAM ~
วันนี้วันเกิดแบม เลยมาอัพตอนของแบม
แบบ 100% ไม่ต้องรอกันนาน 55+
เคยบอกไปในตอนก่อนๆ ว่ามีอยู่ตอนที่่ร้องไห้
มันคือตอนนี้แหละ TT3TT
คนอ่านร้องรึเปล่าไม่รู้ รู้แต่คนแต่งตอนนี้ทั้งน้ำตา 55+
#ฟิคแอบมาร์คแบม มีคนคลิกอ่านเกิน 3,000 ครั้งแล้วจ้า
คอมเม้น 400 แล้ววววว
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ นะคะ
กระโดดกอดคนอ่านนนทุกคนเลยย
ดิททททท
ขอบคุณที่หลายคนคอมเม้นบอกว่าเราลงซ้ำนะคะ
คนแต่งพอลงแล้วไม่ได้เช็คเลย เพิ่งเปิดอ่านตอนนี้เลย
ขอบคุณมากๆๆ จ้ะ !!!
ความคิดเห็น