คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [FIRST SONG] :: 25%
ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงจากไป
บางทีผมมันอาจจะดีไม่พอสำหรับเขา...............ใช่ไหม แบมแบม
*--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------*
“พี่มาร์คค่ะ วันนี้ฮยอนอาอยากกินอาหารญี่ปุ่นไปกินอาหารญี่ปุ่นกันนะคะ”
“อืมไปสิ ตอนเย็นกินเสร็จแล้วไปหาแม่พี่ด้วยกันนะคะ แม่พี่อยากเจอฮยอนอาพอดี”
“พี่มาร์คน่ารักที่สุดเลยะคะ” จุ๊บ ฮยอนอาจุ๊บเบาๆลงแก้มพี่มาร์ค คู่หมั้นคนหล่อของเธอ เธอกับมาร์คหมั้นกันมาได้ 2 ปีแล้ว เรากำลังจะแต่งงานกันในอาทิตย์หน้านี้ เธอรู้สึกว่าเธอช่างเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก พี่มาร์คหล่อ พี่มาร์คน่ารัก พี่มาร์คใจดี พี่มาร์ครวยเหมาะสมกับฮยอนอา พวกเราเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุดในโลก
“ฮยอนอาว่าเรานั่งริมกระจกดีกว่าค่ะ ฮยอนอาอยากนั่งดูวิวข้างนอก” ฮยอนอาตัดสินใจเลือกที่นั่งข้างๆ กระจกทันทีที่เดินมาถึงร้านอาหารที่เธอเลือก
“พี่มาร์คเรามาถ่ายรูปคู่เซลก้าอวดความหวานกันเถอะคะ”
“จะโชว์ออกอีกสื่ออีกแล้วเหรอครับคนน่ารัก”
“แน่นอนค่ะ ผู้หญิงที่มายุ่งกับพี่มาร์คจะได้เลิกยุ่งกับพี่มาร์คสักที จะได้รู้ว่าพี่มาร์คนะของฮยอนอา” แล้วฮยอนอาก็ย้ายข้างมานั่งข้างเดียวกับมาร์คพร้อมกับถ่ายรูปคู่ แสนหวานโชว์ให้ใครๆ ได้รู้ว่ามาร์ค ต้วนผู้ชายคนนี้เป็นของเธอ
“พี่มาร์คเลือกรูปเร็วสิค่ะ รูปไหนดี” มาร์ครีบหันมามองมือถือของฮยอนอาเพื่อที่จะเลือกรูป แต่แล้วสิ่งที่ทำให้มาร์คแทบจะลืมหายใจ พร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัว เมื่อได้เห็นภาพของคนคุ้นตา ที่เดินผ่านกระจกไปเมื่อครู่ คนที่มาร์คอยากลืม แต่ไม่เคยลืมได้สักที คนใจร้ายที่ทำให้เขาฝันอยู่ทุกคืน
“เดี๋ยวพี่มา”
“พี่มาร์คไปไหนคะ อาหารละ” เสียงของฮยอนอาที่ทั้งตกใจและสับสนไม่ทำให้ให้มาร์คหยุดคิดสักนิด สองขาได้แต่วิ่งไปทางที่คนตัวเล็กเดินไป ได้แต่หวังว่าจะได้เจอคนนั้นที่เข้าเฝ้าตามหามาตลอด 4 ปี
มาร์คไม่รู้ว่าความเหนื่อยมาจากไหน รู้แต่ว่าเขาวิ่งวนไปวนมา วิ่งเหมือนคนบ้าอยู่ทั่วห้าง เพียงเพื่อที่จะตามหาใครคนนั้น คนตัวเล็กของมาร์ค
“โธ่เว้ยยยยยยย” มาร์คตะโกนลั่นห้างอย่างไม่อายคนที่เดินอยู่ เขาไม่รู้จะอายทำไม ถ้าความกล้านี่มันทำให้เขาได้เจอแบมแบม เขาไม่อายเลยสักที
“ไอ้โง่ มึงมันโง่ เขาจากมึงไปนานขนาดนั้น มึงยังมัวตามหาเขาทำไม มึงยังมัวโง่ตามหาเขาอยู่นั่นแหละ”
เสียงโทรศัพท์ทำให้มาร์ครีบหยิบมือถือขึ้นมา เป็นแจ็คสัน หวัง
“ไอ้มาร์คมึงหายไปไหน ฮยอนอาเขาโทรมาหากูเนี่ย”
“กูว่ากูเจอแบมว่ะ แบมเดินผ่านร้านที่กูเข้าไปกินกับฮยอนอามา”
“.....”
“มึงว่ากูโง่ไหมว่ะ ทั้งที่ควรตัดใจ ทั้งที่ควรปล่อยเขาไป แต่แค่เห็นเพียงแค่ด้านข้างเขาก็ก็จำได้ทันที ทั้งที่สมองบอกกูว่าอย่าตามหาเขา อย่าตามหาเขา ให้มาทำให้กูเจ็บ แต่หัวใจแม่งไม่เคยเชื่อฟังสักที กูวิ่งตามหาเขาทั่วห้างสุดท้ายก็เจอแต่ความว่างเปล่า กี่ครั้งแล้วว่ะหวังที่กูเจอแต่ความว่างเปล่าแบบนี้ บอกกูทีได้ไหม”
“มาร์คอีกอาทิตย์เดียวมึงก็แต่งงานแล้วนะ มึงอย่าตามหาคนที่ทิ้งมึงไปเลยว่ะ ปล่อยเขาไปเถอะ ปล่อยใจมึงเองจากเขาสักที”
“ถ้าเขาจากไปด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง กูคงไม่ทุกข์แบบนี้ กูไม่เข้าใจวันหนึ่งเขาก็หายไป ไปแบบไม่บอกอะไรกู กูกับเขาความรักของเรามันเคยมีอยู่จริงรึเปล่าว่ะ”
“มึงอย่าตามหาเขามาให้มึงเจ็บเลย ลืมเขาเหอะเพื่อน ฮยอนอาเป็นคนดี มึงจะรักเขาได้ไม่ยากเชื่อกูเหอะ”
“อืม”
“แบม” ทั้งที่เพิ่งตกลงกับเพื่อนไปแต่พอได้ยินชื่อของคนนั้น หัวใจก็สั่งให้วิ่งไปตามเสียงนั้น ทั้งที่ 4 ปีที่ผ่านทุกครั้งที่ได้ยินชื่อนี้ ขาของตัวเองก็จะวิ่งจนเจอคนชื่อแบม แต่ไม่ใช่แบมที่เขาต้องการจะหาสักที แต่มาร์คแค่หวังเอาไว้ว่าครั้งนี้แหละ จะเป็นครั้งที่เขาเจอคนนั้น
ทั้งที่เห็นแค่ข้างหลังแต่เขาก็มั่นใจว่าใช่ ใช่แบมแบมของเขา ทั้งที่ควรจะรีบเขาไปจีบมือแบมเอาไว้ แต่เขากลับได้แค่เดินตาม แบมกับผู้ชายอีกคนหนึ่งที่เขาก็ไม่รู้จัก แบมคล้องแขนผู้ชายคนนั้น ซบผู้ชายคนนั้น ยิ้มให้กับผู้ชายคนนั้น
ทำไมหัวใจต้องเจ็บ นี่ไงเหตุผลที่เขาเฝ้าตามหามาตลอด 4 ปี นี่ไงเหตุผลของแบม ตื่นสักทีไอ้โง่ต้วน ตื่นมาสักทียอมรับความจริงสักทีว่าแบมเขาไม่ได้รักมึงอีกแล้ว
“มาร์ค” เสียงตะโกนลั่นของฮยอนอา พร้อมกับที่เจ้าตัวมากอดแขนผม
20%
ใบหน้าที่คุ้นเคย ดวงตาที่ผมชอบมอง รอยยิ้มที่ผมรักไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหน เราสบตากัน ผมเห็นได้ชัดว่าแบมดูตกใจที่ได้มาเจอผม แบมก้มหน้าไม่ยอมสบตากัน มือที่คล้องแขนผู้ชายคนนั้นยิ่งจับแน่นมากขึ้น
ยิ่งแบมจับมือผู้ชายคนนั้นแน่นแค่ไหน มันเหมือนมีมือที่ผมมองไม่เห็นมาบีบหัวใจของผมมากเท่านั้น
หัวใจงี่เง่าไม่เคยฟังสักที
"ฮยอนอา ฮยอนอาใช่ไหมครับ" ผู้ชายที่แบมคล้องแขนร้องทักฮยอนอามากขึ้น ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมควรจะรู้สึกดีใจหรือเสียใจดี ไม่รู้ว่าควรดีใจที่อาจจะได้คุยกับแบมอีกสักครั้ง หรือจะเสียใจที่ได้มาคุยกับแบมที่ผมอาจจะไม่รู้จัก
"พี่ซึงฮยอนใช่ไหมคะ" ฮยอนอารีบลากผมไปหาคนทั้งคู่ ทั้งที่บอกตัวเองว่าอย่าเดินไป แต่ในหัวใจกับเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมานานมาก นานตั้งแต่วันสุดท้ายที่เราได้เจอกัน
"แบมนี่ฮยอนอา ญาติพี่เอง ฮยอนอานี่แบมเป็น...." ก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะพูดว่าแบมเป็นอะไรของเขาแบมก็รีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนว่าสวัสดีครับ ทำไมละแบมทิ้งกันไปแล้ว ทำไมต้องไม่อยากให้รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นอะไรกับแบม
กลัวพี่เจ็บหรือกลัวอะไร
"นี่พี่มาร์คค่ะ คู่หมั้นฮยอนอาเอง อาทิตย์หน้าเราจะแต่งงานกันแล้วค่ะ"
"ผมมาร์คครับกำลังจะเป็นเจ้าบ่าวของฮยอนอา....ไม่เจอกันนานมากเลยนะแบมแบม" แบมคงไม่คิดว่าผมจะกล้าพูดแบบนี้หน้าแบมดูตกใจและมองผมอย่างไม่เข้าใจ
"รู้จักกันมาก่อนเหรอครับกับแบมของผม" เจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะทำยังไง กับแค่คำว่า แบมของผม
"คนรู้จักกันนะครับ แต่ไม่เจอกันนานแล้ว พี่มาร์คสบายดีนะครับ"
ไม่อยากให้เขารู้เหรอแบมว่า......พี่กับแบมเราเคยเป็นอะไรกันมาก่อน
การที่เราเคยเป็นแฟนกัน มันกลายเป็นเรื่องที่แบมไม่อยากบอกใครอีกแล้วใช่ไหม
ทำไมละ ที่ไม่บอกก็เพราะ..........ไม่อยากให้มันเจ็บใช่ไหม
แต่แบมคงไม่แคร์สักนิดใช่ไหมว่า.....พี่จะเจ็บแค่ไหนตอนนี้
"สบายดี ดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย ตั้งแต่พี่มีฮยอนอาอยู่ข้างๆ ทุกวันของพี่ก็มีความสุขมาก" ที่พูดแค่อยากให้แบมเจ็บ เจ็บให้ได้สักครึ่งของที่พี่เจ็บตอนนี้ แบมเจ็บเหมือนพี่บ้างไหม
"ได้ยินแบบนี้ผมก็วางใจ หวังว่าจะดูแลน้องสาวของผมดีๆนะครับ"
"ผมก็จะดูแลเขาอย่างดีครับ เพราะผมไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน"
"ดีแล้วละครับ คุณฮยอนอาออกจะน่ารัก สดใสเหมาะสมกับพี่มาร์คที่สุด" ทำไมผมต้องเจ็บกับคำอวยพรงี่เง่าของแบม ทำไมถึงได้อยากจะคาดหวังอะไรโง่ๆ อย่างที่อยากให้แบมหึงผมออกมา ทำไมมึงเจ็บไม่เคยจำ
"พี่ซึงฮยอนไปกันเถอะครับ แบมหิวแล้ว"
"ไปกินด้วยกันสิค่ะ ฮยอนอาก็ยังไม่ได้กินจู่ๆ พี่มาร์คก็วิ่งออกมาจากร้านอาหารเลยยังไม่ได้กินอะไรสักอย่าง ไหนๆ เราก็เจอกันแล้ว พี่อยากฟังเรื่องของมาร์คที่แบมเคยรู้จักด้วย"
"อืมผมว่าอย่าดีกว่าครับไม่อยากรบกวน"
"ไม่รบกวนหรอก เราไม่เจอกันตั้งนานมากินด้วยกันเถอะครับแบม เชิญพี่ด้วยนะครับพี่ซึงฮยอน"
"งั้นกินกับฮยอนอาเถอะแบม รายนี้ไม่ชอบให้ใครมาขัดใจ"
"อืมก็ได้ครับ"
//////////////////////////มาทายกันสิ ว่ามาจากเพลงอะไร /////////////////////////////
#เพลงสั้นมาร์คแบม
หายไปนานชาติเศษษษษ แต่เรากลับมาอัพต่ออีกจิ๊ดแล้วนะตัวเองงงงงง
เดี๋ยวมาดิทคำผิดอีกที
ความคิดเห็น