คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : : 2 :
แก้คำผิดนะ
พอดีพึ่งเห็นว่าตัวเองเขียนคำว่า หงุดหงิด เป็น งุดงิด
ฮ่าๆๆ
2
บึ้นนน บึ้นน เอี๊ยดดด!!
เสียงของรถประจำทางดังมาแต่ไกลก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าของแบคฮยอนและแทยอน....
คนที่แบคฮยอนรัก
“โหยยย คนเยอะอ่ะแบค เราไปแท็กซี่ไม่ดีกว่าหรอ” ร่างเล็กข้างๆแบคฮยอนเริ่มงอแง เมื่อเห็นจำนวนของผู้คนที่กำลังมุ่งหน้าไปที่ทางขึ้นรถ น้ำเสียงงอง้ำและท่าทางที่ไม่ค่อยพอใจเป็นเด็กๆของแทยอนทำให้แบคฮยอนยิ้มออกเล็กน้อย
“แท็กซี่มันจะมีหรอตอนนี้อ่ะ ดูสิ คนขึ้นรถประจำทางเยอะขนาดนี้ แท็กซี่คงมีหรอกมั้ง??” ร่างสูงพูดอย่างสบายๆ แต่ร่างเล็กที่ได้ยินกลับทำหน้างอมากกว่าเดิม แทยอนเข้าใจความหมายที่แบคฮยอนกำลังจะบอก ก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ทางขึ้นรถโดยสารสีแดงอย่างงอนๆ แบคฮยอนได้แต่อมยิ้มกับการกระทำที่เป็นเด็กๆของหญิงสาว....
น่ารักไปหมดเลยอ่ะ....
“แทยอน....แทแทครับ เดินช้าๆหน่อยดิ เดี๋ยวโดนเบียดหรอก” เสียงของร่างสูงดังขึ้นพร้อมกับเดินไปหาร่างเล็กที่พยามยามเบียดขึ้นรถไปโดยไม่สนใจเขาเล่นแม้แต่น้อย เมื่อร่างเล็กของหญิงสาวเดินขึ้นไปบนรถได้แล้ว ร่างสูงจึงพยายามเบียดตามขึ้นไปบ้าง
เมื่อขึ้นมาบนรถได้แล้ว สายตาเรียวคมก็สอดส่ายหาร่างบางที่ตนคุ้นเคย จนกระทั่งสายตาของเขาทอดมองไปเห็นร่างบางของหญิงสาวที่กำลังพยายามเดินเบียดลงมาจากรถ ร่างสูงตกใจนิดหน่อยที่ร่างบางกำลังพยายามลงจากรถ มือเรียวบางจึงยื่นไปทางร่างของแทยอนเพื่อหวังจะคว้าไว้ แต่ด้วยจำนวนผู้คนที่มากมายบวกกลับร่างของหญิงสาวที่โดนเบียดไปเบียดมาทำให้เขาเริ่มมองไม่เห็นเพราะผู้คนก็เริ่มกรูขึ้นมาบนรถ....
หมับ!
อ๊ะ! จับได้แล้ว
ร่างสูงที่ยื่นมือออกมาหวังจะคว้าร่างของหญิงสาวไว้ เมื่อสัมผัสได้ถึงต้นแขนที่คิดว่าเป็นหญิงสาว แบคฮยอนก็ใช้แรงทั้งหมดดึงต้นแขนเล็กที่รู้สึกว่า วันนี้มันผิดปกติเล็กน้อยให้ลอยมาหาเขา แต่ว่า...
ต้นแขนที่แบคฮยอนจับนั่นไม่ใช่แทยอน!!!
ร่างสูงหัวเสียเล็กน้อยที่เขาเล็งเป้าหมายพลาด ไม่ใช่พลาดธรรมดา!! พลาดมากกกก!! ต้นแขนที่คิดว่าเป็นของหญิงสาว มันกลับไม่ใช่ ต้นแขนนิ่มและเล็กที่ตนสัมผัสอยู่เป็นของเด็กชายตัวเล็กที่ใส่ชุดนิฟอร์มโรงเรียวเดียวกันกับแบคฮยอน
ร่างเล็กของเด็กชายถอนหายใจด้วยความโล่งอก และสบายใจเมื่อรู้ว่าตนขึ้นมาอยู่บนรถแล้ว ก่อนจะทอดสายตากลมโตมาที่มือของแบคฮยอนซึ่งมันจับอยู่บนต้นแขนเล็กของเขา ก่อนจะเลื่อนสายตาให้สูงขึ้นแล้วมองมาที่หน้าแบคฮยอน
น่ารัก....
คำๆนี้ก้องอยู่ในหัวของแบคฮยอนเมื่อร่างเล็กหันหน้าขึ้นมาแล้วสบตากับเขา สายตากลมๆโตๆที่ฉายแววสงสัยอย่างปิดไม่มิด บวกกับปากที่เผยอออกเล็กน้อยด้วยความสงสัย นี้ถ้าคิ้วขมวดจะครบชุดเลยนะ....
เด็กชายคนนี้อาจจะสงสัยว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาใช่คนหรือเทพบุตรแน่ๆเลย ฮิฮิ(ไรท์ : - -)
“เอ่อ...” ร่างเล็กเอ่ยเสียงแผ่วเบา แต่ยังไม่ทันจะพูดจบ ล้อรถโดยสารสีแดงก็หมุนและออกตัวไป ทำให้คนน่ารักของแบคฮยอน(?)เซมาทางเขาเล็กน้อย ด้วยการที่มีเลือดของสุภาพบุรุษไหลเวียนอยู่มาก แขนเรียวของเขาจึงเอื้อมไปรับร่างเล็กไว้ ทำให้ตอนนี้ใบหน้าหวานนั่นซบเข้าที่อกของแบคฮยอน มือเรียวของเขาก็โอบหลวมๆที่เอวบาง ก่อนทุกอย่างจะลงล็อค ทำให้เขาไม่สามารถขยับแขนออกได้เนื่องจากคนแน่นเกินไป
นี้แบคฮยอนไม่ได้ฉวยโอกาสร่างเล็กเลยนะ....
“เอ่อคือ...” ร่างเล็กเอ่ยเสียงออกมาแผ่วเบา เรียกความสนใจจากแบคฮยอนที่ตอนนี้กำลังล่องลอยไปกับกลิ่นตัวของร่างเล็ก
ให้ตายสิ...ร่างเล็กในอ้อมกอดของเขามีกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ ซึ่งมันทำให้เขาคลั่ง....
สายตาเรียวมองไปที่ร่างเล็ก ก็ตกใจเล็กน้อย เพราะใบหน้ากลมๆนั่นกำลังยื่นเข้ามาใกล้หน้าของเขา ตาโตก็หรี่ลงและจ้องเขม็งมาที่เขา คิ้วก็ขมวดเข้าหากันอย่างแนบแน่น...
ขนาดทำหน้าสงสัยยังน่ารัก เหี้_ๆเลยอ่ะ...
“นี้...” คนน่ารักเอ่ยเรียกแบคฮยอน ร่างสูงได้แต่ครางหือในลำคอก่อนจะก้มลงไปจ้องตากับน้องตัวเล็ก ร่างเล็กเมื่อได้เห็นใบหน้าของแบคฮยอนแบบชัดๆระดับ HD ก็เบิกตาโพล่ง ตาโตๆที่โตอยู่แล้วยิ่งขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะทำหน้าเอ๋อๆและปากก็พะงาบๆ เหมือนจะพูดอะไรแต่ก็พูดไม่ออก ก่อนจะหันหน้าหนีแล้วกัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่นจนมันเริ่มแดงดูเหมือนจะห่อเลือด
“อย่ากัดปากตัวเองสิครับ”
-
-
“อย่ากัดปากตัวเองสิครับ” เสียงทุ้มหวานของรุ่นพี่แบคฮยอนดังอยู่ใกล้ๆคยองซู ลมหายใจร้อนของร่างที่สูงกว่านั่นรดลงมาที่ปากอิ่มๆรูปหัวใจของคยองซู จนแก้มของคยองซูมีริ้วแดงๆและเริ่มเห่อร้อน ร่างเล็กเลิกกัดปากตัวเองตามที่รุ่นพี่บอกอย่างง่ายดาย แต่กลับอ้าปากค้างแทนก่อนจะก้มหน้างุด แต่เมื่อก้มหน้าลงก็พบกับอกแกร่งของรุ่นพี่ ซึ่งมันยิ่งทำให้ใบหน้าของเขาเห่อร้อนมากกว่าเดิม
“ฮ่าๆๆ น่ารักจังนะเรา....” เสียงหัวเราะน้อยดังขึ้น พร้อมกับประโยคที่เอ่ยชมคนตัวเล็ก ซึ่งมันทำให้ร่างเล็กหันขึ้นไปมองค้อนเล็กน้อย เพราะเมื่อกี้คนตรงหน้าชมเขาว่า น่ารัก
“คยองหล่อ...ไม่ใช่น่ารัก” เสียงใสๆของร่างเล็กเอ่ยปฏิเสธขึ้นด้วยความไม่พอใจ แต่มันกลับทำให้ร่างสูงนั่นหัวเราะกว่าเดิม
“ฮ่าๆๆ หล่อหรอเนี่ย...พี่ว่าน่ารักมากกว่า” แบคฮยอนยังคงย้ำคำว่าน่ารักๆ ซึ่งมันทำให้หน้าของคยองซูเห่อร้อนมากกว่าเดิม ให้ตายสิ! รุ่นพี่คนนี้ ก็บอกว่า หล่อ ก็คือ หล่อดิ!
“หล่อต่างหาก -3-“ คยองซูพูดพร้อมกับยู่ปากเล็กน้อย แบคฮยอนเมื่อปฏิกิริยาตอบรับของร่างเล็กตรงหน้ายิ่งทำให้ยิ้มกว้างมากกว่า คนอะไร สงสัยแล้วยังน่ารัก เขินก็น่ารัก ขนาดงอนยังน่ารักเลย
น่ารักไปหมดเลยอ่ะ....
!!!!!
แบคฮยอนลืมไปเลย....
“นี้....ตัวเล็ก” รุ่นพี่ตัวสูง(?)เอ่ยเสียงทุ้มพร้อมกับก้มลงมองหน้าของคยองซูที่เงยขึ้นมาตามเสียงเรียก ตากลมโตจ้องสบตากับดวงตาเรียวคมที่ดูเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะหลุบตาต่ำเพื่อเลี่ยงการจ้องตากับแบคฮยอนตรงๆ แก้มย้วยเริ่มเห่อร้อนอีกครั้งหนึ่ง
นี้เขาเป็นอะไรเนี่ย ทำไมต้องเขินด้วยห้ะ!!!
“อะ...อะไร” ร่างเล็กพูดเสียงกุกกัก ก็คนมันเขินนิ... แล้วทำไมต้องเขินด้วยอ่า -////-
“ชื่ออะไรหรอ หืม???”
“ดะ...โด โด คยองซู เรียกดีโอก็ได้ฮะ”
“อ่า....ชื่อเพราะจัง น่ารักจัง”
อีกแล้ว...ชมอีกแล้ว เขินนะวุ้ยยยยย >/////<
“อายุเท่าไร พึ่งขึ้นม. 1 หรอ??”
“มะ....ไม่ใช่ ม.5 แล้ว”
“อ้าวหรอ เห็นตัวเล็กๆน่ารักนี้น่า”
“ผมหล่อครับ -3-“
น่ารักอีกแล้ว...
“คยองซูครับ....”
อ่า ทำไมต้องพูดครับด้วย นั่น...นั่นมันจุดอ่อนของเค้าเลยนะ
“....ช่วยอะไรพี่หน่อยดิ
”
“หืม??” ร่างเล็กครางหืมในลำคอแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาด้วยความเคยชิน ก่อนจะก้มหน้ามองดินที่พื้นอีกครั้ง (ได้ข่าวแกอยู่บนรถไม่ใช่เรอะ??!!)
“หยิบโทรศัพท์ให้พี่หน่อยสิ”
“โท...รศัพท์??” ร่างเล็กพูดตามพลางเอียงคอมองหน้าแบคฮยอนด้วยความสงสัย โทรศัพท์ใครอ่ะ โทรศัพท์เค้าอ่อ??
“หยุดน่ารักสักแปปนึงได้มั้ย...” แบคฮยอนบ่นพึมพำกับตัวเอง เมื่อเห็นร่างเล็กเอียงคอมองหน้าเขาด้วยความสงสัย ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกอยากจะรับร่างตรงหน้ามาฟัดให้หน่ำใจ
“อะไรนะฮะ” ร่างเล็กโพล่งขึ้นถามด้วยความสงสัย ทำให้แบคฮยอนต้องส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆด้วยความตกใจ
“มะ..ไม่มีอะไรหรอก ช่วยหยิบโทรศัพท์ให้พี่หน่อยดิ อยู่ในกระเป๋ากางเกงข้างขวาอ่ะ พอดีติดคยองซู...พี่เลยหยิบไม่ได้” ร่างสูงพูดยิ้มๆก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเพื่อยืนยันว่าขยับไปไหนไม่ได้แล้วจริงๆ ร่างเล็กนั่นเบียดเข้าไปใกล้กับแผงอกของแบคฮยอนมากขึ้น หน้าก็ยิ่งเห่อร้อน
“ไม่ต้องสาธิตให้ดูก็ได้...” ร่างเล็กบ่นงุ้งงิ้งๆก่อนจะเอือมมือมาทางกระเป๋ากางเกงด้านขวาเพื่อที่จะหยิบโทรศัพท์ตามที่ร่างสูงบอก แต่เนื่องจากว่าคยองซูแขนสั้น จึงต้องขยับเข้าไปใกล้กันมากขึ้น ถ้าคนอื่นมองอาจจะคิดว่าสองคนนี้กำลังจะรวมร่างกันอยู่แน่ๆ - -
“อ่ะ! หยิบได้แล้ว” คยองซูร้องขึ้นเมื่อหยิบโทรศัพท์ได้แล้ว จึงยื่นไปให้แบคฮยอนดู แบคฮยอนพยักหน้ารับ ก่อนจะออกคำสั่งกับร่างเล็กอีกครั้ง
“อ่า เก่งมากเลย... ที่นี้ก็เปิดไปที่สมุดรายชื่อนะครับ”
“ให้คยองเปิดหรอ??” ร่างเล็กถามอย่างใสซื่อ ร่างสูงจึงพยักหน้าน้อยๆให้ ก่อนจะกระชับอ้อมกอดเพื่อบอกเหตุผลกับคยองซู ว่าตนไม่สามารถใช้โทรศัพท์ได้ตอนนี้ ส่งผลให้ร่างเล็กค้อนนิดหน่อยเมื่อโดนเอาเปรียบ ร่างเล็กจึงตีเข้าที่แขนขวาจนร่างสูงร้องโอดครวญ
คยองซูยกยิ้มนิดหน่อยก่อนจะกดปุ่มเพื่อเปิดเครื่องโทรศัพท์ของรุ่นพี่ตรงหน้า แต่เมื่อหน้าจอแสดงผล ทำให้ร่างเล็กต้องยื่นไปให้ร่างสูงอีกครั้ง
“รหัสอ่ะ...”
“วันเกิดพี่อ่ะ 0605”
“งืมๆๆ” ร่างเล็กพยักหน้ารับน้อยๆก่อนจะกดปลดรหัสโทรศัพท์เมื่อปลดได้แล้วก็เปิดไปที่สมุดโทรศัพท์ตามคำสั่ง
“กดไปที่ชื่อ ที่รัก นะ” ร่างสูงพูดออกมาอีกครั้ง ซึ่งมันทำให้ร่างเล็กชะงักนิดน้อย ที่รัก...อ่า รุ่นพี่แทยอนแน่ๆเลย
เมื่อร่างกดโทรออกเรียบร้อยแล้วก็ยกไปแนบที่ใบหูของแบคฮยอน ร่างสูงเอียงซบที่มือนุ่มของคยองซู ถึงแม้จะมีโทรศัพท์เครื่องใหญ่คั่นกลางไว้ แต่แบคฮยอนก็ยังรับรู้ได้ถึงความนุ่มนิ่มของมือป้อมๆที่ยื่นมาของคยองซู
ร่างเล็กที่รับหน้าที่เป็นมือข้างที่สาม(?)ของแบคฮยอนได้เป็นดี ยกข้างแนบหูของรุนพี่ไว้เพื่อรอสาย ใบหน้าของแบคฮยอนดูร้อนรนนิดหน่อยจนคยองซูจับได้ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นใบหน้าตกใจ สงสัยปลายสายจะรับแล้ว
“แทแท! ทำไมลงจากรถไปอ่า” ร่างสูงโพล่งขึ้นเสียงดัง จนคนทั้งรถหันมามอง คยองซูจึงได้แต่ก้มหัวให้น้อย ก่อนจะทำตาเขียวใส่แบคฮยอน ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย
“....”
“โหยย ก็แบคบอกแล้วไง”
“....”
“ง่าๆๆ ก็ได้ครับ ว่าแต่ตอนนี้อยู่ไหนอ่า ไม่ไปอ่อโรงเรียน” ร่างสูงทำเสียงเล็กเสียงน้อยจนคยองซูเริ่มรู้สึกหมั่นไส้ ก็ดูดิ! แหม่...ทำเสียงหวานงุ้งงิ้งๆใส่โทรศัพท์ อ่าวนั่น! งอนโทรศัพท์ก็เป็นด้วย บ้าป่าว!
แล้วนี้เราโกรธอะไรเนี่ย...
“....”
“ก็คนมันคิดถึง”
ก็คนมันคิดถึง....
ก็คนมันคิดถึ...
ก็คนมันคิดถ...
ก็คนมันคิด....
นี้เขาเป็นอะไรไปอีกเนี่ย!!!!
ตากลมโตของคยองซูได้แต่จ้องที่หน้าหวานของรุ่นพี่ที่ตอนนี้ดูมีความสุขแบบล้นหลาม เสียงหวานงุ้งงิ้งๆมันยังคงดังอยู่ตรงหน้าคยองซูยังไม่รู้จักหยุด ตาของคยองซูที่ปกติแล้วจะมองเห็นไม่ค่อยชัด แต่ทำไม...ตอนนี้มันถึงได้ชัดเจนขนาดนี้อ่ะ ใบหน้าหวานที่กำลังดูมีความสุข...
ถ้าทำตัวแบบนี้คนถึงจะรักงั้นสินะ....
“อะเคคร้าบ บายๆ จุ้บๆ” ร่างสูงทำเสียงน่ารักๆก่อนจะบอกลาไป ทำให้คยองซูที่เริ่มรู้สึกเมื่อยแขนนั่นชักมือกลับมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยื่นไปให้ร่างสูงตรงหน้า
“ถือไว้ก่อนแล้วกันนะ”
“อือๆ” ร่างเล็กพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะก้มตาลงต่ำเพื่อเลี่ยงต่อการมองเห็นใบหน้าหวานเรียวของรุ่นพี่ที่กำลังมีความสุข...มันก็แค่รู้สึกหวิวๆเหมือนใจหายเลยไม่อยากจะมอง
ความเงียบเข้าปกคลุมทั้งคู่ แม้เสียงภายในรถจะไม่ได้สงบแต่อย่างใด แต่ทำไมทั้งสองคนกลับรู้สึกว่าเงียบ...เงียบมากๆๆ
-
-
เอี๊ยดดดดดดด
เสียงล้อรถยนต์โดยสารประจำทางสีแดงที่เสียดสีไปกับพื้นก่อนจะหยุดลงตามเสียงที่ดังขึ้น แต่การเบรกกะทันหันแบบนี้ทำให้ร่างเล็กของคยองซูที่โดนเบียดมาจากข้างหลังเซเข้าสู่อ้อมกอดของรุ่นพี่มากกว่าเดิม รุ่มพี่ที่ถูกเบียดมาจึงเซเล็กน้อย ทำให้เผลอรัดร่างเล็กแน่นกว่าเดิม
รถบ้าคันนี้คยองซูจะไม่ขึ้นอีกเลย!!
เมื่อทุกอย่างสงบ ผู้คนก็เริ่มทยอยลงจากรถ รวมทั้งคยองซูและแบคฮยอนเช่นกัน เมื่อลงจากรถได้ ร่างเล็กก็สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด ก่อนจะผ่อนออกมาอย่างสบายใจ ราวกับว่าอากาศบนโลกนี้เป็นของคยองซูคนเดียว
“อ่า...สดชื่นจัง” คยองซูพึมพำกับตัวเองเบาๆ
แบคฮยอนที่มองเห็นท่าทางของคยองซูก็ขำเล็กน้อย เพราะคนตรงหน้านี้ทำท่าทางน่ารัก...น่ารักจริงๆ
วันนี้เขาชมร่างบางไปกี่รอบแล้วเนี่ย
“อ่ะ” ร่างเล็กยื่นโทรศัพท์มาที่หน้าของแบคฮยอน แบคฮยอนจึงรับมันแล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกง แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรก็มีเสียงแทรกขึ้นมาสะก่อน
“คยองซูอูววววว” เสียงเรียกลากยาวดังขึ้นที่ด้านหลังของคยองซูก่อนจะตามด้วยมือขาวนวลที่มาปิดตาทั้งสองข้างของร่างเล็ก ก่อนจะตามด้วยเสียงกระซิบที่แผ่วเบา...
“เดาซิ...ใครเอ๋ย??”
“อืม....ไม้เสียบผีแห้งป่ะ” ร่างเล็กทำเสียงครุ่นคิด พลางยกมือขึ้นมาลูบคางมนทำท่าเหมือนกับนักสืบที่กำลังเรียบเรียงเหตุการณ์ฆาตกรรม!
“โหย คยองซูอ่ะ เอาดีๆดิ” ร่างสูงที่ปิดตาของคยองซูอยู่ยู่ปากลงเล็กน้อย ก่อนจะพูดงุ้งงิ้งที่ข้างหูคยองซูอีกครั้ง ทำเอาคนที่ตัวเล็กกว่าอมยิ้ม
“เอ๋??...ใครหว่า”
“ไม่บอก”
“โหยยย บอกหน่อยดิ บอกหน่อย...บอกเค้าหน่อยน่า” ร่างเล็กเริ่มพูดเสียงอ้อนตามฉบับเจ้าตัว ทำให้คนที่ถูกอ้อนอมยิ้มแบบสุดๆและก็ส่ายหัวรัว ทำเอาบุคคลที่สามอย่างแบคฮยอนที่มองดูอยู่ เริ่มรู้สึกแปลกๆ
ประมาณว่า หมั่นไส้อะไรแบบนี้
“ไม่บอกครับ” ร่างสูงก้มลงไปกระซิบที่หูขวาของคยองซู ก่อนจะเป่าฟูวๆใส่ ทำเอาร่างเล็กต้องหดคอหนี
“งึ้ยย เล่นไรเนี่ย” ร่างเล็กเริ่มยู่ปาก มันยิ่งทำให้ร่างสูงที่ปิดตาเขาอยู่พอใจ ยิ้มจนแก้มแทบปริกับความน่ารักเป็นเด็กๆของคยองซูจนหยุดไม่อยู่แล้ว
“ไม่ได้เล่นครับ” ร่างสูงก้มลงไปกระซิบอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้แบคฮยอนเห็นแล้วมันใกล้เกินไป อันตรายแล้ว...
หมับ
แบคฮยอนคว้าเข้าที่ต้นแขนขวาของร่างสูงก่อนจะดึงให้ออกห่างจากคยองซู จากนั้นก็ออกแรงผลักทำให้ร่างสูงนั่นลงไปนั่งจุมปุกอยู่กับพื้น แล้วกอดร่างเล็กให้จมอยู่ในอกของตนแทน เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วทำเอาคยองซูตามไม่ทัน
ร่างเล็กดูตกใจเล็กน้อยที่โดนกอดแล้วก็พยายามดิ้นคลุกไปมา ร่างสูงจึงกอดเอาไว้แน่น ก่อนจะได้สติว่าตัวเองทำอะไรลงไปก็เมื่อเสียงออดเข้าเรียนดังขึ้นเพื่อช่วยชีวิตของคยองซู
“พี่กอดผมทำไมเนี่ย” ร่างเล็กเมื่อออกมาจากอ้อมกอดได้แล้ว ก็ถามออกมาด้วยความสงสัยที่อยู่เต็มหัว ร่างสูงไม่พูดอะไร เพราะตนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ก่อนสายตาคมจะปรายไปมองที่ร่างสูงที่ตนผลักให้ล้มลงไปเมื่อกี้
ร่างสูงที่โดนผลักจนล้มก็ลุกขึ้นและหันมามอง ทำให้เกิดการสบตาด้วยกระแสไฟฟ้าที่ดูแรงสูง ร่างเล็กที่มองดูอยู่ ก็ยิ่งไม่เข้าใจ ทำไมต้องจ้องอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกันขนาดนี้
“เซฮุน ไปกันเถอะ รุ่นพี่ฮะ พวกผมไปก่อนนะ” ร่างเล็กเดินไปหาร่างของเพื่อนตัวสูงก่อนจะดึงมือเรียวเบาๆ ก่อนจะก้มหัวให้รุ่นพี่เพื่อทำความเคารพแล้วลากเพื่อนตัวสูงให้เดินเข้าห้องเรียน เพราะอีกไม่นานก็จะเริ่มเรียนแล้ว
ร่างสูงที่โดนร่างเล็กลากออกมา ก็ไม่วายจะหันไปส่งสายตายิ้มเยาะเย้ยให้ร่างสูงแล้วยกมือขึ้นโอบไหล่ร่างเล็กอย่างท้าทาย ทำให้แบคฮยอนที่เห็นแล้วยิ่งหงุดหงิด นี้เขาแพ้ไอ้เด็กสูงโย่งนั่นหรอ แล้วทำไมคนตัวเล็กต้องยอมให้ไอ้เด็กผีโอบด้วย ไม่เข้าใจเลยโว้ยยย
หงุดหงิด!!!
แต่ว่า...เขาหงุดหงิดทำไมกัน???
___________
แอ่แฮ่!!! เค้ากลับมาแล้ว ทุกคนคิดถึงเค้ามั้ยยย // เงียบ....
ฮ่าๆๆ ตอนนี้เค้าแต่งแบบมึนๆ จะหวานๆก็แต่งไม่เป็น ฮ่าๆๆ
เดี๋ยวรออีกตอนนึง ถ้าเค้าแต่งทัน ฮ่าๆๆ
เอาแท็กไปเล่นม่ะ ไม่เอาก็จะให้ ฮ่าๆๆๆ
อย่าลืมติดแท็กในทวิตด้วยนะ แท็ก #มอบรักแบคโด้ //จะมีคนเล่นมั้ย ไม่รู้
ฮ่าๆๆ ตอนนี้ยอดวิวคนอ่านถึงร้อยแล้ว เย้ๆๆๆๆ คนเฟบก็ถึงสิบแล้ว เย้ๆๆๆๆ
ขอบคุณที่อ่านนะครับ
ลืมบอกไป เม้นเยอะๆ ด้วยนะ
ความคิดเห็น