Exaggerated My Diary

ลำดับตอนที่ #1 : 07/09/53

                 วันนี้ฉันตื่นนอนตอน เก้าโมงเช้าตื่นขึ้นมาก็มาล้างหน้าแปรงฟันพอลืมตาอ้าปากได้ฉันก็หิวขึ้นมาทันทีตามสัณชาตญาณ ฉันจึงเริ่มหาอะไรกินรองท้องก่อน พอเปิดตู้เย็นเข้าไปดูเห็นมีโยเกิร์ตอยู่ครึ่งถ้วยแถมยังเป็นโยเกิร์ตที่เปิดทิ้งไว้แล้ว ฉันไม่พูเพร่ำทำเพลง คว้าไอ้โยเกิร์ตถ้วยนั้นขึ้นมาแล้วรีบจ้วงกินอย่าึ่งหื่นกระหาย พอผ่านไปซักครึ่งชั่วโมง ไอ้โยเกิร์ตถ้วยนั้นก็ทำพิษทำเอาฉันท้องเสียจนสลบคาอยู่หน้าห้องน้ำ
                  ทันใดนั้นเองฉันรู็สึกว่าตัวเบาเหมือนจะลอยได้ฉันจึงก้มลงไปดูแล้วก็ได้เห็นร่างของตัวเองนอนกองจมกองอุจาระอยู่บนพื้น ทำให้ฉันรู้ทันทีว่า กุตายแล้วแน่ ๆ เคยเห็นบ่อย ๆ ใน การ์ตูน (- -) ซึ่งนั่นมันทำให้ฉันตกใจมากเพราะว่าตอนเช้าฉันยังไม่ได้กินข้าวเลย ฉันลอยวนเวียนตัวเบา ๆ (อย่างที่ไม่เคยรู้สึก) สักพักมีชายหนุ่มหน้าตาดีสองคนเดินเข้ามาหาฉันมาบอกฉันว่าได้เวลาแล้วที่ฉันจะได้ขึ้นสวรรค์ ชายสองคนพยายามฉุดกระชากลากถูฉันเพื่อที่จะให้ไปอยู่บนสวรรค์ แต่พระเจ้าด้วยอำนาจศักดิ์ของชื่อหมีทิวลี่ที่เพื่อน ๆ ตั้งให้(- -) ทำให้ชายหนุ่มรูปงามสองคนนั้นดึงฉันขึ้นไปข้างบนไม่ได้ด้วยความดีที่ฉันทำมาซึ่งมันควรได้รับผลตอบแทน(ซะที) จึงทำให้ฉันได้โอกาสที่จะได้เข้าไปอยู่ในร่างใหม่ เป็นใครก็ได้ที่ฉันอยากเป็นตลอดชีวิตของฉันที่เหลือ ฉันจึงตระเวนหาเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย(เรียกอย่างนี้เหมาะสุด ๆ แล้ว) แต่ด้วยความดีในตัวฉันทำให้ฉันไม่สามารถที่จะเลิกให้ใครตายแทนฉันได้ (บังเอิญว่าเป็นคนดี) นอกจากเพื่อนฉันคนหนึ่งที่สูงยาวเข่าดี แต่อกไข่ดาว รูปร่างผอมเพรียว (หึหึ) ฉันจึงได้จจจรรีเข้าไปอยู่ในร่างของเพื่อนฉันคนนั้น ฉันดีใจที่ตัวเองกลายเป็นคนผอม สูง ขาว ผมยาวสลวย เสียอย่างเดียวหน้าอกแบน ฉันเลือกเสื้อผ้ากะว่าจะเดินออกไปเที่ยวเล่นเพื่ออวดร่างใหม่ของฉันสักหน่อย แต่หมีทิวลี่ก็ยังเป็นหมีทิวลี่(เพื่อนบอกมา) ฉันก็ต้องไปควานหาของกินในตู้เย็นก่อนอยู่ดี เดชะบุญ ตู้เย็นบ้านเพื่อนคนนี้ใหญ่โตมโหราฬ มีของกินมากมาย ฉันจึงเริ่มหยิบเข้ามากินอย่างหิวกระหายเหมือนไม่ได้กินข้าวกินปลามาเจ็ดแปดวัน
                    ขณะที่ฉันกำลังอิ่มหมีพลีมันกับอาหารสารพันชนิดในตู้เย็นที่บ้านเพื่อนอยู่นั้น แม่ของเพื่อนฉันก็ได้เดินมาเจอแล้วก็เอ่ยถามอย่างเเปลกใจว่า โอโหลูก ทำไมยัดเข้าไปอย่างกะควายวิ่งเข้าใส่คนนุ่งผ้าถุงสีแดงอย่างนั้นหละลูก (เข้าใจเปรียบเทียบจัง) แต่ก็ดีอะไรอะไร ที่มันควรโต จะได้โตซักที แล้วท่านก็เดินออกไปอย่างไม่สงสัยในพฤติกรรมปกติของฉันสักนิดเดียว (ประหลาดสำหรับเพื่อนที่ฉันเข้ามาอยู่ในร่าง) พอกินไปได้ซักพักฉันรู้สึกว่าเริ่มอิ่มเร็วกว่าปกติ(เยอออะ) ทำให้ฉันสำเนียกได้ว่าร่างเพื่อนคนนี้ผอมเพียวคงจะมีเนื้อที่กระเพาะอาหารเพียงเศษหนึ่งส่วนพันของกระเพาะร่างเก่าของฉันเท่านั้น ฉันจึงรีบส่ง เอสเอ็มเอสไปหาหนุ่มรูปงามสองคนทันที เพื่อที่จะขอร้องให้เค้าทำเรื่องเล็ก ๆ น้อยใหฉัน

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

                       พอตื่นรู้สึกตัวอีกทีฉันรีบวิ่งไปส่องกระจกทันที มันทำให้ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการนั้นตอนนี้มันประสบผลสำเร็จแล้ว ฉันได้กลับมาอยู่ในร่าง(ที่เปื้อนขี้อยู่) เหมือนเดิม วะฮะฮ่าาาา ฉันจะได้มีกระเพาะกว้างพอเพื่อที่จะได้ยัดทุกอย่างลงไปหมด แต่แล้วก็มีสิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดได้สำเนียกขึ้นมาอย่างกล้าว่า กุกลับร่างเดิมแล้ว แล้วจะไปกินของในตู้เย็นบ้านเพื่อนได้ไงว้าาา จะหน้าด้านไปกินเค้าตงบอกเลิกคบกันพอดี(แต่ตอนเลือกที่จะเข้าไปอยู่ร่างเค้าก็ไมาได้กลัวเค้าบอกเลิกคบหรอกนะ) จึงจึงเปลี่ยนใจไปอาบน้ำนอนอีกครั้ง แล้วรอให้ถึงเวลาตอนเย็นที่แม่ฉันจะซื้อกับข้าวเข้ามาหละกัน ไปนอนก่อนนะไดอารี่จ๋า แค่นี้เน้อ

ลงชื่อ ม.หมีทิวลี่ ^.^