O " />
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    TVXQ FIC>> "MY (BELOVED) FAKE PRINCE" (yaoi)

    ลำดับตอนที่ #8 : 0 6 : อะ...โอ้ยย ปวดเอวว > O <

    • อัปเดตล่าสุด 2 ต.ค. 49


     

    เช้าอันสดใส ณ บ้านดงบังชิงกิ....

    แต่ทำไมผมต้องมาทรมานแต่เช้าด้วยล่ะเนี่ย!!!

    "โอ้ยย ปวดๆๆไม่ไหวแล้วว > O < " ผมบ่นโอดโอยพลางโขยกเขยกเดินไปแบบเดี้ยงๆ

    "ยืนไหวมั้ยเนี่ย ปวดเอวหรอ =_="""......" ไอ้หมีบ้าที่ยืนพิงอยู่ข้างครัวทั้งๆชุดนอนนั่นถามผม

    "ก็ใช่น่ะสิ...ใครทำให้ชั้นเป็นแบบนี้ฟระ =_=^^ "

    "บอกแล้วว่าอย่าหักโหม....= O =  "

    "อ๊ะ...เจ็บ!!!! > o < "

    "ค่อยๆสิ...ค่อยๆเดิน" ไอ้บ้านั่นแจ้นมาโอบผมอย่างกับว่า..จะทำตัวรับผิดชอบกับเรื่องที่ก่อไว้เมื่อคืนซะงั้น ชิ!! มันสายไปซะแล้วล่ะ จุง ยุนโฮ...

    "หนอยย~...ไอ้บ้า!!!! อย่ามาทำเหมือนชั้นเป็นคนท้องนะเฟร้ยย"ผมว่าพลางสะบัดมือเจ้าหมีนั่นออกจากตัว ก่อนที่ไอ้สามแสบมันจะเข้าใจอะไรผมผิดๆ =_=""

    "พวกพี่ๆทำไรกันแต่เช้าอ่ะครับ...เสียงพี่แจดังไปถึงห้องพวกผมเลยนะ"

    น่าน...พูดยังไม่ทันขาดคำ..ไอ้ต่อมอยากรู้อยากเห็นของพวกมันก็ทำงานขึ้นฉับพลันทันใด...

    "ช่าย...บ่นอะไรเจ็บๆอ่ะแจ...หรือว่า...อ๊ะ!!! O_O"

    "อะ....อะไร....O///O" ผมเกิดหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันใดเมื่อรู้ว่าโลมาน้อยกำลังพูดถึงอะไร 

    "ยุนโฮ....นาย!!!!..เมื่อคืน????"  

    "โอ้...พวกพี่ๆนี่ไวไฟกันดีจริงๆแฮะ O o O!!! "

    "เฮ้ยยย..ม่ายช่าย >O<"

    "แจ...ยอมให้ชั้นช่วยเถอะ = o =  ก็เมื่อคืนชั้นเป็นคนทำนายเจ็บตัวแบบนี้น่ะ"

    ไอ้หมีบ้า..แกอย่ามาพูดส่องี้สิวะ!!!ไอ้พวกนั้นยิ่งคิดลึกๆอยู่ > O <

    "โอ้... O_O!!!!"

    "บอกว่าไม่ใช่แบบนั้นไงเล่า!!!...อย่ามาจ้องชั้นด้วยสายตาหยั่งงั้นนะ =_=^^ "

    "....... O w O !!!! "

    =_="" ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ไอ้พวกนี่หนิ....

    "ก็เมื่อวานไอ้หมีบ้านี่มันทำเค้กเละไปทั่วบ้าน...แล้วใครล่ะที่ต้องมานั่งขัดนั่งถูซะจนปวดเอวล่ะ!!!! =_=^^^ "  ในที่สุดผมก็ต้องเปิดโปงความจริงให้พวกมันรู้ ก่อนที่เรื่องชักจะไปกันใหญ่

    "อ่าว..เพราะงี้เองหรอพี่แจ ว้า...เสียดาย" ไอ้น้องคนเล็กชักปากมาก

    เฮ้ยแล้วไอ้ที่ว่า"เสียดาย"มันหมายความว่าไงฟระ =_=^

    "โถ่ แจ...นายพูดซะ....ส่อเชียว >///<" เซียน้อยว่าพลางมุดหน้างุดๆหลังมิกกี้

    " ไอ้พวกขี้มั่ว!!!...พวกนายนั่นแหละคิดไปเอง ชิ =_=^^ "

    ".....จ๋อยเลย  TT ^ TT"......"

    "นายก็ด้วยจุง ยุนโฮ!!!" ผมหันไปแขวะไอ้หมีบ้าที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

    ".........................."

    "ไม่ต้องมาทำเฉย นายนั่นแหละตัวเริ่ม!!!" ไอ้บ้านี่เล่นมุขหน้าตายอีกแล้วว!!!

    ".......... =__= "

    "เลิกทำหน้าตายแบบนั้นซะทีได้มั้ยห๊ะ??"

    "................................"

    "อ้าคคคคค!!!!  > O < " ขีดกำจัดผมหมดแล้วนะ ปรอทแตก!!!

    "หนีวุ้ย!!!! ระเบิดลงง ตัวใครตัวมันว้อยย"

    "อ๊า~ชั้นไปด้วยย"

    "แว้กๆๆ!!!! พี่มิกพี่เซียอย่าชิ่งก่อนผมดิ เอ้ยย รอด้วยยย"


    และแล้ว...หลังจากไอ้สามตัวนั่นรับรู้ถึงสัญญาณภัย มันก็รีบชิ่งกันอย่างไม่คิดชีวิต
    เหลือเพียงผมกับไอ้หน้าตายสองคนในครัว....

    (กรุณาจิ้นว่าอยู่กลางทะเลทราย)


    ฟิ้วววว.....(ซาวน์เอฟเฟค =_="")



    กึก....

    ไอ้บ้านั่นเดินเข้ามาหาผมก้าวนึง...พร้อมกับทำหน้าตายๆอย่างไม่สะทบสะท้าน

    หนอยย....แบบนี้มันหยามกันชัดๆ > O <  ม่ายย๊อมมม

    ผมไม่รอให้มันรุกผมหรอก ผมเลย....


    "ย้ากกก!!!! > O < " กระโดดเตะก้านคอมันเลยยย


    พลั่กก......

    เสียงกระแทกเข้าให้กับวัตถุแข็งๆดังสนั่นลั่นครัว...เป้าหมายเจ็บปางตาย


    ใช่...เจ็บปางตาย  TT O TT ~


    "โอ้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!"


    (เสียงผมเอง =_="")



    "เจ็บมั้ยนั่น...." มันถามผมที่ตอนนี้มีสภาพไม่ต่างอะไรไปกับไอ้เป๋ที่นอนแอ้งแม้งข้างทาง

    ฮือๆๆ ทำไมมันต้องเป็นงี้ทุกทีเลยฟระ.... > O <


    "พยายามได้ดีนะแจจุง...แต่ชั้นเกรงว่าขานายจะไม่ถึงคอชั้นด้วยซ้ำ"


    "หนอยย... > O <" แหวะ นายสูงตายอ่ะ ก็แค่สี่เซน ชิ =_=^ (แต่ทำไมผมเตะมันไม่ถึง อ้าคค~)


    "ไง....อยากจะคิดบัญชีชั้นมากใช่มั้ย...วันนี้ชั้นจะใช้หนี้ให้หมดเลย หึ"มันว่าพลางผลักผมไปที่กำแพง อ้าคค ม่ายยนะ!!! TT w TT

    "น....นายจะทำอะไร!!!"

    "บรรยากาศมันออกจะอย่างงี้แล้ว...นายยังไม่รู้อีกหรอ...หืม"

    อึ้ก....ไม่นะไอ้บ้า...แกจะทำอะไรๆ >///< นี่มันในครัวนะ ไปที่อื่นสิ เฮ้ยย!!!ไม่ใช่ ผมหมายถึงไปไกลๆนะว้อยย!!!

    "อยากรู้ซะจริงว่า...ปากร้ายๆตรงนี้น่ะ...(แตะ).....มันจะมีดีอะไรซักแค่ไหน ฮึ"

    "ยะ...อย่านะ....ชั้นไม่เล่นด้วยนะ........ O////O  "

     "โมโหชั้นจนเลือดขึ้นหน้าเชียวหรอ...มิน่า....แดงเชียว"

    "ไอ้บ้า!!!!...ปล่อยนะ!!!!"

    "ปล่อยนายตอนนี้ก็ไม่สนุกสิ..."

    อ๊า~ม่ายนะๆๆ อย่าเข้ามาใกล้กว่านี้ > O <
    ก...กลัววแล้วว แง้ TT w TT

    ตึก...ตึก...ตึก...ตึก...ตึก

    ดูสิใจผมเต้นไม่เป็นส่ำแล้ว อ้าคคค~หยุดเดี๋ยวนี้นะจุง ยุนโฮ

    หน้าผมจะติดกับมันแล้วว ฮือๆๆ ผมหลับตาปี๋ด้วยความกลัว > O < (ยิ่งเข้าทางมันเลย กำ =_="")

    "ฮึก... >///<....."


    ".............................."

    เอ๊ะ....ทำไมเงียบไปล่ะ....ม...ไม่จูบแล้วใช่มั้ย O///O

    "ว้า..นายทำชั้นหมดอารมณ์เลยดูสิ....= _= ...."

    "วะ...ว่าไงนะ!!! =_=^^  ". หนอยย...มาว่าชั้นไร้ฝีมืองั้นเรอะ!!

    "ก็...นายน่ะ......"


    "อ้าคคคคคคค!!!!!!!...พี่แจ พี่ยุน แมงสาบๆๆๆในห้องน้ำอ้ะ ช่วยผมด้วยย!!!!!"

    ฮ...เฮ้ยย ชางมินๆๆ อย่าวิ่งมาทางนี้!!!!!! > O <


    .......โครมมมมมมมม!!!!!!......


    จุ๊บ......  >///<


    อ้าคคค~ ม่ายยนะ!!! จูบแรกของผม...โดนไอ้หมีนี่ขโมยยไปแล้วว >O<
    อะไรมันจะเหมาะเจาะอย่างงี้วะเนี่ยย ไอ้ชางมินนน แก๊!!!!!กระโดดเข้ามาทามม๊ายย


    "อะ...เอ่อ...พี่แจ กับพี่ยุน  =_=////....."


    "ฮะ...เฮ้ยย!!ไอ้บ้า...ออกไปนะ  ///>O<///...."
    ผมรีบผลักคนตรงหน้าออกไป แล้วรีบวิ่งหนีเข้าห้องตัวเองโดยเร็ว


    โอ้ยๆๆๆ....ทะ...ทำไมผมหน้าร้อนแบบนี้นี้ล่ะ >////<
    ความรู้สึกร้อนๆมันยังติดอยู่ตรงนี้เลยอ้ะ...(แตะ)  
    ม่ายยยนะ!!......ผมจูบกับไอ้บ้ายุนโฮนั่นจริงๆหรอเนี่ย >O<
    จะบ้าตาย ฮือๆๆ TT O TT ~


    -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  - -  -  -  -  -  -  -  -  -


    และแล้ว...คิม แจจุง ผู้ซึ่งเคยมีใบหน้าอันหนาไม่เป็นรองจากคอนกรีต
    ไม่เคยสะทบสะท้านต่อแดดลมฝนหรือแม่ค้าปากตลาดหรือฝูงชะนีผู้หิวโหย
    กลับต้องมาพ่ายให้กับ......ไอ้หมีบ้า......ตัวนี้ตัวเดียวเลยอ้ะ!!!!!!! >O<

    วันนี้เป็นวันแรกที่ผมแทบจะไม่มีกะจิตกะใจจะมาทำงาน
    แต่ผมก็ต้องบากหน้ามาทำจนได้ เฮ่ออ~  > 3 <

    "วันนี้พวกนายต้องพบสื่อมวลชนรู้มั้ย...ทำตัวดีๆกันด้วยนะ"
    ท่านลี ซูมานหรือตาเฒ่าซูมานที่ผมเรียก(ยามอารมณ์เสีย)บอกพวกเรา

    ทุกคนหยักหน้ากันหงึกๆอย่างรู้หน้าที่...

    "เอ้อแล้ว....แจจุง...."

    "........."

    "แจจุง!!!!!"

    "เอ่อ...คร้าบ"

    "ยืนเหม่ออะไรอีกเนี่ย..."

    "เอ่อ....ขอโทษครับ =_=""

    "ชั้นจะบอกว่า...อย่าลืมภารกิจของนายกับยุนโฮล่ะ...โดยเฉพาะวันนี้น่ะ..รอบสื่อมวลชนเชียวนะ"

    "......คร้าบ  TT O TT.." ผมอ้าปากพะงาบรับคำอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

    เฮ่อออ....ผมล่ะไม่อยากเจอหน้ามันจริงจริ๊งงง
    ผมหมายถึง...ไอ้บ้ายุนยุนนั่นแหละคร้าบ...
    ไอ้หมีบ้าขี้ฉวยโอกาส!!!! ฮึ  >O<


    ...........................................................................................

    ณ ห้องแถลงข่าวสื่อมวลชนอันแน่นขนัดไปด้วยฝูงนักข่าวและพวกตากล้องผู้รักการจับผิด

    ใช่แล้วล่ะครับ...ไอ้พวกนี้แหละคือเครื่องมือหากินของบริษัทเรา
    มันจะจดทุกคำพูด ถ่ายทุกอิริยาบถของพวกเราลงไปบนสื่อของมัน
    ตั้งแต่เรื่องไม้จิ้มฟัน...ยันเรือรบ
    มันจดดะ...ไอ้พวกตากล้องก็ถ่ายดะ

    ผมเลยถือโอกาสจัดประเภทสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไว้ในชนิด "ฝูงอีแร้ง"
    (นอกเหนือจากพวก"ชะนี"สาวโรคจิตพวกนั้นที่รุมทึ้งผม =_="" )

    ลองนึกภาพดูสิครับ พฤติกรรมมันไม่ได้ต่างอะไปกับอีแร้งจริงๆนะ >O<
    มันจะคอยแอบจับผิด...แล้วเมื่อผม(ซึ่งเป็นเหยื่ออันโอชะ)เผลอ...มันก็จะเอาไอ้แสงชะแว้บๆนั่นมาถ่ายผมไว้....ส่วนใหญ่มันไม่มาเดี่ยวๆ...มันจะหากินเป็นฝูง...เวลาผมออกไปนอกบ้าน..ผมเลยต้องปลอมตัวเสมอ...แต่ไอ้พวกแร้งเหล่านี้มันฉลาดครับ...มันแอบไฮเทค....สุดท้ายผมก็ต้องไปลงเอยอยู่หน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกทีอ่ะ...ไม่เคยรอดหรอก  TT O TT

    "ไม่ทราบว่า...การทำงานในอัลบั้มใหม่เป็นยังไงมั่งคะ..."แร้งสาวผู้ทาปากอย่างแดงแจ๋ถามไอ้หมีหน้าตาย
     
    "ในส่วนของอัลบั้มนี้นะครับ........"

    หลังจากนั้นมันก็พล่ามอย่างวิชาการต่อไปอีกราวสิบนาที จนผมต้องหันไปสะกิดไอ้น้องเล็กตัวดีที่มันสับปะหงกน้ำลายเยิ้มแล้ว

    "เฮ้ยๆ..ชางมินตื่นดิ...มีอีแร้งตัวนึงทางสิบนาฬิกาพยายามจะถ่ายรูปนาย"

    "งืมมม...เดี๋ยวสิพี่แจ..กำลังสบาย.."

    "มันจะกดชัตเตอร์แล้ว ตื่นๆๆๆ"

    "เฮ้ยยจริงหรอ!! O_O ไม่ได้ๆๆ ขอเก๊กหล่อก่อน ^O^"

    ดูมันน...โอ้ยย...น่ากลุ้มใจไอ้เด็กเวรนี่จริงๆ เจอกล้องหน่อยไม่ได้ =_="""

    "...ก็เท่านี้ล่ะครับ..เกี่ยวกับการทำงานของพวกผมในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ^_^ "

    ในที่สุดไอ้หมีบ้าก็ร่ายมนต์จบ(เห็นมันงึมงำๆอยู่ได้ตั้งนาน =_=^)พลางโปรยยิ้มอย่างธุรกิจใส่ไอ้พวกแร้งที่กดชัตเตอร์กันอย่างมันส์มือ

    "มีอีกคำถามครับ!!!"แร้งหนุ่มทางสามองศาของผมยกมือถาม

    "อ่า..เชิญครับ"

    "ผมอยากจะทราบเรื่องข่าวลือในหนังสือพิมพ์วันนั้นน่ะครับ...ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องจริงรึเปล่าครับ"

    เวร...เอาแล้วสิ...เจอคำถามแบบนี้เข้าให้แล้ว ฮือๆๆ TT w TT
    แล้วจะตอบไงดีอ้ะ...คิม แจจุงม่องแน่งานนี้!!!

    "เอ่อคือ....ไม่ทราบว่ากำลังพูดถึงข่าวอะไรหรอครับ ^0^"" ผมแกล้งยิ้มแหยๆแล้วแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาโดยฉับพลัน

    "ที่ว่า...พวกคุณมีความสัมพันธ์มากกว่าเพื่อนน่ะครับ..."

    โอ้โห...มันเล่นตอบกันโต้งๆแบบนี้ ทำเอาไอ้ฝูงแรงข้างหลังถึงกับฮือฮาและส่งเสียงราวกับเจอเหยื่อชิ้นโตเข้าซะแล้ว

    ว่าแต่ไอ้เหยื่อชิ้นนั้นมันคือผมนี่หว่า!!! โฮๆๆๆ TT O TT

    "เอ่อ...คือ" ผมเริ่มใบ้กินหลังจากโดนคำถามกระแทกเข้าอย่างจัง

    เกินเพื่อนหรอ.....(นึกถึงเรื่องจูบเมื่อเช้า >///<)
    ม่ายยนะๆๆ ไม่ใช่ซะหน่อย...ไอ้บ้านั่นก็แค่แกล้งผมเท่านั้นแหละ ฮึ =_=^

    จะปฏิเสธเลยดีมั้ยนะ..แล้วท่านลี ซูมานจะว่าผมมั้ยเนี่ย > O <
    กลัวโดนตัดเงินเดือนด้วย แง้~


    "ใช่ครับ....เราเป็นอย่างที่หนังสือพิมพ์เขียนน่ะถูกแล้ว ^_^"

    เฮ้ยๆๆ...ผมยังไม่ได้พูดนะ >O< แล้วเสียงใครล่ะเนี่ยย!!!!....อ้าคคค!!!!






    -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


    ในที่สุดก้100%แล้วว เย่ๆ
    พิมพ์กันแบบว่าตาแฉะไปเลย  TT O TT
    หวังว่าคงจะถูกใจนะคะ ตอนนี้ >O<
    ถ้าชอบล่ะก้เม้นๆๆๆโหวตๆๆเยอะๆนะคะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×