คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 0 5 : เกินเพื่อน???
สื่อมวลชนช็อค!!!!.....ฉากรักนอกจอ..ของสองหนุ่มดงบังชิงกิ....คิม แจจุง และ จุง ยุนโฮ......พิสูจน์ความสัมพันธ์"เกินเพื่อน!!!"แน่นอน.....(อ่านต่อหน้า9)
อ้าคคค....ม่ายยยน้า!!!.....นี่มันฝันร้ายชัดๆ!!! > O <
ไอ้หนังสือพิมพ์นี่มันมั่วๆๆๆที่สุดในโลกเลยย....ฮึ้ยยย
ผมว่าแล้วก็ฉีกๆๆๆกระดาษออกเป็นชิ้นเล็กๆให้มากที่สุด
แค้วก.......
ผมแยกชิ้นส่วนของกระดาษหน้าหนึ่งที่มีรูปผมกับยุนโฮออกเป็นสองส่วน > O <
เสียงฉีกของมันทำเอาไอ้หมียุนหันมามองผมตาขวางๆด้วยท่าทางรำคาญ
"มองอะไร!!??.... =_=^^"
"มองคนบ้า..."มันตอบสั้นๆได้ใจความ พลางหันไปสนใจกับแมกกาซีนในมืออย่างไม่แยแส
"แล้วใครมันทำให้ชั้นเป็นบ้าหยั่งงี้ล่ะ!!!"
"ใคร???" มันเหลือบตาขึ้นจากหนังสือแวบนึงแล้วก็แกล้งทำเป็นหูทวนลมต่อ =_=^
"อ้อหรอ...อยากรู้มั้ยล่ะว่าใคร....เพราะ..ชั้นก็อยากจะตะบั้นหน้าไอ้นั่นเต็มทีแล้ว!!!" ผมคันมือใจจะขาด อยากจะซัดไอ้หมีบ้านี่เข้าซักที...ว้อยย > O <
"ลองสิ....หึ" ไอ้หมีบ้านั่นมองผมอย่างดูถูกแล้วยิ้มมุมปาก =_=^^^
"หนอยย...นาย!!!!"ผมเงื้อมือเตรียมซัดไอ้นั่นเข้าซักเปรี้ยง....แต่แล้วเสียงสวรรค์ก็ดันมาขัดซะนี่...ฮึ่มมม =_=^
"คุณแจจุงคะ....ท่านลี ซูมาน เรียกพบด่วนค่ะ..."
นั่นไงเบื้องบนเรียกตัวแล้วนั่น...งานนี้ผมม่องคาที่แน่ TT O TT
"โชคดีนะจ๊ะ...ที่รัก......"
ไอ้บ้านั่นทำท่าส่งจูบให้ผม.......แหวะ....อยากจะอ้วก
อย่าให้ผมโดนเทศน์เสร็จก่อนเหอะ...แล้วจะมาคิดบัญชีไอ้ตี๋นี่ > O <
แกร๊ก.....
ผมตัดสินใจเข้าไปยังแดนประหาร...โอ...นี่ผมกำลังจะขุดหลุมฝังตัวเองหรอเนี่ย O_O!!! .....ว่าแล้วผมก็กลืนน้ำลายเข้าอึกใหญ่(??)....เอื้อก... =_=""
"คิม แจจุง!!!!!!!!!"
"คะ....คร้าบ" ผมขานรับด้วยน้ำเสียงสั่น..พลางค่อยๆงับประตูให้เบาที่สุด
"รู้ตัวรึเปล่าว่าทำอะไรลงไป!!!"
บุคคลเบื้องหลังเก้าอี้สีดำอลังการนั่นค่อยๆหันมาช้าๆพร้อมกับใบหน้า(บวมๆ)ที่นิ่งสนิท....(ทำไมตาเฒ่านี่ต้องเปิดตัวซะเว่อร์ด้วยฟระ =_=^)
"คะ...คือ...ว่า...ผมแก้ตัวได้ครับ TT O TT~ "
"ไม่ต้องมาพูด..!!!!!!!!"
"คร้าบ... TT ^ TT "
ปึงงง.....
ท่านลี ซูมานเขวี้ยงหนังสือพิมพ์ที่มีหน้าของผมกับยุนโฮอยู่บนหน้าหนึ่งลงอย่างแรงจนทำให้สภาพของมันเยินเหมือนหน้าคนโยน... =_=""
"นี่มันหมายความว่ายังไง!!!!..."
"เอ่อ...คือ" ผมเริ่มพูดไม่ออกเหมือนมีอะไรมาจุกคอ...แอ้ก~ x __ x
"คิดว่าชั้นควรจะทำยังไงกับเธอดีล่ะ!!!"
"..... TT ^ TT...." ฮืออออ.....
"เอานี่ไปซะ....."ท่านลี ซูมานลุกขึ้นพร้อมกับส่งซองสีขาวเล็กๆให้ผม
ม่ายยยนะ...มันต้องเป็นซองให้ลาออกแน่เลย โฮๆๆๆ TT O TT ไม่เอานะๆ
กว่าผมจะหางานได้นี่เลือดตาแทบกระเด็น...อย่าไล่ผมออกเลยย
"ทะ...ท่านลี ซูมาน...อย่าทำยังงี้กับผมเลยนะครับ TT O TT..."
"ชั้นไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ..."
"ท่านลี ซูมานคร้าบบ~"
"เปิดซองนั่นซะ...แล้วออกไป..."
"ฮึกๆ....ท่านทำหยั่งงี้กับผมได้ไง TT O TT "
และแล้ว...สุดท้ายผมก็ต้องเดินคอตก..เตรียมออกไปเตะฝุ่นข้างถนนเรียบร้อย
แต่ผมก็ยังไม่ยอมเปิดซองนั่นซะทีเพราะกลัวตัวเองจะรับไม่ได้ซะก่อน TT w TT
"เป็นไง...." ไอ้คนหน้าชาเป็นน้ำแข็งสละเวลาในการอ่านหนังสือเงยหน้าขึ้นมาถามผมตามมารยาท =_=^
ผมไม่ตอบแต่กำไอ้ซองขาวนั่นแน่นจนแทบฉีก...ฮึ้ยยย อยากฆ่าคนว้อยย!!!
"ว้ากกกกก!!!!...เพราะนายคนเดียวเลย ไอ้บ้า!!!!!"
ผมแหกปากลั่นพร้อมกับปาไอ้ซองบ้าๆนั่นเข้ากับเป้าหมาย(ไอ้หมีขาว)ข้างหน้าอย่างแรง
.....ฟึ่บบ.....
แต่แล้ว....วัตถุสีเทาบางๆข้างในซองก็ปลิวว่อนออกมาเป็นจำนวนมาก..
ทำไมหน้าคนบนกระดาษมันคุ้นๆวะ......
เฮ้ยยย!!!!!!!!!......นั้นมันแบงค์หมื่นวอนไม่ใช่เรอะ!!!!!!
"ไอ้...ไอ้บ้า!!!....มาปาเงินใส่หน้าชั้นทำไม...คิดจะเอาเงินมาฟาดหัวชั้นเรอะ"
คนหน้าตายมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อแบงค์หมื่นวอนทันใด
"นั่นมัน....เงินนี่นา!!!!! O_O!!!!! " ผมร้องลั่นพร้อมกับวิ่งไปรับแบงค์หมื่นวอนจำนวนมากที่ปลิวว่อนทั่วเพดาน (ทีงี้ล่ะ....รีบวิ่งไปรับ =_="")
"เฮ่อ....นายนี่นะ...ท่าจะบ๊องเข้าจริงๆแล้วใช่มั้ยเนี่ย" ไอ้หมอนั่นแกล้งทำท่าเหนื่อยใจด้วยการเอามือไปก่ายหน้าผากอย่างน่าหมั่นไส้!!
แต่ต่อให้มันด่าผมหรือทำตัวกวนส้นมากกว่านี้...ผมก็คงไม่คิดเตะมัน
ยกความดีให้วันนึง...ไหนๆวันนี้ผมก็รวยแล้ว เย่!!! > w <
.......ท่านลี ซูมานใจดีที่สุดเลยยย ^0^...........
(รีบเปลี่ยนสรรพนามจากตาเฒ่ามาเป็นท่านโดยเร็ว ฮ่าๆ)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
กลับมายังบ้านของครอบครัวดงบังทั้งห้าที่วันนี้มีอาหารอุดมสมบูรณ์เป็นพิเศษ...
"พี่แจจุง...ไปทำอะไรมาน่ะ...วันนี้ของน่ากินทั้งน้านนนเลยอ่ะ > O < "
"ช่าย..แจ...ทำไมจู่ๆนายก็มาเลี้ยงเราซะอย่างดีเลยล่ะ"
"แหม...ก็เราไม่ได้กินอะไรดีๆแบบนี้นานแล้วนี่เนอะ...เอ้า...ชางมินรีบกินสิ อันนี้ก็อร่อยนะ ^0^ " ผมว่าพลางตักของโปรดไอ้เจ้าน้องเล็กใส่จานให้อย่างอารมณ์ดี
"แค่กๆๆๆ... > O < "
"เอ้าๆ....น้ำชาๆ"
"พี่แจอ่ะ....วันนี้มาแปลก...ผมติดคอเลยดูสิ = o = "
ป้าบบ....
ผมซัดท้ายทอยไอ้น้องเล็กเข้าให้ทีนึงให้เลิกปากมาก
"ไอ้เด็กบ้า...ปากเสียจริงๆ...วันหลังไม่มีกินอย่างนี้แล้วอย่ามาบ่นล่ะ =_=^ "
"ค้าบบ...> 3 <" เจ้าชางมินว่าพลางลูบหัวป้อยๆอย่างรู้สำนึก
"อ่า...วันนี้ยังไม่หมดแค่นี้นะ...ชั้นมีของฝากมาให้ทุกคนด้วยล่ะ ^0^"
"อันนี้ช็อคโกแล็ตที่มิกกี้ชอบ...."
"ขอบคุณคร้าบ ^_^"
"แล้วก็มี...เค้กของเซียน้อยด้วย..."
"เย่!!...แจน่ารักจัง"
"ของผมล่ะพี่!!! > O < " ไอ้เด็กดื้อมันท้วง
"ก็ไอ้ที่แกกินนั่นแหละ...แพงนะเว่ย"
"โถ่..พี่แจ..ใจร้ายอ่ะ TT ^ TT "
"เอ่อ...นี่..." ผมหันไปหาเจ้าชายแห่งขั้วโลกผู้นั่งปั้นหน้ามาหลายชั่วโมง
"............."
"อันนี้ชั้นซื้อมาให้นาย...ไม่รู้ว่ายี่ห้อนี้ป่าวที่ชอบกิน"ผมยื่นกล่องสีขาวหรูที่บรรจุเครื่องดื่มต้องห้ามให้เจ้านั่น
"ซื้อให้ชั้น??"
"อืม...."
"วันนี้นายเพี้ยนจริงๆด้วย..แจจุง"
"อะไรนะ!!! =_=^"
"....หึ" ยุนโฮแค่นยิ้มเล็กๆพลางลุกขึ้นหนีไปในครัว(ก่อนที่ผมจะอาละวาดอีกรอบ)
ตะกี้ผมตาฝาดรึเปล่าเนี่ย...ที่เห็นเจ้านั่นมันก็ยิ้มน่ะ =_=""
"มาแล้ว..."ไอ้หมีขาวนั่นกลับมาพร้อมกับที่เปิดขวด
"ว้าว...ของดีเลยนะเนี่ย" มิกกี้ว่าพลางเปลี่ยนเป้าหมายจากช็อคโกแล็ตในมือมาเป็นไวน์ในมือของยุนโฮ
"ผมกินมั่งงง!!!"
"หยุดเลยชางมิน...นายมันเด็กเกินไป"
"ผม18แล้วนะ!!...ผมกินได้โดยไม่ผิดกฎหมายแล้วด้วย!!!"
นั่นๆ..ดูมันพูด...วิญญาณทนายเข้าสิงรึเปล่านั่น =_=^
"ไม่ต้องมาอ้าง...แล้วก็กินข้าวในจานให้หมดซะด้วย"
" TT ^ TT...."
"ฮ่าๆ ดูชางมินทำหน้าเข้าสิ" มิกกี้ว่าพลางดึงแก้มดื้อๆของน้องเล็กเข้าให้ทีนึง
โปะ!!!....
"นี่แน่ะ..." เอาแล้วไง...ไอ้ตัวแสบชักแผลงฤทธิ์ เมื่อมีเค้กขนาดย่อมอยู่บนหน้ามิกกี้
"เฮ้ยย!!..ไอ้!!!" มิกกี้ไม่รอช้า จัดการแก้แค้นไอ้ตัวดี
"แหมพี่..รองพื้นซะเรียบเนียนเชียว ฮ่าๆ"
"ไม่นะ...เค้กของชั้นนะ TT w TT "เซียน้อยกำลังจะคว้าเค้กแหว่งๆ(ที่เคยเป็นของตัวเองได้ไม่นาน =_=")นั่นคืน
โปะ!!!....
แต่แล้วเซียน้อยก็ได้เค้กคืนทันใจ.....แต่อยู่กลางหน้าผากแทน... =_=""
"มิกกี้!!!" โลมาน้อยชักเลือดขึ้นหน้า
"อะ...เอ่อ...ผิดเป้าอ่ะ...แหะๆ ^0^""
"เฮ้ย...พวกนายเลิกเล่นได้แล้ว...ชั้นเป็นคนทำความสะ..!!!"
โปะ!!!!!
".....อาด" ดูสิ!!!! ผมยังพูดไม่ทันขาดคำ เค้กมันมาอยู่บนหน้าผมแล้ว!!!!
นี่มันอะไรเนี่ย...สงครามเค้กขนาดย่อมหรอเนี่ย!! =_=^
แต่ในระหว่างที่ผมพยายามจะหนีออกจากรัศมีวงโคจรของไอ้เค้กบ้าๆนี่ ผมก็รีบก้มหลบเค้กก้อนหนึ่งที่เพิ่งลอยข้ามผ่านหัวผมไป....จุดหมายของมันพลาดไปโดน
.......กลางหน้า...ไอ้หมีขาว!!!.....
อุ๊.....ได้เรื่องเข้าแล้วสิ....ไอ้คนปาตายแน่ =_=^
"ชะ...ชางมิน O_O!!!" ดูสิขนาดเซียน้อยยังอึ้งเลย
" O_o!!!!" มิกกกี้อ้าปากค้าง
"พะ....พี่ยุนโฮ...ครับ...ผมขอโทษ...เอ่อ TT O TT""" มันถึงฆาตแน่ไอ้น้องเล็ก
"............................."
และแล้ว...ความเงียบก็เข้าปกคลุมห้องกินข้าวของพวกผมอยู่ครู่หนึ่ง
แต่ยังไม่ทันที่จะได้หายใจหายคอกัน....ชางมินก็ถึงคราวมรณะ(อย่างที่ผมคาดการณ์)
ป้าบบบ!!!
เค้กก้อนมหึมาที่สุดในประวัติศาสตร์โคจรผ่านหัวผมไปอีกครั้ง(หลบทัน =_=") และลงจอดอย่างงามๆที่กลางหน้าไอ้เด็กตัวแสบ (ฟังเสียงดูก็น่าจะรู้)
"ฮ่าๆๆๆ ชางมิน..หน้านาย..ฮ่าๆๆๆ"ผมหันไปขำกับปะติมากรรมชิ้นเอกบนหน้าของชางมิน
โปะ!!!
อ้าคคค!!!! ใครบังอาจปาชั้นเนี่ย....แน่มาก!!!
ผมรีบหันไปทางทิศนั้น..แล้วก็พบกับไอ้หน้าอ้วนๆที่กำลังยิ้มอย่างสะใจดีแท้ หนอยย....
"ไอ้!!!หมีขาว...แกตายย!!!"
"ฮ่าๆๆ หนุกจัง ผมเอามั่งๆๆ"
และแล้ว.....เค้กงามๆหลายชิ้นนับไม่ถ้วนก็ลอยอยู่ในอากาศและสถิตอยู่กลางหน้าของทุกคน....รวมทั้งเฟอร์นิเจอร์ในบ้านอีกด้วย(มันเละทั่วบ้านว่างั้น =_=^)
...สงสัยคืนนี้ผมคงได้นอนค้างในครัวแน่ๆ.. TT O TT
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
อัพแล้วค่า...เด๋วนี้เด็กดีล็อคอินไม่ค่อยได้เลยง่า
ก้เลยรีบมาอัพก่อนดีกว่ากัวเข้าไม่ได้(กัวดองนานด้วยจิ)
เด๋วนี้งานเยอะมากๆๆๆๆเลย
แต่จาพยายามมาอัพให้เร็วที่สุดนะคะ
รอกานหน่อยนะ > O <
**อย่าลืมเม้นโหวตด้วย คิคิ > w <
ความคิดเห็น