คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 0 3 : ส่งเจ้าสาวเข้าหอ???
"ทานละนะคร้าบบบบ ^ 0 ^ "
เหล่าสมาชิกทั้งสามที่รอคอยอาหารของผมอย่างหิวโหยร้องบอกพร้อมกัน
พลางซัดอาหารเข้าปากราวกับว่าอดตายมาล้านปี
"เฮ้ย ค่อยๆก็ได้ =_=^ เดี๋ยวก็ติดคอตายกันพอดี"ผมปรามเหล่าน้องๆตัวแสบที่กินกันแบบไม่ลืมหูลืมตา
"โอยย พี่แจจุง นี่ถ้าพี่ไม่ออกไปซื้อซีอิ๊วมานะ อาหารมันต้องไม่อร่อยแน่เลยอ่ะ"
"ใช่ๆ ซุปซาหร่ายถ้าไม่ปรุงรส มันจะไปอร่อยอารายย"
"นี่พวกนายรู้ซึ้งถึงความลำบากของชั้นกันมั่งรึป่าวเนี่ย ว่าชั้นต้องเสี่ยงชีวิตในการไปซื้อไอ้ซีอิ๊วบ้าๆนี่แทบตาย"
"ทำไมล่ะแจจุง นายไปเจออะไรมา"มิกกี้เงยหน้าขึ้นมาถาม
ผมแอบทำหน้าขมขื่นเล็กๆกับชะตากรรมอันน่ารันทดของการเป็นนักร้องซุปเปอร์สตาร์แบบนี้ TT o TT" โฮๆ แค่จะไปซื้อของก็แทบเอาชีวิตไม่รอด
"จะให้ชั้นบอกแทนเอามั้ย ว่าทำไมนายถึงสะบักสะบอมขนาดนี้ หึหึ"
ไอ้เจ้าหมียุนมันหันหน้ามาทางผม แล้วทำหน้าชั่วร้าย
มันคิดอะไรของมันอยู่ =_=^
เฮ้ย!!ไม่ได้!!!!!
ไอ้นี่มันรู้หมดเลยนี่หว่า ว่าไอ้ที่เราถูกตามนี่ก็เพราะเราไปเผยตัวให้ไอ้แก๊งเด็กโรคจิตนั่นเห็นเอง
ไม่ได้ๆ > w < เจ้าหมียุนมันต้องยำเราเละชัวร์
"อ่าว ยุนยุนก็รู้หรอ เล่าให้ฟังหน่อยสิๆๆๆ"เจ้าโลมาน้อยเริ่มตื๊อด้วยความอยากรู้
หนอยย เซียน้อยอย่าไปตื๊อแบบนั้นนะ > o < เดี๋ยวก็เข้าทางไอ้เจ้ายุนกันพอดี
"เอ่อ ก็แจจุงดันไปบอกพวก...อุ๊กก!!!!"
ผมตัดสินใจยัดซี่โครงหมูก้อนยักษ์เข้าปากเจ้าหมีขาวอย่างรวดเร็วเพื่อทำการปิดปากเจ้านั่นก่อนที่จะเผาผมมากไปกว่านี้ =_=^ นี่แหละยุทธการไม้ตายของคิมแจจุง
"แออุง-อาย-อาย-แอ้!!!!!!!!!! (แปล=แจจุงนายตายแน่!!!!!!)"
ยุนยุนหันมาทำหน้ายักษ์ใส่ผมอย่างเคียดแค้น
หึหึ หนอยย คิดจะเผาแจจุงกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ เร็วไปร้อยปี ฮึ!!!
"อะไรนะยุนยุน ชั้นไม่เข้าใจที่นายพูดเลย เอ๊ะ?? นายกำลังพูดภาษาหมีขาวอยู่รึเปล่านะ" ผมแกล้งแหย่ยุนโฮด้วยท่าทางอารมณ์ดี ฮ่าๆ สะใจดีแท้ที่เห็นเจ้าหมีนั่นหมดฤทธิ์ซะบ้าง อิอิ ^0^
และหลังจากผมต้องผจญกับความโชคร้ายมากทั้งวัน ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ผมจะได้พักซักที ว่าแล้วผมก็เดินอารมณ์ดีไปที่ห้องนอน อ้า~แค่นึกถึงฟูกนุ่มๆผมก็ง่วงขึ้นมาทันใด อยากจะนอนเร็วๆจัง > o <
แต่แล้ว.....ผมก็ต้องพบว่าวันซวยของคิม แจจุงมันไม่ได้หมดเพียงเท่านั้น
...........มันแถมโปรโมชั่นรอบดึกด้วยครับ!!!!!............
"ห้ามคิม แจจุง และ จุง ยุนโฮเข้าห้องนี้ จนกว่าจะมีคำสั่งจากเบื้องบนลงมา"
ป้ายแสดงการกักกันอาณาเขตแปะหราอยู่หน้าห้องนอนของพวกผม!!!
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!! TT O TT ~
ท่านลีซูมานอย่ามาล้อผมเล่นแบบนี้สิ
นี่จะให้ผมไปนอนห้องเดียวกับเจ้าหมีขาวนั่นจริงๆหรอ!!!
ฮือๆๆวันนี้มันวันอารายกานน สวรรค์ช่างกลั่นแกล้งผม!!!
.........พรึ่บบ!!!!!......
อยู่ๆความมืดก็เข้าปกคลุมรอบตัวผม
เอ๊ะ!!!อะไร ไฟดับรึ???
กลิ่นอะไรไหม้ๆน่ะ!!!! O_o???
ไฟไหม้หรอ!!!!!!
ฮืออๆๆ TT w TT หรือว่าผมเจอเคราะห์ซ้ำกรรมซ้อนอีกแล้วนะ
โอ พระเจ้า ลูกยังไม่อยากโดนไฟครอกตายคาบ้านนะ
"แต่ แด แด แด......แต่ แด๊ แด่ แด......."
เอ๊ะ ทำไมเพลงมันคุ้นๆ เหมือนเพลงแต่งงานฟระ
ใครมาจัดงานแต่งกันดึกๆวะ???
"ยินดีด้วยคร้าบบ!!!!พี่แจจุงกับพี่ยุนโฮ!!! แปะๆๆ"
เสียงของสามเกลอที่โพล่งขึ้นมาทำเอาผมตกใจจนสะดุ้ง
แล้วไอ้ที่กลิ่นไหม้ๆนั่นมัน???
เฮ่ย!!!เค้กแต่งงานเนี่ยนะ!!!!!
"พะ....พวกนายเป็นบ้าอะไรกัน???"
"ป่าวหรอก เราก็แค่จะมาแสดงความยินดีกับพวกนายที่วันนี้ก็ได้เวลาเข้าหอซะที"
"ห๊ะ??? เข้าหอ?? O_o???"
....นี่ผมได้ยินถูกรึป่าวเนี่ย?? ไอ้พวกนี้มันเมาซุปสาหร่ายที่ผมทำป่าวหว่า?? =_=""....
"ใช่แล้ว วันนี้ท่านผู้เฒ่าลีซูมานแวะมาบอกเราว่า ให้ส่งแจแจกับยุนยุนเข้าห้องหอด้วย เราก็เลยซื้อเค้กมาแสดงความยินดีนี่ไง ^0^"
..........ตาเฒ่าลีซูมาน =_="" อีกแล้ววว โฮๆๆๆ................
"ไอ้พวกบ้า!!!! ชั้นไม่มีวันแต่งกับไอ้หมีขาวนั่นหรอก!!! =_=^ "
"โถ่ พี่แจจุง พวกผมอุตส่าจัดห้องย้ายเตียงไว้ให้หมดแล้วนี่ครับ --__-- "
ชางมินบอกพลางชี้ไปทางห้องทางขวาถัดไป
"ใช่แล้ว อย่างที่นายเห็นหน้าประตูว่าเค้าห้ามนายเข้าห้องนอนพวกเราอีกแล้ว"
........โห ถ้าผมไม่เห็นผมก็ตาบอดแล้วล่ะ ตัวใหญ่ซะ =_=""........
"ฉะนั้น นายก็ต้องย้ายข้าวของไปอยู่ร่วมหอกับยุนยุนฝั่งโน้นนน"
"อ๊ะ เป่าเทียนสิครับพี่แจจุง เดี๋ยวเค้กก็ไหม้หรอก"
"ฮือออ ไอ้พวกบ้า ไปไกลๆเลย ชั้นไม่อยากเห็นหน้าพวกนายแล้ว!!! TT w TT "
ว่าแล้วผมก็วิ่งหนีไปอีกทางเพราะผมทนไม่ไหวแล้ว ไม่น่าเชื่อว่านอกจากผมจะโดนคลุมถุงชนจากท่านลีซูมานแล้ว ผมยังโดนเพื่อนยุให้ไปร่วมหอลงโลงกับไอ้บ้ายุนอีกหรอเนี่ย!!! เห็นผมเป็นเด็กสาวม.ปลายวัยกระเตาะรึไงกัน ถึงแกล้งผมแบบนี้ ฮือๆๆ ไม่มีใครเข้าใจผมเลย TT ^ TT
แต่แล้ว ยังไม่ทันที่ผมจะออกตัววิ่งหนีไปได้กี่เมตร
ไอ้สามแสบนั่นก็วิ่งตามผมมาอย่างไม่ลดละ
.......ตึกๆๆๆๆ!!!!!!!......
"พี่แจจุงหนีแล้วอ่ะ!!!! ตามด่วนน O_o!!! "
"เฮ้ยย อย่ามาตามมานะว้อย!!! > w < "ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่
"ม่ายย เราได้รับคำสั่งจากท่านลีซูมานมาแล้ว เราก็ต้องทำ"
"ไปไกลๆช้านนนน > o < "
"แจนายไปนอนห้องนั้นซะดีๆ เราไม่อยากใช้กำลัง!!! =_=^ "
"ม่ายยยย ถ้าแกเข้ามาอีกเมตรเดียวล่ะแกได้อดตายแน่ชาตินี้ เพราะชั้นจะไม่ทำอาหารให้พวกแกกิน!!!"
"อึ๊กก!!! O_O!!! " สามเกลอแสบเบรกเอี๊ยดทันใด
โอ้ ได้ผล คราวนี้มันสะอึกกันเป็นแถว เรื่องปากท้องเป็นคอขาดบาดตายเสมอสำหรับสมาชิกบ้านดงบัง!!
"แจ =_="" อย่าทำแบบนี้ เราไม่อยากใช้กำลัง" มิกกี้ต่อรองกับผม ชิ!!นึกเรอะว่าผมจะใจอ่อนนะ ฝันไปเถอะ
"ลองเซ่ บอกแล้วว่าพวกนายจะอดตายทั้งชาติแน่ ฮึ" ผมขู่อีกรอบ เพื่อความชัวร์(ว่ามันจะไม่กล้าจับผม)
"มิกกี้ อย่าทำแจแจเลย TT w TT " เซียน้อยขอร้อง
"โถ่ ให้ชั้นทำไงล่ะฟระ =_=^ ก็โดนเบื้องบนสั่งมางี้อ้ะ"
"เอาเถอะพี่มิกกี้ ผมว่าหมดทางแล้วล่ะ =_=""
เฮ้ย พวกมันคุยไรกันวะ ผมชักใจไม่ดี มันจะทำอะไรผมกันแน่เนี่ย!!!
และแล้ว....
โครมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!
"อ้าคคค ปล่อยช้านนนนน > O < "
ไปๆมาๆสุดท้ายผมก็ซวยเพราะโดนไอ้สามแสบนั่นรุมเอาตาข่ายคลุมผมทีเดียวอยู่
ผมเพิ่งได้เป็นคนไปไม่กี่วินาที นี่ผมกลายเป็นสัตว์ชนิดไหนไปแล้วเนี่ย
โอ้ยยย ปวดขมองงว้อยย > w <
"แจจุง ชั้นขอโทษนะ =_=" แต่นายต้องเข้าใจพวกเรา"
"โถ่ พี่แจจุงฮะ ก็ท่านลีซูมานเค้าสั่ง ถ้าเราไม่ทำตาม เค้าจะตัดค่าขนมง้ะ TT O TT"
"ฮือๆๆ ระหว่างเงินกับเพื่อน พวกนายเลือกเงินหรอเนี่ย!!! ใจร้ายย!!! > o < "
"ป่าวฮะพี่แจ ผมไม่ได้เลือกเงิน ผมเลือกของกิน =_=" "
"ชางมินแก!!! อย่าให้ชั้นหลุดตาข่ายออกไปได้นะ ชั้นจะเอานายไปต้มพะโล้!!!"
"น่าๆ แจจุง เข้าไปสงบสติอารมณ์ในห้องนี้ละกันน่า มันไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอก"
มิกกี้บอกผม พลางยัด(ขอเน้นว่ายัด)ผมเข้าไปในห้องอย่างทุลักทุเล
พร้อมกับล็อคกุญแจห้าชั้น(มันกลัวผมหลุดออกไปของแท้ =_=^)
"ว้ากกกกก ปล่อยยช้านนน ปึงๆๆ"
ผมเริ่มอาละวาดครั้งใหญ่ และพยายามทำลายประตูตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง
ฮืออออ TT O TT ผมถูกขังง ช่วยด้วยยย~
ปังๆๆๆ !!!! เอาผมออกปายย
คอยดูนะ ผมจะเคาะให้พวกมันไม่ต้องนอนกันเลย คอยดูสิ!!!
1ชั่วโมงผ่านไป.............
ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!
(เคาะอย่างไม่ลดละ)
2ชั่วโมงผ่านไป
ปัง !!ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!!!!!!!!!!!!
(เคาะแบบประหยัดพลังงาน)
3ชั่วโมงผ่านไป
ปัง!!ปัง!!!!!..............ปัง!!............................คร่อกกก.................z z z z z z z......
(แบตเตอรี่เริ่มอ่อน และดับไปในที่สุด =_=""" )
และแล้วคิม แจจุงก็หมดฤทธิ์อยู่หน้าประตูจนได้
"แอ๊ดดด........"
เสียงประตูลั่นเอี๊ยดอ๊าด(หยั่งกะหนังผีไปได้ =_=")
พร้อมๆกับที่ร่างสีดำในเงากำลังคืบคลานเข้ามาทางที่ผมนอน
ผมปรือตาดูว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตนั่นคืออะไร
มันตัวใหญ่ยักษ์ขนาดที่ว่าทับผมทีเดียวก็แบนสนิทคาพื้นได้สบายๆ
ท่าเดินมันแปลกๆ เซซ้ายเซขวาหยั่งกะคนเมา
ที่สำคัญมันมุ่งหน้ามาทางผม!!!!!
.......ว้ากกก ม่ายยนะ ผีหลอกกก!!!!!.......
แกร๊ก......เสียงเปิดสวิตช์ไฟดังขั้น พร้อมๆกับที่แสงสว่างทำให้ผมกระจ่างขึ้นทันใด
"ใครใช้ให้นายมานอนขวางประตู........."
นั่นเป็นเสียงที่เปล่งออกมาจากปากสิ่งมีชีวิตที่ผมเรียกว่าสัตว์ประหลาดเมื่อครู่
"เกะกะ.....ถอยไป"
มันยังยืนกรานขู่ผมเหมือนเดิม พร้อมๆกับส่งสายตาอย่างไม่สบอารมณ์
"ไม่เอา คนจะนอน จะไปไหนก็ไป...."
ผมบ่นตัดความรำคาญกับเจ้าหมีขาวและแสร้งทำเป็นหลับตานอนต่อไป
"จะหลีกไม่หลีก...."
"ม่ายยย!!!"
ผมบอกปัดเจ้าหมีตัวจุ้นแล้วผมก็รีบหันหน้าหนีมันทันที
"งั้น...ด้ายยย!!! =_=^^ "
ฮึบบ!!!....
"เฮ้ยยยย จะทำอารายช้านน!!!!"
รู้ตัวอีกที ร่างของผมก็ลอยเหนือพื้นแล้ว!!! > O <
นี่มันยกผมขึ้นพาดบ่าเลยเรอะเนี่ย!!!
ไอ้!!!......ไอ้หมีบ้าปล่อยช้านนนลง
"ปล่อยยย!!!!!"
"พวกขี้อวดดีมันต้องเจอแบบนี้ หึ"
"นี่!!จะปล่อยไม่ปล่อย!!!!"
"จะให้ปล่อยรึเปล่าล่ะ"
"เออสิ!!!!"
ตุ้บบบ!!!!!
ว่าแล้วมันก็เหวี่ยงผมลงเตียงอย่างไม่ใยดี
พร้อมๆกับแสยะยิ้มอย่างน่าเกลียด
"หนอยย ไอ้บ้า!! กล้าดียังไงฟระ!!!"
ผมไม่รอช้า หยิบอาวุธใกล้ตัว(หมอน)เขวี้ยงใส่เจ้านั่นโดยเร็ว
แต่ไอ้บ้านั่นวิ่งเข้าห้องน้ำไปซะก่อนน
อ้าคคค!!!! แค้นนน > O < """
สงสัยคืนนี้คงจะไม่ได้นอนกันชัวร์....ผมคิด
(อย่าเพิ่งจิ้นไปไกลครับ กลับมาก่อนๆๆ ผมกับยุนยุนไม่มีทางทำแบบที่คุณคิดหรอก =_=""")
หลังจากที่สงครามสงบ(ได้ชั่วคราว) ผมก็รีบครอบครองเตียงด้วยการนอนแผ่หราและขยายอาณาเขตให้มากที่สุด(กันไอ้เจ้าหมียุนมันมาแย่ง > o < ) แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เล่มเกมซ่อนตาดำ ไอ้บ้ายุนก็ดันออกมาจากห้องน้ำซะนี่ ไม่ได้ๆ!!! ผมต้องแกล้งหลับๆ > w <
"นั่นนายคิดว่านายจะครอบครองเตียงคนเดียวรึไง"
"........................................."
"ไม่ต้องมาทำเป็นหลับ ชั้นรู้ว่านายแกล้ง"
"........................................................."
"ดี....ถ้านายหลับ แล้วชั้นก็จะแอบปล้ำนายละนะ หึ"
........ชิ นายไม่กล้าทำหรอก :P .........
"............................................"
"ฮ้า~เพิ่งกินโซจูมา ทำไมมันร้อนหยั่งงี้นะ"
........เฮ้ย จะทำอะไรอ่ะ ทำไมต้องถอดเสื้อด้วย จุง ยุนโฮ!!!!!!!!!............
....พรวดดด!!!......
ผมลุกขึ้นทันใด และถอยห่างไอ้บ้ากามนั่นออกไปหนึ่งเมตร
ทำไมผมต้องแพ้มุขหื่นๆของมันทุกทีด้วยนะ!!
"อ้าว ไม่ได้หลับอยู่หรอแจจุง เสียดายจัง"
"ไอ้!!!ไอ้บ้ากาม!!!ไอ้โรคจิต ไปไกลๆชั้นเลยนะ"
"ให้ชั้นไปไกลๆ แล้วชั้นจะนอนไหนเล่า"
"ก็เรื่องของนาย นี่มันเตียงชั้น"
"เอาอะไรมาอ้างว่าเตียงของนาย"
ผมหันมองซ้ายขวาหน้าหลังเพื่อหาหลักฐานมายืนยัน
แล้วผมก็ดันไปเจอปากกาแท่งใหญ่แท่งนึงวางอยู่หัวเตียง
และด้วยไอ้ความสิ้นคิดของผม ก็คว้าไอ้ปากกานั่นมาเขียนอย่างไม่รอช้า
ของแจจุง....(คนเดียว)
"นี่ไง ของชั้น ^0^ "
"เฮ้ยยย O_O!!! ขี้โกง แบบนี้ไม่แฟร์"
"ช่วยไม่ได้ เตียงมันมีชื่อชั้น =_=^ "
"งั้นเตียงก็มีชื่อชั้นได้!!"
มันกระโดดขึ้นมาบนเตียงแล้วจะแย่งปากกาจากมือผมไป
แต่คิดเรอะ ว่าผมจะให้!! แง่ง > w <
"เอาปากกามาซะดีๆ"
"ไม่ให้ แบร่!!! > w <"
"นายเจอดีแน่ แจจุง!!!"
ตุ้บตั้บๆๆๆๆๆ!!!!!!!!! > O <
"อ๊ะ ได้แล้วว"
เฮ้ย!เจ้าบ้านั่นแย่งปากกาไปได้แล้ว
ม่ายยนะ ห้ามมันเขียนบนเตียงนะ
เตียงนี้ของงผมมม!!! > O <
"ฮ่าๆ ชั้นจะเขียนล่ะนะ!!!"
"ม่ายยยย!!!!!!!!"
ผมกระโดดเข้าไปขวางหน้ายุนยุนเอาไว้ก่อนที่มันจะได้เขียนชื่อบนหัวเตียง
แต่แล้ว.....ผลจากสงครามแย่งปากกาก็คือ....
มีคำว่า....
ของจุง ยุนโฮ
อยู่กลางหน้าผากผม!!!!!!!! O _O !!!!!!
แกตายยยย!!!!!!!!!! จุง ยุนโฮ!!!!!!!!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ง่า มาอัพแล้วค่า o(^0^ )
แอบดองมาสองวัน แหะๆ =_=""
พาร์ทนี้น่าจาชื่อ สงครามระหว่างยุนแจนะเนี่ย
ส่งเจ้าสาวเข้าหออีท่าไหน มันกลายเป็นแบบนี้หว่า =_=^
แต่เอาน่าๆ เพราะยังไงแจแจก็กลายเป็นของยุนยุนอยู่วันยังค่ำแหละเน้อ
(ก้มีหลักฐานบนหน้าผากเด่นซะขนาดนั้น555 > O < )
ความคิดเห็น