คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 1 2 : ชะนีโรคจิตย่างเกรียมๆมาแล้วจ้า!!!! ((แก้แค้นให้ยุนๆ100%))
"นั่น!!!พวกมันอยู่ตรงนั้นๆๆ นังตัวปลอมด้วย!!!!" อะไรมันจะช่างบังเอิญราวกับหนังเจมส์บอนด์007ยังไงหยั่งงั้น พระเอกกับนางเอก(?)พักได้ไม่กี่อึดใจ อีพวกตัวมารตามมาขัดความสุขได้ทันใด.....แต่นี่มันยิ่งกว่านางมาร.......มันคือ....ชะนีโรคจิต!!! >O<
"ว้ากกก!!!!!" ว่าแล้วผมก็สติหลุดลอยหายไปพร้อมกับเรื่องช็อคๆที่ประดังเข้ามาพร้อมกัน
หนึ่ง....เมื่อกี้ผมเพิ่งจะสารภาพเรื่องที่น่าอายที่สุดต่อหน้าไอ้หมีบ้านั่นไป >///<
สอง....หลังจากผมทำเรื่องน่าอายที่สุดในโลกไปแล้ว ผมคงจะจบชีวิตอย่างอนาถในโรงงานนรกแห่งนี้ด้วยน้ำมือผู้หญิงโรคจิต!!!!!
ไอ้หมอนั่นเมื่อเห็นพวกชะนีโรคจิตเข้ามาจวนตัวก็จับผมที่กำลังแข็งเป็นหินขึ้นพาดบ่าแล้วออกตัววิ่งด้วยความเร็ว60กิโลเมตรต่อชั่วโมง
พวกนางร้ายตามมาติดๆพร้อมอาวุธคู่กายอันได้แก่ ไม้หน้าสาม ไม้กวาด ไม้ถูพื้น อะไรวะเนี่ย...เริ่มเละเทะ นี่มันม็อบแม่บ้านรึเปล่าวะ
"หยุดดดนะ!!!นังตัวดี!!!!บังอาจมาปลอมตัวเป็นพวกเรา เดี๋ยวแม่จับราดน้ำกรด"
โอ้โห..ฟังคำขู่มันผมก็ขนลุกซู่ขึ้นมาทันที เกิดรู้สึกคันปากขึ้นมาตะหงิดๆ (เป็นประเภททนให้คนอื่นด่าไม่ได้)
"ดูหน้าตัวเองก่อนเถอะ....พวกแกน่ะ..ไม่ต้องสาดน้ำกรด หน้าก็เยินพอแล้ว!!!!"
"หนอยย ว่าไงนะคิม แจจุง......นึกว่าหน้าสวยกว่าผู้หญิงแล้วยังปากดีอีกเรอะ!!"
"ปากชั้นยังดีกว่าพวกแกทั้งหลายก็แล้วกัน.........ปากชั้นไม่ได้ศัลยกรรม ฮ่าๆๆๆ"
"กรี้ดดดดดดดด!!!!!!!!!!"
เอาแล้วสิ...ผมดันไปจี้ใจดำพวกเจ๊เข้าซะแล้ว แต่ละคนแค่ได้ยินคำว่าศัลยกรรมก็แทบจะดิ้นตายคาที่แล้ว ผู้หญิงสมัยนี้มันหน้าพลาสติกกันชัดๆ!!
และแล้วผมก็รับรู้ได้ถึงปริมาณอะดรีนาลีนที่หลั่งอยู่ในตัวของพวกผู้หญิงถึกเบื้องหลังได้ พวกเจ๊หน้าขึ้นสีเลือดจนน่ากลัว...ผมเดาเอาว่าเจ๊เค้าต้องไม่พอใจกับคำชมของผมเมื่อครู่อย่างแน่นอน
"ยุนโฮ!!แล้วทำไมนายไม่เอาปืนมาสู้กะมันเล่า!!!" โอยย จะบ้าตาย ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไอ้นี่มีปืน แล้วมันจะเก็บไว้ทำเท่รึไงกันวะ!!
"ใช้ไม่ได้..."
"เฮ้ยย..ที่ว่าใช้ไม่ได้น่ะ หมายความว่าไงห๊ะ??"
"นั่นมันปืนฉีดน้ำ..."
"อ้าคคค!!!!ชั้นล่ะอยากฆ่านายจริงๆยุนโฮ!!!!..ใช้ไม่ได้แล้วจะพกมาทำเพื่อ!!"
"เอามาขู่นายเล่น...หึหึ"
"ฮึ้ยยย" มันว่าแค่นั้นแต่ทำเอาหน้าผมถึงกับร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่
ใครก็ได้บอกว่าผมฝันไปที นี่ผมเพิ่งสารภาพรักกับยุนโฮ คู่อริที่ผมชอบกัดนักกัดหนา......ยุนโฮ ไอ้เจ้าคนไม่เอาไหนที่วันๆเอาแต่ทำหน้าตายและนอนดูทีวีจนพุงอืด.... แถมท้าย!!.....ไอ้ยุนโฮบ้าที่คึกจัดปลอมตัวเป็นกระเทยถึกมาช่วยผม
อ้าคค!!!นี่มันคิดได้ยังไงเนี่ยย....
"เงียบไป..เป็นอะไรอีกล่ะ....เริ่มเมื่อยปากเถียงไม่ออกแล้วล่ะสิ " มันยังไม่เลิกแขวะผม พอเห็นปากผมไม่ทำงานล่ะก็ได้ทีขี่แพะไล่เชียวไอ้หมอนี่ =_=^^
"ประหยัดพลังงานเอาไว้ด่านายที่บ้านน่ะสิ ไอ้บ้า!!!"ผมสวนกลับเบาะๆ แต่หน้าตัวเองก็ยังแดงฉ่าไม่ยอมหายซะที >///<
"ขอให้จริงอย่างที่พูดเถอะ อยากฟังนายด่าใจจะขาดรอนๆแล้วแจจุง ฮ่าๆๆๆ" มันประชดผมพลางหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเป็นของแถม
ปังงงงง!!!!!!!!
ทันใดนั้นเสียงปืนก็ลั่นขึ้นจากข้างหลัง ทำเอาผมที่กำลังอุตส่าห์เคลิ้มกับไอ้เจ้าหมีนี่ถึงกับต้องสะดุ้งเฮือกไปตามๆกัน สงสัยไอ้พวกมารข้างหลังมันคงจะกริ้วถึงขีดสุดซะแล้ว
"ฆ่ามันนน!!!!!!!" พวกเจ๊หน้าแดงหน้าเขียวประกาศกร้าวเสียงดังฟังชัด ผมอุตส่าห์แกล้งทำเป็นหูทวนลมแล้วเจ๊ยังจะมายัดเยียดความตายให้ผมอีก เฮ่อ...วัยรุ่นเซ็งจริงๆเลย
โครมมมม!!!!!
ถังน้ำมันเบื้องหน้าผมโดนไอ้บ้าบางคนเตะซะกระเด็นไปคนละทิศ ไม่ทราบว่าคุณชายใช้สมองส่วนไหนคิด ถังมันเกะกะขนาดนี้แล้วมันทำให้วิ่งยากกว่าเดิมอีกไม่ใช่เรอะ!!!
"กรี้ดดดด น้ำมันหก!!!!!!" พวกหล่อนๆทั้งหลายร้องวี้ดวายเสียงแสบแก้วหูชนิดที่ว่าฆ่ากันได้ กะอีแค่น้ำมันหก มันทำหน้าเจ๊มันขนาดนั้นเลยเรอะ
"ไอ้!!!ไอ้กระเทยถึก แก๊!!!!!!แกทำกระโปรงชั้นเลอะ!!!"
"ไว้ชาติหน้าเจอกัน...ผมจะซักคืนให้ก็แล้วกันนะคร้าบ!!" มันยังไม่วายอารมณ์ดีหันไปทิ้งมุขกับเหล่าแม่บ้านข้างหลังจนได้ นี่ถ้าพวกเจ๊เค้าวีนแตกจ่อปืนมาล่ะก็....นายพูดไม่ออกแน่ยุนโฮ =_=^^^
แต่ถึงกระนั้นแล้วถังน้ำมันที่เป็นอุปสรรคในการไล่ล่าตัวผมและยุนโฮก็ไม่ได้ทำให้เหล่าชะนีโรคจิตเหล่านั้นลดความเร็วไปแต่อย่างใด แต่ละคนลุยฝ่าด่านต่างๆนานาชนิดที่ว่าทุ่มทุนเพื่อจะลากคอผมไปตั้งโชว์ที่บ้านให้ได้!!
ปังงงงง!!!!!!!!
เสียงปืนลึกลับลั่นขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ดูท่าว่าจะเข้าเป้าอย่างจัง.....เพราะขาผม.....ขาผมเลือดอาบเลย ฮือๆๆๆ TT O TT
"แจจุง!!!!" ยุนโฮหยุดชะงักอยู่กับที่พลางรีบจับผมวางลงพื้นอย่างรวดเร็ว
"จ....เจ็บ....."ผมใช้มือลูบลงไปตรงข้อเท้าที่มีเลือดแดงฉานอาบอยู่ มันปวดเสียขนาดที่ว่าจะหักกระดูกของผมออกเป็นสองท่อนได้
"ทนหน่อยนะๆ....อีกเดี๋ยวเราก็จะออกไปจากที่นี่ได้แล้ว"ไอ้หมอนั่นว่าแล้วก็หยิบผ้ามาผูกแผลผมอย่างใจเย็น โดยที่ไม่ได้กลัวกองทัพชะนีข้างหลังแต่อย่างใด
"พูดง่าย.....แต่นายช่วยดูข้างหน้าเราก่อนเหอะ....."ผมกัดฟันพูดพลางชี้ไปยังมือสังหารหลายสิบชีวิตที่จ้องจะกินหัวพวกเราอยู่แล้ว
"เฮ่อ...สงสัยต้องใช้มันจริงๆแล้วใช่มั้ยเนี่ย"
"ใช้อะไรของนาย?"
"ปืน..."
"เฮ่ยยแต่มันเป็นปืน...นี่นา!!!"
"เออน่ารู้แล้ว....นายยังเชื่อเลย พวกผู้หญิงโง่พวกนี้ก็คงเชื่อแหละ"
เฮ้ย..หมายความว่าไงฟระ ชั้นเชื่อก็แปลว่าชั้นโง่ หลอกด่ากันนี่หว่า >O<
"ผมไม่อยากมากพิธีนะ.....แต่ถ้าเหยียบเข้ามาอีกก้าวละก็ ใครซักคนต้องหัวระเบิดแน่" ไอ้หน้าตายนั่นทำท่าเก๊กหล่อแบบที่มันชอบทำ แล้วชักปืน(ฉีดน้ำ =_="")ออกมาขู่เสียอย่างงั้น
"แหม...ได้ทีล่ะกลับตัวกลับใจเป็นแมนไปแล้วหรอจ๊ะ......จุง ยุนโฮ"
"ว...ว่าไงนะ"
"อย่านึกนะว่าชั้นไม่รู้น่ะว่านายมาช่วยแจจุงน่ะ.....แต่ที่ชั้นปล่อยให้นายเดินเข้าออกในนี้อย่างสบายๆน่ะ...ก็แค่แผนที่จะยิงปืนครั้งเดียวได้นกสองตัวยังไงล่ะ หึหึ"
"หนอย...นังตัวแสบ"
"แต่เสียดายจังนะ........เพื่อนทั้งสามของนายน่ะ..น่าจะพามาให้เห็นหน้าเห็นตากันหน่อย"
"ผู้หญิงอย่างพวกแกน่ะ...คงไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกนี้อยากจะเห็นหน้าหรอก!!!"
โอ้โห...สวนได้ใจมากเจ้าหมี ปากนายก็คมไม่เบาเลยนี่ อิอิ >O<
"ปากดีพอกันทั้งคู่เลยนะ.....เอาสิ....ยังไงชั้นไม่ก็นายก็ต้องตายอยู่ดี" นังมารนั่นว่าในขณะที่มือข้างหนึ่งก็หันปืนมาทางยุนโฮ
ใจผมเริ่มเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อรู้ว่าไอ้ปืนของอีกฝั่งน่ะมันของจริง!! โอ้ยย ยุนโฮนายชักจะล้อเล่นกับความตายแล้วมากเกินไปแล้วนะ...นี่มันไม่คุ้มกันเลยนะ!!!
"...................................." ไอ้หมอนั่นยังคงตีหน้านิ่งเหมือนเช่นเคย สายตาจับจ้องอยู่ที่อีกฝ่ายอย่างไม่ไหวติง
ปังงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!
เสียงปืนดังแหวกอากาศทะลุเข้ากับวัตถุแข็งๆเบื้องหลัง ผมหลับตาสนิทไม่กล้าดูภาพข้างหน้า แต่เสียงเหมือนของเหลวบางอย่างกำลังไหลออกมาจากเบื้องหลังของผมทำให้ต้องหันไปดูว่าเจ้าสิ่งนั้นมันคืออะไรกันแน่...
"ยุนโฮ!!!!!นาย!!!" ผมวิ่งเข้าไปหาหมอนั่นที่ทรุดลงไปกับพื้น
"รีบไปกันเถอะ...มันจะระเบิดแล้ว..."
"ว...ว่าไงนะ"
"เมื่อกี้ชั้นหลบกระสุนได้.......แต่มันดันไปโดนถังน้ำมันข้างหลังน่ะสิ..."
อ้าว...นี่ก็หมายความว่า......นายจะฆาตรกรรมหมู่งั้นเรอะ!! O_O!!!
ฝ่ายพวกผู้หญิงเหล่านั้นก็ไม่ได้มีสีหน้าต่างอะไรไปจากผมมาก เมื่อเปลวไฟขนาดย่อมๆปะทุขึ้นเบื้องหลังกองถังน้ำมันนั่น
"ห...หัวหน้าคะ!!"
"ออกไปก่อนเร็ว!!!!!"
ว่าแล้วพวกมันก็หนีเอาชีวิตรอดกันอย่างวุ่นวาย ทิ้งให้ผมกับยุนโฮต้องรีบหาทางออกก่อนที่เวลาจะสายเกินไป
"เร็วเข้า!!เรามีเวลาไม่มากแล้ว!!!"ยุนโฮบอกแล้วรีบดึงมือผมให้วิ่งออกไป แต่แผลเจ้ากรรมดันเจ็บมากเสียจนแทบจะขยับขาไม่ได้
"แต่....ชั้น"ผมมองขาตัวเองแทนคำตอบ
"มานี่มา....." ว่าแล้วก็ยกผมขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ท่าจะต้องพึ่งไอ้หมอนี่จริงๆซะแล้วสินะ
"นี่....ชั้นขอโทษ"ผมเอ่ยออกไปอย่างช่วยไม่ได้ นี่ถ้าผมไม่ออกมากับผู้หญิงคนนั้น ผมก็คงจะไม่ต้องมารนหาที่ตายแบบนี้สินะ
"ไม่ใช่เวลาจะมาขอโทษซะหน่อย....ตอนนี้ที่ต้องทำคือเอาชีวิตให้รอดก่อนเหอะ"
พรึ่บบบ!!!!!!
ไอความร้อนที่ตามมาเบื้องหลังทำให้ผมรู้ว่าไฟได้ลุกลามมากกว่าเดิมซะแล้ว ยุนโฮกับผมยังวิ่งวุ่นอยู่ในกองถังน้ำมันที่เหมือนเขาวงกต
"นั่นน!!!!!"ไอ้หมอนั่นชี้ไปทางประตูเล็กๆข้างผนังฝั่งหนึ่ง แต่ยังไม่ทันที่เราจะก้าวพ้นแต่อย่างใด......นังมารก็มาผจญอีกเช่นเคย
"คิดจะหนีกันง่ายๆเลยเรอะ...ไม่อยู่คุยกันก่อนล่ะ ให้ชั้นสัมภาษณ์พวกนายหน่อยดีมั้ย" นังหัวหน้าโรคจิตนั่นยังไม่วายตามมารังควานเราจนวินาทีสุดท้าย หล่อนยิ้มอย่างน่าเกลียด แล้วก็หันปืนมาทางเรา
"ป้าอยากอยู่เป็นบุฟเฟ่บาร์บีคิวเย็นนี้ก็เชิญเถอะ......ผมขอตัว" ไอ้หมอนั่นสวนกลับแล้วก็วิ่งไปหาหน้าต่างด้านหลังด้วยความสิ้นคิด
..............เฮ้ยย!!!ว่าไงนะ.........หน้าต่าง!!!!!!!!..........
เพล้งงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!
ในที่สุดไอ้เจ้าหมีบ้านั่นก็คึกกระโดดทะลุกระจกมาจนได้ นี่มันอะไรเนี่ย!!! ผมถ่ายหนังอยู่รึไงหา??? ขอสตั๊นแมนได้มั้ยเนี่ย คิม แจจุงเจ็บตัวสองต่อแล้วนะ ขอค่าตัวเพิ่มด้วยคร้าบ!! >O<
"ไอ้.....ไอ้บ้า!!!!!!"ผมสบถใส่มันสารพัดเมื่อรู้ว่าตัวเองทะลุข้ามฟากมานอนแอ้งแม้งอยู่อีกฝั่งจนได้
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้หายใจหายคอ...เสียงระเบิดก็ดังขึ้นจนยุนโฮต้องกดผมให้หมอบลงทันที
.........................ตู้มมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!....................
เสียงระเบิดดังลั่นส่งแรงสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณ พร้อมกับแสงสีแดงวาบที่ลุกโฉนอยู่เบื้องหลังโรงงานนั่น ผมกับยุนโฮหนีรอดออกมาได้อย่างหวุดหวิด ส่วนอีกหลายสิบชีวิตข้างในโรงงานนรกนั่นน่ะเหรอ......ผมไม่พูดดีกว่าแฮะ....
"ฝืมือใครน่ะนั่น...."ผมว่าพลางหันไปค้อนเจ้าคนหน้าตายที่วันนี้วิญญาณเจ้าพ่อเข้าสิงชั่วครู่
"ช่วยไม่ได้นี่นะ....ก็ตอนที่ชั้นลากนายออกมา ขาชั้นเผลอไปเตะถังน้ำมันเข้านี่นา"มันแก้ตัวน้ำขุ่นๆแล้วแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อ
ไม่รู้จะด่าออกไปดีมั้ยนะ...รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีไอ้บ้าที่ไหนในโลกมันเผลอไปเตะถังน้ำมันเข้าสิบกว่าถังให้ล้มในคราวเดียวกันโดยไม่ตั้งใจน่ะ....ไอ้หมีบ้า....นี่ถ้าออกมาไม่ทันล่ะ ได้เป็นหมีย่างโภชนาไปแล้วน่ะนั่น
".........คราวนี้ล่ะเข็ดเรื่องแม่สาวนั่นรึยังล่ะ"
"อ...อะไรเล่า!!....เรื่องของชั้น.....ฮึ"
หนอยย...ใช่สิ จะสมน้ำหน้าผมเรื่องโดนสาวต้มซะเปื่อยใช่มั้ยล่ะ >O<
"คราวหน้าคราวหลัง...ไปไหนก็บอกกันก่อนสิ หนีไปอย่างนี้ เดี๋ยวก็โดนลักพาตัวอีก ชั้นขี้เกียจจะมาเล่นบทพระเอกบู๊แตกเหลือเกิน"พูดจบแล้วก็ยังไม่พ้นทำหน้ากวนส้นอีกตามเคย นี่ถ้าไม่ติดว่าบาดเจ็บนี่พ่อจะซัดเข้าให้อีกหมัด....ปากดีจริงๆไอ้หมอนี่!!
"แล้วใครใช้ให้นายมาเล่นบทพระเอกกันเล่า!!!ไอ้บ้า!!" ว่าแล้วก็ฟาดเบาๆเข้าที่แขนคนปากมากทีนึง ส่วนคนที่เพิ่งโดนตีก็หันมาแกล้งเบ้ปากเหมือนจะบอกว่า 'โห เจ็บตายล่ะ'
"ไม่รู้ล่ะ.....ก็นางเอกมันน่ารัก....ดันปล่อยมือไม่ได้นี่นะ ฮ่าๆๆๆ"
"เฮ้ยย!!เมื่อกี้ว่าอะไรนะ...." โอ้ยย ไอ้บ้า พูดแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน อย่านึกนะว่าชั้นไม่ได้ยินน่ะ จุง ยุนโฮ!!!
"หึ.....เปล่านี่" มันรีบตีหน้าตายกลับทันทีที่ผมเริ่มซักมากขึ้น ว่าแล้วเจ้าตัวก็รีบจ้ำก่อนที่จะโดนสอบปากคำไปมากกว่านี้....ไม่นึกว่าหมีก็เขินเป็นด้วยนะ ฮ่าๆๆ
"โอ้ยยย....ไอ้หมีหน้าบวมบอกมาเดี๋ยวนี้นะ!!!นี่แน่ะ ถ้าไม่บอกชั้นจะขี่หลังนายกลับบ้าน ไม่รู้ด้วยแหละ ฮ่าๆๆ!!!!" ว่าแล้วผมก็ถือวิสาสะที่เป็นคนป่วยขาเดี้ยงแล้วกระโดดขึ้นหลังเจ้าหมีนั่นอย่างอารมณ์ดี
เอาเถอะ...ยังไงวันนี้ก็ถือว่าเราเจ๊าท์กันแล้วนะยุนโฮ.....เพราะไอ้คำพูดเมื่อกี้น่ะ....มันก็ความหมายเดียวกับชั้นไม่ใช่เหรอ..... อิอิ
_____________________________________________________________________
T A L K
ขอทำลายสถิติเลยค่ะ...วันนี้เป็นวันที่ใช้เวลาพิมพ์ฟิคนานที่สุดเลย((ก้ตั้งสองพาร์ทแน่ะ))
แต่งฉากบู๊กับฉากสวีทไปพร้อมๆกันแล้วมึนชะมัด TT O TT
แต่ก้เอาเนอะ....ไหนๆก้ได้โอกาสให้สองคนนี้เค้าได้กุ๊กกิ๊กกันมั่ง อิอิ
((ขอโทษอย่างยิ่งนะคะ ถ้าแต่งฉากบู๊ไม่ถูกใจง่า เราแต่งไม่เป็นจริงๆเรื่องบู๊ๆง่ะ))
และที่เด็ดที่สุด...เราได้จัดการย่างสดเหล่าลัทธิแอนตี้คาโรงงานซะแล้ว วะฮะฮ่า
((โหดไปมั้ยหนอ =_="" ))
อย่าลืม"เม้นกับโหวต"กันให้เราได้หายเหนื่อยกันด้วยเน้อออ วันนี้เหนื่อยจิงๆๆนะจ๊ะ
อาทิตหน้าจะเปิดเทอมแล้ว ต้องกลับไปทรมานกับหนังสือเรียนอีกแล้ว ฮือๆๆ
หวังว่าเราจะรอดชีวิตกลับมาพิมพ์ตอนต่อไปได้นะ
(( ไม่ได้แกตาย!! ))
เอ...ได้ยินเสียงแว่วมาไกลๆ สยองชอบกล =_="""
เอาเป็นว่า.....มาอัพดีกว่าค่า....กลัวจะโดนวางระเบิด แหะๆ ^0^"""
ขอบคุนทุกคอมเม้นอีกรอบค่า~
มิสจ้า จุ๊บๆ > 3 <
ความคิดเห็น