คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 0 9 : และแล้วก็เหลือแค่...นายกับชั้น...สินะ หึหึ ((สวีทกันเต็มๆ100% ))
แสงสีขาวสว่างวาบเบื้องหน้าทำให้ผมต้องค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
หัวสมองมึนตื้ออย่างบอกไม่ถูก อย่างกับว่าเพิ่งโดนไอ้ดัมเบลนั่นฟาดมาอย่างงั้นแหละ
ก็เพิ่งจะคราวนี้ล่ะที่เข้าใจไอ้ชางมินว่า....มันรู้สึกยังไง =_=""
"อ้าว..เค้าเปิดไฟกันแล้วหรอ??" ผมพยุงตัวลุกขึ้นจากโซฟาแล้วสำรวจรอบห้องทันที
"อุ๊บ.....หึหึ" ทันทีที่ไอ้หมอนั่นเห็นหน้าผม มันก็ทำท่าเหมือนสำลักอะไรซักอย่างเข้าให้...อะไรของมันวะ =_=^
"ขำอะไรของนายฟะ!!!"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" มันระเบิดขำออกมาอย่างไม่อายชาวบ้าน โชคดีไปที่อยู่กันในห้องสองคน ไม่งั้นไอ้พวกแร้งนั่นได้เขียนคอลัมน์ฮาๆกันอย่างมันส์มือแน่....
"อะไรเล่า!!!" หนอย...ไอ้หมีนี่บังอาจยั่วโทสะคนป่วยอย่างผม เดี๋ยวมันได้ไปเยี่ยมห้องไอซียูแน่...หึ
"นายนี่ชักจะเมาแฟลชไปกันใหญ่แล้วนะ ฮ่าๆๆ" มันยังไม่เลิกขำ แถมยังขดตัวซะหงิกงอเพราะขำมากจนปวดท้องอีกต่างหาก
"ว....ว่าไงนะ!!!"
"ก็นายน่ะนะ.....อยู่ๆก็ล้มตึงไปซะงั้น นี่ถ้าชั้นไม่รับไว้ ป่านนี้นายได้ไปนอนเฝ้าชางมินอีกรายแล้วล่ะ...."
"ชั้น??...ชั้นเมาแฟลชเนี่ยนะ...ขอโทษเถอะ ระดับชั้น เมาแฟลช เฮอะ...ขำและ"
"เออ...เชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ.....พรุ่งนี้อ่านหนังสือพิมพ์"
"เฮ้ยย!!!แล้วทำไมต้องลงหนังสือพิมพ์ฟะ??"
"แจจุงเป็นลมคาอกยุนโฮ....เป็นเหตุให้ยุนโฮต้องอุ้มกลับห้อง...แล้วก็...."
"ไอ้บ้า!!!!!! ไม่ต้องมาพาดหัวข่าวเองเลยนะ >O< "
"ฮะ ฮะ.....ก็ไม่รู้นี่นา นายดันมาเป็นลมต่อหน้าพวกนักข่าวเอง...ช่วยไม่ได้" ว่าแล้วมันก็ยิ้มมุมปากอย่างสะใจเล็กๆ
โอ้ยย...ผมล่ะอยากจะบ้าตาย ทำไมถึงไปทำเรื่องน่าขายหน้าแบบนั้นไว้นะ แจจุงเอ๋ยยย TT O TT
"อ้าว!!!...ล...แล้วงานโปรโมทล่ะ จะทำยังไง??" ผมรีบซักไอ้หมีนั้นทันที หลังจากที่หน้าตาเฒ่าลีซูมานนั่นลอยเข้ามาในหัว
"เรื่องนั้นนายไม่ต้องห่วงไปหรอก....เพราะหลังจากท่านลีซูมานรู้ว่าชั้นกับนายเล่นตีบทซะแตกขนาดนั้น....เขาก็อารมณ์ดีแล้วก็อนุญาตให้นายกับชั้นกลับมาบ้านก่อนได้"
"เอ๋.....ทำไมง่ายขนาดนั้นล่ะ..."
น่านสิ...ทำไมท่านลีซูมานเกิดใจดีอะไรขึ้นมาผิดปกติ....นี่ผมควรจะดีใจมั้ยนี่ที่ต้องกลับมาติดอยู่ในบ้านกับไอ้หมีบ้าเนี่ย =_=^^
"ว่าแต่...แจจุง.......คือ......เอ่อ" ไอ้หมีนั่นเริ่มตะกุกตะกักผิดสังเกต....มันมีอะไรปิดบังผมรึป่าวเนี่ย >O<
"อะไร?..."
"คือ...ไอ้เจ้านี่...มันของนายรึเปล่าอ่ะ"มันว่าพลางหยิบเจ้าตัวปุกปุยสีน้ำตาลข้างหลังออกมายื่นให้ผม
"อะไร??....นี่มันตัวอะไรเนี่ย มอมเชียว" ผมหยิบมาดูแล้วพลิกซ้ายพลิกขวา ดูยังไงมันก็ไม่คุ้นแฮะ
"คือที่มันเปลี่ยนสีก็เพราะ.....เอ่อ.....ตอนที่นายเป็นลม...แล้วชั้นรีบมากก็เลย....เผลอเหยียบมันจน..สีอย่างที่เห็น"
"เฮ้ยยยย!!!!!" อย่าบอกนะว่า...นั่นคือไอ้เจ้าหมีสีขาวของผมอ้ะ O_O!!!
"ม่ายยนะ... >O< หมีสีขาวของชั้น ฮือๆๆๆ TT O TT " ผมว่าแล้วก็ดึงเจ้าหมีเปลี่ยนสีมากอด อุตส่าถนอมจะเอาไปเป็นกระสอบทรายซะหน่อย ไม่น่าเอาไปทิ้งไว้กะไอ้บ้ายุนเลย สภาพเยินซะ!!
"โถ่...ซักได้น่า..."
"ฮึก.... TT w TT..."
"อ่ะๆๆ...เดี๋ยวชั้นซักคืนให้ =_=^^"
"ดีมากก....เอาล่ะ....ซักให้ขาวด้วยนะยุนโฮ" ผมได้ทีก็ถือโอกาสใช้งานไอ้หมอนั่นทันใด ฮ่าๆๆ สะใจจริงๆ นานๆทีจะได้เห็นไอ้หมีนี่ทำงานบ้านซักครั้ง เป็นบุญตาจริงๆ อิอิ
"เออ...รู้แล้วน่า" มันทำเสียงประชดผมพร้อมๆกับหนีบเจ้าหมีมอมๆนั่นไปด้วย
เอ....ว่าแต่....ไม่ยักกะรู้ ไอ้หมอนั่นซักผ้าเป็นกะเค้าด้วยหรอ??
เวลาผ่านไปไม่ถึงนาที....
"มาละ..." มันเดินกลับมาพร้อมกับหน้าตายๆของมัน แล้วมาหยุดอยู่ที่หน้าผม
"อะไร...ทำไมเร็วจัง"
"..............." มันไม่ตอบ แต่ชี้ไปยังเครื่องซักผ้าแทน
"แน่ใจนะว่าสะอาด...."
"จะให้ไปส่งร้านซักรีดเลยมั้ยล่ะ...หึ" ไอ้หมีบ้านั่นแค่ตอบกวนส้นไม่พอ มันสะบัดน้ำจากมือใส่ผมด้วย!!!
"ไอ้บ้า!! ผมชั้นเปียกหมดแล้ว >O<"
".......หึ" มันแค่นยิ้มอย่างสะใจเล็กๆ พร้อมกับลงมือปั่นหัวผมซะเละ
"โอ้ยย อย่ามาขยี้หัวชั้นนะ...เสียทรงหมดแล้วดูสิ!!!" ผมทำหน้ายุ่งพร้อมกับรีบจัดทรงผมซะใหม่ ไอ้นี่มันว่างนักรึไงนะ ฮึ!!
"ฮ่าๆๆ....ทรงนี้ออกจะสวย" ไอ้หมอนั่นขำกับท่าทางของผมที่มัวแต่สาละวนกับการจัดผมซะใหม่
"ไม่เล่นด้วยแล้ว......ดูทีวีดีกว่า ฮึ" ผมว่าแล้วก็รีบตะครุบรีโมทข้างตัว แต่แล้ว....
....ควับบ....
หนอยย....ไอ้บ้านั่นแย่งผมไปอีกแล้ว!! >O< ไอ้หมีขี้งก!!
"ได้ข่าวว่าชั้นมาก่อน....แล้วนายจะมาแย่งชั้นไปง่ายๆเลยเรอะ" ไอ้หน้าตี๋บอกผมพลางจุ๊ปากประชดอีก โอ้ยย...อยากฆ่าคนว้อย
"ได้ไงอ่ะ....ทำไมนายชอบแย่งชั้นทุกทีเลย ยุนโฮ!!!" นึกหรอว่าคนอย่างคิม แจจุงจะยอมอะไรง่ายๆ...โดยเฉพาะเมื่อต้องมาเจอกับไอ้คนหน้าหนาเป็นพิเศษแบบนี้..ยิ่งต้องจัดการให้อยู่หมัด!!
"บอกแล้วใครมาก่อนได้ก่อน...หึ" มันทำหูทวนลมแล้วก็ย้ายตัวมานั่งเบียดผมจนแทบตกเก้าอี้!!
"แย่งรีโมทไม่พอ...มาแย่งโซฟาชั้นอีกนะ!!!" ผมหันไปมองยุนโฮตาขวางๆทีนึง พร้อมกับใช้ทีนส์งามๆดันผู้บุกรุกออกไปโดยเร็ว มือนึงก็ไม่อยู่เฉยรีบคว้ารีโมทจากไอ้หมีนั่นโดยเร็ว
"อ๊ะๆ....เล่นทีเผลอหรอ" มันรีบซ่อนรีโมทยัดเข้าไปในเสื้อตัวเองอย่างน่าเกลียด!! ฮึ้ยย...ไม่เคยพบเคยเห็นใครทำอะไรทุเรศแบบนี้มาก่อนเล้ยย อ้าคค!!
"แน่จริงก็มาแย่งไปสิ..." ไอ้หมีบ้านั่นทำหน้าท้าทายแล้วแกล้งขยับมาเบียดผมมากกว่าเดิมซะอีก!!
"ขี้โกงนี่หว่า!!!" ผมนึกก่นด่ามันสารพัดในใจ แล้วคิดหาหนทางแย่งชิงกลับมาอย่างหนัก แต่ถ้าจะให้ผมล้วงเข้าไปเอาในเสื้อมันล่ะก็ ฝันไปเถอะ!!!
"อ้าว ไม่เอารีโมทแล้วหรอ...นี่ไง เชิญหยิบตามสบาย"
"ม...ไม่เอาแล้วเว่ย..ไม่ดูก็ได้ฟะ" ผมยอมตัดสินไม่ดูทีวีดีกว่าต้องทำอะไรทุเรศๆนั่นดีกว่าเยอะ!!
"โอ๋ๆ...ล้อเล่นๆ...อ่ะ ให้แล้วๆ"มันยิ้มเข้าสู้แล้วยื่นรีโมทให้ผมโดยดี
แต่นึกเรอะ...ว่าคนอย่างยุนโฮ...... จะยอมให้อะไรใครง่ายๆ?
"ไหนบอกจะให้..." ดูสิ...มันยังไม่ยอมปล่อยรีโมทออกจากมือเลย แล้วงี้จะให้ทำยังไงล่ะ!!
"............................" หนอย...ยังมาทำหน้าตายใส่ผมอีก...ไม่รู้ฤทธิ์คิม แจจุงซะแล้วว
"งั่มม!!!!!!!"
"โอ้ยยย!!!" น่าน...ผมงับเข้าให้ทีนึง ทำเอาไอ้หมีบ้าถึงกับร้องลั่นบ้าน
ระหว่างนั้นเอง...ที่รีโมทเจ้ากรรมดันตกอยู่ตรงกลางโซฟาพอดิบพอดี
ผมไม่รอช้ารีบคว้าไอ้เจ้าวัตถุอิเล็กโทรนิคส์นั่นมาครอบครอง เป็นเวลาเดียวกันกับที่ไอ้หมีบ้านั่นกระโดดเข้ามาทึ้งรีโมทจากมือผมไว้
"ปล่อยย!!!"ผมร้องแล้วเพิ่มแรงดึงรีโมทขึ้นเท่ากัน ยื้อกันไปยื้อกันมาจนผมเริ่มยั๊วะ =_=^^
"โอเค...ปล่อยใช่มะ" มันว่าแล้วก็ปล่อยรีโมทเสียดื้อๆ ทำเอาผมถึงกับหงายหลังหมดท่า แต่เรื่องอะไร!!ที่ผมจะปล่อยให้ซวยคนเดียว ผมเลยคว้าคอไอ้หมีนั่นให้ล้มคะมำมาด้วยกัน วะฮะฮ่า!!!
"เฮ้ยย!!!"ไอ้คนตัวใหญ่กว่าร้องเมื่อรู้ว่าผมดึงมันให้ตกลงมาด้วย
โครมมมม!!!!!
"อูยย...เจ็บ" ผมลูบหัวป้อยๆอย่างช่วยไม่ได้ แล้วก็หันไปดูอาการไอ้บ้านั่นว่าเป็นยังไงบ้าง
แต่แล้ว...เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งผมอีกครั้ง
เพราะหน้าของไอ้หมอนั่นห่างกับหน้าผมเพียงไม่ถึงคืบ แถมมันยังคร่อมผมอยู่อีกด้วย!!!!.......ตาย!!!....นี่ผมหาเรื่องใส่ตัวซะแล้วหรอเนี่ย TT O TT
"อ....เอ่อ" ผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก รู้สึกหัวใจมันเต้นผิดจังหวะยังไงไม่รู้...ผมเป็นอะไรล่ะเนี่ยย >///< ค...ความรู้สึกมันเหมือนตอนโดน...จูบตอนนั้นยังไม่รู้ โอ้ยย....ยิ่งผมคิดเท่าไหร่ หน้าผมก็เริ่มออกสีมากเท่านั้น ทำไงดี...อย่ามองนะ!! >O<
ไอ้หมอนั่นก็เอาแต่จ้องผมอยู่ได้ จนผมต้องเป็นฝ่ายหลบตาแทนซะแทน
สถานการณ์เริ่มทำเอาผมใจคอไม่ดี เมื่อไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
"แจจุง...นาย" ยุนโฮทำท่าเหมือนจะพูดอะไรเข้าซักอย่างจนผมต้องรีบดักคอไว้ก่อน
"ล....ลุกออกไปสิ ไอ้บ้า!!"ผมว่าพลางผลักไหล่หนาของคนตรงหน้าออกไป
ติ๊ด......ติ๊ด.......ติ๊ด.....
เสียงเครื่องซักผ้าดังขึ้นมาขัดบทสนทนาของผมกับยุนโฮอย่างช่วยไม่ได้ ไอ้หมอนั่นเลยต้องลุกออกไปเพื่อจะเดินไปสำรวจผลงานตัวเองซะก่อน.......ฟู่ว์.....เกือบไปแล้วสิ ไอ้ความรู้สึกที่หน้าร้อนผ่าวเมื่อกี้มันคืออะไรกันนะ.....ผมว่าแล้วก็ซุกหน้าตัวเองลงกับหมอนอย่างช่วยไม่ได้
ว่าแต่.....เมื่อกี้ผมคิดไปเองรึเปล่าว่า..ผมไม่ได้ยินแค่เสียงหัวใจตัวเองเต้นซะแล้ว...
"นี่มันตัวอะไรเนี่ย!!!!" ไอ้หมอนั่นร้องลั่นบ้าน ทำเอาผมถึงกับต้องวิ่งไปดูด้วยความตกใจ....อย่าบอกนะว่า...ไอ้เจ้าหมีตัวนั้นมันจะแปลงร่างเป็นอะไรอีกล่ะ??
"เฮ้ยย!!!!!!....ห....หมีแพนด้า!!!!!!"เสียงของผมตกใจไม่ได้ต่างไปกับยุนโฮเลย เพราะไอ้เจ้าหมีขั้วโลกสีขาวตัวนั้นได้แปลงสัญชาติกลายเป็นหมีแพนด้าเรียบร้อย รอบตาของมันมีวงดำๆล้อมรอบ นอกจากนี้ทั้งตัวยังด่างๆไปด้วยสีดำเป็นจ้ำๆอีกด้วย อ้าคคคค!!!!อะไรนี่
"น...นายทำอะไรกับมัน!!!"ผมร้องพลางคว้าไอ้เจ้าหมีแพนด้านั่นมาอยู่ในมือโดยเร็ว
"ก็...เอ่อ.....คงเพราะไอ้นี่มั้ง"มันดึงเจ้ากางเกงบ๊อกเซอร์สีดำหน้าตาคุ้นๆขึ้นมา ตรงขอบกางเกงมีลาย"มิคกี้"
"อย่าบอกนะว่านายเอาตุ๊กตาชั้นไปซักรวมกะกางเกงบ๊อกเซอร์นั่นอ่ะ...."
"ก็....ก็ชั้นไม่รู้อ่ะ"
"เจ้าบ้า!!! ไม่รู้รึไงว่าสีมันจะตก!! มานี่เลยนะ อย่าหนี!!!!"
"เฮ้ย...ชั้นไม่เกี่ยวแล้วนะ!!!" มันว่าพลางเขวี้ยงไอ้เจ้ากางเกงเคราะห์ร้ายนั่นลงเครื่องซักผ้า แล้ววิ่งหนีผมเข้าห้องไปเฉยๆ สงสัยงานนี้คงจะได้วิ่งไล่จับกันเป็นวัน...
เห็นทีงวดนี้คงไม่ได้มีผมคนเดียวที่ซวยซะแล้ว....ไอ้หมีบ้า!!!แกตายยยย!!!!!
____________________________________________________________________
T A L K
สงบศึกกันได้เพียงแค่ไม่กี่อึดใจ...ก็ต้องมารบกันต่ออีกแล้วคู่นี้ =_="""
เห็นแล้วมันน่าให้มิคเซียมินไปพักร้อนซะ...จะได้ทิ้งสองคนนี้ไว้บ้านอีก ฮ่าๆๆ
แต่เอาน่า...อย่างน้อยก็ทำให้แจเริ่มจะรู้ใจตัวเองขึ้นมาอีกนิดแล้วล่ะเนอะ อิอิ
**อย่าลืมเม้นทิ้งท้ายไว้ให้ข้าพเจ้าอ่านด้วยเน้อ จะได้มีกำลังใจเขียนต่อไปไงจ๊ะ*
ร้ากกกกคนอ่านทุ๊กกกคนนนค่า > w <
ความคิดเห็น