TVXQ FIC>> "MY (BELOVED) FAKE PRINCE" (yaoi)

ลำดับตอนที่ #10 : 0 8 : ของเล่นใหม่ของแจจุง (( ตุ๊กตาหมี หรือ กระสอบทราย ???))

"พวกนายทำอะไรน่ะ หัดคิดกันบ้างมั้ย!!!!"

อ๋อยย.....ดูสิครับ โดนท่านผู้เฒ่าลีดุเข้าจนได้ TT w TT
ก็เรื่องที่ทำไอ้น้องเล็กมันเดี้ยงคาที่...เพราะดัมเบลของผมไงล่ะ


"โตๆกันแล้ว....ทำไมยังชอบทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ห๊ะ!!!"


"........TT w TT.........."


รอบนี้ท่านลีซูมานเทศน์ไม่เว้น....ทุกคนยืนหน้าสลด....เว้น....ไอ้หมอนั่นคนเดียว!! >O<


"...ก็ใครกันล่ะมาแย่งดัมเบลชั้นน่ะ....ฮึ" ผมแกล้งหันไปลอบกัดไอ้หน้าบวมข้างๆ


"หรือนายอยากเป็นนักกล้าม?....เดี๋ยวติดต่อค่ายมวย(?)ให้"มันหันมายิ้มด้วยหน้าบวมๆของมัน ฮึ้ยย....อยากจะซัดเข้าให้อีกซักที... >O<


"ไอ้หมีบ้า!!!....หน้าบวมแล้วยังไม่เจียมนะ"


"เออแล้วชั้นหน้าบวมเพราะหมัดใครวะ!!เมื่อวาน"


"ก็นายมาแย่งดัมเบลชั้นอ้ะ...>O<"


"เหอะ....เพราะงั้นชั้นเลยโดนแถมทีนส์งามๆของนายประทับกลางหน้าอีกด้วยใช่มะ"


"ชอบมะ...เดี๋ยวชั้นประทับตราให้อีกรอบ!!"


"พอเลยเจ๊....เดี๋ยวกลับบ้านชั้นจะเอาดัมเบลแม่บ้านทองคำอะไรของนายไปทิ้ง"


"เฮ้ยย...ไม่ได้นะเว่ย!!!"


"จะบอกว่าแพงล่ะสิ......"


"ใครบอก....ชั้นจะมีกล้ามมั่ง....นายเกี่ยวไรด้วย"


"ไม่ได้....ชั้นนี่แหละ มีได้คนเดียว"

เฮ้ยย...มีการงี้ด้วย.....จุง ยุนโฮ นายมาบังคับชั้นได้ไงห๊ะ!!! >O<


และแล้ว...ผมกับไอ้หมีหน้าบวมก็เริ่มทำสงครามเย็นอย่างเงียบๆท่ามกลางวงเทศนาของผู้เฒ่า... =_=^^


"เข้าใจมั้ยแจจุง ยุนโฮ!!!!"


"ค...คร้าบ!!!"


"เมื่อกี้ชั้นพูดอะไรไปบ้าง...หือ?"


อุ.....เวรแล้วสิ......เมื่อกี้ผมก็ตั้งใจฟังอย่างดีมากเลย จะตอบยังไงละฟระ TT O TT


"ก็........เอ่อ......"


อ๊า...ทำไงดี......จะตอบว่าไรดีล่ะ.....โบ้ยให้ไอ้หมีตอบดีกว่า อิอิ


"ก็.........ยุนโฮรู้ครับๆๆ ถามเค้าสิครับ"


"เฮ้ยย....ได้ไงอ่ะ...." ไอ้หมอนั่นหันมามองผมอย่างเคืองที่ผมโยนคำถามให้มันตอบซะงั้น


"เอ้า.....ว่าไงล่ะยุนโฮ"


"อืมม.......เมื่อกี้พูดเรื่อง......เอ่อ.........ที่ผมกับแจจุงต้องไปทำงานด้วยกันอีกแล้วใช่มั้ยครับ??"


เฮ้ยย....ว่าไงนะ.... ไอ้บ้านี่ตอบอะไรออกไปน่ะ.....O_O!!!! ฉลาดตอบมั้ยนั่น!!!!


"ใช่แล้วล่ะ.....ชั้นพูดว่า....วันนี้ชางมินไม่สบายก็เลยจะให้แบ่งเป็นสองคู่ไปทำงาน.....จุนซูกับยูชอนก็ไปงานนึง.......ส่วนนายสองคนก็ไปงานโปรโมทไงล่ะ"


เอาแล้วไง....นี่ถ้าไอ้หมีบ้าไปตอบรายการชิงเงินล้าน มันคงถูกไปแล้วนะเนี่ย
......ไอ้ชางมินแก.....ชั้นไม่น่าทำแกเจ็บตัวเลย.... TT O TT    สวรรค์กลั่นแกล้งผมอ่ะ ฮือๆๆๆๆ




และแล้ว....สุดท้ายผมก็ต้องมาจับคู่กะไอ้บ้าหน้าตายอีกแล้วว...
ฮึ้ยย...เวรกรรมอะไรของผมล่ะเนี่ย... >O<


".................................................."

นี่คือสถานการณ์ในรถระหว่างการไปโปรโมทของพวกผม



เงียบ.................


"...................................."


เงียบเกินไปแล้วนะ.......... =_=^^ ((เกิดอาการคันปากขึ้นมาตะหงิดๆ))


"เอ่อ.......ไอ้หมีบ้า............"


".................................................."


"อย่าเงียบเซ่ ชั้นเบื่อแล้วนะ!!!"


"......................................................."


"อะไรของนาย.........ใบ้กินงั้นหรอ??"


".....................................คร่อกกกก..........."


อ้าวเฮ้ย....ชิ่งหลับไปก่อนได้ไงอ้ะ....โอ้ย เหงาปากอยากเถียง
ลุกขึ้นมาเล่นกับผมก่อนเร็วว เบื่อแล้วนะ!!! >O<


"โอ้ยย...ไอ้บ้า.......ทีชั้นอยากคุยกับนาย แล้วนายก็หลับอ่ะ...."ผมบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะรีบหันหลังให้ไอ้ตี๋นั่น

อารายเนี่ย...ทำไมผมเป็นโรคขี้วีนเรื้อรังแล้วหรอเนี่ยย
ทำไมผมถึงอยากเถียงกับไอ้บ้านี่ต่อล่ะ =_="".....สนุกดีงั้นหรอ??
หรือมันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันผมไปแล้วเนี่ย!!! โอ้ยยย~


"..................พอชั้นเงียบ....นายก็จะปลุกชั้นให้ลุกขึ้นมาเถียงกันอีกเร้ออ....ฮ้าวววว"


อ้าวเฮ้ย....ม...เมื่อกี้มันไม่ได้หลับหรอกเรอะ??  เฮ่ยย...แล้วที่ผมพูดเมื่อกี้ล่ะ >///<


"อ....เอ้อ.....ป่าวก็.....นอนไปสิ....." ผมบอกยุนโฮแล้วแกล้งหันหน้าออกหน้าต่าง  ไอ้หมอนี่ชอบทำให้ผมรู้สึกแปลกๆอยู่เรื่อย ทำไมต้องจ้องแบบนั้นน่ะ...น่ากลัว >///<


"หึ.....ตามใจ" ไอ้หมีขาวว่าแล้วก็ซ่อนตาดำทันที.....แสดงว่ามันง่วงจริงนะเนี่ย....


เฮ่ออ....อีกไกลมั้ยเนี่ยกว่าจะถึง...........อย่าให้ผมต้องคิดแต่ไอ้เรื่องหมีบ้าไปตลอดทางสิ โอ้ยย >O< ใครก็ได้ช่วยที.....


-------------------------------------------------------------------------------------------------


"กรี้ดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!"

เสียงกรีดร้องของเหล่าชะนีดังมาแต่ไกล ตั้งแต่ยังไม่ห้าร้อยเมตร
ไอ้หมีบ้าสะดุ้งพรวดตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว....
ส่วนผมอยากรีบเอาหัวโขกกระจกให้รู้แล้วรู้รอด
ตายในรถ.....กับตายข้างนอก.......ค่าเท่ากัน  TT O TT


ประตูรถตู้เปิดออกช้าๆ......พอๆกับที่ใจผมลุ้นระทึกกับภาพตรงหน้า

"อ้าคคคคค!!!!" ผมร้องลั่นพลางมุดกลับเข้ารถอีกรอบ

ประชากรชะนีในเกาหลีอะไรมันจะเยอะเช่นนี้!!!! นี่แห่กันมาหมดหมู่บ้านเลยเรอะ


"กรี้ดๆๆๆๆๆ!!!!!!!! แจจุง!!!!!!!!ยุนโฮ!!!!!!!!!!!!"


โอ้โห....ชื่อผมอย่างชัดเจน..... ทำไงดี  ออกไปนี่คอหลุดแน่....
                   
                                            (กรุณาดูภาพประกอบ)

                         ชื่อภาพ.......แจจุงน้อยในฝูงชะนีใหญ่....................    

                                 ((ภาพในจินตนาการของแจจุง.... =_="" ))



"ปะ.....ออกไปกัน....." ยุนโฮหันมาดึงผมที่กำลังหวาดๆกับภาพในจินตนาการตัวเอง


"ไม่เอาอ่ะ......นายไม่เห็นสภาพข้างนอกรึไง....TT O TT "


"จะกลัวอะไร.....ออกมาน่า......เรามีงานต้องทำไม่ใช่เรอะ"


ก็จริงของไอ้หมอนั่น......ผมน่าจะชินกับสภาพชะนีล้นโลกแบบนี้ได้แล้ว  แต่ช่วยไม่ได้สิเนอะ....เพราะงานคืองาน  ฮือๆๆ TT w TT


แล้วสุดท้ายผมก็ต้องออกมาจากรถจนได้.......รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเดินสู่ประตูนรก
ขอพระเจ้าคุ้มครองลูกด้วยย.....ขอลูกกลับไปพบน้องรักอีกสามคนที่บ้านด้วยเถิด >/|<


"กรี้ดดดดดดด!!!!!! แจจุงคะๆๆๆ"

ประชากรชะนียื่นมือมรณะมาหวังจะลากคอผมเข้าไปในดง ทำเอาผมต้องเดินตัวลีบข้างหลังไอ้หมียุนที่มัวแต่โปรยยิ้มธุรกิจของมันซะให้ทั่ว ฮึ....หมั่นไส้


"เดินช้าจริง....มานี่มา" ไอ้หมอนั่นทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจแล้วดึงมือผมไปจับ


"จะกลัวอะไร.....ไหนนายบอกว่าอยากทำตัวมาดแมนนักหนา" ยุนโฮหันมากระซิบบอกผมทั้งๆที่ปากก็ยังยิ้มไปทั่ว ((ทำได้ไงฟระ =_="" ))


"แล้วชั้นผิดมั้ยที่กลัวอ่ะ ห๊ะ???" ผมหันไปกัดไอ้บ้านี่...แล้วรีบเร่งฝีเท้าให้ทันเพื่อที่จะเข้าไปหลบภัยข้างใน


แต่ทันใดนั้น........สายตาผมก็พลันไปเห็นสิ่งมีชีวิตอันสวยงามอย่างหนึ่งเข้าให้.....

...ท่ามกลางฝูงชะนีที่มากันเป็นกองทัพ...ผมก็ได้ค้นพบว่า...โลกเราก็ไม่มีเลวร้ายเสียขนาดนั้น....เพราะยังมีลูกชะนีตัวน้อยๆ....เอ้ยยย....เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆๆที่มาให้กำลังใจผมอีกด้วย


"พี่แจจุงขา...." เด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักคนนั้นเรียกผมด้วยน้ำเสียงใสๆ  ว้าวว น่ารักจังเลยย ผมรักเด็กก > w < 
(( me : ก็มีซักคนสิจ๊ะ...กับคนที่น้องห้องเดียวกันน่ะ ฮ่าๆๆ >O<))


"อันนี้ให้พี่ค่ะ...." หนูน้อยคนนั้นว่าพลางยื่นตุ๊กตาหมีสีขาวที่ตัวใหญ่กว่าเธอเกือบเท่านึงให้ผม......เอ๊ะ......ว่าแต่ทำไมตุ๊กตามันหน้าคุ้นๆวะ..??


"ว้าว..ขอบคุณครับ...หนูน่ารักจัง"


"พี่แจจุงคะ.......ตุ๊กตาหมีมีชื่อด้วยน้า...." เธอว่าแล้วก็หัวเราะคิกคักอย่างชอบอกชอบใจ


"หือ??" ผมตีหน้าสงสัยแล้วย่อตัวลงข้างๆเพื่อเธอจะกระซิบผมได้


"ชื่อยุนยุนค่ะ....พี่แจจุงต้องเลี้ยงดีๆนะ อย่าให้ผอมเชียวล่ะ คิก คิก"


โอ้วว เท่านั้นแหละครับ พอผมได้ยินชื่อหมีแค่นั้นล่ะ ผมก็อยากเขวี้ยงทิ้งขึ้นมาจับใจ  เสียแต่แม่หนูน้อยหน้าตาน่ารักคนนี้คงจะร้องไห้เป็นแน่ถ้าผมทำแบบนั้น


"อ่ะ...ได้เลยจ้า แล้วพี่จะเลี้ยงให้ดีๆนะ ^0^"" "


ใช่...เดี๋ยวผมจะขุนให้ดีแล้วเอาไปเป็นกระสอบทรายอันใหม่ไงล่ะ หุหุ


ว่าแต่...แม่หนูนี่ก็ทำผมซีดเชียว ไม่นึกเลยว่า....ประชากรสาววายในโลกเราได้เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างน่ากลัวเสียแล้ว...ไม่เว้นแม้แต้...เด็กเลยเรอะเนี่ย!!!!


"แจจุงนายนี่ชักช้าจริงๆ...มัวแต่ทำอะไรอยู่นะ =_=^^" ไอ้ตี๋นั่นเร่งผมแล้วลากผมให้ตามไปทันที....โอ้ยย ไอ้บ้านี่......จะรีบไปไหนฟระ ((แล้วแกจะอยู่เชยชมกองทัพชะนีต่อเรอะ??))


"เออน่าๆ...ไปแล้วๆๆ" ผมว่าด้วยสีหน้าบูดๆ แล้วแอบแลบลิ้นใส่ไอ้หมอนั่นไปที

ฮึ....คนอะไร.....เอาแต่ใจชะมัด


ถัดจากกองทัพชะนีไปแล้ว.......ผมก็ได้พบว่า.....ที่นี่มันคือสวนสัตว์ดีๆนี่เอง...
โอ้ววว....นั่นแร้งอีกเป็นฝูง.....ว่าแล้วผมก็แกล้งฉีกยิ้มบังหน้าความเบื่อหน่ายของตัวเองทันที  เฮ้ออ....เมื่อไหร่จะเลิกงานซะที  ผมยิ้มจนปากจะฉีกแล้วนะ!! >O<


"แจจุง....นั่นกล้องมาแล้ว"

"ชั้นมีตาเฟร้ย >O< "

"สงสัยท่าทางจะลืม..."

"ห๊ะ??....ชั้นลืมอะไร??"

"ลืม....นี่ไง" ว่าแล้วไอ้บ้านั่นก็จัดการยืดเอวผมเป็นเสาแทน เฮ้ยย!!!แบบนี้มันไม่ยุติธรรมนะ >O< !!!!

"เฮ้ยย!!!!!"ผมร้องโวยวายแล้วรีบแกะอุ้งตีนมันออก

"อยู่เฉยๆน่า!!แล้วทำตามที่ท่านลีซูมานสั่งซะ...."มันกระซิบซะชิดริมหู...ทำเอาผมถึงกับขนลุกเกรียว อึ้ยย....ทำอะไรบ้าๆน่ะไอ้หมอนี่

"....TT ^ TT....." ฮือออ....ผมเลยต้องแอบร้องไห้ในใจเลยดูสิ 

สุดท้ายแล้วผมก็คิดได้...ว่าผมไม่อาจรอดจากไอ้อุ้งตีนหมีของมันได้แน่....
อีกอย่าง....สู้ฝืนใจสวมบทบ้าๆนี่ไปไม่กี่นาที  ดีกว่าโดนมันเอาคืนที่บ้านเป็นไหนๆ!!


...........แชะๆๆๆๆ.................

เสียงกดชัตเตอร์ดังถี่ขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับที่แสงวูบวาบมากมายปะทะลูกตาน้อยๆของผมอย่างโหดร้าย

ผมหันไปมองพ่อนักแสดงฮอลลีวู้ดหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้....ไอ้หมอนั่นยังยิ้มได้อย่างไม่ลดละ สงสัยมันคงกะจะอวดไอ้ที่ไปเคลือบฟันมาล่ะสิ....ชิ!! หมั่นไส้~


"แจจุง....นายเป็นอะไรรึเปล่า...จ้องชั้นแปลกๆ"

เออสิ....ที่ผมจ้องเพราะทำไมหน้าของหมอนี่มันมีสองหน้าวะ???
เฮ้ยย ทำไมมันเริ่มหมุนติ้วๆๆ ไอ้หมีบ้ามันทำอะไรน่ะ!!! หมุนทำไม??


"แจจุง!!!!!"

เฮ้ยย!! ใครบังอาจดับไฟ?? แล้วยุนยุนหนีผมไปไหนแล้ว ฮือๆๆๆ
อย่าทิ้งผมเซ่~ TT w TT

....มืดจัง.....ไม่ไหวแล้วว......คร่อกกกก~





-------------------------------------------------------------------------------------------------

แง้ แจจุงน็อคเอ้าท์ซะแล้วว...ทำไงดี >O<

อยากรุมทึ้งไอ้พวกนักข่าว....ถ่ายมันจนแจเมาแฟลชไปซะแล้ว กรำ =_="""

ว้า....แต่ถ้าแจไม่เป็นลม........แล้วพ่อหมีของเราจะทำคะแนนตอนไหนละจ๊ะ

อิอิอิ >///<

วันนี้มีของแถมมาฝากกันค่า




กระสอบทรายอันใหม่  เอ้ยย!!! ตุ๊กตาตัวใหม่ของแจนั่นเอง

น่ารักน่าฟัด ใครอยากได้ไปกอด ก็ขออนุญาตคุณนายเธอก่อนนะคะ

((เตือนด้วยความหวังดี...คุณเธอโหดได้ใจจริงๆ))

แหะๆ แต่เราแอบเสียดายที่รูปนี้กลายเป็นชายชินสุดหล่อแทนที่จะเป็นแจ

แหม...ถ้าจิ้นเป็นแจกอดน้องหมีตัวนี้ล่ะก็..... >///<