คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เคน มิว จี้ ใครน่ารักกว่ากันฮะ
Love Danger~ คุณทนายฟานี่กับซิงเกอร์แท
Chepter 4
“ฮ่าๆ พอแล้วค่ะพี่แท”
“หื้ม อะไรนะคะ แม่ของลูกพูดว่าอะไรนะคะ”
แทยอนที่นั่งให้ทิฟฟานี่นอนตักอยู่เลิกเสื้อของว่าที่คุณแม่ขึ้นและไถใบหน้ากับหน้าท้องเปลือยเปล่าของหญิงสาว หนวดเคราอ่อนๆที่เริ่มขึ้นทำให้ทิฟฟานี่จั๊กจี้และดิ้นไปมาบนโซฟา แทยอนหยุดเล่นและแนบหูเข้ากับหน้าท้องเพื่อฟังเสียง 2 เดือนนี่ดิ้นได้หรือยังนะ
ทิฟฟานี่หัวเราะกับใบหน้าที่ดูเหมือนจะสงสัยว่าลูกดิ้นหรือเปล่า มือเรียวลูบศีรษะสามีอย่างอ่อนโยน
“ลูกยังไม่ดิ้นค่ะที่รัก”
อ้าว...- - แทยอนมองหน้าทิฟฟานี่แล้วก้มลงไปหอมแก้มหนึ่งครั้งด้วยความหมั่นเขี้ยว ทิฟฟานี่หยิบโทรศัพท์ของคุณสามีขึ้นมาเพื่อเช็คข่าวสารตามปกติ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อฟีดข่าวของเขาก็ยังมีการขอร้องให้เป็นนักร้องอยู่เหมือนเดิม
ทิฟฟานี่จรดปลายนิ้วกับหน้าจอในโปรแกรมอินสตราแกรม เธอหันกล้องมาทางแทยอนที่ทำหน้าเหวออยู่และโพสลงพร้อมกับข้อความ ‘ทิปาฟานี่โฟโต้เจ้าเก่าเองค่ะ พี่แทกำลังจะกลับไปเป็นนักร้องล่ะ ติดตามกันนะคะ’
“นี่หัวการค้าเหรอคะฟานี่”
“เปล่าสักหน่อย ฟานี่อุตส่าห์ช่วยพี่แทโปรโมต”
ทิฟฟานี่มุ่ยหน้าและส่งสายตาค้อนๆให้แทยอนไปหนึ่งที แต่ก็กลับไปซบอกแทยอนเพื่ออ้อนแบบเดิม ทิฟฟานี่ส่งยิ้มตาหยีไปให้ และกดมือนวดที่หน้าขาแทยอนอย่างเอาใจ
“ไปช้อปกัน ฟานี่อยากซื้อรถเข็นเด็ก”
“ฟานี่เห่อกว่าพี่อีกนะ”
แทยอนหัวเราะและจูงมือทิฟฟานี่เดินขึ้นรถ พวงกุญแจสีชมพูพี่ไม่เข้ากับรถสปอร์ตสีเทาถูกควงโดยแทยอน เขายิ้มกว้างและสตาร์ทเครื่อง ปลายเท้าเหยียบคันเร่งและออกตัวทันที
นิ้วเรียวจากทิฟฟานี่ถูกส่งมากดเปิดวิทยุ มืออีกข้างดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดไว้ ก่อนจะร้องหู้วอย่างทึ้งๆเมื่อเพลงที่แทยอนเคยร้องเมื่อตอนอำลาวงการถูกเปิดในรายการทั้งๆที่เธอพึ่งอัพเดทการกลับตะไปเป็นนักร้องอีกเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน
“ข่าวที่พี่จะกลับไปในวงการนี่เร็วจัง แปปเดียวก็เปิดเพลงของพี่เลย”
“ฮ่าๆ ไม่หรอกน่า เออใช่ เพลงของเจส เป็นภาษาอังกฤษด้วยล่ะ พี่แทบร้องไม่ได้แหน่ะ”
“เพลง hush hushน่ะเหรอคะ ยากตรงไหน แค่ ฮาชชช เอง ฮ่าๆ”
“ฮาชชช ที่ไหนเล่ายัยตัวแสบ”
แทยอนหลุดหัวเราะ ปลายเท้าแตะเบรกเมื่อถึงจุดหมาย เขาดับเครื่องและปลดเข็มขัดนิรภัยให้ทิฟานี่ ดึงกุญแจรถ และล็อคประตูก่อนจะเดินไปขนาบข้างสาวเจ้าและหอมแก้มไปหนึ่งที
“พี่แทหอมแก้มบ่อยไปหรือเปล่าคะ”
ทิฟฟานี่ยิ้มและเดินเข้าไปในตัวห้างสรรพสิค้า มองหาแผนกเด็กเล็กสักพักจึงก้าวเดินเข้าไป รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของทั้งคู่ ทิฟฟานี่เดินเลือกซื้อของจนเต็มรถเข็นแล้วจ่ายเงิน เธอเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย
“พี่หิวแล้ววว”
ทิฟฟานี่พยักหน้ากับคุณสามีและพาเดินเข้าร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง แทยอนรีบสั่งอย่างไวและบอกกับพนักงานด้วยว่า ขอหารที่เหมาะกับคนท้อง จนทำให้ทิฟฟานี่หน้าแดงไปเรียบร้อย เธอมองหน้าสามีแล้วลอบอมยิ้มแบบเขินๆ
มือสองคู่ที่กุมกันอยู่ใต้โต๊ะและส่ายไปส่ายมาตามจังหวะเพลงในร้าน แทยอนลูบหลังมือของทิฟฟานี่และส่งจูบแบบขี้เล่นไปให้ รอยยิ้มยังคงอยู่แบบไม่อายสายตาใคร
“อ้าวเฮ้ยยยัยหมีอ้วน แกมาเดทเหรอยะ”
เสียงแหลมๆแบบนี้ก็คงจะเป็นยัยเงิง ทิฟฟานี่หันไปมองเพื่อนสาวที่ตะโกนทักตนอย่างดัง สายตาเหลือบมองคนที่เดินมาข้างหลังเจสสิก้าพร้อมกับถุงกระดาษบอกแบรนด์เป็นอย่างดีอีกเป็นสิบ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของแทยอนและทิฟฟานี่
“ดีไอ้ยูล ว่างมาหาเมียละเหรอ”
“เห็นว่าไงล่ะ”
แทยอนยักไหล่และบอกให้ทั้งคู่มานั่งด้วยกัน แทยอนจึงลุกไปนั่งข้างๆทิฟฟานี่และเชิญยูริกับเจสสิก้าให้ไปนั่งฝั่งตรงข้าม เสียงพูดคุยของสองสาวขาเม้าสร้างบรรยากาศภายในร้านให้ดูสดใส เสียงหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆกับการปล่อยมุกแบบฉบับคุณพ่อมือใหม่
“กินดิเฮ้ย”
“รู้ๆ แกให้ฉันกลืนน้ำลายก่อนได้ป่ะ”
ยูริเบ้ปาก พออาหารมาเสิร์ฟ ไอ้คุณแทก็บอกให้กินโดยไม่รอให้เขาได้ขยับอะไรเลยทั้งสิ้น ยูริหันไปมองเจสสิก้าที่หัวเราะอยู่กับทิฟฟานี่อย่างมีความสุข เขาก็พอจะวางใจที่จะไปทำงานที่บริษัทนานๆแล้วปล่อยให้เจสสิก้าทำงานคนเดียว พอเห็นแบบนี้แล้ว ถ้าแทยอนเข้าไปทำงานกับเจสสิก้าแล้วพาทิฟฟานี่ไปด้วย
เมียเขาก็คงจะมีความสุขกว่าอยู่คนเดียว
“แก ฉันได้ลูกแฝด อิจฉาฉันไหมยัยเจส”
“ฝัน”
เจสสิแลบลิ้นแล้วปาดซอสที่มุมปากของยูริด้วยนิ้วหัวแม่มือพร้อมรอยยิ้ม ทิฟฟานี่มองแล้วหันไปยิ้มกับแทยอน เธอเอามือไปแตะที่ใบหน้าของแทยอนและทำหน้าล้อเลียนเจสสิก้าอย่างไม่จริงจัง
“ขอบคุณค่ะสิก้า”
“ขอบคุณนะฟานี่อา~”
แทยอนแท็กมือกับทิฟฟานี่และหัวเราะคิกคัก ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มยู่ใบหน้าแล้วชูกำปั้นไปให้ไอ้ตี๋ที่เล่นหูเล่นตาอยู่ฝั่งตรงข้าม มันดูขี้โรคจะตาย สู้เขาไม่ไหวหรอกน่า แต่ถ้าเขาทำอะไรมันจริงๆ
ได้โดนแฟนคลับมันถล่มชัวร์!!!
“แล้วพี่แทจะให้สิก้าปล่อยเพลงเมื่อไหร่ดี”
“พรุ่งนี้”
“รีบเหรอคะ เอาเถอะๆ เดี๋ยวปล่อยให้”
เจสสิก้าจิ้มสลัดผักเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างสบายๆ นิ้วเรียวลูบไปลูบมากับส้อมสีเงินวาววับบอกมาตรฐานของร้านอาหารระดับห้าดาวหรูหรา
“แต่ยังไม่มีเอ็มวีนะ”
“อื้ม รู้ๆ”
“เอ็มวีจะปล่อยในสองอาทิตย์ให้หลัง”
แทยอนพยักหน้ารับแล้วป้อนมักกะโรนีสีส้มเข้าปากของทิฟฟานี่อย่างอ่อนโยน สามีขี้แกล้งอมยิ้มและชักมือกลับมากินเอง ทิฟฟานี่เลยตีเพี้ยะเข้าที่แขนอย่างจัง
แทยอนแกล้งทำร้องโอดโอยลูบแขนไปมาอย่างล้อเลียนทั้งๆที่ยังส่งสายตาหวานซึ้งไปให้ทิฟฟานี่แบบเดิม
เจสสิก้ามองแล้วก็ยิ้มขำอยู่คนเดียว นิ้วเรียวสะกิดยูริแล้วจิ้มมาที่แก้มตัวเอง เธอพองลมในแก้มแล้วเอียงไปหายูริ เขามองแล้วก็โน้มใบหน้าลงมาจรดปลายจมูกรั้นเข้ากับแก้มนวลใสของเจสสิก้า แม่แมวขี้อ้อนกำลังอ้อนเขาอยู่ในตอนนี้ น่ารักมากเลยล่ะ
“จะพลอดรักกันอีกนานไหมยะ”
“แกเริ่มก่อนป่ะ”
แทยอนส่ายหัวและเริ่มคุยเรื่องงานที่บริษัทให้เคลียร์กับยูริ ใบหน้าเคร่งเครียดพลอยให้ทิฟฟานี่กังวล เธอจิ้มนิ้วลงไประหว่างหัวคิ้วที่ขมวดอยู่ของแทยอนและส่งยิ่มให้
แทยอนอมยิ้มแล้วหอมแก้มไปหนึ่งฟอดอย่างหมั่นเขี้ยว เขาบอกกับเธอว่าจะไม่เครียดแล้ว และพูดกับยูริอย่างผ่อนคลายมากขึ้น แผ่นหลังกำยำพิงเข้าเก้าพนักพิงอย่างสบายๆ สองมือของแทยอนกอบกุมกับทิฟฟานี่อยู่ใต้โต๊ะอาหาร
“เออ งั้นเจอกันวันแถลงข่าวละกัน บายสิก้าบายไอ้ยูล”
“จ่ายเงินด้วยนะยะ ยัยสิก้า”
“ยัยงก”
“พี่แทฟานี่ไม่เห็นปวดท้องเลย”
“ป้องกันไว้ก่อน นั่งเฉยๆไปน่า”
แทยอนมองหน้าทิฟฟานี่ด้วยสายตาดุๆ เรียวนิ้วจิ้มไปที่หน้าท้องของทิฟฟานี่เป็นการปรามคุณภรรยามีท้อง
ทิฟฟานี่ยู่ปากและแลบลิ้นใส่แทยอน เอื้อมมือไปหยิบหนังสือสำหรับคุณแม่ที่แทยอนซื้อมาตุนเอาไว้ขึ้นมาอ่านด้วยอารมณ์บูด เขาเป็นห่วงมากเกินไปแล้ว ก็รู้ว่ารัก แต่มันมากเกินไปมั้ยพี่แททท
แทยอนมองทิฟฟานี่แบบรู้ทัน หัวคิ้วรั้นเข้าหากันเมื่อทิฟฟานี่บ่นว่าหิว บางทีนะ
ทิฟฟานี่อาจจะเป็นโรคกระเพาะคราก
“พี่แทคิดอะไรอยู่ ฟานี่ไม่ได้อ้วนนะ แค่หิว”
“จ้าๆ แต่ฟานี่ต้องทานให้ตรงเวลา อีกแค่สองชั่วโมงเอง”
“ฟานี่อยากกินขนม”
“หมีอ้วนเอ๊ย”
ทิฟฟานี่เขกหัวแทยอนดังโป๊กเมื่อเขาบอกว่าเธออ้วน รอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นบางๆ ทิฟฟานี่โน้มคอแทยอนลงมาและจุมพิตที่มุมปากล่างของแทยอน เธอเคลื่อนตัวไปหอมแก้มและทำตัวออดอ้อนเขา
“ฟานี่หิวอ่า”
“-/////- ฮื่อ รู้แล้วน่า”
“เย้”
“แต่อีกสองชั่วโมง”
“พี่แทบ้า!!! งั้นฟานี่จะทำเอง!!!”
“ฟานี่อย่าลุกเส่!!!!!~”
“พี่แท ฟานี่จะคลอดแล้ว มาเร็วๆหน่อยได้ไหม”
ฮโยมินให้ชุดเสื้อกาวน์สีเขียวเข้มที่เป็นสัญลักษณ์ของแผนกสูตินารีเวชเดินไปเดินมาที่หน้าห้องคลอดของทิฟฟานี่อย่างร้อนใจ พี่สาวของเธอก็กำลังจะคลอด แล้วไอ้พี่เขยตัวดีก็ยังไม่มาอีก มินนี่หงุดหงิดโว้ยยย!!
“แฮ่กๆ พี่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว เข้าเลย เข้าๆ”
แทยอนรีบวิ่งตามฮโยมินที่วิ่งเข้าไปก่อนแล้วอย่างรีบเร่ง เขามาหยุดอยู่ที่เตียงข้างห้องคลอดอย่างดีใจ ทิฟฟานี่ส่งยิ้มให้และนอนถ่างขาเตรียมคลอด แม้ใบหน้าของเธอจะซีดเซียว แต่เธอก็ยังสวยเสมอ
“เด็กคนแรกกลับหัวแล้ว เร็วเข้า ตัวเบ่งสิ”
เสียงร้องของทิฟฟานี่ดังอื้ออึง แทยอนจับมือมากุมและบีบตามจังหวะเสียงร้องของทิฟฟานี่ แทยอนร้องตามที่ทิฟฟานี่ร้องอย่างร้อนใจ เธอเบ่งมาตั้งนาน แต่เด็กคนแรกยังไม่ออกมา
“ได้แล้ว พยาบาล เด็กคนแรกออกมาแล้ว”
แทยอนมองตามอย่างตื้นตันใจ เด็กผู้ชาย เด็กคนนั้นเป็นผู้ชาย เขามองเห็นเจ้าหนอนน้อยแล้ว อา ตอนเล็กๆนี่เขาเล็กขนาดนี้เลยเหรอ
แทยอนกอบกุมมือทิฟฟานี่และพูดพร่ำให้กำลังใจ เด็กอีกคนกำลังจะออกมา ฮโยมินนวดที่หน้าท้องของทิฟฟานี่ก่อนจะบอกให้เธอเบ่งเด็กอีกคนออกมา
ทิฟฟานี่เม้มริมฝีปากอย่างแรง นิ้วเรียวจิกลงไปที่หลังมือของแทยอนเพื่อระบายความอัดอั้น
“จะออกแล้วตัว อ๋าผู้หญิงนี่ อีกนิดเดียวๆ”
“ฮื้ดด”
“พี่แท บอกให้ฟานี่เบ่งเส่”
“เอ้า ฟานี่เบ่งหน่อยที่รัก เจ้าหญิงน้อยจะออกมาแล้ว”
เด็กผู้หญิงถูกคลอดออกมาให้แทยอนอุ้ม ทิฟฟานี่กดจุมพิตเด็กผู้ชายที่ออกมาก่อนหน้า เธอยิ้มทั้งน้ำตา รอยยิ้มที่มีความสุขถูกส่งให้กันและกัน แทยอนรับเด็กทั้งสองมาไว้ในอ้อมกอดและปล่อยให้พยาบาลเข็นทิฟฟานี่เข้าไปในห้องรับรองผู้ป่วยพิเศษ
“ตั้งชื่อยังพี่เขย”
“เคเดนซ์กับมิวสิค”
“แปลว่า??”
“เพลงไง พวกเค้าน่ารักเนอะ”
แทยอนอมยิ้มและส่งเด็กตัวน้อยทั้งสองให้พยาบาลให้พาไปยังห้องเดียวกับทิฟฟานี่ แทยอนมองฮโยมินแล้วยิ้มอย่างขอบคุณจากใจ แทยอนพุ่งตัวกอดฮโยมินแบบครอบครัว
“ตอนนี้มินมีหลานแล้วนะ”
“รู้แล้ว พี่ไปหาฟานี่ไป”
“ฮื้มมม มิวสิคน่ารักเหมือนพ่อเลย”
“พี่แท มิวเป็นผู้หญิง”
ทิฟฟานี่อมยิ้ม เธอใช้นิ้วก้อยจิ้มไปที่มือของเคเดนซ์ เขากำนิ้วก้อยของทิฟฟานี่โดยอัตโนมัติ ทิฟฟานี่บอกให้แทยอนอุ้มเคเดนซ์มานอนข้างๆเธอและใช้ปลายจมูกหอมแก้มเจ้าเด็กน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว
แทยอนอุ้มเจ้าหญิงตัวน้อยขึ้นมาจ้อง ทั้งมิวสิคและเคเดนซ์มีตายิ้มเหมือนทิฟฟานี่ทั้งคู่ แต่ไม่เหมือนกันตรงนิสัยเนี่ยแหล่ะ มิวสิคดูเหมือนคนร่าเริงเหมือนเขา เจ้าหญิงน้อยเอาแต่ซุกไซร้เข้าหาตัวทิฟฟานี่เวลาที่เข้าไปนอนข้างๆเธอ แต่ตรงข้ามกับเคเดนซ์ เขาเอาแต่นอนนิ่งๆและปล่อยให้ทิฟฟานี่กอด
แทยอนยิ้มกว้างอย่างร่าเริงและก้มลงหอมแก้มทิฟฟานี่ มิวสิคและเคเดนซ์ เขาบอกให้เธอนอนพักและจับตัวเด็กทั้งคู่ไปนอนในที่วางเด็กทารกข้างๆตัวทิฟฟานี่
“มิวสิคเนี่ย เหมือนพี่จริงๆน้า”
“ก็บอกแล้วไงคะว่า มิวเป็นผู้หญิง เงียบ!!~ ฟานี่จะนอน”
“เคอาาา”
“คร้าบบแม่ เคจะลงไปแล้วแต่มิวยังให้พ่อแต่งตัวอยู่”
“เคโทษเค้าเหรอ ตายยยยย”
“มิวอย่าดิ้นสิลูก พ่อติดเอี๋ยมให้ไม่ได้”
ทิฟฟานี่อยากจะเอาตะหลิวเขกหัวตัวเองตาย โอ๊ย ทั้งพ่อทั้งลูก แต่งตัวอะไรกันนานขนาดนั้น ทิฟฟานี่มองขึ้นไปในชั้นบนของตัวบ้านที่มีเคเดนซ์ในชั้นอนุบาลวิ่งลงมาพร้อมกับถือถุงเท้ามาหนึ่งข้าง
ทิฟฟานี่รีบผละจากโต๊ะอาหารแล้ววิ่งไปหาลูกชายทันที
“อย่าวิ่งสิเค ทำไมไม่รอพ่อเค้าล่ะลูก”
“พ่อจะตายแล้วแม่ มิวเอาเนคไทด์ของพ่อไปพันคอพ่ออ่า แม่ไปช่วยพ่อหน่อยยย”
“โอ๊ย ตายๆๆๆๆ”
ทิฟฟานี่รีบวิ่งขึ้นมาชั้นบนก็เจอมิวสิคที่กำลังรัดคอพ่อตัวเองอย่างเมามันและแทยอนที่แกล้งทำท่าทำทางเหมือนตัวเองกำลังจะตาย
ทิฟฟานี่มองด้วยแววตาเบื่อหน่าย เธอก้มตัวลงไปดึงคอเสื้อของมิวสิคขึ้นมาและดีดขมับของพ่อและลูกไปคนละหนึ่งที
“สนุกมากไหม ไปทานข้าว พี่แทด้วย!!!”
“จ้า ที่รัก”
แทยอนหัวเราะแห่ะๆพร้อมกับเกาหัวอย่างเก้อ เขาส่งเนคไทด์ในมือให้ทิฟฟานี่และบอกให้เธอผูก สายตาส่งไปให้มิวสิคที่ทำหน้ายู่ๆเป็นเชิงให้ลงไปข้างล่าง
แทยอนยิ้มและหยิกแก้มทิฟฟานี่ก่อนจะวิ่งลงไปข้างล่างตามมิวสิคไป ปล่อยให้ทิฟฟานี่หน้าบูดอยู่คนเดียว
“พี่เคนนนนน”
“อ๊า จี้ มานี่”
“สิก้า จอร์จจี้ เขาเป็นผู้ชาย บอกให้เรียกว่าจอร์จไง”
“เอ๊ะ!!”
เจสสิก้าจิ๊ปากอย่างขัดใจ จะอะไรนักหนา จอร์จหรือจี้ มันก็มาจาก จองจอร์จจี้ทั้งนั้นแหล่ะน่า เธออุ้มเด็กผู้ชายตัวอ้วนน่ารักขึ้นมากอดและเดินเข้าไปหาเจ้าเคน้อยและมิวสิค
ยูริมองอย่างระอาใจ เรียกจี้ตุ๊ดเลย
“พี่เคนคร้าบบบ”
“พี่เคต่างหากย่ะ”
มิวสิคบ่นและจิ้มไส้กรอกเข้าปาก เธอรีบๆกินอาหารทั้งหมดให้เสร็จจนไอ ร้อนถึงทิฟฟานี่รีบกุลีกุจอหาน้ำมาให้ดื่มแทบไม่ทัน
“พี่มิวเนี่ยน้า ทำฟานี่อาลำบากเรื่อย”
“หนอย ไอ้ตุ๊ดจี้”
“แม่ก้าาา พี่มิวเค้าเรียกจอร์จตามแม่แล้วเห็นม้ายยยย”
เจสสิก้าอ้าปากค้าง ลูกชายเธอเรียกยัยฟานี่ ว่าฟานี่อาแถมยังหันมาบ่นเธออีก อารมณ์ร้ายจริงๆลูกชายฉัน
“อ๊ากกกกก แม่ก้า พี่มิวกัดหูจอร์จจจจ”
“มิว มาหาพี่เดี๋ยวนี่ พ่อแททท ช่วยเคหน่อยยยย”
“เงียบบบบบ!!!!!!!!!”
อุ๊บส์ แทยอนตะครุบตัวมิวสิคและรีบพาเด็กทั้งสามขึ้นรถและปิดประตูอย่างไวก่อนที่ทิฟฟานี่จะ…
“กรี๊ดดดดดดดดดด”
“มิว พ่อบอกแล้วว่าอย่าไปกวนแม่เค้า”
“พ่อโทษแต่เค้าอ่า พ่อดูจี้ดิ”
“จอร์จ!!!”
“รู้แล้วน่าพี่เค”
จอร์จจี้ยู่หน้าอยู่ข้างๆหน้าต่างใกล้ๆกับมิวสิคอย่างช่วยไม่ได้เพราะว่าพี่เคนของเขานั่งอยู่เบาะหน้า เฮ้อออ รำคาญว้อย
มิวสิคยิ้มอย่างมีเลสนัยแล้วเบียดกายเข้าไปหาจอร์จจี้ เธอกดปลายจมูกลงบนแก้มใสและก้มตัวให้ริมฝีปากอยู่ข้างๆหูของเขา
“อะไรอ่ะพี่มิว -//////- ”
“จำได้ไหมวันนี้ วันอะไร”
“วันอังคารไง”
“ถูกต้อง ฉะนั้น เอาเงินมาคืนพี่ได้แล้ว”
“ม่ายยยยยยยยยยยยย!!!!”
อนุบาลก็รู้จักยืมเงินกันซะแล้วสิ คิดถึงไรท์กันมั้ย
บางทีก็คิดว่าตัวเองเดินเรื่องเร็วไปหน่อย -0-
แต่ทำไงได้อ่ะ อยากให้มีมินิโซชิไวๆ รีดเดอร์ยังจำ
รูปมินิโซชิกันได้รึเปล่า!! น่ารักเนอะ >/////////<
โอ็ยยยย ขอเวลาโลลินิดนึงส์นะ
ช่วงนี้ไรท์เรียนดึกด้วย แถมฟีลจะแต่งก็ไม่มี
มีแต่อารมณ์เล่นบาส ฮิฮิ ช่วงนี้คลั่งบาส
และเด็กที่เล่นบาสด้วย
เจอกันใหม่เมื่อไรท์อัพ 555555
ความคิดเห็น