คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คุณประธานที่รัก
.
.
.
.
“มาเป็นแฟนของฉันเลย เดี่ยวนี้ด้วย”
“เห้ยยยยย!!!!!”
โหหห นี่ขอเป็นแฟนโต้งๆงี้เลยเรอะ หนูยกนิ้วให้เลยค่ะพี่ฟานี่ ={}=
“แต่ว่าาาา....พี่ฟานี่จ๋า ฉันจูบพี่นะ ไม่ได้ทำพี่ท้อง”
“ไม่รู้ไม่สน”ทิฟฟานี่กอดอกแล้วเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ “คุกเข่าแล้วขอฉันเป็นแฟนเลย”
“บ้าเหรอพี่”ฮ่อลลล ฉันไม่เห็นด้วยอย่างแรงอ่ะ นี่ฉันสร้างปัญหาให้ตัวเองทำม้ายยยยยยยย “คนที่ฉันมีอะไรกับเค้า เค้ายังไม่ทวงเลยนะ”
“แต่ฉันไม่ใช่เค้าไง ไอ้หมาบ้า!!! แกจะไม่รับผิดชอบฉันใช่มั้ยยย”ทิฟฟานี่ปล่อยมือออกจากอกตัวเอง แล้วนำมาขยุ้มคอเสื้อคนตัวเล็กแทน หนอยยยยยย
“ใจเย็นพี่ TT^TT ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจน้า” ฮือออออ ฉันจะรอดพ้นจากอุ้งมือหมีไปได้ยังไงเนี่ยยยย “ฉันชิงจูบแรกพี่มา ดีกว่าปล่อยให้คนอื่นป่าววว พี่คิดดูก่อนน โอ้ยยย ปล่อยฉันก่อนนนนนน เดี๋ยวหายใจไม่ออก” โอยย ปล่อยสักที “เอ่อออ ขอบคุณค่ะ”
ฟู่~ แรงเยอะสุโค่ยเลยพี่ เยี่ยมจริงๆ
“ก็ถ้าฉันไม่จูบพี่ก่อนนะ พี่ต้องถูกคนอื่นชิงเฟิร์สคิสไปเลยนะ พี่ไม่ดีใจเหรอ ที่เป็นฉันอ่ะ”
“แกกล้ามากอ่ะแทยอน”=_______= เหนื่อยใจจะพูดมากเลย ไอ้บ้าเอ๊ย! พูดมาได้ไงว่าฉันจะดีใจยะ
“งั้นเอาเป็นว่า พี่ก็ลืมๆมันไปซะ”แทยอนฉีกยิ้มกว้างไปให้กันทิฟฟานี่ “โอเคมั้ยคะ พี่คนสวย”
“อืม ก็ได้ ฉันก็เริ่มรำคาญเหมือนกัน”ทิฟฟานี่พยักหน้าเห็นด้วย “แต่ฉันมีข้อแม้”
“อะไรอีกอ่ะพี่”
“แกม่อฉันได้คนเดียวเท่านั้น”ทิฟฟานี่เอานิ้วเรียวจิ้มไปที่หน้าผากใสของแทยอน “โอเคตามนั้น ฉันไปละ”
“........”เงิบว่ะ - -* คิดว่าฉันจะอยู่ในโอวาทเรอะ “พี่ฟานี่จ๋า เมื่อกี้อ่ะ รักแร้พี่เนียนมากเลยอ่ะ เรียนให้สนุกน้า”
“ไอ่ย๋าาาา โอ้ยยยยย!!!!”อือหื้อ กำแพงสูงไปนะบางที “ไอ้ยุนแกข้ามได้ไงวะ ทำไมแกดูไม่เจ็บเลย”
“นังบ้า ใครเขาจะปีนให้ตกเล่า เร็วๆเข้า มานี่ เดี๋ยวก็โดนจับได้หรอก”ยุนอากวักมือเรียกแทยอนรัวๆ โอ้ย เร็วๆสิวะ ยามเดินสวนสนามอยู่หลังแกน่ะ “เร็วหน่อยนังแท”
ฉันก็รีบแล้วโว้ย แต่แหกตาดูหน่อยเส่ ฉันพึ่งตกลงมานะเห้ย
“ปี้ด!!!!”เสียงพ่อใครเป่านกหวีดวะ จะมาประท้วงเรอะ
“โอ้ยยยย จะรีบมาทำไมค้าพี่ยาม พี่มาเร็วจนหนูปีนออกมาแล้วค่า หนูไปนะ”
“ไอ้หนู กลับมาเรียน หยุดวิ่งเส่!!!!!”
บ้าไปแล้วววว ใครจะหยุดให้โง่ แฮ่กๆ เหนื่อยโว้ยยยยยย
“นังยุน แกวิ่งทำไมเนี่ย มันเลยเขตมหาลัยแล้ว หยุดดดด ฉันเหนื่อย”
“แกช้าอ่ะ ฉันโดดเลยหลังจากกินข้าว แกทำไรอยู่”ยุนอาหอบจนหัวโยนหลังจากโกยแน่บออกมาจากมหาลัย
“อ๋อ ทะเลาะกับพี่ฟานี่นิดหน่อยอ่ะ”
“ทะเลาะอะไรกันทุกวี่ทุกวัน ไม่ใช่ชอบพี่เค้าแล้วเรอะ”
“ป่าวหรอก แล้วไปไหนกันดีอ่ะ”
“กลับหอดิ่ พ่อฉันส่งเกมมาให้ วีวี่อ่ะ โคตรอยากเล่นอ่ะ”
“แค่เกมนี่แกโดดเลยเหรอ”
“ไม่ใช่แค่เกมนะ ตั้งเกมต่างหาก ไปเหอะป่ะ”
“แล้วเข้าหอได้ด้วยเหรอ”
ไม่ใช่ไรหรอกนะ แต่ที่หอมันก็มียามอยู่ไม่ใช่เรอะ จะเข้าไปยังไง
“ไอ้โง่”ยุนอาหยุดเดินแล้วหันมาด่าทีนึง “ฉันเตรียมแผนมาดี”
“เออ งั้นก็ไปเหอะ”
“ค่ะๆ แล้วจะจัดการให้นะคะ”ทิฟฟานี่แนบสมุดไว้กับอก
ทำไงได้ล่ะ งานประธานสายชั้นมันก็ไม่ใช่น้อยๆนี่นา แถมยังต้องไปช่วยรุ่นพี่ปีสามกับสี่อีก เดี๋ยวก็เตรียมงาน แล้วก็ต้องไปบ่นในห้องดีเจให้นักศึกษาทั้งหมดฟังอีก แล้ววันนี้เวรใครเนี่ย คงไม่ใช่ฉันใช่ม้ายยยยย ฉันยังไม่ได้เขียนบทนะยะ
“ทำไงดีๆ”ทิฟฟานี่ขบฟันเบาเป็นการตั้งสติ “ทำทีละอย่างละกัน ไปเขียนบทพิธีกรก่อนละกัน”
งานของมหาลัยจะเริ่มขึ้นแล้ว เรียนมาครึ่งเทอมแต่ฉันยังไม่รู้จักรุ่นน้องปีหนึ่งทุกคนเลย ทำยังไงดีเนี่ยยยย
“ปวดหัวๆ”เห้ยเดี๋ยว นั่นใครอ่ะ แหมวิ่งหนีฉันเหรอ “ยัยสิก้า แกมาช่วยฉันเดี๋ยวนี้เลย”
“เอิ่ม แกตาไวมากจริงๆ”
แห่ะๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะวิ่งหนีหรอกนะ แต่ว่า อยู่ใกล้เธอตอนหนน้าเครียดๆทีไร งานเข้าทุกทีเลยสิหน้า
“มีไรให้ช่วยป่าวจ๊ะ”เจสสิ้ก้าหัวเราแห้งๆไปให้ทิฟฟานี่ที่หน้าบึ้งตึงเป็นหมีอดน้ำผึ้ง
“ทำไงดีสิก้า ฉันรู้จักรุ่นน้องน้อยมาเลย แต่ฉันต้องตามตัวมาช่วยงานอ่ะ”
“แล้วฉันจะช่วยอะไรแกได้บ้างอ่ะ”
“อย่าพึ่งกวน ช่วยฉันหน่อย”ทิฟฟานี่จับมือของเจสสิ้ก้าขึ้นมากุมเอาไว้
“แล้วรุ่นเดียวกันไม่ได้เหรอ”เจสสิก้ายิ้มแหยๆ ก็ฉันไม่รู้จักเหมือนกันนี่นา
“แกโง่หรือโง่เนี่ย เค้ามีงานกันหมดแล้ว”ทิฟฟานี่มองเจสสิก้าตั้งแต่หัวจรดเท่า หน่ายกับเพื่อนสนิทคนนี้มากมาย “ความจริงฉันก็ไม่ต้องทำหรอกนะ ไอ้งานบ้าๆเนี่ย”
“แล้วแกทำทำไมอ่ะ”เอ่อออ หนูขอโทษค่ะ “อย่ามองแบบนั่นเส่” -3- กลัวอ่ะ
“ก็ไอ้ประธานปีหนึ่งนั่นไง หายหัวไปเลยหลังจากได้เป็น ฉันยังไม่เห็นมันเลยตั้งแต่เรียนมา”
“แล้วเค้าคือใครอ่ะ”
“ควอนยูริไง นี่แกไม่ได้ติดตามข่าวสารเลยเรอะ”
“บอกเป็นลักษณะได้ป่าว”
“เห้ยสิก้า แกเป็นไรป่ะเนี่ย ทำไมดูหงิมๆติ๋มๆ”
“ฉันเหมือนเดิมย่ะ”- -ก็แกหน้ากลัวอ่ะ ฉันไม่กล้าต่อกร
“แล้วจะช่วยฉันป่ะเนี่ย”
“เออๆ ก็ได้ เดี๋ยวไปล่ารายชื่อให้ เบอร์ด้วยมั้ย”
“ได้ก็ดี”
ความจริงมันก็ไม่ได้ยากนะ ล่ารายชื่ออ่ะ แต่ใครจะโง่ไปหาทั้งหมดป่ะ ตั้งร้อยกว่าคน สู้ไปเอากับประธานรุ่นเลยก็จบ
“โอเคเลย”เจสสิก้ายิ้มสดใสให้กับความคิดของตัวเอง “เอาวันไหนดีล่ะ”
“เร็วที่สุดอ่ะ”ทิฟฟานี่พูดจบก็โบกมือลาเพื่อนรัก งานเธอสุมหัวแล้วตอนนี้ “ไอ้เตี้ยนั่นโดดเรียนอีกป่ะเนี่ย เฮ้อออ มาช่วยหน่อยก็ไม่ได้”
“ก๊อกๆ...พี่ฟานี่”แทยอนมาเคาะประตูห้องของทิฟฟานี่ในตอนเย็นหลังจากเล่นเกมเสร็จไปสิบกว่าตา
“ว่าไงเตี้ย”เปิดประตูมาก็เล่นเลยแหะ
“เค้าหิวอ่ะ ทำไรให้กินหน่อยน้า”
“หิวเหรอ เข้ามาก่อนมา”
แทยอนก็เข้ามากินข้าวที่ห้องทิฟฟานี่บ่อยๆอยู่แล้ว รูมเมททิฟฟานี่จึงไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่
“กินไรอ่ะ”
“มีอะไรให้กินได้บ้างหนอ~”แทยอนเดินตามทิฟฟานี่เข้าไปในครัว “คนนี้ได้ป่าว งับ~”แทยอนกัดเบาๆที่ไหล่มนของคนตรงหน้า
“พูดมากน่า เร็วๆเข้า”ทิฟฟานี่พลักหัวแทยอนออกและเปิดตูเย็นดู “ได้ละ แปปนึงละกัน”
“โอเค้ งั้นยืนรอ”
“ก็ได้ แล้วตอนเที่ยงแกโดดไปไหนมา”
แหม ทำไปถามไป ฉันล่ะเสียวว่าน้ำลายพี่คนสวยจะลงไปผัดกับอาหารของฉันจัง
“เล่นเกมกับไอ้ยุนห้องข้างๆนี่แหล่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”
“อย่าให้ฉันจับได้นะยะ”ทิฟฟานี่ละมือจากอาหารแล้วเอาตะหลิวมาชี้หน้าแทยอน
“เห้ย พี่อย่ายกตะหลิวขึ้นมา เดี๋ยวน้ำมันมันหยด”
“ก็ได้ ระวังไว้นะ”
“เออน่า ฉันไม่ทำอะไรให้จับได้ง่ายๆหรอก”
“อะไรนะ”
“ป่ะป่าววว”
“ฉันได้ยินนะ”
“ฉันบอกว่าอยากทอดมันปลากราย”
“เหรอยะ”ทิฟฟานี่ค้อนให้กับแทยอนลูกเบ่อเร่อ “ออกเสียงต่างกันมากไปมั้ง”
“ล้อเล่นน่า”
“แล้วพี่กินข้าวแล้วเหรอ”แทยอนที่กำลังเคี้ยวอยู่ถามขึ้นมาในขณะที่นั่งอยู่ข้างๆทิฟฟานี่ที่ดูทีวีอยู่
“ยังหรอก ของมันเหลือน้อย ฉันเลยทำให้แกกิน”
“งี้ได้ไงอ่ะ ฉันก็มาแย่งพี่อ่ะดิ อ่ะๆ เค้าแบ่ง”แทยอนตักข้าวขึ้นมาแล้วเอาไปจ่อที่ปากของทิฟฟานี่
“ขอบคุณย่ะ”รับเอาไว้ก็ไม่เสียหาย ก็นี่ฉันทำเอง
“เดี๋ยวฉันพาไปซื้อเอาป่าว”
“ฉันว่าจะไปพรุ่งนี้”
“วันนี้เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไม่มีกิน”
“เห็นแก่กินจริงๆเลย”
“ฉันเป็นห่วงพี่ต่างหากล่ะ”
คนหวังดีไม่ได้ดี -3- งอนอ่ะ
“กินๆไปเหอะน่า กินเสร็จแล้วไปกัน”
“รู้แล้ว”เหอะ ง้อก็ไม่มี หายงอนก็ได้
“พี่ว่าเราซื้อเยอะพอยังอ่ะ”
“ฉันว่ามันเยอะไปด้วยซ้ำ”
“งั้นพอเหอะ กลับได้ล่ะ”
“โอเคจ้า ฉันไปรอข้างนอกนะ”
รออออ ร้อออ รออออ นานจริงๆเลยพี่ฟานี่อ่ะ
“อ้าว หวัดดีค่ะแทแท”
“อ๋าาา หวัดดีค่ะ พี่มาทำอะไรเหรอ”
“มาหาของกินน่ะค่ะ ช่วงนี้กินเยอะมาเลย สงสัยจะบวมแล้วล่ะค่ะ”
“ก็ไม่นะ พี่ยังหุ่นดีอยู่เลย....”
“ย๊าาาาา ไอ้เตี้ย แกม่อใครอยู่หา”
เอ่อ หุ่นดีกว่าพี่คนนั้นมาเลยล่ะ
“ฉันไม่ได้ม่อนะพี่”ฮืออออ ฉันเสียภาพพจน์อีกแล้วอ่ะ อย่าด่าฉัน เดี๋ยวสิ่ อยู่ต่อหน้าสาว ฉันต้องแมน “พี่ตาฝาดป่าวอ่า ฉันไม่ได้คุยน้า”TT^TT ทำไม่ได้อ่ะ ฉันใจไม่แข็งพอ โอ้ยยยยย ขาอย่าสั่นนนน แม่จ๋าาาาา
“เอ่อ แทแทคะ”
“หา พี่เป็นใครนะ ฉะ....ฉันไม่เห็นรู้จักเลย”ขอโทษแต่.....โชคดีพี่สาว ฉันกลัววววแม่หมีอ่า
“ไป กลับ”
“พี่บิดหูฉันอีกแล้วอ่ะ เจ็บนะ”
“ก็แกไม่รักษาคำพูดไง”
“หูแกแดงมากเลยแท”
“รู้แล้ว ไม่เห็นต้องย้ำเลย”แทยอนจับหูตัวเองแล้วลูบไปลูบมาด้วยความเบามือ
“เจ็บมากป่ะล่ะ”
“มาก เออแล้วงานเสร็จยัง”
“เอาจริงๆนะแท ฉันไม่ได้เข้าประชุมมานานแล้ว”ควอนยูริเบ้ปากก่อนจะตอบออกไป “ตื่นมาทีไร ไปไม่ทันประชุมทุกที”
“ดีมาเลยค่ะคุณประธาน” - - เซ็งมากมาย พี่ฟานี่ต้องเหนื่อยแน่ๆเลย “ทำไมแกไม่ช่วยพี่ปีสองทำงาน”
“ทำไมต้องปีสองวะ”
“เอ้า” -0-
“ฉันช่วยปีสาม ปีสี่ไม่ได้เหรอ”ยูริมองหน้ารูมเมทช้าๆ “แกไปชอบรุ่นพี่ปีสองใช่ม้า แหมมม อยากเนียนเข้าไปช่วยกับฉันล่ะสิ”
“เปล่าสักหน่อย”
ความจริงรองประธานไม่มีงานอะไรเท่าไหร่หรอก ฉันเลยไม่ได้เข้าประชุมไปด้วย งานส่วนใหญ่จะตกไปอยู่ที่พวกประธานบ้างานมากกว่า แต่ฉันอยากช่วยพี่ฟานี่นี่นา
“พี่ปีสองดูจะบ้างานมากเลยล่ะ ตะกี้พึ่งเข้ามาขอรายชื่อและเบอร์โทรปีหนึ่งทั้งหมดอ่ะ”ยูริพูดอย่างทึ่งในความระห่ำของรุ่นพี่ “พี่เค้าคงไม่ได้ไล่โทรใช่ป่าววะ”
“แกให้ไปยัง”
“ยังหรอก ก็กำลังลิสต์อยู่ ก็เยอะนะร้อยกว่าแน่ะ”
“เหรอ เดี๋ยวฉันเอาไปให้เอง”
“ไม่เอาหรอก ฉันจะเอาไปให้เอง”
“แกจะไปเจอใครวะ”แทยอนมองยูริแบบจับผิด
“แล้วแกล่ะ”
“ฉันหวังดี เห็นแกงานเยอะ เลยอยากช่วย”
“ไม่ต้องงงงง เดี๋ยวให้เอง แกมาเขียนนี่ดีกว่า ไปละ”
“แย่งซีนจริงๆ”
“ก๊อกๆ....มาหาเอ่ออ พี่สิก้าค่ะ”
“มีธุระอะไรรึป่าวคะน้อง อ่า แปปนึง”หญิงสาวผิวขาวตายิ้มตรงหน้าของยูริโผล่ออกมาแทนพี่สิก้าคนสวยของเขา ทำเอาผงะเพราะสเน่ห์เลยเชียว “สิก้าอา มีคนมาหา”เธอหันมายิ้มให้กับยูริ “นึกว่าแทซะอีก”
พึมพำกับตัวเองดังมาเลยพี่ ดูพี่จะผิดหวังนะ
“พี่ชื่ออะไรคะ”
“ทิฟฟานี่ค่ะ ประธานปีสองน่ะ”
“อ้าววว น้องยูริ”
“นี่ค่ะพี่สิก้า รายชื่อทั้งหมด เอ่ออ แล้วก็ขอโทษพี่ฟานี่ด้วยค่ะ ที่ไม่ค่อยได้เข้าประชุม”
“จ้า ไม่เป็นไร”
“น้องยูริคะ นามสกุลอะไรเหรอ”คราวนี้เป็นเสียงของเจสสิก้าทีถามยูริ
“ควอนค่ะ ควอนยูริ กู๊ดไนท์นะคะ”พูดจบก็บอกฝันดีแล้วเดินกลับห้อง
อาาาาา พี่สิก้าน่ารักอ่ะ ดีนะเนี่ยที่มาเองงง
“แกไปถามน้องเค้าทำไมอ่ะสิก้า”
“หาเบอร์ไงแก น้ำขึ้นให้รีบตักอ่ะ เคยได้ยินป่ะ”
“เพื่อนฉันแรดจัง”=______=
“ไง๊มองฉันงั้นล่ะ”
“เปล่า หมั่นไส้”
จะไม่ให้หมั่นไส้ได้ไง ออกไปด้วยท่าทางลั้ลล้าแล้วยังกลับมาท่าทางแบบเดิมอีก ฉันต้องนั่งหงอยอยู่คนเดียว - -*
“แล้วเด็กในฮาเร็มแกล่ะ”
“อย่าเรียกว่าเด็ก เขาแก่กว่าฉัน”
“เออนั่นแหล่ะ ไปไหนกันหมดล่ะ”
“ไม่ได้ไปไหน เค้าก็อยู่ในห้อง ฉันแค่ไม่ได้ไปหา”
“ทำไมล่ะ”เอ้า นังยูล เพื่อนที่ไหนเค้าไล่ให้เพื่อนไปหาสาววะ
“ฉันยากอยู่ห้อง”
“แล้วไม่นอนอ่ะ”
“เออ ฉันอนละ ฝันดี”
“ฝันดี”
เดี๋ยวนี้ไอ้แทแม่ง อารมณ์แปรปรวนมาอ่ะ ยูลเดาไม่ถูกค่ะ - -
“นั่นแหล่ะค่ะน้อง อ่า ซ้ายหน่อยค่ะ ซ้ายหน่อย โอเคค่ะ”
“พี่ฟาเน่ ไอติมมาแล้วววววว”
“พักได้ค่ะน้องๆทุกคน มานี่มา ไอ้เตี้ย แจกไอติม”
“แล้วอย่าได้หนีนะคะ พี่มีรายชื่ออยู่ พี่เช็คชื่อนะ เบอร์โทรก็มี”ทิฟฟานี่พูดขณะปลอกไอติมในถุง
“พี่ฟานี่ รางวัลเค้าล่ะ”
“อะไรแกอีกล่ะ”
“จุ๊บที ฉันอุตส่าห์วิ่งไปซื้อนะ เหนื่อยโฮกกก”แทยอนแสดงท่าทางโอเวอร์ ซึ่งนั่นก็เรียกเสียงหัวเราได้ดีทีเดียว
“อย่ามาพูด แกจูบฉันแล้วยังไม่มาเป็นแฟนฉันเลย”
“โห่พี่ แค่จูบเอง จุ๊บอีกทีดิ่ ไหนๆก็จูบแล้ว”
“ฝัน”
“บู่”-3- แทยอนกอดอกและแบ๋วปากจู๋ใส่หน้าทิฟฟานี่ “โอ้ย พี่อ่ะ ชอบทำร้ายร่างกายฉัน อย่าพลักดิ เดี๋ยวล้ม”
“เบื่อหน้าแกอ่ะ”
“เหอๆ”
“น้องๆคะ กินเสร็จแล้วทำงานต่อเลยค่ะ เหลือแค่จัดเวทีเอง”พูดจบก็หันมามองคนข้างๆ “เป็นอะไรของแกอีกล่ะ”
“งอน”
“ขี้งอนจริงเชียว”
“อะไร”แทยอนทำหน้างง เมื่ออยู่ๆทิฟฟานี่ก็ยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้า
“ง้อไง”ทิฟฟานี่ตอบพร้อมกับใบหน้าที่กำลังขึ้นสีแดงจางๆ “ดีกัน”
“ก็ได้ เห็นว่าสงสารพี่หรอก”
โฮ่ ในที่สุดพี่ชบาแก้วก็ออกมาให้เห็นสักที คิดถึงมากอ่ะ พี่หมกตัวอยู่ในตึกกับพี่แทเรอะ -0-
เม้นกันหน่อยยยยย ไม่มีกำลังใจแต่งอ่ะ
ความคิดเห็น