โทษทีนะ แต่ผมไม่กลัวผี (TAETEN)

     ครืนนนน เปรี้ยง

     เสียงฟ้าร้องเพราะฝนตกในยามค่ำคืนดังใกล้มาก ใกล้จนต้องเอามือขึ้นมาอุดหู การที่มาพักที่โรงแรมคนเดียวเนี้ยก็เหงาแปลกๆดีเหมือนกันนะ

     สวัสดีครับ ผม เตนล์ ครับ ซึ่งตอนนี้ผมมาพักอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งเพื่อเดินทางไปบ้านเพื่อนในวันพรุ่งนี้ซึ่งก็คือวินนั้นเอง ซี้ผมเอง คือที่ต้องไปค้างบ้านมันเนี้ยเพราะมันบอกที่บ้านไม่มีใครอยู่ ไปต่างประเทศกันหมด เลยให้ผมไปอยู่ด้วยปัญหาคือ บ้านมึงกับคอนโดกูอยู่คนละจังหวัดเลยครับเพื่อน บ้านผมอยู่กรุงเทพ มันอยู่นครปฐม แล้วฝนก็ตกแบบโคตรหนัก รถก็โคตรติด ขยับแทบจะไม่ได้ พอเรียนเสร็จเลยต้องขับไปคอนโดไปเก็บกระเป๋าเพื่อมาค้างบ้านมันเนี้ย แต่ไม่ไหว จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่แล้ว ถ้าขับต่อนี่มีหวังได้แหกโค้งเป็นผีนักศึกษาหน้าหล่อเฝ้าทางโค้งแน่นอน เตนล์ไม่เสี่ยง เตนล์จะไม่ยุ่ง

     ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าผมมานอนในโรงแรมแถวนี้แทน ซึ่งก็เรียกได้ว่าหรูใช้ได้เลย เลือกโรงแรมผิดชิบหายเลยกู คืนเดียวคือ 6,000 แม่ เตนล์จะไม่ฟุ้มเฟือย แต่มันจำเป็น ปัญหาคือนอนคนเดียวด้วยนะ โอ้โห สุดยอดพริกไทยดำ

     "เฮ้อ"

     ผมถอนหายใจออกมาก่อนที่จะไปหยิบโน้ตบุ๊คตัวเก่งขึ้นมาเช็คอีเมล์ต่างๆนานา นี่ขนาดปิดเทอมแล้วนะเนี้ย ยังต้องมาทำการบ้านอีก ให้ตายสิโรบิ้น คิลลิ่งมี ชีวิตนักศึกษามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ 

     เปรี้ยงงงงงง!!!

     ฟ้าผ่าดังป๊ายยย คืนนี้จะหลับมั้ยเนี้ย ผ่าขนาดนี้ไม่ผ่าให้กูหูหนวกไปเลยล่ะ

     ผมทำงานไปเรื่อยเปื่อย นั้งดูยูทูปไปเรื่อยเปิดดูช่องนั้นช่องนี้จนแบตโน้ตบุ๊คหมด พอมาเปิดดูยูทูปนี่กินแบตกูจั้งงงงง ผมเลยต้องพับหน้าจอไปเก็บใส่กระเป๋าและเงยหน้าขึ้นไปมองนาฬิกา และค้นพบว่า ให้ตายสิโรบิ้น นี่มันเที่ยงคืนจะตีหนึ่งแล้ว ด้วยความที่ตอนดูยูทูปเราก็นั้งกินขนมไปด้วย เลยต้องไปแปรงฟันอีกรอบ 

     "โอ้ย!!"

     ให้ตายสิโรบิ้น เคยมั้ยครับท่านผู้ชม เดินแบบไม่ระวังตัวเองแล้วโดนลูกบิดประตูห้องน้ำเกี่ยวเสื้อเอาไว้อะ โอ้โห อารมณ์เหมือนคนดึง เด๋อกว่านี้ก็ไม่มีอีกแล้ว ไปทำต่อหน้าสาวที่ไหนอายตายเลยนะ

     ซ่า ซ่าา

     ผมเปิดน้ำใส่แปรงสีฟันก่อนที่จะเอาขึ้นมาแปรง มันดูเหมือนจะปกตินะ แต่พอเงยหน้าขึ้นมา

     .

     .

     .

     .

     เหมือนมันมีเงาสีดำ....อยู่ข้างหลังผม 

     .

     

     .

     

     .

     

     .

     ผมหันหลังเพื่อกลับไปดูว่ามีใครอยู่ แต่พอหันไป กลับไม่มีใครอยู่ด้านหลัง เฮ้ย นี่กูต้องโทรไปหาพี่ป๋องปะเนี้ย แต่คงสงสัยเป็นเพราะความง่วงที่มีอยู่ในตัวอยู่แล้วมั้งเลยจินตนาการไปต่างๆนานาๆกลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ บ้อบอไปหมด ง่วงขนานแท้เลยกูเอ้ย

     เมื่อแปรงเสร็จก็เดินไปที่เตียงแสนนุ่มสมราคาแล้วห่มผ้า สักพักพอใกล้จะกลับแล้วก็นึกขึ้นได้ว่า เวรเอ้ย ยังไม่ได้ปิดไฟแต่ขามันก็ไม่มีแรงที่จะเดินไปปิดแล้ว งั้นนอนทั้งเปิดไฟแม่งเลยละกัน

     "......"

     บ้าสิ หลับไม่ลง ฝืนธรรมชาติเดินไปปิดก็ได้วะ

     ผมยันตัวขึ้นเพื่อพยุงตัวเองที่ตาเปิดข้างปิดข้างไปปิดไฟ ดูอนาถมั้ยครับชีวิต พอปิดไฟปุ๊บก็กลับมานอนที่เตียงทันที และด้วยความเหนื่อยอ่อน และง่วงโคตรๆจึงทำให้ผมหลับไปอย่างรวดเร็ว พรุ่งนี้จะได้ไปหาไอ้วินเร็วๆ เดี๋ยวรถติดอีก 

     

     เด็กหนุ่มได้หลับไหลไปเพราะความเหนื่อยล้า ดังนั้นจึงไม่ทำให้เด็กหนุ่มรู้ถึงการมีตัวตนของบุคคลอีกคนที่จ้องมองในห้องนี้ 

     ผู้จ้องมองยกยิ้มสูง เมื่อรู้ว่ามีคนมาอยู่ด้วย เขารู้ว่าเขาจะทำอย่างไรกับเด็กหนุ่มคนนี้ต่อ และเขาจะไม่ปล่อยให้เด็กหนุ่มไปเด็ดขาด อย่างน้อยตอนนี้ .......

     .....เขาจะไม่อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว

If this night is not forever

At least we are together

I know I’m not alone

I know I’m not alone

ถ้าค่ำคืนนี้ไม่อยู่ตลอดไป

แต่อย่างน้อยเราก็ได้อยู่ด้วยกัน

ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียว

ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้อยู่เพียงลำพัง

-ALONE : ALAN WALKER-

{ Winter Dark Theme }