คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Heart of Spirit : - episode 2 -
Heart Of Spirit
-2-
'Never fear shadow.
They simply mean there’s a light shining
somewhere near by.'
อย่ากลัวเงา เพราะเงาหมายความว่ามีแสงสว่างส่องอยู่ใกล้ ๆ สักแห่ง
'จับตัวมันไว้!!!!...'
'ไม่นะ...'
ตึกกกกกๆๆๆๆ!!!!
'อ๊ะ! เจอตัวแล้ว!!!!....."
'!!!!'
พลั้กกกกกกกก!!!!
.
.
.
.
.
'นี่! หนูน้อย....เป็นอะไรรึเปล่า??'
'......คุณ.....เป็นใคร.....'
'ยังไม่ตายสินะ.....มาเถอะ! กลับบ้านของเรากัน......มุน จงออบ..'
.
.
.
.
.
.
!!!
เด็กหนุ่มสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย เหงื่อเย็นๆกระตุ้นให้สติของเขากลับคืนมา แสงแดดในยามเช้าส่องเข้ามาทางหน้าต่างรับรู้ได้อย่างดีว่า ถึงเวลาที่เข้าจะต้องเริ่มทำกิจวัตรประจำวันเหมือนอย่างเช่นทุกๆครั้งจนเคยชิน
.....นั้นก็คือ 'เด็กรับใช้' .....
เด็กหนุ่มรีบไปยังหน้าห้องของบุคคลคนหนึ่งหลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วผ่อนลมออกมาอย่างแผ่วเบา รวบรวมสติก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูบานนั้น...
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"คุณ'แดฮยอน'....ตื่นได้แล้วครับ"
เด็กหนุ่มเรียกชื่อของผู้เป็นนาย ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็พบสภาพของเจ้านายที่นอนอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา....
รู้ทั้งรู้ว่า ปลุกไปเจ้าด้วยก็ไม่ตื่น เป็นอย่างนี้ทุกๆครั้ง แต่เขาก็ปฏิเสธมันไม่ได้ เพราะมันคือหน้าที่.....
....หน้าที่ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง.....
'จอง แดฮยอน' ขยันตัวเล็กน้อย แต่ก็ยังหลบอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา และไม่มีที่ถ้าว่าจะตื่น จึงทำให้เด็กหนุ่มอย่าง 'มุน จงออบ' ต้องเดินเข้ามาใกล้ๆเตียงก่อนจะเขย่าตัวแดฮยอนเบาๆ เป็นแบบนี้อยู่เป็นประจำ
"ตื่นได้แล้วนะครับ มันเช้าแล้ว" บอกไปก็เท่านั้น ก็ในเมื่อเจ้าคนถูกเรียกไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย
จงออบได้แต่ยืนมองแดฮยอนอยู่อย่างนั้น เพราะไม่รู้จะทำยังไงต่อ แต่จู่ๆ เมื่อคนที่นอนอยู่กลับพลิกตัวมาคว้าตัวของจงออบเอาไว้ เป็นเหตุให้จงออบเสียหลักจนลงมานอนด้วยกัน
"คุณทำอะไรเนี่ย!!!!" ไม่ว่าเปล่า ร่างบางทั้งดิ้น ทั้งทุบคนตรงหน้า จนคนที่โอบกอดอยู่รู้สึกรำคาญ
"หยุด!!! ถ้ายังไม่หยุดดิ้น....ฉันอาจจะทำกับนาย เหมือนที่ไอ้เด็กนั่นมันกำลังทำกับเพื่อนใหม่ของมันอยู่ก็ได้"
พอได้ยินแบบนั้น จงออบก็หยุดนิ่งทันที สายตาไม่ได้มองบุคคลตรงหน้า แต่เขากำลังสั่น.....
......สั่นเพราะความกลัวกับคำพูดของคนคนนี้.....
แดฮยอนที่เห็นอีกฝ่ายนิ่งไปก็ถึงกับแสยะยิ้ม ก่อนจะกอดรัดเอวบางของอีกคนเข้ามาใกล้ๆ ซบศีรษะลงกับไหล่บางพล่ามกระซิบที่ข้างหู
"กลัวฉันขนาดนั้นเลยหรือไง...."
"!!!"
ประสาทสัมผัสของจงออบแถบไม่อยากรับรู้อะไรที่เกี่ยวกับคนคนนี้ เขาอยากจะหายไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด! ยิ่งเร็วเท่าไร ยิ่งดี!!!
"หึ! เอ~~~~ จะทำยังไงดีน้าาาา~~~ หนูน้อย 'มุน จงออบ' กำลังจะถูกแมวป่าอย่าง 'จอง แดฮยอน' เขมือบแล้วสิ! จะทำยังไงดีน้าาาาา....."
ยิ่งน้ำเสียงของแดฮยอนในตอนนี้ ยิ่งทำให้จงออบตัวแข็งทื่อ เสียวสันหลังจนชาไปทั้งตัว ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว เขารู้สึกได้เลยว่า ตัวเขากำลังสั่น....
.....สั่น...
.......สั่นเพราะความกลัว จนมันควบคุมไม่ได้......
แดฮยอนเห็นปฏิกิริยาแบบนั้นของจงออบ ก็อดขำไม่ได้ หัวเราะในลำคอ ก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้อบอุ่นมากยิ่งขึ้น ถึงแม้ว่าอีกคนกลับรู้สึกหนาวเหน็บก็ตาม
"ถ้าไม่อยากให้ฉันทำกับนายเหมือนเพื่อนใหม่ของเจลโล่ ก็อย่าทำให้ฉันโมโหอีก..........เข้าใจไหมครับ? หนูน้อย 'มุน จงออบ'...."
"อะ อืม...."
"หืม? ไม่ได้ยินเลย ไหนลองตอบใหม่สิ!"
"คะ ครับ....จอง แดฮยอนของมุน จงออบ...."
"ฮึฮึ! ดีมากเด็กน้อยของฉัน...."
ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน ไม่รู้ว่าเขาจะต้องหลบซ้อนอยู่ในเงามืดอีกนานเท่าใด คงจะมีแค่ความ'ตาย'เท่านั้น ที่จะพาเขาออกไปหาแสงสว่าง
แสงแดดในยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างบานใหญ่ ร่างบางขยับหนีแสงเล็กน้อยแต่ก็ต้องพบกับความผิดปกติ.....เขาขยันตัวไม่ได้.....ทำไมกัน!!!!!
ยองแจรีบยันตัวลุกขึ้น แต่ปรากฏว่า ตัวเขาถูกล็อคโดยอ้อมแขนของคนที่นอนอยู่ข้างๆเขา พยายามขยับตัวหนีก็พบว่าข้อเท้าของเขาถูกล่ามด้วยโซ่ตรวนมัดไว้กับเสาเตียง
แย่!
แย่!!
แย่ที่สุด!! ทำไมเขาต้องมาอยู่ในสถานะการณ์แบบนี้ด้วย!!!!!
"...ยองแจ...ตื่นแล้วหรอ?"
เจ้าของอ้อมแขนเอ่ยถามร่างบางด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย พร้อมกับส่งยิ้มน่ารักๆไปให้
ยองแจสะดุ้งตกใจ หันขวับไปมองด้วยสายตาที่หวาดหวั่น ก่อนจะค่อยๆเอ่ยน้ำเสียงออกมา
"จะ..เจลโล่....."
เจลโล่หุบยิ้ม ทำหน้ามุ่ย ก่อนจะกระชากยองแจเขามาใกล้ๆตัว ทำให้โซ่ตรวนที่ข้อเท้าของยองแจรัดแน่จนแดงเป็นรอยยาว
"เจลโล่เคยบอกแล้วไม่ใช่หรอ.......ว่าให้เรียกเจลโล่ว่า 'จุนฮง'...."
ยองแจได้แต่นิ่ง ล้อมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ได้แค่เพียงให้เด็กหนุ่มตรงหน้าทำตามอำเภอใจ เพราะถ้าเกิดไปขัดใจอะไรเข้า คนที่จะซวยก็คือเขาเอง
เจลโล่ที่เห็นยองแจพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก็ยิ้มออกมาก่อนจะปล่อยยองแจให้เป็นอิสระ แล้วเดินตรงไปที่หน้าต่างบานใหญ่ มองออกไปยังด้านนอกที่เป็นสวนพุ่มดอกกุหลาบสีแดงที่เขาชอบ...
ยองแจมองภาพนั้นอย่างเหม่อลอย ถ้าจะให้พูดตามตรง เจลโล่ก็เหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาที่ไขว่คว้าหาความฝันเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ดูไม่มีพิษสงอะไร ออกจะดูไร้เดียงสาเสียด้วยซ้ำ แต่ทำไมถึงมีพฤติกรรมแบบนั้นกันนะ......
"....จุนฮง..." ยองแจตัดสินใจเรียกเด็กหนุ่มออกไป
เจลโล่พอได้ยินยองแจเรียก ก็หันขวับมามองพร้อมกับส่งรอยยิ้ม ที่ยองแจเห็นกี่ครั้งก็รู้สึกขนลุกเสมอ รอยยิ้มนั้นมันเหมือนไม่ได้มาจากใจ...มันเหมือนเสแสร้งมากว่า ไหนจะสายตาที่เด็กนั้นให้มองเขา มันเหมือนสายตานั้นมันกำลังจะกลืนกินเขาเข้าไป
....รวมๆดูแล้ว.....เขาไม่ชอบมันเอาสะเลย....
"มีอะไรหรอ? ยองแจ..."
"ทำไมถึงทำแบบนี้..." ยองแจว่าพล่ามขยับข้อเท้าของตนเอง เจลโล่ยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปหาแล้วนั่งลงตรงข้อเท้าของยองแจ ก่อนจะเอื้อมมือสัมผัสเบาๆที่ข้อเท้าของร่างบาง ยองแจสะดุ้งกับสัมผัสที่เย็นยะเยือก
ใช่.....มันเย็น....
.....มันเย็นเหมือนจิตใจของคนตรงหน้าไม่มีผิด....
"ยองแจ! เรามาเล่นกันเถอะ!!!!" เจลโล่ว่า กระโดดโลดเต้นดีใจเหมือนเด็กๆ ทำเอายองแจตามอารมณ์ไม่ทัน
"ละ..เล่นอะไร??...."
ยองแจถามออกไปอย่างหวาดๆ เขาไม่รู้ว่าเด็กตรงหน้าเขาจะเล่นอะไร แต่ที่แน่ๆไม่คงจะไม่ใช่เรื่องดี
เจลโล่ไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มก่อนจะหยิบกุญแจออกมาไขที่ข้อเท้าของร่างบาง แล้วส่งยิ้มไปให้อีกครั้ง
"เจลโล่อยากให้ยองแจวิ่ง วิ่งออกไปให้ไกลที่สุด...แต่ถ้าเจลโล่เจอยองแจเมื่อไร...ยองแจก็ต้องตาย!!! เพราะเกมนี้มีชื่อว่า วิ่ง ไล่ ฆ่า!!!!..."
ยองแจได้แต่ตัวแข็งทื่อ หัวใจเต้นระรัวเพราะความกลัว เจลโล่แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะดึงยองแจให้ลุกขึ้นมาอยู่ตรงหน้าประตูบานใหญ่ แล้วกระซิบที่ข้างหูเล็ก
"เจลโล่จะนับหนึ่งถึงสิบ ระหว่างนั้นยองแจก็รีบวิ่งออกไปซ้อนนะ ถ้าเจลโล่หาเจอก็เป็นอันว่า จบเกม..."
เจลโล่ว่าเสร็จ ยองแจก็เปิดประตูออกไปทันที เขาไม่สนแล้วว่าเขามาที่นี้เพื่อมาทำอะไร แต่ที่แน่ๆ เขาต้องหาทางหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้!!!
เด็กหนุ่มเห็นดังนั้นก็แสยะยิ้มหัวเราะชอบใจออกมา ก่อนเริ่มนับเพื่อเข้าสู่เกมแห่งความตาย....
"1....2....3......"
ระหว่างทางยองแจได้ยินเสียงเจลโล่เริ่มนับเวลา นั้นแสดงให้เห็นว่าชีวิตเขากำลังเข้าสู่ความตายมากขึ้นเรื่อยๆ
"....7.....8.....9..........10!!!"
.
.
.
.
.
.
".....ยองแจ...เจลโล่กำลังจะไปหาแล้วนะ!!!"
_______________________________________________________________________________________________
A-YO! GG!!
ตอน 2 มาแล้วววววววววว แว้ววว แว้ววว
มี แดออบ ออกมาปริ่มๆด้วยล่ะ
ถ้าอยากรู้ว่า เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับจงออบบี้เป็นยัง?
ทำไมแด้ถึงทำแบบนี้?! ก็ลองติดตามกันดู
ส่วนคู่ของเฮียบัง กับ มาดามฮิม กำลังจะโผล่ออกมาในตอนหน้า
ส่วนตอนต่อไป แจ้จะรอดไหม?......อันนี้ก็ไม่รู้สินะ! (//สะบัดบ็อบใส่)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เด็กน้อยผู้น่าสงสาร....เดี๋ยวเจลโล่จะเป็นเพื่อนเล่นให้เอง..."
LOL.
ความคิดเห็น