ผู้เข้าชมรวม
22,479
ผู้เข้าชมเดือนนี้
48
ผู้เข้าชมรวม
22.47K
อัปเดตล่าสุด : 26 ม.ค. 57 / 20:50 น.
แท็กนิยาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
' V i r u $ . ภูมิใจนำเสนอ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
S w e e t h e a r t
รั ก ห ว า น ใ ส หั ว ใ จ อิ น เ ลิ ฟ
เปิดใช้บริการเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2554
เริ่มแต่งครั้งแรกเมื่อวันที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2554
ปิดใช้บริการเมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554
ผลงานอื่นๆ ของ ` V i r u $ . ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ` V i r u $ .
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"มาลงให้แล้วนะคะสำหรับคำวิจารณ์"
(แจ้งลบ)ก่อนอื่นต้อง สวัสดี ` V i r u $ . คะ ชื่อเรื่อง Sweetheart รัก หวานใสหัวใจอินเลิฟ เป็นชื่อที่ชวนให้อ่านอยู่พอสมควรคะ(รู้สึกว่ามันยังดึงดูดไม่พอ แต่ไม่ต้องคิดมากคะ หากเนื้อหาด้านในสนุกผู้อ่านก็จะแนะนำเรื่องนี้กับเพื่อนๆต่อไปแน่นอน) การ ใช้ภาษาและการเล่นคำถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่งคะ(บางจุดจะมีใช้คำเปลืองและ วกวนบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ทำให้รู้สึกเบื ... อ่านเพิ่มเติม
ก่อนอื่นต้อง สวัสดี ` V i r u $ . คะ ชื่อเรื่อง Sweetheart รัก หวานใสหัวใจอินเลิฟ เป็นชื่อที่ชวนให้อ่านอยู่พอสมควรคะ(รู้สึกว่ามันยังดึงดูดไม่พอ แต่ไม่ต้องคิดมากคะ หากเนื้อหาด้านในสนุกผู้อ่านก็จะแนะนำเรื่องนี้กับเพื่อนๆต่อไปแน่นอน) การ ใช้ภาษาและการเล่นคำถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่งคะ(บางจุดจะมีใช้คำเปลืองและ วกวนบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ทำให้รู้สึกเบื่อ) มีพิมพ์ตกและผิดบ้างในบางจุดคะแต่ไม่มากเท่าไหร่ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ดีพอ สมควร Intro ของเรื่องค่อนข้างสั้นมากทำให้ผู้อ่านที่อ่านอินโทรอาจจะไม่เข้าใจและอาจจะ กดปิดหน้าต่างไปก็ได้คะ(สำหรับผู้อ่านบางคนที่ชอบอ่านอินโทรเพื่อดูว่าจะ อ่านเนื้อเรื่องต่อไปไหม) เนื่องจากอินโทรมีน้อยมากทำให้ผู้อ่านบางส่วนอาจจะไม่เข้าใจเนื้อหาที่ผู้ เขียนกำลังจะสื่อออกมา(ซึ่งถ้านำอินโทรไปรวมกับเนื้อหาในตอนแรกน่าจะดีกว่า อันนี้ต้องขึ้นอยู่กับนักเขียนคะ) คาแร็คเตอร์ของตัวละครไม่ถึงกับแปลกแต่ให้ความรู้สึกไม่เหมือนใครดีคะเป็น จุดที่น่าสนใจมากสำหรับเรื่องนี้ การใช้ตัวดำเนินเรื่องหลักบรรยายในบางจุดยังรู้สึกงงอยูบ้างคะ(สำหรับเรา) แต่โดยรวมอ่านแล้วเข้าใจทุกตอนคะ เข้าถึงอารมณ์ของเรื่องได้ดีมากเนื่องจากคาแร็คเตอร์ของตัวละครโดดเด่นทำให้ จำตัวละครเหล่านั้นได้ทันทีที่อ่าน(ยังรู้สึกงงๆของโจอี้อยู่บ้างแต่เพราะ เพิ่งได้เปิดตัวออกมาอาจจะทำให้เนื้อหาที่เกี่ยวข้องน้อยอยู่) ใน ส่วนของเนื้อเรื่องถึงแม้จะดูเกินจริงไปสักนิด(ก็มันเป็นนิยายนี่หน่า-0-) แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้เนื้อเรื่องสนุกมากไม่น้อยคะ การที่ใช้เพลงหน่วงมาสื่อถึงอารมณ์และใช้ดำเนินเรื่อง (ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นของพระเอกมากกว่าของนางเองในตอนต้น) ทำให้เข้าใจถึงอารมณ์ของตัวละครนั้นๆมากเข้าไปอีก(ไม่รู้เราคิดไปเองหรือ เปล่าแต่รู้สึกเหมือนผู้แต่งต้องการเขียนให้พระเอกชอบนางเอกตั้งแต่แรกอยู่ แล้ว) เนื้อหาดำเนินไปได้ค่อนข้างดีคะไม่เร็วไปและไม่ช้าไปซึ่งจะมีทิ้งท้ายให้ผู้ อ่านค้างบ้างในบางตอนซึ่งก็เป็นผลดีเพราะผู้อ่านจะเกิดอาการ(คลุ้ม คลั่ง)อยากอ่านจนต้องมานั่งปูเสื่อติดตาม(-0-) การจัดแต่งบทความถือว่าทำได้ดีมากคะเนื่องจากเข้ากับชื่อเรื่องหวานๆเหลือเกิน(บางคนแต่งนิยายรักหวานแหววแต่ดันใช้กราวน์เป็นสีดำ =[]=!) ซึ่งตรงนี้ก็เป็นส่วนที่ดึงดูดผู้อ่านบางคนไม่มากก็น้อยคะ ธีมและคาแร็คเตอร์ตัวละครเป็นอะไรที่ไม่แปลก แต่ให้ความรู้สึกไม่เหมือนใคร(อย่างที่เราได้กล่าวไปตอนต้น) ซึ่งเราคิดว่า ` V i r u $ . ทำได้ดีพอสมควรคะ (แต่รู้สึกเหมือนพระเอกของเราจะมีหลากหลายนิสัยซะเหลือเกิน) การเข้าถึงตัวละครนั้นทำได้ดีมากคะ(อาจจะเป็นเพราะเราเข้าใจความหมายของเพลง ที่ผู้เขียนต้องการจะสื่อ ..หรือเราคิดไปเองว่าผู้เขียนต้องการจะสื่อ? -0-*) การบรรยายความรู้สึกต่างๆและการกล่าวถึงสถานที่ก็ทำได้ดีมากคะ(ยังมีบางจุด ที่รู้สึกติดๆอยู่ในตอนแรกๆที่บรรยายถึงสถานที่ ลองกลับไปอ่านดูคะ) ภาษา ที่ใช้เกี่ยวกับตัวละครทำได้ดีคะ แสดงถึงความเป็นตัวของตัวละครนั้นๆออกมาได้ดี ทั้งลักษณะนิสัยและการพูดสื่ออารมณ์ออกมาได้อย่างชัดเจนแต่ให้ความรู้สึกว่า ตัวละครที่มีนั้นยังน้อยเกินไปที่จะนำมาประกอบเนื้อเรื่อง(อาจเป็นเพราะตอน ยังน้อยอยู่) มีบางตอนที่อ่านแล้วยังรู้สึกงงจนต้องกลับไปอ่านซ้ำใหม่อีกที แต่โดยรวมแล้วไม่ถึงกับต้องแก้ไขจ้า(หลังจากแต่งจบแล้วอยากให้ ` V i r u $ . รองรีไรท์ส่วนที่ผิดดูนะคะ) พล็อตเรื่องของ ` V i r u $ . ถือว่าวางไว้ได้ดีมากคะ มีการใส่อารมณ์ของตัวละครลงไปเพื่อการดำเนินเรื่อง(จุดนี้จะทำให้เนื้อ เรื่องเหมือนกับมีปมอยู่โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย ซึ่งเป็นเรื่องดีคะ) ความ รู้สึกส่วนตัวหลังจากที่ได้อ่านนิยายไป รู้สึกว่าชอบคะ(แต่อ่านจนจบแล้วยังไม่ค่อยเข้าใจถึงพล็อตเรื่องของผู้เขียน เท่าไหร่ ตอนแรกคิดว่าจะให้นางเอกกับเพื่อนนางเอกทะเลาะกันเพราะเพื่อนนางเอกกลับตัว มาชอบพระเอกซะอีก-..-) มีจุดพลิกหลายจุดจากที่เราได้อ่าน และจากที่ผู้เขียนได้แต่งถึงความบังเอิญหลายๆอย่างที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่เป็นความบังเอิญที่ลงตัวพอดี การกล่าวถึงความเดิมจากตอนที่แล้วทำให้เนื้อหาดูเป็นจริงมากขึ้น(การกล่าว ถึงคนข้างห้องของนางเอกที่ย้ายออกไป) โดยรวมแล้วเป็นเรื่องที่สนุกแต่ให้ความรู้สึกไม่ดึงดูดเท่าไหร่คะ(เราคิดว่า ผู้แต่งน่าจะเพิ่มอะไรที่เป็นจุดดึงดูดสักอย่างที่มันเป็นตัวของตัวเองออก มา) เอาใจช่วยคะ แก้ไขอีกเล็กน้อยนิยายของ ` V i r u $ . ก็จะเป็นนิยายที่ติดใจผู้อ่านแนวหวานๆแน่นอน อันนี้เป็นเพียงความรู้สึกของเราเล็กๆน้อยๆอาจจะตรงกับความคิดของใครหรือไม่ ตรงกับความคิดของใครเลย ยังไงก็อยากให้ ` V i r u $ . ลองฟังความเห็นจากหลายๆทางแล้วลองเอามามิกซ์แก้ไขในจุดที่มันบกพร่องของนิยายเพื่อนิยายจะได้สมบูรณ์ต่อไปคะ *เอาใจช่วยคะ พยายามต่อไปนะคะ *^* อ่านน้อยลง
betawin/2GB | 23 ก.ค. 54
-
14
-
0
"วิจารณ์นิยาย สไตล์ เซเซดๆ."
(แจ้งลบ)เรื่อง : Sweetheart สื่อรักชักใยหัวใจอินเลิฟ ผู้วิจารณ์ : SEI ก่อนอื่นขอออกตัวเป็นธรรมเนียมว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ เพราะฉะนั้นยังอาจวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง และมันก็ยังเป็นภาษาสไตล์การวิจารณ์ง่ายๆ ของเราที่มุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้รับการวิจารณ์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ -โครงเรื่อง จุดแรกที่ต้องขอเตือนเ ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่อง : Sweetheart สื่อรักชักใยหัวใจอินเลิฟ ผู้วิจารณ์ : SEI ก่อนอื่นขอออกตัวเป็นธรรมเนียมว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ เพราะฉะนั้นยังอาจวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง และมันก็ยังเป็นภาษาสไตล์การวิจารณ์ง่ายๆ ของเราที่มุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้รับการวิจารณ์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ -โครงเรื่อง จุดแรกที่ต้องขอเตือนเลยก็คือบทนำค่ะ เพราะบทนำเหมือนประตูเปิดสู่เนื้อเรื่อง ซึ่งถ้าหากผู้แต่งบรรยายเขียนในจุดนี้ได้ไม่ดีก็จะทำให้ผู้อ่านกดปิดจากหน้าบทความได้เลย และคงต้องบอกตามตรงว่าผู้แต่งยังคงทำในจุดนี้ไม่ดีพอ เพราะมันไม่มีความน่าสนใจเลยแม้แต่น้อย โดยที่เนื้อหาที่ผู้แต่งพรรณนามาทั้งหมดในบทนำนั้นสามารถสรุปได้เพียงคำเดียวว่า นางเอกหิว? พูดตามตรงว่ามันไม่น่าสนใจ ไม่ชวนดึงดูด และไม่มีเนื้อหาอะไรเลย ส่วนในด้านธีมของเรื่องเองก็ยังดูคลุมครือไม่ชัดเจน เหมือนผู้แต่งไม่ได้กำหนดวางโครงเรื่องอย่างละเอียด เนื้อหาของเรื่องจึงดูสะเปะสะปะ ไม่มีปมมาคอยกำหนดทิศทางของเรื่อง จึงดูคล้ายเป็นการหยิบยกในสิ่งที่ผู้แต่งสนใจเอามาเขียนมากกว่าการดำเนินเรื่องตามพล็อตหรือโครงเรื่องที่วางไว้ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกลอยแพอยู่กลางทะเล คลื่นเงียบก็ลอยไปเรื่อย คลื่นซัดก็พัดจม ประมาณนี้แหละค่ะ และถ้าหากสังเกตถึงชื่อเรื่องที่ว่า Sweetheart สื่อรักชักใยหัวใจอินเลิฟ นั้นก็ยังดูเหมือนจะไม่ค่อยตรงตามประเด็นของเรื่องมากเท่าใดนัก เพราะดูเหมือน “พรหมลิขิต” ของคู่พระ-นางเรื่องนี้ดูโดดเด่นกว่าแผนการเป็นพ่อสื่อแม่สื่อ ของทั้งคู่ตามชื่อเรื่องซะอีกนะคะ หรือถ้าหากกำหนดให้ธีมของเรื่องนี้เป็นพรหมลิขิตอย่างที่คู่พระ-นางแอบคิดกันเหมือนกันจริง ลองคิดดูแล้วกันค่ะว่าพรหมลิขิตที่เกิดขึ้นระหว่างสองคนนี้จะเป็น พรหมลิขิตที่เกิดขึ้นจริงๆ หรือเป็นเพราะผู้แต่งลิขิตขึ้นมาเอง เพราะจากเนื้อเรื่องดูเหมือนคนทั้งคู่จะมีความบังเอิญตรงกันหลายเรื่องมาก ซึ่งมันตรงกันเด๊ะๆ ตรงเป๊ะๆ ตรงเว่อร์ๆ ชวนให้คิดเป็นอย่างหลังมากกว่าอย่างแรก และด้วยความที่มันบังเอิญตรงกันไปหมดทุกเรื่องนี่เองที่ทำให้ คำว่า “พรหมลิขิต”ของทั้งสองคนนั้นดูเป็นเรื่องดาษๆ ที่เกิดขึ้นอย่างง่ายๆ ไป ซึ่งส่งผลให้จุดที่จะเป็นสีสันและจุดเด่นของเรื่องกลายเป็นความจืดชืดแทน เพียงเพราะผู้แต่งยึดติดกับ destiny มากเกินไปนั่นเอง แล้วแบบนี้นิยายเรื่องนี้ควรจะใช้หัวข้อใดเป็นทิศทางธีมหลักของเนื้อเรื่องดี? แต่โดยส่วนตัวกำลังคิดว่าชื่อของนิยายเรื่องนี้กำลังขัดแย้งกับเนื้อหาหลักที่ใช้ดำเนินเรื่องอยู่พอสมควรค่ะ -ภาษา สำนวน การบรรยาย: การบรรยายค่อนข้างดีค่ะ ให้ความสำคัญกับเวลา ฉาก และสถานที่ เพียงแต่บางจุดยังสะดุดอยู่เล็กน้อย แต่หากมองในภาพรวมก็ถือว่าผ่านค่ะ บทสนทนา: ขาดความลื่นไหลและความเป็นธรรมชาติพอสมควร อีกทั้งยังมีจุดติดขัดอยู่ เช่น ตอนที่ปีโป้พูดกับซูกัสว่า “ฉันเล็งมักกะโรนีกล่องนั้นอยู่นะ” แล้วพอพระเอกตอบกลับมาว่า “ฮะ” เธอก็พูดประโยคเดิมซ้ำอีกรอบ ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว นางเอกน่าจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบมากกว่านั้น อาทิเช่น “นี่! ฉันบอกว่าฉันเล็งมักกะโรนีกล่องนี้อยู่นะ” จะเห็นได้ว่าการเพิ่มคำขึ้นมาเพียงเล็กน้อยจะทำให้คำพูดเป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้น ส่วนใหญ่จะเห็นแค่ในช่วงแรกๆ ที่พบปัญหาในเรื่องนี้ ส่วนในช่วงกลางๆ ถึงท้ายๆ มีการพัฒนาดีขึ้นมาก น่าชื่นชมทีเดียวค่ะ คำผิด คำซ้ำ การหลากคำ: คำผิด : คำผิดส่วนใหญ่ที่พบมากมักจะเป็นคำที่ผู้แต่งใช้ผิดและพิมพ์ติดมือจนเป็นนิสัยค่ะ ส่วนที่รีบพิมพ์จนตกหล่นบ้างก็มีเช่นกันแต่ไม่มากนัก เซอ่านไล่จนจบเลยเก็บคำผิดมาฝากค่ะ เช่น นี่น่า-นี่นา/เฉียว-เฉี่ยว/แซบ-แซ่บ/แหบพร้า-แหบพร่า/นั้น-นั่น/หนาเต๊อะ-หนาเตอะ/แหล่ะ-แหละ/สลับสนุน-สนับสนุน/สะดุ้งโหย่ง-สะดุ้งโหยง/รี่รอ-รีรอ/ยิ้มแย่ม-ยิ้มแย้ม/งึกงัก-หงึกหงัก/นู่น-นู้น/เฉท-เฉด/กะตา-กะพริบตา/เสียงทุ่ม-เสียงทุ้ม/กวักไกว-ขวักไขว่/เป๋า-เป่า/พรมลิขิต-พรหมลิขิต/โอยครวญ-โอดครวญ/กรุ่มกริ่ม-กรุ้มกริ่ม/หลบลู่-ลบหลู่/ไม่ซึ่ง-ไม่มีซึ่ง/สนิมสนม-สนิทสนม/เจือนๆ-เจื่อนๆ/เจ็บแปร๊บ-เจ็บแปล๊บ/เหว่อ-เหวอ/ป่วนเปี้ยน-ป้วนเปี้ยน/ร่ำไร-รำไร/เจ้าตัง-เจ้าตัว/เอื้อมระอา-เอือมระอา//ฝ่ายลุก-ฝ่ายรุก/เขม่น-เขม็ง/ล่อ-ล้อ/หวงใย-ห่วงใย/เบิกตาโพล่ง-เบิกตาโพลง/ระรอก-ระลอก คำซ้ำ การหลากคำ : คำซ้ำสำหรับเรื่องนี้เป็นคำสรรพนามแทนตัวผู้พูด พบมากในบทนำและบทที่1 ถึงแม้ว่าผู้แต่งจะดำเนินเรื่องโดยใช้มุมมองของปีโป้ แต่บางประโยคสามารถเชื่อมต่อกันเป็นประโยคเดียวได้และสามารถใช้การหลากคำมาช่วยแทนการใช้คำว่า “ฉัน” เพียงคำเดียวได้ค่ะ จุดนี้ผู้แต่งจึงควรศึกษา แก้ไข และเลือกคำมาใช้อย่างเหมาะสม :::การใช้คำยังมีแปลกๆ เป็นบางจุดเช่น “ถึงแม้แวบแรกที่เห็นฉันได้เต็มๆ ตา” และอีกจุดในประโยคเดียวกัน “แต่เมื่อฉันเข้ามาใกล้เรื่อยๆ” ซึ่งจากประโยคทั้งสองนี้สามารถเติมคำเข้าไปเพียงคำเดียวก็จะทำให้รูปประโยคดูสมบูรณ์ขึ้นได้ เช่น “ถึงแม้แวบแรกที่เขาเห็นฉันได้เต็มๆ ตา” และ “แต่เมื่อฉันเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ” จะเห็นได้ว่าประโยคสมบูรณ์มากขึ้น/และยังมีคำอื่นอีก เช่น กอดโดดโผเข้ากอด = โผตัวเข้าไปกระโดดกอด/แต่โดยส่วนตัวคิดว่าการขัดเกลารูปประโยคจะทำให้เกิดความสมบูรณ์มากที่สุด::: ความถูกต้องของการใช้สัญลักษณ์ต่างๆ และซาวด์เอฟเฟค : สัญลักษณ์ยังมีการใช้เครื่องหมายอัศเจรีย์ (!) แปลกๆ อยู่บ้าง/ซาวด์เอฟเฟคยังดูแปลกๆ ในบางจุด เช่น พลั๊ก-พลั่ก -ตัวละคร ด้านตัวละครนั้นยังดูแบนๆ ไม่ค่อยมีมิติ ไม่มีเอกลักษณ์และจุดเด่นให้ชวนประทับใจเท่าใดมากนัก ทั้งปีโป้ ซูกัส เมาส์ โจอี้ ต่างให้อารมณ์สมเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดาๆ ไม่ชวนดึงดูดค้นหา ส่วนตัวละครที่มีมิติมากที่สุดก็หนีไม่พ้นจากนายชัวร์ค่ะ เพราะทิศทางอารมณ์ บุคลิก จุดเด่น ดูชัดเจนที่สุดแล้ว -ความสมเหตุสมผล บางจุดยังไม่ค่อยมีความสมเหตุสมผลนัก เช่น ในฉากที่ปีโป้โดนลูกวอลเล่ย์กระแทกที่ศีรษะ ในแง่ความเป็นจริงหากโดนลูกวอลเลย์กระแทกจนสลบ อาการแรกของคนที่เพิ่งฟื้นได้สติคงจะหนีไม่พ้นความมึนงงอย่างแน่นอน แต่ปีโป้กลับตื่นขึ้นมาพร้อมกับถามว่าเธอสลบไปนานแค่ไหน ทำให้จุดนี้ยังขาดความสมจริงอยู่ (ส่วนในด้านอาจารย์พยาบาลที่พูดคล้ายกับแช่งนักเรียนนั้น จะไม่ขอพูดถึงเพราะเป็นความจงใจของผู้แต่งที่ตั้งใจเขียนออกมาแบบนี้ ทว่าหากในความเป็นจริงลองคิดดูว่าสมควรหรือไม่ที่อาจารย์จะพูดคล้ายกับแช่งนักเรียนและยังแสดงท่าทีเฉยๆ มาก) อีกจุดก็คือทั้งปีโป้และซูกัสตกหลุมรักกันค่อนข้างไวมาก ทั้งๆ ที่ทั้งคู่ต่างก็ยังค่อนข้างสับสนในความรู้สึกของตัวเองอยู่พอสมควร โดยเฉพาะฉากจูบของทั้งคู่ที่โผล่มาไวมาก จนคนอ่านไม่ทันแม้แต่จะตั้งตัว แถมในเรื่องคู่พระ-นาง ก็ยังมีทีท่าแค่ชอบๆ บวกกับเขินอายกระบิดกระบวนกันอยู่เล็กน้อย ไฉนจึงข้ามขั้นกระโดดพรวดไปถึงจุดนั้นได้ (หรืออันที่จริงมาจากการตั้งใจเขียนฉากเซอร์วิสของผู้แต่งเอง?) -การดำเนินเรื่อง/ความลื่นไหล/ความสนุกน่าติดตาม การดำเนินเรื่อง: คงต้องบอกว่านิยายเรื่องนี้ค่อยๆ ดำเนินไปอย่างเรียบๆ ไม่ค่อยหวือหวอมากนัก อารมณ์เดียวกับน้ำในทะเลสาบเชียวล่ะค่ะ แต่หากเปรียบเป็นดนตรีก็น่าจะเป็นจังหวะ Andante ที่มีจังหวะเรียบเรื่อย ไม่เร่งเร้า เป็นไปอย่างเนิบๆ ค่ะ แน่นอนว่ามันต้องแฝงความอบอุ่นอยู่ในตัวด้วย ความสนุกน่าติดตาม: หากมองเฉพาะในแง่ของความสนุกและน่าติดตาม ถือว่านิยายของท่านสามารถนำเสนอได้ออกมาได้ดีในระดับหนึ่งเลยค่ะ เพราะสองตัวละครหลักอย่างปีโป้-ซูกัส มักจะมีเรื่องราวกุ๊กกิ๊กน่ารักๆ ชวนให้ผู้อ่านอมยิ้มตามไปกับเนื้อเรื่องได้เรื่อยๆ -ภาพรวม/สรุป โครงเรื่องยังขาดความชัดเจน ทิศทางของเรื่องดูไหลไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมายปลายทางเท่าใดนัก จุดดีของนิยายเรื่องนี้คืออารมณ์หวานๆ ของคู่พระ-นาง ที่ทำให้ผู้อ่านยังคงวนเวียนเปิดเข้าหน้าบทความอยู่บ้าง แต่แน่ล่ะ…ว่ามันยังไม่ถึงกับขาดไม่ได้ เพราะฉะนั้นแล้วข้อแนะนำของนิยายเรื่องนี้ก็คือ ควรวางโครงเรื่องให้แน่นอน กำหนดรายละเอียดและวางปมเนื้อหาให้น่าสนใจ รวมไปถึงการรีไรท์บทนำใหม่ให้ดูโดดเด่นและดึงดูดผู้อ่านให้มากขึ้น โดยส่วนตัวคิดว่าผู้แต่งมีความเอาใจใส่งานเขียนอยู่แล้ว อีกทั้งยังมีฝีมือที่พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จึงเป็นการดีหากจะลบจุดอ่อนของนิยายเรื่องนี้ ให้กลายเป็นจุดดีเสริมความน่าสนใจให้กับนิยายมากยิ่งขึ้น ยังไงก็ขอเอาใจช่วยเรนะคะ สู้ๆ! อ่านน้อยลง
Дdagiô | 16 ก.ย. 54
-
11
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"วิจารณ์นิยาย สไตล์ เซเซดๆ."
(แจ้งลบ)เรื่อง : Sweetheart สื่อรักชักใยหัวใจอินเลิฟ ผู้วิจารณ์ : SEI ก่อนอื่นขอออกตัวเป็นธรรมเนียมว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ เพราะฉะนั้นยังอาจวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง และมันก็ยังเป็นภาษาสไตล์การวิจารณ์ง่ายๆ ของเราที่มุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้รับการวิจารณ์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ -โครงเรื่อง จุดแรกที่ต้องขอเตือนเ ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่อง : Sweetheart สื่อรักชักใยหัวใจอินเลิฟ ผู้วิจารณ์ : SEI ก่อนอื่นขอออกตัวเป็นธรรมเนียมว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ เพราะฉะนั้นยังอาจวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง และมันก็ยังเป็นภาษาสไตล์การวิจารณ์ง่ายๆ ของเราที่มุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้รับการวิจารณ์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ -โครงเรื่อง จุดแรกที่ต้องขอเตือนเลยก็คือบทนำค่ะ เพราะบทนำเหมือนประตูเปิดสู่เนื้อเรื่อง ซึ่งถ้าหากผู้แต่งบรรยายเขียนในจุดนี้ได้ไม่ดีก็จะทำให้ผู้อ่านกดปิดจากหน้าบทความได้เลย และคงต้องบอกตามตรงว่าผู้แต่งยังคงทำในจุดนี้ไม่ดีพอ เพราะมันไม่มีความน่าสนใจเลยแม้แต่น้อย โดยที่เนื้อหาที่ผู้แต่งพรรณนามาทั้งหมดในบทนำนั้นสามารถสรุปได้เพียงคำเดียวว่า นางเอกหิว? พูดตามตรงว่ามันไม่น่าสนใจ ไม่ชวนดึงดูด และไม่มีเนื้อหาอะไรเลย ส่วนในด้านธีมของเรื่องเองก็ยังดูคลุมครือไม่ชัดเจน เหมือนผู้แต่งไม่ได้กำหนดวางโครงเรื่องอย่างละเอียด เนื้อหาของเรื่องจึงดูสะเปะสะปะ ไม่มีปมมาคอยกำหนดทิศทางของเรื่อง จึงดูคล้ายเป็นการหยิบยกในสิ่งที่ผู้แต่งสนใจเอามาเขียนมากกว่าการดำเนินเรื่องตามพล็อตหรือโครงเรื่องที่วางไว้ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกลอยแพอยู่กลางทะเล คลื่นเงียบก็ลอยไปเรื่อย คลื่นซัดก็พัดจม ประมาณนี้แหละค่ะ และถ้าหากสังเกตถึงชื่อเรื่องที่ว่า Sweetheart สื่อรักชักใยหัวใจอินเลิฟ นั้นก็ยังดูเหมือนจะไม่ค่อยตรงตามประเด็นของเรื่องมากเท่าใดนัก เพราะดูเหมือน “พรหมลิขิต” ของคู่พระ-นางเรื่องนี้ดูโดดเด่นกว่าแผนการเป็นพ่อสื่อแม่สื่อ ของทั้งคู่ตามชื่อเรื่องซะอีกนะคะ หรือถ้าหากกำหนดให้ธีมของเรื่องนี้เป็นพรหมลิขิตอย่างที่คู่พระ-นางแอบคิดกันเหมือนกันจริง ลองคิดดูแล้วกันค่ะว่าพรหมลิขิตที่เกิดขึ้นระหว่างสองคนนี้จะเป็น พรหมลิขิตที่เกิดขึ้นจริงๆ หรือเป็นเพราะผู้แต่งลิขิตขึ้นมาเอง เพราะจากเนื้อเรื่องดูเหมือนคนทั้งคู่จะมีความบังเอิญตรงกันหลายเรื่องมาก ซึ่งมันตรงกันเด๊ะๆ ตรงเป๊ะๆ ตรงเว่อร์ๆ ชวนให้คิดเป็นอย่างหลังมากกว่าอย่างแรก และด้วยความที่มันบังเอิญตรงกันไปหมดทุกเรื่องนี่เองที่ทำให้ คำว่า “พรหมลิขิต”ของทั้งสองคนนั้นดูเป็นเรื่องดาษๆ ที่เกิดขึ้นอย่างง่ายๆ ไป ซึ่งส่งผลให้จุดที่จะเป็นสีสันและจุดเด่นของเรื่องกลายเป็นความจืดชืดแทน เพียงเพราะผู้แต่งยึดติดกับ destiny มากเกินไปนั่นเอง แล้วแบบนี้นิยายเรื่องนี้ควรจะใช้หัวข้อใดเป็นทิศทางธีมหลักของเนื้อเรื่องดี? แต่โดยส่วนตัวกำลังคิดว่าชื่อของนิยายเรื่องนี้กำลังขัดแย้งกับเนื้อหาหลักที่ใช้ดำเนินเรื่องอยู่พอสมควรค่ะ -ภาษา สำนวน การบรรยาย: การบรรยายค่อนข้างดีค่ะ ให้ความสำคัญกับเวลา ฉาก และสถานที่ เพียงแต่บางจุดยังสะดุดอยู่เล็กน้อย แต่หากมองในภาพรวมก็ถือว่าผ่านค่ะ บทสนทนา: ขาดความลื่นไหลและความเป็นธรรมชาติพอสมควร อีกทั้งยังมีจุดติดขัดอยู่ เช่น ตอนที่ปีโป้พูดกับซูกัสว่า “ฉันเล็งมักกะโรนีกล่องนั้นอยู่นะ” แล้วพอพระเอกตอบกลับมาว่า “ฮะ” เธอก็พูดประโยคเดิมซ้ำอีกรอบ ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว นางเอกน่าจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบมากกว่านั้น อาทิเช่น “นี่! ฉันบอกว่าฉันเล็งมักกะโรนีกล่องนี้อยู่นะ” จะเห็นได้ว่าการเพิ่มคำขึ้นมาเพียงเล็กน้อยจะทำให้คำพูดเป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้น ส่วนใหญ่จะเห็นแค่ในช่วงแรกๆ ที่พบปัญหาในเรื่องนี้ ส่วนในช่วงกลางๆ ถึงท้ายๆ มีการพัฒนาดีขึ้นมาก น่าชื่นชมทีเดียวค่ะ คำผิด คำซ้ำ การหลากคำ: คำผิด : คำผิดส่วนใหญ่ที่พบมากมักจะเป็นคำที่ผู้แต่งใช้ผิดและพิมพ์ติดมือจนเป็นนิสัยค่ะ ส่วนที่รีบพิมพ์จนตกหล่นบ้างก็มีเช่นกันแต่ไม่มากนัก เซอ่านไล่จนจบเลยเก็บคำผิดมาฝากค่ะ เช่น นี่น่า-นี่นา/เฉียว-เฉี่ยว/แซบ-แซ่บ/แหบพร้า-แหบพร่า/นั้น-นั่น/หนาเต๊อะ-หนาเตอะ/แหล่ะ-แหละ/สลับสนุน-สนับสนุน/สะดุ้งโหย่ง-สะดุ้งโหยง/รี่รอ-รีรอ/ยิ้มแย่ม-ยิ้มแย้ม/งึกงัก-หงึกหงัก/นู่น-นู้น/เฉท-เฉด/กะตา-กะพริบตา/เสียงทุ่ม-เสียงทุ้ม/กวักไกว-ขวักไขว่/เป๋า-เป่า/พรมลิขิต-พรหมลิขิต/โอยครวญ-โอดครวญ/กรุ่มกริ่ม-กรุ้มกริ่ม/หลบลู่-ลบหลู่/ไม่ซึ่ง-ไม่มีซึ่ง/สนิมสนม-สนิทสนม/เจือนๆ-เจื่อนๆ/เจ็บแปร๊บ-เจ็บแปล๊บ/เหว่อ-เหวอ/ป่วนเปี้ยน-ป้วนเปี้ยน/ร่ำไร-รำไร/เจ้าตัง-เจ้าตัว/เอื้อมระอา-เอือมระอา//ฝ่ายลุก-ฝ่ายรุก/เขม่น-เขม็ง/ล่อ-ล้อ/หวงใย-ห่วงใย/เบิกตาโพล่ง-เบิกตาโพลง/ระรอก-ระลอก คำซ้ำ การหลากคำ : คำซ้ำสำหรับเรื่องนี้เป็นคำสรรพนามแทนตัวผู้พูด พบมากในบทนำและบทที่1 ถึงแม้ว่าผู้แต่งจะดำเนินเรื่องโดยใช้มุมมองของปีโป้ แต่บางประโยคสามารถเชื่อมต่อกันเป็นประโยคเดียวได้และสามารถใช้การหลากคำมาช่วยแทนการใช้คำว่า “ฉัน” เพียงคำเดียวได้ค่ะ จุดนี้ผู้แต่งจึงควรศึกษา แก้ไข และเลือกคำมาใช้อย่างเหมาะสม :::การใช้คำยังมีแปลกๆ เป็นบางจุดเช่น “ถึงแม้แวบแรกที่เห็นฉันได้เต็มๆ ตา” และอีกจุดในประโยคเดียวกัน “แต่เมื่อฉันเข้ามาใกล้เรื่อยๆ” ซึ่งจากประโยคทั้งสองนี้สามารถเติมคำเข้าไปเพียงคำเดียวก็จะทำให้รูปประโยคดูสมบูรณ์ขึ้นได้ เช่น “ถึงแม้แวบแรกที่เขาเห็นฉันได้เต็มๆ ตา” และ “แต่เมื่อฉันเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ” จะเห็นได้ว่าประโยคสมบูรณ์มากขึ้น/และยังมีคำอื่นอีก เช่น กอดโดดโผเข้ากอด = โผตัวเข้าไปกระโดดกอด/แต่โดยส่วนตัวคิดว่าการขัดเกลารูปประโยคจะทำให้เกิดความสมบูรณ์มากที่สุด::: ความถูกต้องของการใช้สัญลักษณ์ต่างๆ และซาวด์เอฟเฟค : สัญลักษณ์ยังมีการใช้เครื่องหมายอัศเจรีย์ (!) แปลกๆ อยู่บ้าง/ซาวด์เอฟเฟคยังดูแปลกๆ ในบางจุด เช่น พลั๊ก-พลั่ก -ตัวละคร ด้านตัวละครนั้นยังดูแบนๆ ไม่ค่อยมีมิติ ไม่มีเอกลักษณ์และจุดเด่นให้ชวนประทับใจเท่าใดมากนัก ทั้งปีโป้ ซูกัส เมาส์ โจอี้ ต่างให้อารมณ์สมเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดาๆ ไม่ชวนดึงดูดค้นหา ส่วนตัวละครที่มีมิติมากที่สุดก็หนีไม่พ้นจากนายชัวร์ค่ะ เพราะทิศทางอารมณ์ บุคลิก จุดเด่น ดูชัดเจนที่สุดแล้ว -ความสมเหตุสมผล บางจุดยังไม่ค่อยมีความสมเหตุสมผลนัก เช่น ในฉากที่ปีโป้โดนลูกวอลเล่ย์กระแทกที่ศีรษะ ในแง่ความเป็นจริงหากโดนลูกวอลเลย์กระแทกจนสลบ อาการแรกของคนที่เพิ่งฟื้นได้สติคงจะหนีไม่พ้นความมึนงงอย่างแน่นอน แต่ปีโป้กลับตื่นขึ้นมาพร้อมกับถามว่าเธอสลบไปนานแค่ไหน ทำให้จุดนี้ยังขาดความสมจริงอยู่ (ส่วนในด้านอาจารย์พยาบาลที่พูดคล้ายกับแช่งนักเรียนนั้น จะไม่ขอพูดถึงเพราะเป็นความจงใจของผู้แต่งที่ตั้งใจเขียนออกมาแบบนี้ ทว่าหากในความเป็นจริงลองคิดดูว่าสมควรหรือไม่ที่อาจารย์จะพูดคล้ายกับแช่งนักเรียนและยังแสดงท่าทีเฉยๆ มาก) อีกจุดก็คือทั้งปีโป้และซูกัสตกหลุมรักกันค่อนข้างไวมาก ทั้งๆ ที่ทั้งคู่ต่างก็ยังค่อนข้างสับสนในความรู้สึกของตัวเองอยู่พอสมควร โดยเฉพาะฉากจูบของทั้งคู่ที่โผล่มาไวมาก จนคนอ่านไม่ทันแม้แต่จะตั้งตัว แถมในเรื่องคู่พระ-นาง ก็ยังมีทีท่าแค่ชอบๆ บวกกับเขินอายกระบิดกระบวนกันอยู่เล็กน้อย ไฉนจึงข้ามขั้นกระโดดพรวดไปถึงจุดนั้นได้ (หรืออันที่จริงมาจากการตั้งใจเขียนฉากเซอร์วิสของผู้แต่งเอง?) -การดำเนินเรื่อง/ความลื่นไหล/ความสนุกน่าติดตาม การดำเนินเรื่อง: คงต้องบอกว่านิยายเรื่องนี้ค่อยๆ ดำเนินไปอย่างเรียบๆ ไม่ค่อยหวือหวอมากนัก อารมณ์เดียวกับน้ำในทะเลสาบเชียวล่ะค่ะ แต่หากเปรียบเป็นดนตรีก็น่าจะเป็นจังหวะ Andante ที่มีจังหวะเรียบเรื่อย ไม่เร่งเร้า เป็นไปอย่างเนิบๆ ค่ะ แน่นอนว่ามันต้องแฝงความอบอุ่นอยู่ในตัวด้วย ความสนุกน่าติดตาม: หากมองเฉพาะในแง่ของความสนุกและน่าติดตาม ถือว่านิยายของท่านสามารถนำเสนอได้ออกมาได้ดีในระดับหนึ่งเลยค่ะ เพราะสองตัวละครหลักอย่างปีโป้-ซูกัส มักจะมีเรื่องราวกุ๊กกิ๊กน่ารักๆ ชวนให้ผู้อ่านอมยิ้มตามไปกับเนื้อเรื่องได้เรื่อยๆ -ภาพรวม/สรุป โครงเรื่องยังขาดความชัดเจน ทิศทางของเรื่องดูไหลไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมายปลายทางเท่าใดนัก จุดดีของนิยายเรื่องนี้คืออารมณ์หวานๆ ของคู่พระ-นาง ที่ทำให้ผู้อ่านยังคงวนเวียนเปิดเข้าหน้าบทความอยู่บ้าง แต่แน่ล่ะ…ว่ามันยังไม่ถึงกับขาดไม่ได้ เพราะฉะนั้นแล้วข้อแนะนำของนิยายเรื่องนี้ก็คือ ควรวางโครงเรื่องให้แน่นอน กำหนดรายละเอียดและวางปมเนื้อหาให้น่าสนใจ รวมไปถึงการรีไรท์บทนำใหม่ให้ดูโดดเด่นและดึงดูดผู้อ่านให้มากขึ้น โดยส่วนตัวคิดว่าผู้แต่งมีความเอาใจใส่งานเขียนอยู่แล้ว อีกทั้งยังมีฝีมือที่พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จึงเป็นการดีหากจะลบจุดอ่อนของนิยายเรื่องนี้ ให้กลายเป็นจุดดีเสริมความน่าสนใจให้กับนิยายมากยิ่งขึ้น ยังไงก็ขอเอาใจช่วยเรนะคะ สู้ๆ! อ่านน้อยลง
Дdagiô | 16 ก.ย. 54
-
11
-
0
"มาลงให้แล้วนะคะสำหรับคำวิจารณ์"
(แจ้งลบ)ก่อนอื่นต้อง สวัสดี ` V i r u $ . คะ ชื่อเรื่อง Sweetheart รัก หวานใสหัวใจอินเลิฟ เป็นชื่อที่ชวนให้อ่านอยู่พอสมควรคะ(รู้สึกว่ามันยังดึงดูดไม่พอ แต่ไม่ต้องคิดมากคะ หากเนื้อหาด้านในสนุกผู้อ่านก็จะแนะนำเรื่องนี้กับเพื่อนๆต่อไปแน่นอน) การ ใช้ภาษาและการเล่นคำถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่งคะ(บางจุดจะมีใช้คำเปลืองและ วกวนบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ทำให้รู้สึกเบื ... อ่านเพิ่มเติม
ก่อนอื่นต้อง สวัสดี ` V i r u $ . คะ ชื่อเรื่อง Sweetheart รัก หวานใสหัวใจอินเลิฟ เป็นชื่อที่ชวนให้อ่านอยู่พอสมควรคะ(รู้สึกว่ามันยังดึงดูดไม่พอ แต่ไม่ต้องคิดมากคะ หากเนื้อหาด้านในสนุกผู้อ่านก็จะแนะนำเรื่องนี้กับเพื่อนๆต่อไปแน่นอน) การ ใช้ภาษาและการเล่นคำถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่งคะ(บางจุดจะมีใช้คำเปลืองและ วกวนบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ทำให้รู้สึกเบื่อ) มีพิมพ์ตกและผิดบ้างในบางจุดคะแต่ไม่มากเท่าไหร่ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ดีพอ สมควร Intro ของเรื่องค่อนข้างสั้นมากทำให้ผู้อ่านที่อ่านอินโทรอาจจะไม่เข้าใจและอาจจะ กดปิดหน้าต่างไปก็ได้คะ(สำหรับผู้อ่านบางคนที่ชอบอ่านอินโทรเพื่อดูว่าจะ อ่านเนื้อเรื่องต่อไปไหม) เนื่องจากอินโทรมีน้อยมากทำให้ผู้อ่านบางส่วนอาจจะไม่เข้าใจเนื้อหาที่ผู้ เขียนกำลังจะสื่อออกมา(ซึ่งถ้านำอินโทรไปรวมกับเนื้อหาในตอนแรกน่าจะดีกว่า อันนี้ต้องขึ้นอยู่กับนักเขียนคะ) คาแร็คเตอร์ของตัวละครไม่ถึงกับแปลกแต่ให้ความรู้สึกไม่เหมือนใครดีคะเป็น จุดที่น่าสนใจมากสำหรับเรื่องนี้ การใช้ตัวดำเนินเรื่องหลักบรรยายในบางจุดยังรู้สึกงงอยูบ้างคะ(สำหรับเรา) แต่โดยรวมอ่านแล้วเข้าใจทุกตอนคะ เข้าถึงอารมณ์ของเรื่องได้ดีมากเนื่องจากคาแร็คเตอร์ของตัวละครโดดเด่นทำให้ จำตัวละครเหล่านั้นได้ทันทีที่อ่าน(ยังรู้สึกงงๆของโจอี้อยู่บ้างแต่เพราะ เพิ่งได้เปิดตัวออกมาอาจจะทำให้เนื้อหาที่เกี่ยวข้องน้อยอยู่) ใน ส่วนของเนื้อเรื่องถึงแม้จะดูเกินจริงไปสักนิด(ก็มันเป็นนิยายนี่หน่า-0-) แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้เนื้อเรื่องสนุกมากไม่น้อยคะ การที่ใช้เพลงหน่วงมาสื่อถึงอารมณ์และใช้ดำเนินเรื่อง (ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นของพระเอกมากกว่าของนางเองในตอนต้น) ทำให้เข้าใจถึงอารมณ์ของตัวละครนั้นๆมากเข้าไปอีก(ไม่รู้เราคิดไปเองหรือ เปล่าแต่รู้สึกเหมือนผู้แต่งต้องการเขียนให้พระเอกชอบนางเอกตั้งแต่แรกอยู่ แล้ว) เนื้อหาดำเนินไปได้ค่อนข้างดีคะไม่เร็วไปและไม่ช้าไปซึ่งจะมีทิ้งท้ายให้ผู้ อ่านค้างบ้างในบางตอนซึ่งก็เป็นผลดีเพราะผู้อ่านจะเกิดอาการ(คลุ้ม คลั่ง)อยากอ่านจนต้องมานั่งปูเสื่อติดตาม(-0-) การจัดแต่งบทความถือว่าทำได้ดีมากคะเนื่องจากเข้ากับชื่อเรื่องหวานๆเหลือเกิน(บางคนแต่งนิยายรักหวานแหววแต่ดันใช้กราวน์เป็นสีดำ =[]=!) ซึ่งตรงนี้ก็เป็นส่วนที่ดึงดูดผู้อ่านบางคนไม่มากก็น้อยคะ ธีมและคาแร็คเตอร์ตัวละครเป็นอะไรที่ไม่แปลก แต่ให้ความรู้สึกไม่เหมือนใคร(อย่างที่เราได้กล่าวไปตอนต้น) ซึ่งเราคิดว่า ` V i r u $ . ทำได้ดีพอสมควรคะ (แต่รู้สึกเหมือนพระเอกของเราจะมีหลากหลายนิสัยซะเหลือเกิน) การเข้าถึงตัวละครนั้นทำได้ดีมากคะ(อาจจะเป็นเพราะเราเข้าใจความหมายของเพลง ที่ผู้เขียนต้องการจะสื่อ ..หรือเราคิดไปเองว่าผู้เขียนต้องการจะสื่อ? -0-*) การบรรยายความรู้สึกต่างๆและการกล่าวถึงสถานที่ก็ทำได้ดีมากคะ(ยังมีบางจุด ที่รู้สึกติดๆอยู่ในตอนแรกๆที่บรรยายถึงสถานที่ ลองกลับไปอ่านดูคะ) ภาษา ที่ใช้เกี่ยวกับตัวละครทำได้ดีคะ แสดงถึงความเป็นตัวของตัวละครนั้นๆออกมาได้ดี ทั้งลักษณะนิสัยและการพูดสื่ออารมณ์ออกมาได้อย่างชัดเจนแต่ให้ความรู้สึกว่า ตัวละครที่มีนั้นยังน้อยเกินไปที่จะนำมาประกอบเนื้อเรื่อง(อาจเป็นเพราะตอน ยังน้อยอยู่) มีบางตอนที่อ่านแล้วยังรู้สึกงงจนต้องกลับไปอ่านซ้ำใหม่อีกที แต่โดยรวมแล้วไม่ถึงกับต้องแก้ไขจ้า(หลังจากแต่งจบแล้วอยากให้ ` V i r u $ . รองรีไรท์ส่วนที่ผิดดูนะคะ) พล็อตเรื่องของ ` V i r u $ . ถือว่าวางไว้ได้ดีมากคะ มีการใส่อารมณ์ของตัวละครลงไปเพื่อการดำเนินเรื่อง(จุดนี้จะทำให้เนื้อ เรื่องเหมือนกับมีปมอยู่โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย ซึ่งเป็นเรื่องดีคะ) ความ รู้สึกส่วนตัวหลังจากที่ได้อ่านนิยายไป รู้สึกว่าชอบคะ(แต่อ่านจนจบแล้วยังไม่ค่อยเข้าใจถึงพล็อตเรื่องของผู้เขียน เท่าไหร่ ตอนแรกคิดว่าจะให้นางเอกกับเพื่อนนางเอกทะเลาะกันเพราะเพื่อนนางเอกกลับตัว มาชอบพระเอกซะอีก-..-) มีจุดพลิกหลายจุดจากที่เราได้อ่าน และจากที่ผู้เขียนได้แต่งถึงความบังเอิญหลายๆอย่างที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่เป็นความบังเอิญที่ลงตัวพอดี การกล่าวถึงความเดิมจากตอนที่แล้วทำให้เนื้อหาดูเป็นจริงมากขึ้น(การกล่าว ถึงคนข้างห้องของนางเอกที่ย้ายออกไป) โดยรวมแล้วเป็นเรื่องที่สนุกแต่ให้ความรู้สึกไม่ดึงดูดเท่าไหร่คะ(เราคิดว่า ผู้แต่งน่าจะเพิ่มอะไรที่เป็นจุดดึงดูดสักอย่างที่มันเป็นตัวของตัวเองออก มา) เอาใจช่วยคะ แก้ไขอีกเล็กน้อยนิยายของ ` V i r u $ . ก็จะเป็นนิยายที่ติดใจผู้อ่านแนวหวานๆแน่นอน อันนี้เป็นเพียงความรู้สึกของเราเล็กๆน้อยๆอาจจะตรงกับความคิดของใครหรือไม่ ตรงกับความคิดของใครเลย ยังไงก็อยากให้ ` V i r u $ . ลองฟังความเห็นจากหลายๆทางแล้วลองเอามามิกซ์แก้ไขในจุดที่มันบกพร่องของนิยายเพื่อนิยายจะได้สมบูรณ์ต่อไปคะ *เอาใจช่วยคะ พยายามต่อไปนะคะ *^* อ่านน้อยลง
betawin/2GB | 23 ก.ค. 54
-
14
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น