|
สังเกตว่าเดี๋ยวนี้มีคนเล่นเกมมาเขียนนิยายมากพอสมควร เรื่องหนึ่งที่อาจเรียก
ได้ว่าเป็นจุดริเริ่ม และโด่งดังมากมายก็คือ........(ตี๊ดด เซ็นเซอร์ดีกว่าเนาะ ^
^") ปกติแล้วเราอ่านหนังสือค่อนข้างมาก และเขียนบ้าง เล่นเกมนิดหน่อย
เวลาเล่นเกมที่เหมือนนิยายจะรู้สึกสนุก อิน แต่เวลาอ่านนิยายบางเรื่องแล้ว
ความรู้สึกมันคือ ยังกะบทสรุปเกม มันไม่อิน ไม่สนุก ทีนี้ช่วงนี้ได้ทำงานเกี่ยว
กับการเขียนบทสนทนาของตัวละครในเกมนิดหน่อย เลยเพ้อๆไปบ้าง ก็ลอง
วิเคราะห์ในมุมมองของเราดู
ก่อนอื่น ขอบอกก่อนว่าเกมที่พูดถึงนี่คือเกมพวก RPG เจาะลึกลงไปหน่อยก็
เกมออนไลน์แนว MMORPG และตัวละครในเกมที่พูดถึงคือพวก NPC และ
ตัวละครในเกม RPG ทั่วไปที่ไม่ใช่ตัวเอก(อาจจะรวมตัวเอกด้วยมั้งในบาง
เกม) ไม่ขอพูดถึงพวกเกมแนวงูกินไข่ แพคแมน มาริโอ้ ทั้งหลายทั้งปวงที่ไม่มี
ตัวละครหรือตัวละครไม่มีบทพูด และไม่รวมถึงพวกเกมแอดเวนเชอร์ที่บางเกม
ก็เกือบจะเป็นนิยายได้แล้วนะ ขอให้เข้าใจทั่วกันเน้อ
เราสังเกตว่า ตัวละครในเกมกับตัวละครในนิยายนั้นจะว่าคล้ายกันก็คล้ายกันอยู่
แต่มันก็ต่างกันสุดๆ โดยเฉพาะในแง่การเขียน
ตัวละครในนิยาย ส่วนใหญ่จะนิยมลักษณะตัวละครแบบกลม (Round
Character) คือตัวละครที่มีหลายมิติ มีความเป็นมนุษย์ ไม่ได้มีแค่ด้านเดียว
ต้องมีทั้งภูมิหลัง ความรู้สึกนึกคิด เหตุผล สภาพแวดล้อมต่างๆ ที่หล่อหลอมมา
เป็นตัวละครนั้น เหมือนกับมนุษย์คนหนึ่ง ที่โตขึ้นมาได้ก็ผ่านสภาพแวดล้อม
ต่างๆ ทั้งภายในและภายนอกตัว ที่ทำให้มาเป็นคนที่แต่ละคนก็แตกต่างกันออก
ไป กลวิธีในการบรรยายลักษณะตัวละคร ก็มักใช้การค่อยๆ ให้ผู้อ่านซึมซับและ
รู้จักตัวละครนั้นจากความคิด คำพูด การกระทำ สภาพแวดล้อมต่างๆ รวมทั้ง
การบรรยายลักษณะต่างๆ ให้ผู้อ่านจินตนาการตามได้
ส่วนตัวละครในเกม แต่แรกที่คิดว่าพื้นฐานการเขียนตัวละครในนิยายที่ดี จะช่วย
ให้เขียนตัวละครในเกมที่ดีได้ มันก็ถูก แต่แค่ส่วนเดียว ในเกม ตัวละคร(ที่ไม่
ใช่ตัวเอก)ที่โดดเด่น มีเอกลักษณ์ ผู้เล่นจำได้ จะต้องมีเอกลักษณ์ที่โดด
เด่นอย่างใดอย่างหนึ่ง อาจเป็นคำพูดติดปาก วาจากวนประสาท ความขี้เล่นเฮฮา
หรืออะไรพวกนี้เป็นต้น (เกมที่มีรูปสวยๆ บวกตัวละครหน้าตาดีเข้าไปอีกหนึ่ง
X พวกนี้แหละยอดนิยมถึงแม้มันจะไม่พูดอะไรเลยก็ตาม) ซึ่งบางทีมันมีบทพูด
แค่ไม่กี่ประโยค ต้องทำให้มันโดดเด่นให้ได้ ถ้ามันมีภูมิหลังก็ดี แต่ในเกมจะไม่
มีที่สำหรับบรรยายให้คนเล่นค่อยๆ ซึมซับรู้จักตัวละคร และไม่จำเป็นด้วย เพราะ
มันแค่ตัวประกอบ แต่บางทีก็เป็นตัวประกอบที่สำคัญเอาการ
ถ้าเอาตัวละครแบบเกมมาเขียนในนิยาย ตัวละครก็จะดูไม่มีมิติ เพราะมักจะถูก
ยัดเยียดด้วยเอกลักษณ์ที่แปลตามตัวอักษร คือมีลักษณะอย่างเดียว ไม่ว่าจะเจอ
เหตุการณ์อะไรยังไง หมอก็จะเป็นอยู่แค่นั้น คิดอยู่แค่นั้น ตามที่บทกำหนดมา
กำหนดว่านายเอเป็นคนเฮฮา ไม่ว่ายังไงหมอก็จะฮาแบบเดิมๆ ได้เสมอต้นเสมอ
ปลาย กำหนดว่านายบีเป็นคนเงียบๆ ขรึมๆ หมอก็จะเงียบๆ ขรึมๆ ตั้งกะต้นยัน
จบนั่นแหละ
ในทางกลับกัน ถ้าเอาตัวละครแบบนิยายมาใช้ในเกมแบบไม่ประยุกต์ มันก็ไม่
ได้ เพราะในนิยายเรามีที่พอที่จะให้ผู้อ่านได้รู้จักตัวละคร เราจึงสร้างมิติให้มัน
ได้หลากหลาย เราสามารถใช้ได้ทั้งคำบรรยายและคำพูด ทั้งคำพูดของตัวละคร
นั้นและตัวละครรอบข้าง เพื่อให้ผู้อ่านรู้จักตัวละคร แต่ในเกมเราจะถูกจำกัด
บางครั้งตัวละครนั้นมีบทพูดอยู่สามประโยค ก็นั่นแหละ ยัดเอกลักษณ์ของมันเข้า
ไปในสามประโยคนั้นให้ได้ มันจึงอาจไม่จำเป็นต้องมีมิติหลากหลาย แต่ต้องมี
เอกลักษณ์ที่โดดเด่นถ้าต้องการให้คนเล่นจำมันได้
พูดถึงลักษณะตัวละครในเกมกะนิยายอย่างคร่าวๆ ไปแล้ว (ขืนเอาละเอียดคงได้
ออกมาเป็นซีรี่ส์) แล้วก็ว่าถ้าเกิดเอาลักษณะของเกมไปใช้กับนิยาย หรือเอา
ลักษณะของนิยายไปใช้กะเกมโดยไม่ประยุกต์จะมีผลเสียอย่างไร งั้นลองมาคิด
ต่อว่าแล้วถ้าอยากเขียนนิยายแบบเกมๆ หรือจะไปเขียนเกมขึ้นมา น่าจะปรับ
ตรงไหนได้บ้างแล้วกัน
เอาที่การเขียนนิยายก่อนแล้วกัน ถ้าอยากเอาเกมมาเขียนนิยาย หรือเล่นเกม
แล้วเกิดแรงบันดาลใจจะเขียนขึ้นมา ก็อย่างที่ว่า คือถ้าเอาลักษณะตัวละครตาม
ในเกมมาเลย ตัวละครที่ได้ออกมามักจะขาดมิติ เพราะในเกมมันไม่ได้เจาะลึก
ลงไปถึงตัวตนของตัวละคร ทีนี้ ถ้าเราจะเขียน จุดที่ควรเสริมเข้าไปก็คือตรงนี้
คือใช้หลักการเดียวกับการสร้างตัวละครในนิยายโดยปกตินั่นแหละ คือมองถึง
ความเป็นมนุษย์ เอาง่ายๆ ลองมองเพื่อนๆ รอบตัวดู แต่ละคนก็ไม่ได้มีลักษณะ
เด่นอยู่เพียงอย่างเดียวใช่ไหมล่ะ เวลาเราสร้างตัวละครก็นึกถึงคนๆหนึ่ง มี
เหตุผล มีความคิด ทำไมเขาถึงคิดอย่างนั้น เขามีภูมิหลังอย่างไร สภาพแวด
ล้อมที่เขาผ่านมา มันมีผลอย่างไรต่อตัวตนของเขา เรื่องของจิตใจ ความคิด
ความรู้สึก ตรงนี้นิยายจะสามารถบรรยายได้โดยละเอียด
ส่วนเวลาที่เขียนตัวละครในเกม ที่เราได้ทำคือตัวละครพวก NPC หรือ Non
Player Character ในเกมออนไลน์พวก MMORPG อธิบายง่ายๆ ก็เกมประ
มาณแร็กนาร็อคน่ะแหละ ตัวละครพวกนี้ก็จะเป็นพวกคนขายของ รับซื้อของ ทำ
เควสท์ต่างๆ โดยทั่วไปมันก็จะไม่ค่อยมีอะไรโดดเด่น ยิ่งพวกตัวละครทำเควสท์
หลายครั้งทำเควสท์เสร็จก็ลืมมันไปเลย เพราะไม่มีเอกลักษณ์ พวกตัวละครที่
ต้องเจอประจำก็อาจจะจำได้ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกะมันอยู่ดี ซึ่งมันก็ไม่ได้มี
ปัญหาอะไรหรอก เพียงแต่เรารู้สึกว่าถ้าตัวละครมันมีเอกลักษณ์ มันก็เป็นสีสัน
ของเกมดีนะ อย่างเกม Oceanica Online ที่เล่นอยู่ตอนนี้ ก็มี NPC ตัวหนึ่ง
ทำหน้าที่รับซื้อทรัพยากรและตีบวกอาวุธชุดเกราะ เป็นตัวละครที่ผู้เล่นประทับใจ
กะมันมากกกกกกกกกก ด้วยนิสัยและวาจาอันทำให้เกิดกระทู้หาทาง
ประทุษร้ายมันมาหลายกระทู้แล้ว
ทีนี้ พูดถึงเกม RPG โดยทั่วไป ซึ่งคิดว่านิยายเกมๆ ทั้งหลายก็คงจะมาจากเกม
ประเภทนี้เสียมาก เกมแนวนี้ก็จะมีตัวละครหลากหลาย มีทั้งพวกของตัวเอก
และตัวละครอื่นๆ ถ้านำลักษณะตัวละครแบบนี้มาใช้ในนิยายแบบไม่ปรับ ก็จะ
เห็นได้ถึงพวกลักษณะเด่นของตัวละครที่เป็นแบบเกมๆ (อธิบายไม่ถูกอะ) เช่น
มีลักษณะการแบ่งสายอาชีพชัดเจน มีพวกอาวุธประจำตัว ท่าไม้ตายประจำตัว
หรืออะไรพวกนี้เวลาต่อสู้ คือพวกนี้มันไม่ใช่ปัจจัยหลักที่ทำให้ตัวละครขาด
ความสมจริงแบบนิยาย ถ้าหากวางคอนเซ็ปต์เรื่องว่าต้องการให้มีบรรยากาศ
แบบเกมๆ หรือสามารถทำให้มันกลมกลืน มีเหตุมีผลเข้ากับเนื้อเรื่องได้ มันก็
ไม่ใช่ปัญหา เพียงแต่ที่เห็นเป็นปัญหาส่วนใหญ่คือเล่นเกมมาก อ่านหนังสือน้อย
พอเขียนก็เลยสักแต่ว่าใส่แบบเกมๆ เข้าไปเลย ไม่รู้จะทำให้มันเป็นแบบอื่นได้
ยังไง
รู้สึกไปๆ มาๆ ชักจะออกไปนอกความตั้งใจเดิมตอนตั้งกระทู้แฮะ - -" แต่แรก
แค่ได้ทำเรื่องบทสนทนาของ NPC นิดหน่อย สังเกตเห็นความแตกต่างระหว่าง
ตัวละครในนิยายกับเกมค่อนข้างมาก จากแต่เดิมที่เคยคิดว่าพื้นฐานการสร้าง
ตัวละครในนิยายน่าจะใช้กับเกมได้ พอทำจริงๆ มันก็ต่างกันมากอยู่ เลยคิดจะ
เข้ามาเล่าประสบการณ์สู่กันฟังเล่นๆ ไหงกลายเป็นบรรยายเรื่องการเขียนนิยาย
ไปซะได้หว่า
*******************************
from.....................
http://www.jj-book.com/jjtalk1/view.php?qs_qno=350
| 
ความคิดเห็น