สาระดีๆสำหรับนักเขียนทุกๆท่าน

ลำดับตอนที่ #4 : ว่าด้วยการสร้างตัวละคร (จบ)

ลองมาวิเคราะห์เด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งออกาจากบ้านที่แสนจะเคร่งศาสนามาเป็น

โสเภณี จะให้กล่าวว่าแรงผลักดันอย่างเดียวเป็นเหตุให้เธอเสื่อมถอยลงไปคงไม่ได้
แต่ที่แน่ๆมีแรงผลักดันนั้นอย่างแน่นอน แต่คืออะไรล่ะ? คำแนะนำจากสิ่งที่เหนือ

ธรรมชาติผลักดัน? เธอหาสิ่งที่น่าดึงดูดจากการเป็นหญิงขายบริการได้จริง?  เปล่า

เลย เธอได้อ่าน ได้ฟังจากพ่อแม่ จากบาทหลวงในโบสถ์ว่า การเป็นโสเภณีเป็น

หนึ่งในสิ่งที่ชั่วร้ายที่สุดในสังคมที่เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน โรคภัย และความ

หวาดกลัว ต้องถูกล่าด้วยกฎหมาย ถูกรีดไถจากพวกแมงดา ถูกเอาเปรียบจาก

ลูกค้าและผู้คุมซ่อง แล้วก็ตายไปอย่างโดดเดี่ยวสิ้นหวังในที่สุด

นี่เกือบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เด็กผู้หญิงธรรมดา ซึ่งได้รับการอบรมมาดีจะกลาย

เป็นผู้หญิงหากินไปได้ ถ้าเด็กคนนี้เป็นอย่างนั้นได้ คนอื่นก็คงเป็นไปกันหมดแล้ว

สมมติว่าเธอชื่อไอรีน และนี่เป็นโครงสร้างบุคลิกของเธอ

ทางร่างกาย

เพศ: หญิง

อายุ: 19 ปี

สูง: 5 ฟุต 2 นิ้ว

น้ำหนัก: 110 ปอนด์

สีผม: น้ำตาลเข้ม

สีตา: น้ำตาล

สีผิว: ขาว

หน้าตา: มีเสน่ห์

ระเบียบวินัย: มีมาก

สุขภาพ: เคยผ่าตัดไส้ติ่งเมื่ออายุ 15 ปี แล้วติดเชื้อหวัดมา ครอบครัวของเธอกลัว

ว่าเธอจะเป็นวัณโรค ไอรีนดูเหมือนจะไม่เป็นกังวล แต่จริงๆแล้วเธอคิดว่าตัวเอง

จะตายเร็ว และอยากจะสนุกกับชีวิตในช่วงเวลาที่เธอยังทำได้

ตำหนิ: ไม่มี

ความผิดปกติ: ไม่มี (ถ้าไม่นับเรื่องอ่อนไหวมาก)

สิ่งที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม: สุขภาพอ่อนแอจากแม่

ทางสังคม

ชนชั้น: ชนชั้นกลาง ครอบครัวอยู่ค่อนข้างสบาย พ่อมีร้านค้าทั่วไป แต่การแข่งขัน

ทางการค้าทำให้พ่อทุกข์ยาก พ่อกลัวว่าตัวเองจะถูกกีดกัน ดูถูกจากคนที่อายุน้อย

กว่า ความกลัวนี้ในท้ายที่สุดได้รับการพิสูจน์ว่าเป็นจริง แต่เขาก็ไม่เคยปล่อยให้

ความกลัวนี้เป็นภาระแก่ครอบครัว

อาชีพ: ไม่มี แต่ละคนคิดว่าไอรีนควรช่วยงานที่บ้าน แต่เธอชอบอ่านหนังสือ

มากกว่า และปัดภาระไปให้ซิลเวีย น้องสาวอายุ 17 ปีของเธอ

การศึกษา: ระดับมัธยมปลาย ไอรีนต้องการลาออกตั้งแต่ม.ปลายปี 2 แล้ว แต่คำ

ยืนกรานและคำขู่เข็ญของพ่อแม่ทำให้เธอเรียนจบจนได้ เธอไม่ชอบเรียน และไม่

ชอบโรงเรียน ไอรีนไม่เข้าใจคณิตศาสตร์ หรือภูมิศาสตร์ แต่ชอบประวัติศาสตร์

มากกว่า เรื่องราวความกล้าหาญ ความรัก การหักหลังเป็นสิ่งที่เธอหลงใหล เธอ

อ่านประวัติศาสตร์เยอะมาก แต่ไม่ใช่จำพวกสารคดี วันที่และชื่อไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ที่สำคัญก็คือเนื้อเรื่องที่น่าสนใจ ความจำของเธอไม่ดี และนิสัยการทำงานชุ่ยๆทำ

ให้มีปัญหากับอาจารย์เสมอ การแต่งตัวอย่างประณีตของเธอไม่ได้สะท้อนในเรียง

ความไร้ระเบียบ และเต็มไปด้วยคำสะกดผิด วันเรียนจบคือวันแห่งความสุขที่สุด

ของเธอ

ชีวิตทางบ้าน: ทั้งพ่อและแม่ยังมีชีวิตอยู่ แม่อายุประมาณ 48 ปี พ่ออายุ 52 ปี ทั้ง

คู่แต่งงานช้า ชีวิตของแม่ค่อนข้างสับสน ชีวิตรักของแม่ครั้งสุดท้ายคือ 2 ปีครึ่ง

แล้วผู้ชายคนนั้นก็หนีไปกับผู้หญิงคนอื่น แม่พยายามฆ่าตัวตาย แต่พี่ชายช่วยเธอ

จากการสูดก๊าซเข้าไปได้ทัน แม่มีอาการทางประสาท และถูกส่งไปอยู่บ้านป้าเพื่อ

ฟื้นฟูจิตใจ แม่อยู่ได้หนึ่งปี สุขภาพก็ดีขึ้นดังเดิม และได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่ง

ปัจจุบันคือสามีของเธอ จากนั้นทั้งสองก็หมั้นกันทั้งๆที่แม่ไม่ได้รัก ความคิดเกี่ยว

กับผู้ชายทำให้แม่เฉยเมยกับลักษณะของผู้ชายที่แม่แต่งงานด้วย ในทางกลับกัน

พ่อซึ่งดูธรรมดาๆรู้สึกภูมิใจที่ผู้หญิงน่ารักเช่นแม่ยอมแต่งงานกับพ่อ แม่ไม่เคยพูด

ถึงชีวิตรักในอดีตกับผู้ชายคนอื่น แต่ก็ไม่กังวลหากพ่อจะรู้ และพ่อก็ไม่รู้ เพราะไม่

สนใจอดีตของแม่ พ่อรักแม่แม้ว่าในช่วงแรกเม่จะเป็นภรรยาที่น่าสงสาร

หลังไอรีนเกิด แม่ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน แม่เริ่มสนใจงานบ้าน ลูก แม้กระทั่ง

สามี แต่ตอนนี้ โรคเกี่ยวกับกระเพาะปัสสาวะซึ่งสร้างปัญหาให้หลายปีจะรักษาไม่

หายเลยถ้าไม่ผ่าตัด แม่กลายเป็นคนกังวลและฉุนเฉียวง่าย แม่ไม่อ่านหนังสือ

เหมือนอย่างที่เคยทำ ไม่แม้แต่หนังสือพิมพ์สักฉบับ แม่จบแค่ชั้นประถมศึกษา

และฝันว่าไอรีนจะเข้าวิทยาลัยได้ แต่อาการเกลียดชังการเรียนเข้าไส้ของลูกสาว

ทำให้ท้อแท้

แม่เติบโตมากับการละเลยอันน่าเศร้า และแม่เชื่อว่าเป็นความผิดพลาดของพ่อแม่
ดังนั้นเธอจึงควบคุมดูแลไอรีนทุกฝีก้าว และนี่นำไปสู่การทะเลาะกันของแม่ลูก ไอ

รีนเกลียดการดูแล แต่แม่ก็ยืนกรานว่าเป็นสิทธิ์ และหน้าที่ที่อุทิศให้ของแม่

พ่อขอไอรีนสืบเชื้อสายมาจากชาวสก็อต เขาเป็นคนมัธยัสถ์ แต่ก็จ่ายไม่อั้นถ้า

สนองความจำเป็นเพื่อให้ครอบครัวพอใจ ไอรีนเป็นสัตว์เลี้ยงของเขา พ่อกังวลเกี่ยว

กับสุขภาพของไอรีน และมักจะเข้าข้างเธอเวลาทะเลาะกับแม่แม้จะรู้ว่าภรรยา

หวังดี แต่กระนั้นเขาก็เห็นด้วยในเรื่องที่ไอรีนควรได้รับการดูแลเอาใจใส่ เขาสืบ

ทอดกิจการร้านค้าของพ่อยามที่พ่อแม่สิ้นลม และกลายเป็นเจ้าของร้านนี้แต่เพียง

ผู้เดียว และเช่นเดียวกันกับภรรยา เขาจบชั้นประถมศึกษา เขาอ่านหนังสือพิมพ์

ท้องถิ่น "The Courier"  พ่อแม่ของเขาสนับสนุนพรรครีพับลิกัน (หนิง---เป็น

พรรคที่มีแนวคิดอนุรักษ์นิยมในสหรัฐฯ โดยมากคนอเมริกันตอนกลางซึ่งส่วนมาก

เป็นเกษตรกรจะนิยมพรรคนี้) เขาจึงเป็นผู้สนับสนุนพรรคนี้เช่นกัน ถ้าหากถาม เขา

เองก็ให้เหตุผลเกี่ยวกับความเชื่อของเขาไม่ได้ เขาเชื่อในพระเจ้าและประเทศ

อย่างแรงกล้า เขาเป็นผู้ชายธรรมดาที่มีรสนิยมง่ายๆ เขาสนับสนุนกิจการศาสนา

เงียบๆทุกปี และเป็นที่เคารพมากในชุมชน

ไอคิว: ไอรีนมีต่ำกว่าปกติ

ศาสนา: โปรแตสแตนต์ ไอรีนเป็นพวกเชื่อว่าไม่สามารถพิสูจน์ได้ถึงการมีอยู่ของ

พระเจ้าในยามที่เธอนึกถึงศาสนา เธอหมกมุ่นเกี่ยวกับตัวเองมากไป

ชุมชน: ไอรีนเป็นสมาชิกสมาคมร้องเพลง และสโมสร "Moonlight Sonata

Social Club" ที่ซึ่งคนหนุ่มสาวมาชุมนุมกันเต้นรำ และเล่นเกม บางทีเกมพวกนี้

ก็น่าเบื่อลงจนกลายไปเป็นงานเลี้ยงกอดจูบลูบคลำโดยสมบูรณ์ ไอรีนเป็นที่ชื่นชม

เรื่องการวางตัวที่งดงาม เธอเป็นนักเต้นรำที่ดี ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น คำชื่นชม

ที่ได้รับยิ่งเพิ่มความปรารถนาให้เธอไปสู่อาชีพนักเต้นในนิวยอร์ก และแน่นอน...

เมื่อไอรีนพูดเรื่องนี้กับแม่ ฉากโหวกเหวกโวยวายก็เกิดขึ้น ความต้องการของแม่

ที่จะสกัดความทะเยอทะยานขแงเธอเพิ่มขึ้นเนื่องจากความกลัวที่ว่าชีวิตอิสระใน

เมืองจะทำให้ไอรีนใจแตก กลัวข้อจำกัดน้อยลง และอย่างน้อยที่สุดก็คือสุขภาพที่

อ่อนแอของไอรีน เด็กสาวจึงไม่กล้าพูดเรื่องนี้อีกเลย

ไอรีนไม่ใช่คนดังในหมู่เด็กสาว เนื่องจากความสนุกสนานในวงนินทาว่าร้ายของ

เธอ

ความชื่นชอบทางการเมือง: ไม่มีไอรีนแยกไม่ออกระหว่างพรรครีพับลิกัน และเด

โมแครต และไม่เคยรู้ว่ายังมีพรรคอื่นนอกจากนี้

ความชอบ: ภาพเคลื่อนไหว การเต้น เธอบ้าการเต้นมาก และแอบสูบบุหรี่ลับๆ

สิ่งที่อ่าน: นิตยสาร Pulp (หนิง---นิตยสารเกี่ยวกับภาพยนตร์) เรื่องรักๆใคร่ๆ

เรื่องพาฝัน ภาพข่าว

ความสัมพันธ์ทางเพศ: ไอรีนมีกับจิมมี่- สมาชิกคนหนึ่งในสโมสร ความกลัว

เรื่องโชคร้ายไล่ตามทันเกิดอย่างไร้เหตุผล ตอนนี้เธอไม่ได้คบกับเขาอีกต่อไป

เพราะเขาปฏิเสธจะแต่งงานกับเธอเมื่อเธอคิดว่าเธอมีปัญหา ไอรีนไม่ได้ผิดหวัง

มากนักกับคำปฏิเสธนี้ เพราะเธอมีแผนที่ดีกว่า ก็คือการไปเป็นนักร้องประสาน

เสียงในนิวยอร์ก การเต้นต่อหน้าฝูงชนที่ชื่นชมเธอเป็นความฝันสูงสุด

ศีลธรรม: "ไม่ใช่เรื่องผิดที่จะนอนกับใคร ถ้าดูแลตัวเองได้"

ความใฝ่ฝัน: การเต้นรำในนิวยอร์ก ช่วงกว่าปีมาแล้วที่เธอเก็บเงิน ถ้าหากเกิด

อะไรขึ้นเธอก็จะหนีไป ไอรีนยินดีที่จิมมี่ปฏิเสธเธอ เด็กสาวคิดภาพตัวเองเป็นแม่

บ้านที่มีหน้าที่หลักคือผลิตลูกไม่ออกเลย เธอรู้สึกว่า Plainsville (หนิง---เป็นชื่อ

สถานที่ในรัฐเพนซิวาเนีย Pennsylvania ซึ่งเป็นรัฐที่อยู่ติดกันทางใต้ของ

นิวยอร์ก) เป็นที่ตายที่แย่ และเป็นที่พูดถึงจุดประสงค์ของการมีชีวิตไม่ได้เลย ไอรี

นเกิดในเมือง และรู้จักทุกซอกทุกมุม เธอคิดว่าถึงเธอจะเป้นนักเต้นที่ล้มเหลว แต่

แค่ได้ออกจาก Plainsville ก็เป็นสุขแล้ว

เรื่องที่ทำให้หัวเสีย: เธอไม่ได้เรียนเต้น ไม่มีสตูดิโอในเมือง และการจะไปเรียน

ที่เมืองอื่นก็มีค่าใช้จ่ายสูงเกินกว่าที่พ่อของเธอจะรับไหว เธอจึงสวมรัศมีแห่งความ

เศร้า และทำให้ครอบครัวรู้ว่าเธอสละชีวิตของตนเพื่อความดีของพวกเขา

อารมณ์: ใจร้อน แค่ยั่วโมโหเล็กน้อยเธอก็เดือดดาลได้แล้ว ไอรีนเจ้าคิดเจ้าแค้น

และเป็นพวกคุยโม้โอ้อวด แต่ยามที่แม่ของเธอป่วย เธอทำให้คนในเมือง

ประหลาดใจในการอุทิศตนของเธอ ไอรีนยืนกรานกับแม่ว่าจะอยู่ด้วยจนกว่าแม่จะ

หายป่วย เมื่อเธออายุสิบสี่ปี นก (หนิง---canary นี่มันนกอะไรคะ -_-"  )ของเธอ

ตาย ก็ทำให้เธอซึมไปหลายอาทิตย์

ทัศนคติ: เข้มแข็ง พร้อมจะต่อสู้

ปม: ปมเขื่อง (หนิง---ลักษณะอารมณ์และความต้องการที่แสดงออกในทางที่

เหนือกว่าบุคคลอื่น...Superior Complex)

ความเชื่อโชคลาง: เลขสิบสาม ถ้าเรื่องไม่น่าพิสมัยเกิดขึ้นในวันศุกร์ ก็จะเกิด

เรื่องไม่ดีตลอดทั้งอาทิตย์

จินตนาการ: ดี

เรื่องย่อ

แทนที่จะอยู่ในสมาชิกร้องเพลง ไอรีนกลับออกเที่ยวกับหนุ่มๆแทน เด็กผู้หญิงคน

หนึ่งซึ่งพบกับแม่ของไอรีนบนถนนถามด้วยท่าทีเป็นกันเองว่าทำไมไอรีนจึงออก

จากสมาคม แม่ของเธอไม่อาจปกปิดอาการตกใจได้ แต่ก็ยังอธิบายว่าช่วยนี้ไอรี

นไม่ค่อยสบาย พอถึงบ้านก็เกิดการสอบสวนใหญ่ขึ้น แม่ของไอรีนระแวงว่าลูกสาว

ของตัวเองไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกแล้ว และคิดจะจับเธอแต่งงานกับพนักงาน (หนิง---

เขาใช้คำว่า clerk อ่ะ พอจะใช้คำว่า 'เสมียน' ก็ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้เขายังใช้ตำแหน่งนี้

กันอยู่หรือเปล่า) ในร้านของพ่อเธอโดยเร็วที่สุด ไอรีนก็รู้ความมุ่งหมายของแม่

เธอจึงตัดสินใจหนี และทำความฝันของตนเองให้เป็นจริง ทว่าเธอหางานตามโรง

ละครไม่ได้เลย และไม่มีอาชีพเลี้ยงปากท้อง ไม่ช้าเธอก็ถูกความจำเป็นผลักดันให้

ไปค้าประเวณี

มีเด็กสาวนับพันที่หนีออกจากบ้านพันหลัง โดยธรรมชาติแล้ว เด็กสาวเหล่านั้นไม่

ได้เป็นโสเภณีเสียทั้งหมด เนื่องเพราะทางด้านสรีระ จิตใจและสังคมที่สร้างพวก

เธอขึ้นมาให้แตกต่างไปเป็นพันแบบ และต่างจากไอรีนด้วยเช่นกัน เรื่องย่อเรื่องนี้

เป็นเพียงหนึ่งในพันแบบดังกล่าวที่เด็กสาวคนหนึ่งมาจากครอบครัวที่น่านับถือ

กลายมาเป็นโสเภณีได้อย่างไร

สมมติว่าคนหลังค่อมเกิดในครอบครัวแบบเดียวกัน ก็ไม่สามารถเกิดปมขัดแย้ง

แบบเดียวกับไอรีน คนพิการก็จะมีทางอีกทางที่ไม่ใช่อย่างไอรีน ตัวละครตัวนี้จึงจำ

เป็นต้องมีรูปร่างดี จึงจะทำให้คิดว่าตัวเองเป็นนักเต้นได้ ความคิดของเด็กสาวไม่

เปิดกว้าง หากเป็นคนสมถะ และคนที่รู้คุณค่าคงจะยินดีที่ได้ในสิ่งที่ไอรีนมี และคง

ไม่คิดจะหนีออกจากบ้าน ฉะนั้นไอรีนจะต้องเป็นคนความคิดแคบ ไอรีนเป็นคนคิด

อะไรตื้นๆ หากเป็นเด็กสาวคนอื่นๆอาจจะฉลาด รอบคอบ เข้าใจอะไรง่าย และขี้

สงสาร ก็จะมองเห็นจุดอ่อนของแม่ตนเองอย่างชัดเจน และไหวพริบนี้จะช่วย และ

แก้ไขปัญหาให้เธอได้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องหนีออกจากบ้าน

ไอรีนเป็นคนทะนงตน เธอได้รับการยกย่องมากเกินไปจนคิดว่าเธอสามารถร้อง

และเต้นได้ดีกว่าความสามารถที่แท้จริงของตนเอง เด็กสาวไม่กลัวที่จะหนีออก

จากบ้านเพราะเชื่อว่านิวยอร์กกำลังอ้าแขนรอรับเธออยู่ นี่คือเหตุที่ทำให้เธอต้อง

เป็นคนถือตัว

ไอรีนมีพัฒนาการมาก เธอเป็นที่ชื่นชม และเนื้อหอม เธอมีประสบการณ์ด้านเพศ

โดยไม่ได้มีผลร้ายตามมา เพราะฉะนั้นจะเป็นเรื่องผิดธรรมชาติถ้าหากเธอจะ

กลายเป็นโสเภณีโดยไม่เคยนอนกับใครมาก่อน การตัดสินใจแบบนี้ช่วยแก้ปัญหา

ด้านการเงินได้ดีกว่าการคิดฆ่าตัวตาย ถ้าเช่นนั้นทำไมเธอจึงไม่กลับบ้าน? ความ

เป็นที่รู้จักในอดีต อาการหมดความอดทนเกี่ยวกับคนที่บ้านทำให้ไอรีนไม่เลือก

ทางออกทางนี้ นี่คือเหตุที่ว่าทำไมเธอจะต้องเป็นคนไม่อดทน และทำไมเธอจึง

ต้องเป็นที่รู้จัก

********************

ตรงช่วงที่เขาวิจารณ์ หนิงเลือกหยิบมาส่วนหนึ่งไม่ได้หยิบมาทั้งหมด ไม่อย่างนั้น

จะยาวเกิน แค่นี้ก็ยาวพอแหล่ว ^^" คราวหน้าถ้าจะเล่าเกี่ยวกับห้องเรียนนิยายจะ

พยายามเอาให้สั้นกว่านี้

บางทีเล่มนี้อาจจะไม่แปลแล้วก็ได้ ถ้าแปลมันก็จะยาวอ่ะ อีกอย่างลองอ่านดูแล้วก็

มีหลายส่วนที่หนิงว่าเขาอธิบายหยาบเกินไป บางช่วงก็ละเอียดเกินไป และอาจจะ

ต้องใช้ความรู้ทางศาสตร์อื่นเข้ามาช่วย ก็จะต้องมีการอธิบายอะไรเพิ่มเติมให้ยิ่ง

ยาวยืดเยื้อออกไปอีก ส่วนที่พอจะหยิบมาใช้ได้ก็เห็นจะเป็นเรื่องการสร้างตัวละครนี่

แหละ เลยคิดว่าพอแล้วดีกว่า  

ขออภัยที่เล่มนี้ข้าพเจ้าเฟอะฟะเลือกมาแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ (อย่างที่บอกว่าอ่าน

ไปพร้อมกับทุกคน) วันนี้เพิ่งหยิบมาอ่านคร่าวๆทั้งเล่มก็เลยเพิ่งเล็งเห็นจุดอ่อนของ

หนังสือเล่มนี้ที่ไม่ค่อยเหมาะสำหรับเราๆเท่าไร ต่อไปครั้งหน้า ถ้าเจอเล่มที่เขียน

แล้วเหมาะสำหรับการเขียนนิยาย เรื่องสั้นสำหรับชาวเจเจก็จะเลือกมาแปลให้อีก

ครั้งค่ะ

*********************

http://www.jj-book.com/jjtalk1/view.php?qs_qno=539