[ปล.] โปรดเลิฟรับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #119 : [Send]Tell me your love อยากให้รู้ว่ารักเธอ

Tell me your love อยากให้รู้ว่ารักเธอ 

 

 ผู้วิจารณ์ : มะพร้าว

1. ชื่อเรื่อง (9/10)
>:3 ชื่อเรื่องคำว่า “Tell me your love” ซ้ำกับฟิคเรื่องหนึ่ง คือมีชื่อนี้เหมือนกัน ก่อนตั้งชื่อนิยายหรือบทความนอกจากจะตรวจสอบในหน้าค้นหานิยายน่าอ่านของDek-Dแล้ว ควรจะลองเสิร์ชหาชื่อเรื่องว่ามีบทความเรื่องอื่นๆขึ้นมาหรือไม่ ทั้งนี้เพื่อชื่อบทความที่น่าจดจำเป็นเอกลักษณ์ค่ะ^^ ที่ให้9/10 เพราะความหมายภาษาอังกฤษกับภาษาไทยคำว่า”อยากให้รู้ว่ารักเธอ” สื่อถึงพระเอกกับนางเอกได้เป็นอย่างดี อีกคนก็รอให้อีกคนบอก อีกคนก็อยากบอกอีกคน ให้อารมณ์แอบรักมากค่ะ >///< แต่แว็บแรกที่เห็นนึกว่าเป็นฟิคSNSD 5555 เมื่อพูดถึงSNSDแล้ว อยากแจ้งว่าแบนเนอร์ที่แปะไว้หน้าฟิคน่ะค่ะมันไม่มีลิ้งค์ค่ะ

 2. โครงเรื่อง (38/40)
>:3 เนื้อเรื่องแนวนี้มีให้เห็นทั่วไปมากเลยกับความรักในรูปแบบนี้ คือความรักในวัยเรียน เชื่อว่าหลายๆคนก็คงจะมีกันบ้าง อ่านแล้วทำให้คิดถึงความรักในวัยเรียนได้เป็นอย่างดี เนื้อเรื่องน่ารักมากๆ เรียบง่าย ไม่หวือหวา อย่างที่บอกค่ะเป็นนิยายสบาย สั้นๆ แต่อ่านแล้วทำให้รู้สึกคิดถึงใครบางคนขึ้นมาได้ ในเรื่องมีปมความรักในวัยเด็กที่ยังไม่สมหวังในตอนโต แต่กำลังจะสมหวังในไม่ช้า^^ การดำเนินเรื่องเร็วเมื่อเทียบกับจำนวนตอน แต่ด้วยเนื้อหานิยายที่เป็นแนวใสๆ เป็นรักในวัยเรียน ก็เหมาะสมที่จะดำเนินเรื่องเร็วค่ะ เพราะนิยายแนวนี้ไม่ควรจะยืดเยื้อ ชอบเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าฝีมือการแต่งของไรต์เตอร์พัฒนาขึ้นตามลำดับค่ะ และด้วยความที่นิยายแนวนี้มีให้เลือกอ่านมากมาย ลองอ่านนิยายเยอะๆนะคะแล้วนำมาปรับมุมมอง ปรับภาษาของเรา เพิ่มปมในเรื่องเล็กๆน้อยเพื่อให้นิยายมีจุดเด่น จุดดึงดูดที่น่าสนใจมากกว่านี้ค่ะ สู้ๆค่า^^ อย่าคิดมากน้า ไรต์เตอร์อยุ่ในวัยนี้แต่งนิยายออกมาได้น่ารักขนาดนี้ถือว่าเยี่ยมแล้วค่ะ แต่ละคนต่างก็มีสไตล์ของตัวเองเนอะ

3. ตัวละคร (25/25)
>:3 ตัวละครเด่นคือไอรินทร์กับก้องภพ โดยไอรินทร์จะเป็นคนเล่าเรื่อง ตัวละครไม่เยอะ ชื่อจำง่าย ไม่ซับซ้อน แต่ละคนมีบทบาทที่ชัดเจน มีคาแรกเตอร์ที่ชัดเจน ไม่แย่งซีนกัน เป็นชีวิตเรียบง่ายมากๆ ไม่ต้องมีตัวเด่นมากเพราะเป็นเรื่องของคนสองคน

>:3 ตัวละครมีบุคลิกธรรมดา แต่ในความธรรมดามันเต็มไปด้วยความเป็นธรรมชาติ มันดูเป็นนิยายที่จับต้องได้ ตัวละครไม่โอเวอร์หรือเพ้อฝัน ทำให้เข้าใจถึงความรักในวัยรุ่นได้เป็นอย่างดี อยากแนะนำอีกเรื่องคืออิมเมจตัวละครค่ะ อาจจะมีรูปหรือไม่มีก็ได้ เพราะว่าตัวละครมีบุคลิกที่ชัดเจนอยู่แล้ว ไม่ต้องใส่รูปก็ได้ค่า แนะนำเฉยๆเป็นทางเลือกค่ะ^^

4. ภาษา (23/25)

>:3 ตอนแรกๆภาษายังไม่ลื่นไหลเท่าไหร่ แต่ตอนต่อๆมาภาษาพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ สังเกตว่ามีการเก็บรายละเอียดตัวละคร สถานที่มากขึ้น ทำให้เพิ่มสุนทรียะในการอ่าน
>:3 ใช่มันถึงเวลาแล้ว อยากจะแนะนำว่าควรเว้นวรรคคำค่ะ เป็น ใช่ มันถึงเวลาแล้ว หรืออาจจะเป็น ใช่! มันถึงเวลาแล้ว ค่ะ แล้ว หลัง ! ควรจะเว้นวรรคนะคะเพื่อความสวยงาม เช่น พี่ก้อง! หยุดเรียกรินทร์แบบนี้ได้ไหม

>:3 มีคำว่า”ก็”เยอะมากค่ะ ลองอ่านบทความอื่นๆประกอบนะคะว่าเขาใช้คำเชื่อมอะไร ลองไปเปิดหนังสือภาษาไทยคำเชื่อมเลยก็ได้ค่ะ เผื่อบางทีนึกไม่ออก เขียนคำซ้ำไปซ้ำมา

>:3 มีคำผิดอยู่ประปราย เช่น ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านะคะ.น.หนูหายไปตัวนึงจร้า ชื่อตัวละครของพีรพัตน์ บางทีก็สะกดด้วยตัว ฒ.ค่ะ ลองแก้ไขดูนิดนึงค่ะมีการพิมพ์ตกเยอะมากเลย ลองสังเกตดูนะคะ แนะนำว่าหลังจากแต่งเสร็จอย่าเพิ่งรีบบรู๊ฟ อย่าเพิ่งรีบอ่านทวนอีกรอบนะคะ ควรไปหาอะไรทำซักพักนึงแล้วค่อยมาบรู๊ฟค่ะ เพราะเราจะติดภาษาของเราทำให้เราชินกับภาษาของเราและไม่ค่อยเห็นคำผิดค่ะ ลองดูนะคะวิธีนี้ใช้ได้ผลเลยล่ะ^^ถ้าคำไหนไม่แน่ใจว่าสะกดถูกรึป่าว เสิร์ชหาในGoogleก็ได้ค่ะ

>:3 จ้ะ จ๊ะ จ๋า ลองปรับเปลี่ยนดูนะคะ ลองไล่เสียงตามวรรณยุกต์เลยค่ะจะได้รู้ว่าคำไหนกันแน่ที่ควรใช้ในบทสนทนาค่ะ คำนี้ใช้ผิดกันเยอะมาก

>:3 ตอนนึงสั้นมากเลยยยย แต่ถ้าอัพถี่ก็ถือว่าหยวนๆค่ะ ชอบฟ้อนท์ตัวใหญ่ๆมากค่ะ อ่านสบายตาดี อ่านแล้วเพลินค่ะ (ส่วนใหญ่จะใช้ฟ้อนท์Cordial New 14 นะคะ แต่ทั้งนี้ก็แล้วแต่ความชอบของแต่ละบุคคลค่า) ตอนหลังๆไม่อยากให้เปลี่ยนฟ้อนท์เลยค่ะ ชอบฟ้อนท์เดิมมากว่า 5555 อ่านแล้วมันสบายตากว่า แต่ทั้งนี้แล้วแต่ความชอบเลยนะคะ แล้วบางตอนมีภาพประกอบด้วย น่ารักมากกกกก

>:3 การเว้นเคาะ การเว้นบรรทัด เหมาะสมกับฟ้อนท์และขนาดตัวหนังสือค่ะ เนื้อหาที่ไม่ซับซ้อน เว้นวรรคอย่างนี้ก็ได้ค่ะ ในมุมมองของเราอ่ะนะคะ ถ้าเนื้อหายาวกว่านี้ แนะนำว่าควรจะเว้นบรรทัดให้มีระยะห่างกว่านี้ค่ะ

คะแนนรวม >> 95/100

*** หากเราวิจารณ์ให้ไม่ถูกใจต้องขออภัยนะคะ เราวิจารณ์ในฐานะผู้อ่านคนนึงเท่านั้น เป็นกำลังใจให้นะคะ สนุกมากเลย อ่านเพลิน เป็นนิยายดีๆอีกเรื่องนึงที่อ่านแล้วคิดถึงความรักในวัยเรียน^^

:) Shalunla