(reborn/doujin fic)เคโร๊ะ!วันนี้เป็นวันรั่วๆของFBหรอเนี่ย

ลำดับตอนที่ #4 : วันที่3

วันที่3

“คลายภาพมายา”มาม่อนคลายภาพมายาทีนที เผยให้เห็นว่าวินดีเช่คือเบล

“คึหึหึ คาดไม่ผิดเลยครับ”มุคุโร่หันไปมองเบียคุรันที่หยิบมาชเมโล่ขึ้นมากินอยู่

“รุ่นพี่เรียกชื่อผมเป็นเอกลักษณ์จริงๆเลยนะครับ”มันก็จริงอย่างที่ว่า

“ไอกบก็คือไอกบ”...แบบไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

“ชิ”แล้วฟรานก็เมินหน้าเบล

“ฉันขอไปทดสอบเด็กวองโกเล่ก่อนนะ”มาม่อนบินจากไป~

“ผมให้โคลมไปทดสอบกับวองโกเล่ก่อนนะครับ”มุคุโร่ที่กำลังจะให้โคลมออกมา เบียคุรันก็พูดแทรกขึ้นว่า “เดี๋ยวสิมุคุโร่”

“อย่ามายุ่ง(โว้ย)ครับ”แล้วมุคุโร่ก็จากไปอย่างไร้ร่องรอย

“คุณถังเบียเรียกผมมาทำไมครับ” ถังเบียเลยเรอะ

“ไม่มีอะไรหรอกครับ”เบียคุรันตอบแล้วยิ้มให้

“นั่นงายเด็กวองโกเล่”มาม่อนตะโกน

“ก็รีบทดสอบให้เสร็จๆสิครับ ไม่รู้ว่าตอนนี้ผู้กองจะโทรมแค่ไหน” โทรมที่โดนแซนซัสอัดหรือ...

“บททดสอบคือต้องสู้กับฉัน(มันให้ตอบคำถามไม่ใช่เหรอ)ถ้าแพ้คนรักของเด็กวองโกเล่เดี้ยงแน่”มาม่อนกำลังทดสอบสึนะอยู่

“งั้นฉันกลับล่ะนะ”เบียคุรันกล่าวลาให้กับฟราน

“ไปไกลๆไป”เบลก็ไล่ไป...

“รุ่นพี่นกตัวนั้นสีอะไร”ยังไม่เลิกทดสอบว่าเบลตาบอดสีรึเปล่านะ

“สีเหลือง hibird”เบลตอบ

“ผิดครับอย่าโกหกผมสิ” ที่จริงมันก็hibirdสีเหลืองแต่ฟรานน่ะ โกหกเพื่อทดสอบให้แน่ใจต่างหาก

“ถ้าเกิดแกหยุดพูดไม่ได้น่ะ ไอกบแกตายแน่” เบลเอาจริงแน่

“รุ่นพี่ฆ่าผมไม่ได้หรอก ผมเป็นอมตะ”...กูเป็นอมตะ    แรง

โครก!!!เสียงท้องเบลร้อง

“รุ่นพี่หิวเหรอครับ”ฟรานถามเบล

“ไปกินข้าวละ”แล้วเบลก็เดินนำไป

“มายาข้าว...”คุ้มวุ้ย

“ไม่สนหรอก” แต่มันประหยัดอะ แล้วเบลก็เดินเข้าไปใน
ร้านของยามาโมโตะ

“รุ่นพี่หยิบเงินมาด้วยเหรอครับ”ฟรานถามอีกแล้ว

“อยู่แล้ว” เบลตอบแล้วก็หยิบกระเป๋าลายมงกุฎออกมา

“งั้นผมขอนะ” ฟรานเดินเข้าไปจะแย่งเบล

“มาให้”แล้วเบลก็ถีบฟรานออกไป

“หินมายา”โยนใส่เบลโครม!

“แอร๊ย~~” เสียงมันฟังดูแปลกๆเนอะ

“พัดลมมายา”ปาใส่เบล  ตุ๊บ!“หาแฟนให้แล้ว” หาfanให้ต่างหาก

“ชิ ไปล่ะ”เบลที่ยังไม่ทันสั่งอาหารเดินออกไปนอกร้าน

“รุ่นพี่ บอสอยู่ตรงหน้าครับ” แล้วบอสมาได้ไงหว่า

“เฮือก” เหงื่อท่วมตัว

“ผมไปล่ะนะ”หนีออกทางหลังร้าน

“...เผ่นล่ะ”วิ่งตามฟรานไป

“ไอเจ้าชายสวะ”แซนซัสตะโกนเรียกด้วยเสียง...ทุ้มต่ำ

“แว้ก ไปละ”แล้วก็วิ่งแซงฟรานไป

“ไอบอสตะไล จะไล่ลูกน้องไปทำไมฟร๊ะ”สคอลโล่ที่เดินตามเข้ามาในร้านตะโกนขึ้น

“ไอสวะแกไปเอาเนื้อวัวมาให้กินหน่อยสิฟร๊ะ”แซนซัสสั่งสคอลโล่ทันที

“เอ้านี่ไอบอสตะไล”แล้วสคอลโล่ก็โยนเนื้อไปหาแซนซัส แต่......แซนซัสมันไม่รับว่ะ

“เอามาใหม่เซ่” …

“ไอบอสตะไล” สคอลโล่แผ่รังสีอาฆาตแบบในตอนศึกหลักที่อิตาลี่หรือ เป้าหมายที่137

“ไอฉลามสวะ ฉันไปล่ะ”

“โฟร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอบอสตะไล!!!”

แล้วแซนซัสก็ขึ้นเครื่องบินออกไป(อ่วไหนมะกี้ยังอยู่ที่ร้านอยู่เลย) แล้วสคอลโล่ที่ตามมาแทบไม่ทันเลยกระโดดเกาะหน้าต่างไป

-ณ ศาลเจ้านามิโมริ-

“โย่ สึนะ”เสียงจากม้าพยศดีโน่ทักขึ้น

“อ๊ะ! สวัสดีครับ คุณดีโน่”สึนะหันหลังกลับมาพร้อมรอยยิ้มอัน....

“มาสุมหัวกันอยู่ที่นี่เอง ดีโน่ฉันจะขย้ำนาย”ฮิบาริพูดแล้วก็หยิบทอนฟาขึ้นมา

“เดี๋ยวสิ เคียวยะ” มาจ่ายค่าอาหารก่อน เอ๊ย

“หวา...ทั้ง2คนหยุดนะครับ”TT[]TT

“ฉันขย้ำนายก่อนก็ได้” เข้าใจผิดแล้วเคียวยะ...คุณฮิบาริ

“หวา....ไปล่ะ”แล้วก็วิ่งหนีจากศาลเจ้า ปล่อยให้ดีโน่รับชะตากรรมต่อไป...

-ณ วาเรีย-

“รุ่นพี่เบล”ฟรานที่กำลังเดินตามเบลอยู่พูดขึ้น

“ฟังผมหน่อยสิครับ” เบลยังคงเมินต่อไป

แล้วฟรานก็เกาะเบลเอาไว้

“ออกไป~~~ ” เบลสะบัดแขนเพื่อให้ฟรานหลุดออกไป

“พูดดีๆสิครับ”ฟรานก็ยังเกาะอยู่เหมือนเดิม

“เจ้าชายไม่ยอมหรอก แบร่” แล้วฟรานก็ใช้มายาดอกบัวมารัดเบลเอาไว้

“แอ๊ก โอ้ย” เบลร้องเพราะดอกบัวที่พันทั่วร่างมัดแน่นเกิน

“หืม...ผู้กอง...”สคอลโล่ที่ซ่อนหลังพุ่มไม้...

“โว้ย!!!!!!!!!!! พวกแกเล่นอะไรกันอยู่ฟร๊ะ” สคอลโล่ได้ออกมาจากที่ซ่อนตัวแล้ว...

“แอ้กๆๆๆๆ หายใจไม่ออกแอ๊ก” ใกล้เดี้ยงแล้ว ~~

“ข้าศึกบุกยังจะมาเล่นกันอีกนะ”สคอลโล่เห็นการทะเลาะของทั้ง2จนชินแล้ว

“ไอกบบ้า แกล่างคอหอยเตรียมไว้เลยนะโฟร้ย”เบลโมโหแล้ว

“ผู้กองผมไม่ปล่อยรุ่นพี่เบลได้มั้ยครับ”ฟรานยังจะมาขออนุญาตอีกเนอะ
- -

“ตามใจสิฟร๊ะ” ชัดเจนว่าไม่ต้อง ถึงจะพูดแบบอ้อมๆก็เถอะ

“โอย ไอหัวขาว”เบลว่าสคอลโล่ แต่ มีใครคิดบ้างว่าหัวขาวก็เท่ดี

“ด่าฉันเรอะ ฟรานมาสับเจ้านี่เป็นหมื่นชิ้นกัน”สคอลโล่อย่าเพิ่วโกรธสิ ไปช่วยเบลหน่อยไม่ดีเรอะ

“ได้ครับ” แล้วฟรานก็เสกมีดมายาออกมา เบลยังไม่พ้นขีดอันตราย

“โอ้ แย่ละ~ ”ไปเรียกรถขนศพ เอ้ย รถพยาบาลมาสิ

“แทงล่ะนะครับ” เอามีดแทงนะ ไม่ใช่....

แล้วฟรานก็แทงลงบนแขนเบล

“ภาพมายาคือการทำให้สัมผัสทั้ง5รู้สึกว่าภาพมายาเป็นของจริง” เบลอธิบายได้ด้วยหน้าตาเฉย   ฟราน โหดว่ะ

“แล้วถ้ารวมกับผลงานของเวลเด้” เวลเด้ที่เป็นอัลโกบัลเล่โน่อัศนี

ท่าไม้ตาย คือ electrical thunder

“ก็เจ็บสิ ถ้ารู้แล้วจะถามทำไม” ก็เพราะไม่มีใครใช้ภาพมายากับตัวเองน่ะสิ

“ถ้ารุ่นพี่เบลไม่เจ็บ ใช้ดาบของผู้กองมั้ย” อย่างงั้นถึงตายได้เลยนะเฟ้ย

“ก็ดีจะได้ไม่ต้องทำภารกิจ”...

แล้วฟรานก็หยิบดาบสคอลโล่มาปักไว้ที่ขาเบล

“...”เบลอึ้ง

“ว้าว เลือดพุ่งเลยครับ” เป็นน้ำพุเลย...

“โอย เจ็บ”เบลร้องเบาๆ

“ผู้กองหายไปไหนแล้ว” เฮือกหรือว่า....

“ตายแล้วม้าง”เบลพูด

“ยังไม่ได้คืนดาบเลย”แล้วฟรานก็ชักดาบออกจากขาเบล

“โอ้ย”เบลร้องออกมา คราวนี้ดังกว่าเดิม

“รุ่นพี่รู้สึกเป็นไงบ้างครับ” ฟรานถามด้วยความเป็นห่วง ซี่งผิดกับการกระทำเมื่อกี้

“เจ็บสิ เห็นมั้ยเลือดไหลจ๊อกๆไม่หยุดเลย”เบลบ่นได้ ถือว่ารอด

ตู้ม!!!! เสียงระเบิดจากข้าศึก

“โอ๊ะ!!” เบลตกใจ

“เริ่มแล้วมั้งครับ” เบลพูดแล้วก็หันหน้าไปตามทิศที่กำเนิดต้นเสียง

“ไปกันเหอะ” วาเรียมีกองกำลังสำคัญก็2คนนี้เหมือนกันนะ

“ถ้าผมปล่อยรุ่นพี่ออกไป ผมก็โดนเชือดสิครับ”แน่นอนเลยฟรานเอ๋ย

“ยังหรอกต้องรอให้ขาฉันหายก่อน” ถ้าหายแล้วก็บรรลัย

“ถ้าผมปล่อยรุ่นพี่ไป แล้วไปสู้ไม่เจ็บเหรอ” ฟรานเป็นห่วงเบลน๊า~

“ไม่เจ็บหรอกน่า” ปฏิเสธได้หน้าตาเฉย

“งั้นรุ่นพี่ก็ซ้อมผมได้น่ะสิ” อืม รอบคอบดีนะ

“ฉันหมายถึงรอขาหายก่อนแล้วค่อยซ้อมนาย ไอกบ” ยังไงก็บรรลัยอยู่ดี

“คลายมายา” แล้วดอกบัวก็หายไป เบลก็ล่วงลงพื้น

“ต้องทำแผลมั้ยครับ”ฟรานจ้องแผลที่ตัวเองทำไป...

“ไม่ต้องอะ”เบล ระวังจะลายเป็นเจ้าชายเลือด

“แต่เลือดไหลแทบจะกลายเป็นแม่น้ำ...”ฟรานยังพูดไม่จบเบลก็พูดแทรกขึ้นว่า

“บอกว่าไม่ต้องหรืออยากโดนตอนนี้”....”ไปเหอะ ไอกบ”

“ครับรุ่นพี่”ฟรานยอมให้แบบไม่เต็มใจ

ระวังไว้ให้ดีพวกข้าศึก สถานการณ์จะพลิกเปลี่ยน

ตัวอันตรายมาแล้ว~~~

 ให้รูปที่เพิ่งหาเจอโดยบังเอิญสักหน่อย