ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันที่2
“โว้ยยยยยยยยยยย!!!ฉันอยู่ที่ไหนเนี้ย” ไม่ได้กลายเป้นดาวไปแล้วเหรอ สคอลโล่เอ๋ย
“อ้าว...ฮายผู้กอง ชิๆๆๆ หลงทางเหมือนลูกนกเลยนะชิๆๆๆๆ”
“หุบปากซะ ไอสวะเบล”ซึนผิดเรื่องแล้ว สคอลโล่ ไปซึนกับแซนซัสสิ(เดี๋ยวสิเบลก็ได้นะ)
“อายเหรอ~ ที่หลงทางน่ะ ชิๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“เปล่าโว้ยยยยย”ว่าแล้วก็หน้าแดง เรื่องแค่นี้เป็นอะไรไป ไม่ต้องอายหรอก ทำยังกับว่าอยู่ป่าประเทศอื่นแบบนั้นน่ะ- -
“งั้นเหรอ~เอ๋แล้วทำไมหน้าแดงอ่ะ เฮ้อ~บอกแล้วว่าอย่ากินมะเขือเทศเกิน6ลูก ถ้ากินเกินก็เงี้ยหน้าแดงตลอดแหละ เอ๊ะ หรือปวดฉิ่งฉ๊อง” หรือเป็นมนุษย์ตัวแดงครับท่าน
“ก็แฟนนายน่ะสิ ยัดมะเขือเทศใส่ปากฉัน” แฟนที่หมายถึงน่ะ ฟรานเอง ไม่ใช่คนอื่นคนไกล
“หวา~เน่พูดอะไรระวังหน่อยสิผู้กอง~ แฟนผมมีแต่มงกุฎนะ ชิๆๆๆๆๆ ของคุณเป็นบอสสิน๊า~~” อ่าวไม่รักฟรานแล้วเหรอ
“ไม่ใช่สักหน่อย โว้ยยยย!!”ระวังเส้นเลือดในสมองแตกนะ
“โอ๊ะ หวาๆๆๆๆ เครื่องบินจะออกแล้ว ไปนะ เดี๋ยวมาม่อนไม่รอ”เบลดูนาฬิกาแล้วก็วิ่งไป
“โว้ยยยยยย รีบเอาฉันลงไปจากต้นไม้ก่อนเซ่” สคอลโล่ที่ติดอยู่บนต้นไม้...
“เน่ คนรีบอยู่นะ งั้นมิงค์วายุ ฝากตัดต้นไม้ด้วยนะ ไม่ใช่เผา ถ้าเผาก็ต้นเดียวนะ แล้วห้ามเผามอดหมดนะ”จากนั้นเบลก็วิ่งไป
“คู”คิดว่ามิงค์วายุเผาต้นเดียวรึ มันวิ่งไปทั่วและทำให้ไฟไหม้ไปทั่วน่ะเหละ
“แค่กๆ ทิ้งป่าไหม้แล้วฉํนจะออกไปยังไงล่ะฟร๊า”เด่วส่งคนไปช่วยน๊า
“ไอสวะ”ว่าแล้วแซนซัสก็ยิงสคอลโล่เข้าไปในปราสาท
“แกจะยิงฉันทำไมฟร๊ะ”
“...” ไร้สัญญาณตอบรับ
“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!”
-ณ นามิโมริ-
“ว้าวถึงแล้วนั่งคูดชาเลยเฮะ ชิๆๆๆๆ”
“หวัดดีครับรุ่นพี่”ฟรานโผล่มาทางหน้าต่างเครื่องบิน
“ว๊ากกกกกกกกกกก แกมาได้ไงฟร๊า”ตกใจสุดขีดแถมหงายหลังลงไปแล้วด้วย...
“เกาะล้อมาไงครับ”...เจ๋งว่ะ
“คึหึหึ สวัสดีครับคุณฟราน” ภาพมายาตัวมุคุโร่ปรากฏขึ้น ฟรานไม่ได้สร้างแต่หากเป็นอาจาร์ยของเขา ใช่ๆมุคุโร่นั่นเเหละ
“แล้วแกไอ...สัปปะรดมาไงฟร๊ะ”เบลทำหน้าตาแปลกใจ
“อยากตายนักใช่มั้ย”แล้วมุคุโร่ก็สร้างภาพมายา(ไม่ทราบชื่อ)ขึ้นมา
“ท่านอาจารย์อย่าเพิ่งฆ่ารุ่นพี่เลยครับมีประโยช์นอีกเยอะ”เจ้าเล่ห์จังฟราน
“ถึงฆ่าก็ไม่ตายหรอก เจ้าชายตัวจริงไม่มีวันตาย ชิๆๆๆๆๆ” รักไม่มีวันตาย เอ๊ย
“แน่ใจเหรอครับ” ฟรานหยิบสิ่งหนึ่งขึ้นมา มันคือ.........คือ..............คือ deathnote!!!!!!!!!!
“ก็แค่ของหลอกเด็ก”เบลหยิบเดธโน้ตแล้วโยนออกนอกเครื่องบิน(อ่า...หนังสือล้ำค่าของ....)
“รุ่นพี่ทำอะไรนะ ผมเลยมือลื่นเขียนชื่อ เบลลงไปเลย” มุคุโร่ได้ยินเลยทำให้สมจริง สร้างมายาทำให้เบลรู้สึกจมน้ำ
“โอ๊ะ”มาม่อนอุทาน
“รุ่นพี่รู้สึกยังไง”ฟรานถาม
“ก็เฉยๆอ่ะ”เบลตอบด้วยความ...เอ่อนิ่งเฉย
“รุ่นพี่ตายแล้ว!!!!!” จมแปปเดียวตายแล้ววุ้ย
“ไม่ใช่สักหน่อย ฉันโดนมาม่อนแกล้งจนชินแล้ว”...
“พิสูจน์สินี่กี่นิ้ว” นักอ่านลองเดาสินี่กี่นิ้ว//โดนบาทากระทืบ
“ปัญญาอ่อนว่ะ ไอกบ”เบลจับมือฟรานให้แนบชิดลำตัว
“รุ่นพี่ตาบอด”เอ่อ....มั่วสุ่มอาการ
“....”
“โอ้ ไม่นะ รุ่นพี่ตาบอดแต่เกิดแน่เลย ผมถึงไม่เคยเห็นตาพี่”
“แกเลิกลเนเหอะ ถ้าจะเล่นต้องนาทีละ600บาทนะ”ใช้เงินไทยด้วย...มาเที่ยวเมืองไทยบ่อยๆนะ
“ให้ผทดูตารุ่นพี่ก่อนสิ” อยากรู้จังเลย...
“ไอกบบ้า”แล้วก็ถีบฟรานออกไป
“ทำไมเหรอครับ งั้นนี่กี่นิ้ว”
ทายเลยว่ากี่นิ้ว ใครเดาถูกมาบอกกันมั่ง คำใบ้คือชื่อตัวละครโปรดของไรต์เตอร์(เอ่อ เรียกผมว่าlastar ดีกว่า)
“1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14-20”เบลทายไป30ตัวเลข
“ผิดครับ ผมไม่ได้ชูนิ้วเลยรุ่นพี่ตาบอด”มันช่าง....
เบลกระทืบเท้า ระบายความโกรธ(พื้นที่น่าสงสาร) แล้วก็ปามีดใส่ฟราน
“โอ้ย รุ่นพี่เบลทำอะไรเนี่ย”หยิบมีดออก
“เชือดกบไง ชิๆๆๆๆ”แล้วเบลก็หยิบมีดออกมา
“ที่นี่มีกบเยอะนะครับ”ภาพมายากบของฟราน
“แต่ว่าแกน่ะมันกวนกว่ากบตัวอื่นๆนะโฟ้ย” เห็นด้วยอย่างยิ่ง
“งั้นผมจะดูตารุ่นพี่ล่ะนะ”แล้วฟรานก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเอามือเปิดผมหน้าม้าของเบล
เบลแทงมือฟราน..... ฟรานชะงัก....
แล้วเบลก็เอาผมปิดเช่นเดิม
“ผมเดาถูกจริงด้วยสิครับ ที่ใช้ร่างแนกไปดูตาของรุ่นพี่”
“ถึงแล้ว~~”มาม่อนตะโกน ในที่สุดก็ถึง
“รุ่นพี่ตาบอดสีรึเปล่า”ยังไม่เลิก - -
“ไปเหอะ ปล่อยให้ไอกบมันบ้าอยู่กับฝูงมัน”มาม่อนบินออกไป
“ว่าศิษย์ใครบ้าครับ”ภาพมายามุคุโร่เอาอาวุธไปขวางทางเบล
“ม่ายยยรู้สิ”แล้วมาม่อนก็เมินมุคุโร่
“คึหึหึ(หรือคุฟุฟุ) ฟรานไปหาคุณเบียคุรันด้วยนะครับ”มุคุโร่ที่ตอนนี้ใช้ร่างจริงติดต่อกับฟรานได้พูดขึ้น
“ดีเลยพาไอกบไปด้วย”เบลดูจะดีใจจนออกนอกหน้าเลยนะ...
“ไม่มีใครอยากฝากชีวิตไว้กับพวกคุณหรอก”มุคุโร่....แรง!!!
“ไปเหอะมาม่อน”แล้วทั้งคู่ก็เมินมุคุโร่
“มุคุโร่คุง~~~~~”เบียตุรันตะโกนมาแต่แดนไกล... ก็ถลาเข้ามากอดมุคุโร่...
“ออกไปไกลๆผมนะ(โว้ย)ครับ” มุคุโร่กำลังเงะเบียคุรันออก ไม่งั้นล่ะก็...........(คิดเองนะ)
“หึๆๆๆๆๆ”เสียงหัวเราะแห้งๆของวินดีเช่ลอยมาก่อนที่ตัวจะปรากฏขึ้นตรงหน้ามุคุโร่
“วินดีเช่!!!!!” ไม่ต้องประกาศชื่อหรอก หน้าตาแบบนี้เขารู้กันทั้งโลกแล้ว...
“ยังจะตามมาอีกนะครับ”มุคุโร่ที่ตอนนี้เตรียมอาวุธไว้เรียบร้อยพร้อมโจมตี
“จัดการเลยมั้ยครับท่านอาจารย์” ฟรานถามมุคุโร่ก่อนจะทำอะไร(ที่ทำให้อาจารย์ไม่พอใจ)
“ไอกบแกอยากโดนจับเหรอ”วินดีเซ่พูดเน้นคำว่า ไอกบ
“จำผมได้ด้วย..เอ๊ะ ไอกบ?มีแต่รุ่นพี่ที่เรียนผมอย่างนั้นนะครับ”ฟรานเอ๋ย.........รู้ตัวซะ
“หึ ไอกบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”พูดรัวเลยครับท่าน
“มีสิทธิว่าศิษย์ผมอย่างนั้นด้วยเหรอครับ”มุคุโร่แก้ด่างให้ลูกศิษย์ของตัวเอง
“มีสิ”มาม่อนพูด
“แกมาจากไหน”พูดจบเบียคุรันก็กางปีก *0*
“มากับวินดีเช่ไง”
“วินดีเช่ที่ว่าคือภาพลวงตาของคุณสินะครับหรือจะให้ผมเรียกว่าคุณเบลฟันเกย์”มุคุโร่...แรงอีกแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น