Dragon TaLe

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ(ครั้งใหม่)

บทนำ

“ไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่เลยน๊า โรงเรียนที่น่าอยู่น่าระแวงที่เดียวในสามโลก”เสียงหวานของใครบางคนดังขึ้น ขณะก้าวเข้ามาในโรงเรียนเตรียมทูตแห่งเรนวา ที่ที่อยู่มิติใดใดทั้งสิ้น

       เด็กหนุ่มอายุ22ปี ผมสีดำ ตาสีฟ้า ใส่ชุดที่แตกต่างจากนักศึกษา ทำให้ทุกคนพากันมองเขาด้วยสายตาประหลาด ยกเว้น....

“ท่านอาจารย์ซูโอโล่   จำข้าได้รึไม่” เด็กหนุ่มผมสีดำกล่าวทักทายผู้ที่สูงวัยกว่า
ผมสีครีม      ใส่แว่นกรอบดำ ในชุดที่มีตราประดับมากมาย ใบหน้าเรียวชวนหลงใหล แต่เขาก็อายุมากกว่าสามร้อยปีแล้ว!!    ซึ่งเขาคนนี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นอาจารย์ของเด็กหนุ่มผมสีดำ

“โตขึ้นเยอะเลยศิษย์ข้า....อืม ห้าปีแล้วสินะที่ได้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนนี้”อาจารย์ซูโอโล่โผเข้าไปทักทายศิษย์เก่าของเขาอย่างนอบน้อม

“ก็ข้อสอบมันง่ายนิดเดียวเลยนี่นา....”เด็กหนุ่มยักไหล่ทำเหมือนมันเป็นแค่โจทย์เด็กอนุบาล

“งั้นหรือ....ข้าให้เจ้าทำข้อสอบทั้งหมดใหม่ด้วยเลยมั้ยล่ะ”ผู้เป็นอาจารย์ยิ้มอย่างอ่อนหวาน

แต่สำหรับเด็กหนุ่มมันเป็นรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมอำมหิต    เพราะตอนที่เขายิ้มแบบนี้ ไม่เคยมีครั้งไหนที่เด็กหนุ่มจะไม่เจ็บตัว

“หมายถึงข้อสอบที่ให้ไปต่อสู้นะ ไม่ใช่ให้ตอบคำถามในกระดาษ” เด็กหนุ่มรีบพูดในทันที ไม่งั้นข้อสอบจะมากองตรงหน้าพร้อมกับถูกส่งไปนอนเล่นที่โรงพยาบาล

“โอ้...งั้นหรือ ใกล้ถึงศึกชิงทูตสงครามครั้งใหม่แล้ว เจ้ามีอะไรอยากเล่าให้ข้าฟังตลอกห้าปีที่ผ่านมามั้ย หรือยังอยากเล่าถึงอดีตตั้งแต่เจ้าเสียความทรงจำเลยล่ะ คราวที่แล้วข้ายังฟังไม่จบเลย”
 อาจารย์ซูโอโล่ได้พูดคุยแบบธรรมดา โดยไม่มีรอยยิ้มโหดเหี้ยมอำมหิตอีกแล้ว

“ข้าค่อยเล่าให้ท่านฟัง ตอนรับนักศึกษาใหม่ดีกว่า พวกเขาให้ข้ามาเล่าเองเลยไม่ใช่หรือ”

        เด็กหนุ่มเปิดประตูที่เป็นห้องรวมตัวของนักศึกษาปีหนึ่งในครั้งนี้   เด็กหนุ่มได้ถูกไหว้วานให้มาเล่าประสบการ์ณที่มีให้นักศึกษาทูตสงคราม ถึงตัวเขาเองจะไม่ใช่ทูตสงครามก็เถอะ

   “สวัสดีทูตฝึกหัดทั้งหลาย ข้ามีชื่อว่าฮาร์ฟ จะมาเล่าเรื่องของเทวทูตเผ่าพันธุ์มังกร..เอ๊ะ!ครึ่งมังกรต่างหากล่ะ ใช่แล้วคนที่666 เลขแห่งความโชคร้ายอับเฉา ข้าน่ะเป็นคนที่รู้จักเขาดีที่สุดจึงอาสามาเล่าให้เจ้าฟัง 
    ขอบอกไว้ก่อนเลย อย่าคิดโดดเรียนจากที่นี่เด็ดขาดไม่งั้นจุดจบไม่สวยแน่ แต่แอบนอนในห้องเรียนได้นะ   โอ๊ย!ท่านอาจารย์ตีข้าทำไมน่ะ”

    เด็กหนุ่มนามว่าฮาร์ฟโดนแส้ซึ่งเป็นอาวุธของอาจารย์ตีเข้าที่แขน เป็นรอยแดงยาว แต่ไม่ทำให้เกิดแผล

  “แอบนอนในห้องไม่ได้ ไม่งั้นตีจนแขนขาดแน่ เข้าใจมั้ยนักศึกษา...ทีนี้เชิญเล่าต่อได้”    หลังจากพูดจบอาจารย์ก็กลับนั่งที่เดิม และตั้งใจฟังต่อ

  “ว่ากันว่าเขายังเป็นทูตแห่งปฏิหาริย์และความวุ่นวายอีกด้วย แต่เขาก็ผ่านมันมาได้ คิดว่าเขาเก่งมั้ยล่ะ”        ฮาร์ฟคุยโอ้อวดได้อีกนานเพราะเวลายังเหลืออีกเยอะ

“แล้วคุณใช่ยมทูตคนที่666รึเปล่าคะ?”หญิงสาวคนหนึ่งถามขึ้น ฮาร์ฟจึงยิ้มตอบกลับเธอพร้อมกับคำตอบ

  “ไม่ใช่...ข้าน่ะไม่ใช่ยมทูต ทีนี้ข้าขอเล่าต่อนะ”   ทุกคนพยักหน้าด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับเทวทูตคนที่666

“เทวทูตคนที่666จะเจอคนที่เปลี่ยนชีวิตตัวเองเป็นครั้งที่สอง   นั่นก็คือ....อืมฟังตามเรื่องที่ข้าจะเล่าดีกว่า...เมื่อห้าปีที่แล้วทีคนเปิดประตูมิติแล้วหล่นลงมาทับเขา...พร้อมกับปีศาจอีกตนที่พังบ้านเขาเกือบครึ่ง”

................----