Dragon TaLe

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่4

บทที่ 4 หาสมาชิก



คนๆนั้นใครกัน ใครกันแน่ ตาสีแดง ผมสีดำ ยาวถึงเอว ผู้หญิงแน่เลย แต่ว่าดูๆไปรูปร่างเอวบาง หน้าตาฉันก็คล้ายผู้หญิงซะแล้ว  

หรือว่าจะเป็น......

"ฮาร์ฟระวัง"เสียงแบบนี้มันก็ต้องเป็นหัวกะทิแน่นอน

เดี๋ยวสิถ้ามันอยู่ด้วยมันต้องแกล้งเรื่องหน้าตาฉันแน่เลย ฮือๆ

"ระวัง อะไร"ฉันสงสัยแต่พอหันไปทางผู้หญิงคนนั้น ก็เห็นแต่สีดำ

พอรู้ตัวอีกทีครูที่อยู่ๆออกไปจากห้องก็ประกาศว่าเลิกเรียน เอ่อ....หลังจากวิชาก็ไม่มีอะไรผิดปกติแล้วล่ะ

จะมีก็แค่คนมันดวงซวยเท่านั้นเอง

ฉันแค่ลื่นตกบันได เข้าห้องเรียนไม่ทัน ลืมไหว้ครู เดินไปชนอันธพานของโรงเรียนและเจอชีสละลายอยู่บนโต๊ะเรียนเท่านั้นเอง

-กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง-

เวลาเลิกเรียนที่แสนหวานจะได้กลับไปกิอนพุดดิ้งทำเอง อั๊ก ใครทุบหลังฉัน หา!!!!!

พอหันไปมองกะจะตะโกนใส่แต่คนที่มีนยืนอยู่คืดฮานา0.0

"ไปหาสมาชิกก่อนแล้วค่อยกินพุดดิ้งทำเอง นายพ่อสเน่ห์ปลายจวัก"ฮานาอยู่ดีก็พูดโพล่งประกาศต่อสาธารณะชนว่าฉันทำอาหารเป็น

ที่จริงมันก็ไม่ได้แปลกเนอะ แต่ที่โรงเรียนฉันเป็นอะไรกับคำว่า 'ทำอาหารเป็น'ก็ไม่รุ

และอย่างคาดหมายทุกคนหัวเราะและเยาะเย้ยฉัน

เลยทำเป็นหูทวนลมไปซะเลย

อะไร?ฉันทำได้ไง

ฉันฝึกมานานแล้ว หูทวนลมระดับเทพเลยด้วยล่ะ

"ไป...ฉันจะพาหาเพื่อนที่มาเป็นสมาชิกเอง เชื่อฉันสิ"ฮาร์ฟยิ้มแล้วเดินออกจากห้อง

วิชาหูทวนลมคงอยู่ได้ไม่นานสินะ อายุขัยสั้นจริงๆ  น่าสงสารๆ

-หลังจากออกมาตามหาเพื่อนที่จะมาเป็นสมาชิกแล้ว-



             ปัง!!!เสียงถีบประตู “หัว-กา-ที้ อยู่มั้ยยยยยย”

ฮาร์ฟเปิดประตูบ้านของหัวกะทิและตะโกนดังลั่นจากนั้นก็มีคนใส่แว่นผมสั้นๆยุ่งๆเหมือนขนสิงโตใส่ชุดนักเรียนในมือถือโน้ตบุ๊กไว้อายุประมาณ17 ปี 
                   
          “มะ...มีอะไรนาย(สติ)ไม่เต็ม ฉันชื่อกะทิเฉยๆนะเฟ้ย”
      
     หัวกะทิเปิดโน้ตบุ๊กเล่นต่อ “ฉันก็ชื่อฮาร์ฟเฟ้ย ฮาร์ฟ+ฮาร์ฟเท่ากับเต็ม 

"ตอนนี้ฉันอยากให้นายช่วย”ฮาร์ฟเตะหัวกะทิที่นั่งอยู่บนพื้นเบาๆ 
           
“ฉันไม่ช่วยคนที่เตะฉันหรอกน่า”หัวกะทิขยับแว่นตัวเอง

“โปรดยกโทษให้ข้าน้อยเถิด แต้หตุการณ์ในตอนนี้เราต้องการคนที่มีสมองเลิศล้ำฉลาดปราดเปรื่องหัวสมองไวกว่าสายฟ้า” ฮาร์ฟทำท่ายกย่องหัวกะทิ
 
“บางทีสมองฉันอาจจะตันถ้านายพูดแบบนั้นอีกที ว่าแต่จะให้ฉันช่วยอะไร”

หัวกะทิถามพลางแฮ็กข้อมูลการบริษัททำเกมแห่งหนึ่ง                 
          
        “คือเรื่องเป็นแบบนี้นะ...คนนี้ชื่อฮานามาจากต่างมิติ เรียกว่าฮานะก็ได้ แล้วเธอสอบตกอยากให้เราช่วย คือฉันปฏิเสธคนไม่ค่อยเป็นแล้วก็บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ฮาร์ฟพูด
 
“เข้าใจล่ะ(เข้าใจด้วยวุ้ย)ฉันจะช่วยนายแต่นายไปหาสมาชิกมาเพิ่มซะเถอะ”หัวกะทิแฮ็กระบบเรียบร้อย

"เดี๋ยวสนามฝึกนั้นนายทำให้ฉันใส่ชุดนั้นใช่มั้ย"ฮาร์ฟยกมือชี้หน้าหัวกะทิ

"ฉันเห็นว่านายเหมาะกับชุดนั้นที่สุด แถมเหมาะกับดาบไม้เช่นกัน"หัวกะทิพูดพลางขยับแว่น

 -เดินกลับมาโรงเรียน-

          โครม!! “เฮ้ย พวกแก หลีกๆฉันจะไปหารองสภานักเรียน”
ฮาร์ฟตะโกนใส่นักเรียนที่ขวางทางที่ได้พูดแต่ ‘คร้าบๆ’ปัง!เสียงเปิดประตู

“รองเธออยากเป็นนักเวทเยียวยาใช่ปะ”ฮาร์ฟถามรองสภานักเรียน 
          
 “ใช่จ้ะแต่มีการทำแบบนั้นด้วยเหรอ”รองสภานักเรียนถาม


“คือเรื่องเป็นแบบ บลาๆๆๆๆๆ”ฮาร์ฟอธิบาย


“จ้ะๆฉันจะช่วย เธอไปหาคุณบูมก่อนสิ เขาอาจจะทำให้เราได้เปรียบ”
รองประธานนักเรียนเสนอ ตอนนี้ทีมก็มีแต่คนหัวไวไวทั้งนั้น(ไม่เอาหัวมาม่าเรอะ)
                                

           รองประธานนักเรียน-ผู้หญิงผมสีชมพูยาวประมาณเอว ตาสีเขียวอ่อน หน้าตาสดใสตลอดเวลา ใส่ชุดนักเรียนสีขาวกระโปรงสีแดงสั้นกว่าเข่านิดนึง อายุ16 ปี

       
เพล้ง!เสียงหน้าต่างแตก

“นี่นายระเบิดบ้านนายยังไม่สร้างประตูอีกเรอะ ยังดีที่บ้านนายมีหน้าต่างกว่า60บานไม่งั้นฉันต้องมุดดินเพื่อเข้าบ้านนายแน่”

ฮาร์ฟต้องกระแทกหน้าต่างเข้ามาเพื่อเข้าบ้านหมอนี่ แถมบางทีติดคาอยู่บนหน้าต่างอีก   
             

“นั่นไงประตู บานที่นายเพิ่งจะกระแทกเข้ามา” 

บูมชี้ไปที่ประตูซึ่งถ้าเรียกโดยตรงแล้วมันก็แค่หน้าต่างสูง200เมตร มีฐานติดพื้น และมีลูกบินประตู 

 “นั่นมันเป็นหน้าต่าง ช่างเหอะฉันมีอะไรให้นายช่วยหน่อยนะสารละลาย บลาๆๆๆๆๆ”ฮาร์ฟพูดพร้อมตบไหล่ของบูม ส่วนฮานาก็ใช้เวทซ่อมประตูที่ฮาร์ฟทะลุเข้ามา 
 
“เฮ้ยทำอะไร ไม่ต้องซ่อมๆ”  

 ฮาร์ฟพูดลากเสียงยาวๆ
 
“ทำไมล่ะก็นายทำพังอะ”ฮานาสงสัย แต่ประตูมันก็ซ่อมเสร็จแล้ว   

 “ฉันต้องศึกษาเรื่องนี้ซะแล้ว”บูมพึมพำกับตัวเอง

“ก็เพราะฉันต้องกระแทกประตูออกไปอีกไง”ฮาร์ฟตอบพร้อมทำท่าจะกระแทกหน้าต่างเอ๊ะหรือประตู

        
   บูม-เด็กชายใส่ชุดอย่างเท่(เป็นแบบไหนคิดเอาเองคิดให้หล่อหน่อยก็แล้วกัน)ผมสีเหลืองตาสีดำ อายุ 16 ปี

     “ต่อไปลองไปหารุ่นพี่นั่นละกัน”ฮาร์ฟวิ่งไปที่บ้านหลังหนึ่ง

ที่มีหลังคาสีทอง ต้นไม้สีชมพู และบ่อน้ำแข็ง

แล้วไปเกาะกระจก แล้วก็หมุนรอบๆกระจกถูไปไถมา

“นายทำอะไรล่ะนั่น จะไปขโมยของคนอื่นเหรอ”ฮานางงกับสิ่งที่ฮาร์ฟทำอยู่

    ทันใดนั้นหน้าต่างก็เปิดออก“หืม นายไม่เต็มเองเรอะ มาหาฉันมีไรเนี้ย”รุ่นพี่เปิดหน้าต่างทักฮาร์ฟ

“ฉันชื่อฮาร์ฟเว้ย ฉันมีอะไรจะให้ช่วยหน่อยนะ คือบลาๆๆๆๆ”ฮาร์ฟพูด
 
“อืมช่วยก็ได้แต่ทำไมนายถึงช่วยเธออะ”(โอ้คนกลุ่มนี้มีตวามสามารถในการฟังสูงวุ้ย)
           
             รุ่นพี่แปลกใจแบบสุดๆไปเลย~ เพราะหมอนี่ไม่มีวันจะทำงานอะไรที่ไม่มีคนจ้างหรอก แล้วถ้าเกินฮานาจ้างเขาก็ต้องบอกอยู่แล้วว่าเธอจ้าง(เพราะเป็นแบบนี้บ่อยๆ)

ฮาร์ฟเลยกระซิบอย่างเบาที่สุดว่า

“ฮานะเป็นเจ้าหญิงต้องรวยๆมากเราช่วยไปแล้วค่อยเรียกเงินทีหลัง” ทันใดนั้นฮานาก็พูดขึ้นว่า
      
                
“เรื่องนั้นฉันให้นายก็ได้”ฮาร์ฟกับรุ่นพี่ตะลึง


‘เธอได้ยินฉันเหรอเนี้ย’ฮาร์ฟคิด

“ฉันไม่ใช่แค่มีประสาทการฟัง,การได้กลิ่นและการมอง แบบเจ๋งเป้งแต่ฉันอ่านใจนายภายใน1วิได้ด้วยล่ะ”ฮานาเอ่ยขึ้นพราะได้อ่านใจฮาร์ฟไปแล้ว

(P:คนแต่งก็อ่านได้นะเว้ย
H/helper:ก็แกแต่งเองหนิหว่า
P:รู้ได้ไงฟะ แกมันเก่งสุดยอด)

           รุ่นพี่-ผมสีขาวตาสีเทา(แก่ว่ะ--)อายุ22ปีหน้าตาคล้ายกับเรียวเฮในkatekyo hitman rebornเลย(เอ...แต่มันก็ไม่เหมือนอะ)

            “เอ่อ ฉันไม่รู้จะไปหาสมาชิกที่ไหนแล้วอ่ะ เอาไงดีอ่ะ”

ฮาร์ฟทำเสียงน่าสงสารแต่สำหรับฮานาเหมือนลูกหมาน่ารำคาญ

“ไม่ต้องห่วงฉันมีสำรอง”ฮานาพูด

“แล้วทำไมถึงขอให้ฉันช่วยล่ะ”ฮาร์ฟถาม
       
           “เพราะชะตาไงล่ะ ครูจะส่งผู้ที่สอบตกไปให้คนที่ถูกชะตากันและลากเขามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ให้ได้ แม้จะตายไปก็ต้องไปลากวิญญาณมา”
ฮานาบอก
 
“สวัสดีผู้สอบตกอันน่าสมเพศ อิอิ”เสียงปริศนาอันแหลมคมน่ารักแต่คงไม่คิดไม่ถึง(หรือยังไม่ได้คิด)หรอกว่าเธออาชีพผู้คุมความตาย


ฉันเลยคิดได้ว่าหรือเธอจะเป็นคนๆนั้น แล้วถ้าฉันพูดผิดอีกล่ะ โอ้ย รอคนๆนั้นเฉลยละกัน

ถ้าเจอละก็จะต้องไปขอค่าประกันภัยซะหน่อย โจมตีลูกเดียวจอด

โมโหแล้วนะเฟ้ย  ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกส์(อย่างแกจะทำอะไรได้)

ทันใดนั้นฮาร์ฟที่ใดยินเสียงใครสักคนกระซิบ

เพล้ง! หน้าแตกและไม่สามารถนำมาต่อได้เพราะกลัวโดนบาด เอ้ย

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

ถ้าว่างอาจจะเอารูปฮาร์ฟเวอร์ชั่นจำลองมาให้ดู เอ่อ ถ้าวาดสวยอ่ะนะ