ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : วันที่5
“รุ่นพี่พี่ระวังข้างหลังนะครับ..”แล้วอยู่ดีๆก็มีศัตรูจะโจมตีเบลจากข้างหลัง
“แกก็จักการมันสิฟร๊ะ”เบลไม่ขยับตyวปล่อยให้ฟรานจัดการศัตรูเอง
ฟรานใช้ภาพมายาจัดการศัตรูคนนั้นหายวับไปกับตา
“ไอกบ แกทำแผลโครตเละเลย”เบลเตะหลังฟราน1ที
“ช่วยไม่ได้หนิครับ ก็คนอย่างรุ่นพี่แค่มีคนทำให้ก็ดีแล้วล่ะครับ”ฟรานยืนนิ่งให้เบลถีบต่อไป
“แค่กๆ คอแห้งมากเลย” เบลกระอักเลือดออกมา
“ดื่มน้ำสัปปะรดมั้ยครับ จากไร่สดๆเลย”แล้วฟรานก็หยิบน้ำสัปปะรดที่อยู่ดีๆก็โผบ่ออกมาอยู่ในมือของฟราน!!
“ไม่ ฉันเกลียดสัปปะรด”เบลปาแก้วน้ำสัปปะรดทิ้ง
เพล้ง!แล้วมันก็แตกโดยไม่มีใครเหลียวแล
-ณ โกคุโย-
“ฮัดชิ้ว!!!!!!! รู้สึกเหมือนโดนนินทาเลยครับ”มุคุโร่พึมพำ
“ไม่มีหรอกมั้ง ท่านมุคุโร่”เคนผู้นั่งอยู่ข้างๆพูดขึ้น
“รึว่าจะเป็นเจ้าเปี๊ยก(ฟราน)นั่น”มุคุโร่ใช้มายาสร้างหมวกกบแบบของฟรานแล้วใช้สามง่ามแทงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆรัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆเข้าไป
-กลับมาที่อิตาลี่ บริเวณปราสาทวาเรีย-
“แกเลิกเฝ้าฉันได้ยัง ไอกบ”เบลโบกมือไล่ฟรานออกไป
“ถ้าผมไม่เฝ้า รุ่นพี่กลับบ้านเก่าแล้ว”ฟรานปัดมือเบลออก
“บ้านเก่าเหรอ ไม่มีทางหรอก” แล้วเบลก็เอนตัวลงนอนกับต้นไม้
“เหมือนผู้กองจะติดต่อมาทางวิทยุสื่อสารนะครับ”แล้วฟรานก็ยิ่นวิทยุของฟรานให้เบลแทนอันเก่าที่หายไป
“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!กลับมาดูแลปราสาทให้หมด”เสียงสควอโล่ดังขึ้น
“รุ่นพี่เดินไหวไหมครับ”ฟรานดึงเบลขึ้นช้าๆ
“ไหวสิฟร๊ะ ไอกบบ้า”เบลดันฟรานออก
“คนเขาเป็นห่วงนะครับ ถ้าไม่มีรุ่นพี่ขึ้นมาผมก็ไม่รู้ว่าจะแกล้งใครดี”แกล้งผู้กองเดี๋ยวบอสฆ่าตายแน่ อีก3คนแกล้งไม่สนุก
“ไปไกลๆเลย ไอกบบ้า” เบลเริ่มโมโห
“งั้นก็ไปได้แล้วครับ”ฟรานเดินนำ แต่ก็อดหันมาดูเบลไม่ได้
“อืม”เบลลุกขึ้นแต่ก็มีทีท่าว่าจะล้มอยู่นิดนึง
“ให้ผมช่วยเถอะครับ ถ้ารุ่นพี่หัวแตก ผู้กองด่าผมแน่...”รึเปล่านะ แล้วฟรานก็เข้าไปพยุงเบล
“ปล่อยนะเฟ้ย ไอกบบ้า ฉันเดินเองได้น่า”เบลที่หน้าแดง ดิ้นออกจากแขนฟรานในสภาพครึ่งบกครึ่งน้ำ เอ้ย!!!! ครึ่งยืนครึ่งนั่ง
“ถ้าผมปล่อยรุ่นพี่ก็ล้ม”แล้วฟรานก็ปล่อยแขนจากเบลกะทันหัน
“ไม่ล้ม...แอ้ก” พอพูดได้แค่2คำ ก็ล้มลงไปในทันที
“ผมบอกแล้วไงครับ งั้นจะแจ้งผู้กองว่ารุ่นพี่เดินไม่ไหวนะครับ”แล้วฟรานก็แย่งวิทยุสื่อสารจากเบลมา
“เพราะใครล่ะฉันถึงมึนงงแบบนี้ ”เบลลุกขึ้น(อย่างรวดเร็ว)มาถีบฟรานแล้ว เบลก็ล้มลงไปอีกครั้ง
“เพราะใครล่ะครับ รุ่นพี่ หืม สัญญาณติดแล้ว....ผู้กองครับรุ่นพี่เบลเดินไม่ได้แล้วล่ะครับ”ฟรานคุยโดยไม่สนใจเบล
“โว้ยยยยยยยย!!!แค่เดินยังไม่ได้ รีบๆไปนอนรักษาตัวที่ปราสาทซะ”โดนสควอโล่ไล่เลย
“เจ้าชายไม่แพ้เพราะสิ่งเล็กๆแค่นี้หรอก”เบลตะโกนใส่วิทยุสื่อสาร
“งั้นก็ไปสู้สิฟร๊ะ คิดว่าโทรมาบอกว่าไม่ได้ แล้วบอกว่าได้เนี่ยนะ คนอื่นเขาไม่ว่างกันนะเฟ้ย”สควอโล่โกรธแล้ว~~
“ที่ไม่ว่างนี่ทำอะไรอยู่เหรอครับ อย่าบอกนะว่าคุณ...กับบอสน่ะ”ฟรานเสริม
“โฟร้ย!!! ไม่ใช่เว้ย แกหยุดพูดเลยนะ”สคอลโล่รีบตะคอกกลับทางวิทยุสื่อสาร
“แกตะโกนอะไรน่ะ คนที่อยู่ข้างบนหนวกหูนะเฟ้ย”แซนซัสกำลังทำอะไรอยู่? สควอโล่ร้อนตัวซะแล้ว
“ไม่มีอะไรเว้ยไอบอสตะ...อื้อ!!”สัญญาณตัดขาดหายไป
“แบบนี้ต้องอยู่ในปราสาทแล้วก็มีความสุขด้วยกันแน่เลยๆ พวกเราไปฆ่าศัตรูต่อดีกว่านะครับ” ฟรานไม่อยากจะขัดคู่รักหรืออยากจะอยู่กับเบลกันแน่?
“ไอกบบ้าเอ้ย กลบไปปราสาทเมื่อไหร่ แกตายแน่”แค้นที่เบลสั่งสมมานาน
“ผมไม่ตายหรอกครับ”ฟรานเดินนำหน้าต่อไป ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนเริ่มไกลขึ้นเรื่อยๆ
แล้วพอไปใกล้ปราสาทก็เจอศัตรูเป็นจำนวนมาก มาอยู่รวมกันโดยนัดหมาย
“เฮ้ย!! ระวังพวกมันกลับมากันแล้ว”ศัตูพากันใช้ปืนโจมตีฟรานกับเบล
เบลกับฟรานจึงยืนหลบอยู่หลังต้นไม้
เบลปามีดและเส้นใยไปสังหารศัตรูกว่าครึ่ง
“ปาดีๆอย่าโดนผมนะครับ”แล้วฟรานก็สร้างภาพมายาสัปปะรดลูกยักษ์มาปาใส่ศัตรู
โยนไปใส่หัว1ลูก สลบคาที่
“แกใช้สัปปะรดแล้วมันจะตายมั้ยเล่า”เบลปามีดใส่หัวกบของฟราน
“แต่ก็หัวแตกไปหลายคนแล้วนะครับ สัปปะรด(มุคุโร่)นี่ไร้ประโยชน์จริงๆ”
-โกคุโย(อีกครั้ง)-
“ฮัดเช้ย!!! คอยดูสินายเปี๊ยกเจออีกทีหมวกกบได้ไม่เหลือซากแน่”มุคุโร่หยิบภาพมายาหมวกกบที่สร้างมาครั้งก่อน พิจรณาสภาพ(ที่ดูไม่ได้เลยเป็นเป็นหมวกกบ)อันยับเยิน
-กลับมาที่วาเรียอีกครั้ง-
“บีโซเน่เทมเพสต้า!!!!(มิงค์วายุของเบล)”เบลได้เปิดอาวุธกล่องของตัวเองออกมา
แล้วมืงค์ก็เผาศัตรูหมดเกลี้ยง
“ผมมีขนมมากินด้วยล่ะครับ นั่งกินเล่นดีกว่า”ฟรานเกะถุงขนมออกมาแต่ยังไม่ทันที่จะหยิบกินเบลก็พูดออกมาว่า
“ระวังน๊า~”เบลร้องเตือน
“เคโร๊ะ!”ฟรานโดนมิงค์แย่งขนมไปซะแล้วแล้วมิงค์ก็กินหมดเรียบไปแล้วด้วย ฟรานก็เลยไม่สนใจ คิดว่าเป็นเพราะเชย์เชย์เชย์ริงที่ฟรานใส่อยู่นั่นเอง
เชย์เชย์เชย์ริงคือชื่อเฮลริงของฟราน เป็นแหวนที่หายากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มีเลข666 ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความโชคร้าย ผู้ที่สวมใส่แหวนนี้จะถูกดูดกลืนจิตใจแลกกับการได้พลังเพิ่มขึ้น ว่ากันว่าผู้ที่สวมใส่แหวนเมื่อเจอโชคร้ายครบ666ครั้ง จะได้เจอโชคดีครั้งใหญ่ ใหญ่จนกลบโชคร้ายที่ผ่านมาได้หมด แต่ก็ไม่เคยมีใครทำสำเร็จ ผู้ที่ชอบใส่แหวนนี้จะเป็นคนที่ไม่คิดมาก หรือไม่คิดว่าเป็นโชคร้าย
“เฮ้ย!พวกมันอยู่นั่น ไปจัดการมันเร็ว ไฮยีน่าวายุ”มีพวกศัตรูบุกเข้ามาไม่ขาดสาย คราวนี้ยังใช้อาวุธกล่องกันเพียบเลย
“ชิๆๆๆๆๆ นั่นไฮยีน่าเหรอ นึกว่าหมาไน”เบลผลักฟรานไปข้างหน้า เพื่อให้ฟรานจัดการส่วนเบลก็หยิบมีดมาเช็ด
“ให้มิงค์จัดการบ้างสิรุ่นพี่ ผมทำคนเดียวก็เหนื่อยนะครับ”แล้วฟรานก็หยิบขนมถุงใหม่มากิน
“มิงค์จัดการศัตรูซะ”เบลออกคำสั่งเสร็จ มิงค์ก็ส่งเสียง คู๊~เป็นการตอบรับ แล้วจัดการศัตรู
“จัดการมันให้เสร็จๆซะ ไอสวะ” เสียงแซนซัสสั่งการมาจากเครื่องมือสื่อสาร แต่ก็มีเสียงเล็ดลอดของสควอโล่ออกมาด้วย เป็นเสียง ‘อ๊า~~ ’ เบาๆ
“บอสสั่งให้ผมลุยซะแล้วล่ะครับ” ฟรานปาระเบิดมายาใส่ศัตรู
แล้วศัตรูลึกลับก็ร้องกันดังมากต่างวิ่งหนีกันกระเจิง
“เคโร๊ะ!!!!ออกไปนะ เจ้าหมาในบ้า ชิ้วๆ”ฟรานโดนหมาใน เอ้ย ไฮยีน่ากัดขา ฟรานเลยสะบัดขาเพื่อให้มันหลุด แล้วฟรานก็เตะมันออกไป
“ชิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ย!”ส่วนเบลโดนกัดที่หัว...
“หมดสภาพเจ้าชายแล้วล่ะครับ โดนหมาในกัดหัวน่ะ”ฟรานพูดแล้วเก็บมงกุฎที่หล่นพื้น สร้างภาพมายาไม้เบสบอลออกมา 3...2...1....ฟิ้ว!!!! ไฮยีน่าลอยละลิ้วไปไกล แต่หัวเบลไม่ได้ลอยไปด้วยนะ เฮ้ย...
เบลดูโกรธมาก.....เบลสั่งให้มิงค์เผาศัตรูมห้หทด แต่เช่นเดิมมิงค์เผาทั้งป่าเลย
“แบบนี้ผู้กองไม่ว่าเหรอครับ”ฟรานถามพร้อมมองป่าที่ถูกมิงค์เผา
“ช่างสิ”เบลตอบห้วนพร้อมจัดผมตัวเองต่อ
“ใส่มงกุฎสิครับ”ฟรานหยิบมงกุฎใส่หัวเบล แต่เบลแค่หันมามองฟรานแล้วก็ไม่พูดอะไร
.....เบลเอนตัวล้มลงไปถึงพื้น โครม!!! เป็นลมไปซะแล้ว
“เสียเลือดมากไปสินะครับ ผมอุ้มรุ่นพี่ไม่ไหวซะด้วยสิ ลากไปละกัน”แล้วฟรานก็ลากเบลไปที่ปราสาทวาเรีย
ครืด!ครืด!
“ต๊าย~~!ฟรานเธอทำอะไรนะ”เจ๊ลุซทำหน้าช็อคแล้วมาสอบถามใกล้ๆ
“ลากรุ่นพี่เบลไปที่ห้องยังไงล่ะครับ”ฟรานพูดแล้วเหมือนเบลโดนลักพาตัวเลย
“ให้คูจังช่วยหน่อยดีกว่านะจ๊ะ”เจ๊ลุซทำท่าดีใจแบบกระเทยต่อไป
“ไม่เอาหรอกครับ ถ้ารุ่นพี่ตื่นมาเล็บยาวผมยาวหนวดงอก มีหวังปราสาทพังแบบที่บอสทำบ่อยๆแน่เลยครับ”ฟรานสมองไว
“จริงด้วยสิ ให้ฉันช่วยอุ้มเจ้าชายมั้ยลา~~”เจ๊ลุซทำท่าวิปริต
“ไม่ล่ะครับ....”ฟรานปฏิเสธ แล้วพูดเบาๆว่า “เจ้าชายคนนี้ผมขอนะครับ”
“อร๊ายยยยยยยยย~~~หวานดีจังเลย งั้นเจ๊ไม่ยุ่งหรอกนะจ๊า”แล้วเจ๊ลุซก็เดินออกไป
“รุ่นพี่ตัวหนักจังเลยนะครับถ้างั้นผมขอ...เหวี่ยงเข้าห้องผมเลยล่ะกันนะครับ” โครม!!!!เสียงเบลชนกำแพงในห้องฟรานพัง
ฟรานพยายามอุ้มเบลขึ้นมาแล้วไว้บนเตียง
“รุ่นพี่เคยสนใจผมบ้างมั้ยครับ”คำถามที่ไม่มีใครยิน ถึงภายนอกเขาดูปกติดี แต่ภายในใจของเขากลับเป็นความรู้สึกที่คาดหวังเพื่อคนๆเดียวที่เขารักและยังคงหวังว่าวันหนึ่งเขาจะได้สมหวังสักที และนั่นอาจจะเป็นเหตุที่ฟรานใส่เชย์เชย์เชย์ริงก็เป็นได้
“แต่ถึงรุ่นพี่ไม่สน....ผมก็จะไม่ร้องไห้...”ฟรานขึ้นเตียงแล้วนั่งค่อมเบลเอาไว้ เอนตัวลงไปบนอกของเบล ใบหน้าของฟรานได้ซบกับแก้มของเบล ฟรานกอดเบลแน่น กอดเหมือนไม่อยากเขาจากไป ตัวชิดกันรวบรัดกันแน่นยิ่งขึ้น
แต่แล้วฟรานก็ได้มีความสุขแค่ชั่วขณะ ฟรานก็สะดุ้งจากตัวเบล
------------------------------------------------------------------------------
ไม่เจอกันนานเลยนะครับ นับว่าlastarดูขี้เกียจมากเพราะlastarไม่เคยทิ้งงาน
แต่ผมดูหายไปนานเลยแบบนี้ต้องเร่งเอามาลงชดเชยเวลาซะแล้วล่ะครับ
แถลงข่าว
ข่าวร้าย
โดจินผมเอาลงไม่ได้นะครับ โหลดไม่ติด(มานั่งอ่านเอง)
ข่าวดี
ผมมีรูปมาฝากเยอะเลย รอกันหน่อยนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น