SaranaI

ลำดับตอนที่ #3 : ผลการต่อสู้

"รับมือ!!"  อาจารย์เจ้าชายโรเวนพุ่งตัวเข้าไปประชิดแปซิฟิก้าอย่างรวดเร็ว

'บ้าน่า..!!  เร็วเกินไปแล้ว!!' 

อาจารย์เจ้าชายฟันฉับลงไปอย่างไร้ปราณีแต่แปซิฟิก้าก็หลบได้อย่างรวดเร็ว  แต่ด้วยความเร็วของ 'รูปโฉมแห่งสายหมอก' ทำเอาเรียกเลือดแปซิฟิก้าได้นิดๆ  แปซิฟิก้าเอามือลูบลอยแผลก่อนที่สายตาจะเปลี่ยน...เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร!  ทุกคนภายในห้องต้องตงตะลึงเมื่อเธอพุ่งเข้าหาอาจารย์เจ้าชายด้วยความเร็วที่เหนือกว่า  แปซิฟิก้าโผล่มาทางด้านหน้าที่อาจารย์ยกดาบขึ้นมากันในขณะเดียวกันที่แปซิฟิก้าโผล่ไปด้านหลังของผู้เป็นอาจารย์แล้วฟันอย่างรวดเร็ว  เลือดพุ่งกระฉูดออกจากทางหลังของปริ๊นซ์โซเวนแต่แล้วโรเวนก็หายไปและปรากฎร่างขึ้นทางด้านหลังของแปซิฟิก้า พร้อมกับดาบที่จ่ออยู่ตรงคอของเด็กสาว        ภายในห้องเงียบกริบไม่มีแม้แต่เสียงปรบมือ

                                                 'ไม่จริงน่า...   เป็นไปไม่ได้....ก็เมื่อกี้เราฟันเข้ากลางหลังเลยนิ!!!'

"อื้อ.... ฝีมือไม่เลว  ค่อยสมกับเป็นตระกูลคาซูลหน่อย.." อาจารย์เอาดาบลงจากคอแปซิฟิก้า

"...เเต่ก็ยังได้ไม่ถึงครึ่งของอาจารย์หรอกคะ" แปซิฟิก้าพูดพร้อมยิ้มข้างริมฝีปากและเดินกลับไปนั่งที่

"เธอ...ทำได้ยังไงกันอ่ะ?" เจโร่เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็นและตื่นเต้นกับการต่อสู้เมื่อครู่

"เอ๋?" แปซิฟิก้าอุทานก่อนตอบ "ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลคาซูลละกัน" เธอตอบอย่างยิ้มๆ
...ซึ่งมันค่อนค้างเป็นคำตอบที่ไม่ตรงคำถามเท่าไหร่เลย

"อะไรของเธอ ..ตอบให้มันดีๆกว่านี้หน่อยสิ ชั้นมันพวกไอคิวต่ำนะ" เจโร่ทำหน้าครุ่นคิดและงงๆ

"เฮ้อ นายนี้นะ...ก็ฝึกเอาน่ะสิ ถามอะไรโง่ๆ" แปซิฟิก้าตอบแบบกวนๆและเหยียดยิ้มนิดๆ

"ง่ะ  ด่าเราโง่ซะงั้น" เจโร่พูดพร้อมเอามือเกาหัว "เธอน่ะ เป็นพวกปากร้ายแต่ใจดีใช่มั้ยล่ะ อิอิ" เจโร่พูดหยอกๆ  

แปซิฟิก้าหน้าขึ้นสีก่อนตะโกนไปว่า "อีตาบ้า!!" นั้นทำให้ทั้งห้องเรียนหันมามองอย่างสงสัย  รวมทั่งอาจารย์เจ้าชายที่สอนหัวข้อ 
'ว่าด้วยเรื่องอาวุทประเภท ดาบ' อยู่หน้าห้องด้วย เเต่เสียงออดก็ช่วยชีวิตแปซิฟิก้าไว้ทันเวลา...ไม่งั้นโดนเทศน์อีกนาน

"เอาหล่ะ.. หวังว่าทุกคนคงเอาบทเรียนที่สอนในวันนี้ไปใช้ให้เป็นประโยชน์นะ โดยเฉพาะเธอ แปซิฟิก้า" อาจารย์โรเวนพูด

"เหอะๆ...ค่าๆ" แปซฟิก้าตอบตะกุกตะกัก  ทำไมอาจารย์คนนี้ถึงพิศวาสเธอนักนะ น่าขนลุก "นี้คาบต่อไปเป็นอะไรน่ะเบลนีก้า?"

"เอ่อ..เดี๋ยวนะจ๊ะ" เบลนีก้าพูดพร้อมเปิดหนังสือหาตะรางเรียน

"วิชาเวทย์มนต์ ของอาจารย์เซล่าน่ะครับ" ชายหนุ่มผู้เป็นสุภาพบุรุษตลอดเวลาเอ่ยขึ้นในขณะที่เดิมตามมาพร้อมกับหัวขโมยที่อยู่ข้างๆ

                                    'เมื่อกี้ก็อาจารย์เจ้าชาย  นี้อาจารย์แม่มด  ต่อไปมิเป็นคนแคระเลยล่ะ'

"เฮ้ย  เเล้วนี้พวกแกจะตามมาไมมิทราบ" แปซฟิก้าถามปนตวาดเล็กๆ

"ใจเย็นสิครับคนสวย  ไปทางเดียวกันก็ได้นิครับนะๆ"  ชานอลพูดขอร้อง

"อย่าเรียกคนสวยได้มั้ย!!?"  แปซิฟิก้าหน้าขึ้นสีนิดๆ

"แล้วจะให้เรียกลูกเป็ดขี้เหร่หรอ?" เจโร่พูโประชด

"อ..ไอ้บ้านี้"  แปซฟิก้าพูดพร้อมทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างไม่สบอารมณ์

"อิอิ" เจโร่หัวเราะกวนประสาท

                                                    'ขืนอยู่กับพวกนี้มากๆมีหวังกลายเป็นบ้าแหงมๆ  ทั้งอาจารย์
                                                  ทั้งนักเรียน  ไม่ต่างกันเล๊ย ให้ตายสิเนี่ยนะโรงเรียนชื่อดัง ฮิวตัน'