คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : นางร้ายป้ายเเดง
“แล้วผมจะขอบคุณเป็นอย่างมาก ถ้าคุณจะไม่ยุ่งกับแฟนผมอีก”
“แฟนคุณตายไปแล้วจะยุ่งได้ไง”
“ไม่เธอยังไม่ตาย”
“โทษนะผมพูดถึงมัทที่เรารู้จักตอนเรียนมัธยมไม่ใช่มัทนา”
“แสดงว่าคุณไม่รู้อะไรว่ามัท กับมัทนา คนเดียวกัน”
“หมายความว่ายังไง”
อย่าบอกเขาสิรุ่นพี่
“ที่ผมจะพูดคือ ไม่ว่ามัทจะเปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนนามสกุล เปลี่ยนทุกอย่าง แต่ผมก็รักเธอเพราะเธอคือเธอ”
“ซึ้งดีนี่”
“ขอบคุณครับ ผมว่าเราเริ่มไปเล่นกันดีกว่า”
บีวายบอก ก่อนที่ทุกคนจะเดินตามวุสที่เดินนำหน้า มัทนากำลังเดิน
“ดีใจนะที่ได้พบเธออีกครั้ง”
“ค่ะ”
มัทนาบอก ก่อนเดินไป
ภายในโรงแรมของบีโอ
สาเหตุที่เขาให้ทุกคนไปเล่นสวนน้ำฟรี เพราะเขาสงสัยอะไรบ้างอย่าง
“อะไรนะแกจะให้ฉันค้นห้องของนักแสดงทุกคน”
บีไอถาม
“ใช่”
“ฉันขอเหตุผล”
“ข้อแรกฉันสงสัยว่าหนึ่งในนักแสดงของกองถ่ายละครเรื่องนี้ อาจมีเรื่องที่ปกปิดไว้”
“เรื่องอะไร”
บีโอหยิบรูปภาพให้บีไอดู
“แกว่าผู้หญิงคนนี้เหมือนใคร”
“ดาราหรอ”
“ใช่”
บีโอบอก รูปที่เขาเอามาให้เพื่อนดูคือรูปของสมาคมนางร้าย ซึ่งมีแคท พิมอร และก็มัทนาอยู่
“เหมือนเราเคยรู้จักนะแต่มันนานมาก”
“ตอนเราเรียนมัธยมไง ลองคิดดีๆ”
“โอ นี่คงไม่ใช่………”
“แคท กับ มัท”
“งั้นได้เรื่องยังไงฉันจะบอก แต่ฉันคงต้องสืบหาประวัติก่อนทำเรื่องขอค้นห้องไม่งั้นโดนด่าเละแน่”
“งั้นก็รีบหน่อยนะ”
“แล้วนี่บีเอ็มเป็นไงบ้าง”
บีโอก้มหน้าเมื่อนึกถึงบีเอ็ม เขารู้ว่าบีเอ็มเสียใจที่โดน แพต ปักอกด้วยการบอกเลิกในคืนที่เขามีความสุขมาก
“ฉันไม่รู้”
ภายในสวนน้ำ บีเอ็มที่ยืนคุยอยู่กับพนักงาน
“ตกลงตามนี้นะค่ะ ”
“อืม”
บีเอ็มบอกก่อนที่เขาจะหันกลับมาและเห็น แพตยืนมองเขาอยู่
“เดี๋ยว”
แพตที่เพิ่งเล่นน้ำเสร็จเรียกบีเอ็มที่จะหลบหน้าอย่างเดียว
“คุณมีอะไร”
“นี่พี่ช่วยกลับเป็นเหมือเดิมอย่างที่พี่เคยเป็นไม่ได้หรอ”
“คงจะไม่ได้หรอครับคุณแพต เพราะว่าคุณนะก็สูงส่ง สง่าเหมาะกับคุณเรืองฤทธิ์ เจ้าของน้ำชา PR”
บีเอ็มพอจะรู้จักกับเรืองฤทธิ์อยู่บาง เขาเป็นเด็กชายที่สู้ชีวิตเอามากๆ ตอนที่เขาไปเที่ยวสุพรรณบุรี ที่นั้นเป็นที่แรกที่เขาเจอกับแพต
“นี่คุณบีเอ็ม เจ้านายของพ่อ”
“สวัสดีค่ะ”
แพตบอก เขายังจำเด็กสาวที่ถักเปียสองข้างได้อยู่เสมอ
“นี่ แพต ลูกสาวของผมเองครับ”
“อืม แพต ที่คุณอาบอกว่า เป็นคนเลี้ยงเจ้าขุนปุยให้ผมนะหรอครับ”
ชายหนุ่มบอก พลางคิดถึงเจ้าขนปุย สุนัขที่เขาเลี้ยงที่สุพรรณบุรี เพราะแม่ของเขาไม่ชอบหมา
“ครับ”
เขาตอบเสียงสั้นๆ
ขณะที่เขากำลังมองแพตอย่างชื่นชม เด็กหนุ่มที่อยู่ใต้เสาบ้านกับหญิงสาวที่แต่งตัวมอมแมมมองมาที่เขา ซึ่งเขาก็เห็น
“ทำไมกับพี่แพตถึงไม่เคยดีบางนะ”
“พี่ก็รู้ว่าคุณบีเอ็มนะมีคุณค่าทางจิตใจพี่แพตขนาดไหน”
“แต่โม เป็นคนเลี้ยงขนปุยไม่ใช่หรอ”
“ช่างเถอะ อย่างไงลูกนอกไส้อย่างโมไม่มีทางทำได้ดีนอกจากไอ้เด็กจอมแก่มหรอ”
“สักวันพี่ต้องทำให้แพตมารักพี่ให้ได้”
ภายในเล้าไก่ บีเอ็มที่ตื่นเช้ามาไม่เจอใคร เขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ในเล้าไก่จึงเข้าไปในเล้าไก่
“แพต”
หญิงสาวหันมาหาชายหนุ่ม
“พี่แพตออกไปตลาดตั้งแต่เช้าแล้วจ๊ะ”
หญิงสาวบอก เธอไม่กล้าบอกว่าพี่สาวของเธอยังไม่ตื่น
“หรอ แล้วนี่เธอทำอะไรอยู่”
“เก็บไข่ไก่จ๊ะ”
“เธอเป็นลูกเลี้ยงของตาสักใช่ไหม”
“ใช่จ๊ะ”
“เธอชื่ออะไร”
“แตง แตงโมจ๊ะ”
“ชื่อเพราะดีนี้ มาเดี๋ยวฉันช่วย”
ว่าแล้วบีเอ็มก็ช่วยเธอเก็บไข่ไก่
“โม”
“ค่ะ”
โมหันไปหาเรืองฤทธิ์
“สวัสดี”
เรืองฤทธิ์บอกกับบีเอ็ม
“พี่ไปตลาดมาเห็นขนมเลยซื้อมาฝาก ฝากโมเอาไปให้แพตด้วยนะ”
“ค่ะ”
โมตอบก่อนรับถุงขนม
“อ้าวไหนบอกว่าแพตไปตลาดไง”
“แพตเนี่ยนะไปตลาด ป่านนี้ยังไม่ตื่นเลย”
เรืองฤทธิ์บอก
“อืม งั้นนายจะไปที่ไหนต่อ”
“ก็ไปทำนาสิคุณ”
“ทำนา”
“ใช่เกิดเป็นลูกหลานชาวนาไม่ให้ทำนาแล้วจะให้ทำอะไร”
“นายนี่ขยันนะ”
“แน่นอนถ้าไม่ขยันก็ไม่ต้องเงิน”
“ฉันชื่นชมนายจริงๆ”
“พี่ไปก่อนนะโม”
เรืองฤทธิ์บอกก่อนเดินจากไป โมยิ้มก่อนที่จะเก็บไข่ไก่ต่อ ตอนแรกเขาคิดว่าโมกับเรืองฤทธิ์จะเป็นคู่แต่งงานกันมากกว่าแพต แต่ที่ไหนได้
สองปีก่อน
ภายในห้างสรรพสินค้า บีเอ็มเดินมาที่ห้างสรรพสินค้า บัดนี้เขาได้เป็นเจ้าของสวนน้ำที่พัทยา และห้างสรรพสินค้าแล้ว แถมเขายังเป็นพระเอกของนางเอกหน้าหวานอย่างแพต เขาช่างโชคดีจริงๆ คนทั่วประเทศต้องอิจฉาเขาแน่ๆ
“สวัสดีครับ คุณบีเอ็ม”
ชายหนุ่มหันไปมองชายหนุ่มอีกคนที่ตรงเข้ามาทักเขา
“สวัสดีครับ เรารู้จักกันด้วยหรอครับ”
“ผมชื่อ เรืองฤทธิ์ ไอ้ริทหลานชาวนาไงครับ”
“อ่อ ริท”
“ครับ ผมเอง”
“เราไปหาที่นั่งกันเถอะ”
ภายในร้านกาแฟ
“แล้วนี่ไปมาไงมาไงถึงมาที่นี้ได้”
“ผมได้งานทำที่นี้ครับ”
“งานอะไร”
“อ่อ งานน้ำชานะครับ”
“น้ำชา บริษัทไหน”
“บริษัท PR ครับ”
“PR”
“ใช่ครับ”
“แล้วนี่เพิ่งมาหรอ”
“เปล่าครับ ผมเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นพอดีมีเวลาพักบ้างเลยเลยมานี่นะครับ”
“ไปญี่ปุ่น นี่นายทำงานตำแหน่งอะไรถึงได้ไปถึงญี่ปุ่น”
“ตำแหน่งประธานบริษัทครับ”
“ประธาน”
“ตั้งแต่วันที่คุณมา ตอนกลางคืน คืนนั้นผมตื่นขึ้นมาในตอนกลางคืน ผมเห็นกระเป๋งที่ใส่น้ำชาเขียวเต็มกระเป๋ง ผมเผลอทำผงข้าวโพดหล่นในแก้ว ผมพยายามเอามันออก แต่มันไม่ออก ผมเลยดื่มมันและกะจะบอกทุกคนว่าผมจะทำน้ำชาเขียวที่ลูกค้าสั่งให้ใหม่ แต่พอดื่มไปมันก็อร่อยดี ผมเลยขอเม็ดชาเขียวมาปลูกและนำผงข้าวโพดใส่ลงไปแล้วเอาไปขาย สรุปมันได้กำไรมาก ผมทำแบบนี้จนผมได้เงิน ได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ แล้วก็กลับมาเปิดบริษัทนี้แหละครับ”
“ดีเนอะนายได้ทำตามความฝันแล้ว แล้วนี่โมเขารู้เรื่องยัง”
“โม”
“ก็แฟนนายไง”
“โมไม่ใช่แฟนผมครับ”
“อ้าวก็แพตบอกฉันอย่างนั้น”
“เจ้าสาวของผมจริงๆนะแพตครับ”
บีเอ็มถึงกับเหวอ
“นี่นายล้อฉันเล่นรึเปล่า”
“เปล่าครับ ผมเจอแพตตอนที่แพตถ่ายโฆษณาของบริษัทผม ผมมีความฝันสูงสุดแค่เพียงอย่างเดียวคือ สักวันผมต้องเอาชนะใจเธอให้ได้ และมันก็ได้ เราตักสินใจแต่งงานกันหลังจากที่แพตถ่ายละครฟอรม์ยักษ์จบ”
บีเอ็มได้แต่เหวอ เขาโดนแพตหลอกมาโดยตลอด
“แพตก็แพตคนเดิมนะค่ะคุณบีเอ็ม”
“ใช่คุณคือแพต แพตคนเดิม”
“สรุปจะไม่คุยกับแพตเลยใช่ไหมค่ะ”
“ไม่ได้หรอ เดี๋ยวแฟนผมโกรธ”
“แฟน”
“ใช่ โม แฟนของผมเอง”
“ห๊ะ”
แพตอุทาน
ภายในห้องน้ำผู้หญิง แพตที่แต่งตัวเสร็จ หันมามองหน้าโม
“พี่แพตมองอะไรค่ะ”
“เปล่า ฉันแค่มองหน้าไอ้น้องทรยศที่มันแย่งผู้ชายที่ฉันรักไป”
“นี่โมฟังผิดหรือเปล่า เท่าที่รู้เราตัดพี่ตัดน้องกันตั้งแต่จำความได้วันที่คุณบีเอ็มเขากลับกรุงเทพ พี่ก็ทำลายพ่อจนเข้าโรงพยาบาล เผาบ้านสร้างหนี้สร้างสินจนทุกคนต้องลำบาก แต่แม่ก็เชื่อ เชื่อว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจทำ หอบสังขารสุดท้ายไปหาพี่โดยใช้เงินที่ขายฉันให้คนอื่น แต่ฉันก็หนีมาได้ ได้เห็นว่าพี่สาวใจมารที่ได้ดิบได้ดีได้เข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมบอกทุกคนว่าแม่ไม่ใช่แม่พี่ ก่อนที่จะทิ้งแม่ไว้ที่พื้นปล่อยให้ท่านตายต่อหน้าต่อตาย แล้วตัดความเป็นพี่เป็นน้องของเรา”
“มันไม่ใช่แม่ฉัน แค่แม่เลี้ยง”
“ถึงแม่จะเป็นแค่แม่เลี้ยงแต่ท่านรักพี่มาก รักพี่มากกว่าฉันที่เป็นลูกสาวแม่”
“ก็เพราะแกมันเป็นแค่ลูกนอกคอบ ขี้ข้าเขา”
“ถึงฉันจะเป็นขี้ข้าแต่ก็ได้เป็นถึงนางรองของเพลิงมายา”
“นี่แก”
“ฉันไม่ได้ว่าคุณนะว่าคุณเป็นได้แค่ตัวประกอบ”
“นี่แก แกกล้าว่าว่าที่ภรรยาเจ้าของบริษัท PR หรอ”
“คุณคงไม่รู้อะไรถ้าไม่รู้จงรู้ไว้สะด้วยนะ ฉันเห็นแก่ว่าเมื่อสิบปีก่อนเราเป็นพี่เป็นน้องกัน ตอนนี้มีผู้หญิงมารายล้อมพี่ริทเต็มไปหมด และผู้หญิงพวกนั้นก็สวย สง่า ดีกรีระดับนางงามระดับจักรวาลยังมีเลยค่ะ”
“แต่ริมเขาก็ไม่สนใจ เขาเลือกฉัน”
“พี่ริทเขาเหลือเธอ แค่ให้เธอประดับความยิ่งใหญ่ เพราะเธอเป็นหวานใจของตึกดิน ไม่แน่แต่งงานไปแล้ว เขาอาจมีแฟนใหม่ เมียใหม่นะรู้จักไหม”
“นี่แก”
แพตชี้หน้าโมก่อนที่จะตบโม
เพียะ
“เอาเลย เอาทุกคนเห็นว่าพี่ไม่ใช่คนดีอย่างที่ทุกคนบอก”
แพตก็ดึงผมของโม
“โอ้ย”
“อย่าคิดจะแย่งของรักฉันไป”
“ฉันไม่เคยแย่งของของใคร ถ้าคนๆนั้นไม่รู้จักดูแล”
“ทั้งริท ทั้งบีเอ็ม เขาเป็นของฉัน”
“ตอนนี้เป็นของพี่ วันข้างหน้าเดี๋ยวมันก็เป็นของคนอื่น เคยได้ยินไหมค่ะ เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน”
แพตปล่อยผมของโมก่อนที่จะผลักร่างของโมจนหัวทะลอก
“โม”
เสียงของแคทที่เดินเข้ามาพร้อมกับเจ๊ไผ่ที่ยืนรอข้างหน้าห้องน้ำ รีบวิ่งไปช่วยโม
“ผู้หญิงอะไร ร้ายกาจยิ่งกว่างูเหลือม”
“แพตไม่ได้ตั้งใจ น้องโมพี่ขอโทษ”
แพตทำท่าจะให้ทุกคนสงสารเห็นใจ
“น้องหนูแคทเอาน้องโม ออกไปก่อน เดี๋ยวทางนี้พี่เคลียร์เอง”
แคทประคองโมที่หัวแตกออกไปข้างนอก
“ทำตัวเป็นแม่พระ แต่เอาเข้าจริงร้ายยิ่งกว่าเรยาอีก”
“ถึงเจ๊บอกทุกคนไปก็ไม่มีใครเชื่อเจ๊หรอ”
“งั้นหรอ ฉันได้ข่าวว่าที่สวนน้ำเนี่ยกล้องวงจรปิดเนี่ยท่านประธานเขาสั่งตรงมาจากอเมริกาเลยนะ แบบ hd นะรู้จักไหม”
“คงไม่มีใครคิดทะลึ้งติดกล้องวงจรปิดในห้องน้ำหญิงล่ะ”
“ตกข่าวหรอ เมื่อปีก่อนมีผู้หญิงเข้ามาขโมยของในห้องน้ำเนี่ยแหละสร้อยจี้ทองคำ ที่นี้ไม่มีกล้งอวงจรปิดเลยจำตัวคนร้ายไมได้ ท่านประธานก็เลยใขคำสั่งติดกล้องวงจรปิดทุกที่ เพราะว่าถ้ายึดติดอยู่กับค่านิยมเดิมๆนะมันน่าเบื่อ ก็เหมือนคนนั้นแหละไม่ชอบกินของเก่าๆสักวันก็ต้องหันมากินของใหม่นะ”
ความคิดเห็น