...ฤดูใจ...

เนื้อเรื่อง

   ฤดูชีวิตผันพัดผ่าน                 นานเนิ่นนานพลิกผ่านผัน

ร้อน-หนาว-ฝนตกปะปนกัน         ทุกข์ สุข โศกศัลย์ เหงาร่ำร้อง!

   หลายต่อหลายเรื่องหลั่ง-ราว    ฝนพร่างพราวเต็มทุ่งท้อง

หลายครั้งหลายคราจะกู่ก้อง        อยู่สี่ห้องในหทัย

   ใจเอ๋ยใจเจ้า                         ความเศร้าจะบอกกับใครได้

ต่อเมื่อเอ่ยแววตาภาษาใจ           สิ้นคำไขก็แถลงกระจ่างตา

    ความเอยความเหงา               ขาดเขาคงเศร้าสร้อยถวิลหา

น้ำใส ๆ ที่ใครเรียกว่า...น้ำตา      ตา-หลั่งจากตาเพราะอกอ้าแสนอาดูร

    จำใจจำจากจำพราก             จำถางถากรักร้าวให้สิ้นสูญ

ใจจำจำคำว่าสมบูรณ์                ใครคนหนึ่งเคยเกื้อกูลอยู่ข้างกาย

     วันนี้น้ำท่วมเต็มท้องทุ่ง         หวังวันพรุ่งน้ำตาจะเหือดหาย

ขุดหลุมกลบฝัง-ต้นรักที่แห้งตาย   สลัดทิ้งความเปล่าดายยามค่ำคืน

      รอรับน้ำฝนแห่งวันใหม่          รอเปิดหัวใจ...มิต้องฝืน

รอเถิด-คอยวันจะหยัดยืน             ยามใจฟื้น-ยามต้นรัก...จะผลิใบ.