คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SS.1 : Le'gume Mahou
ณ ช่วงเวลาตอนเย็นตามที่คุณโดจิมานัดไว้
"สำหรับค่ายฝึกนี้ ไม่มีแพลนที่ที่จะใช้ห้องนี้ของโรงแรม ที่ห้องครัวใต้ดินแห่งนี้ ถ้าเป็นที่นี่คงไม่มีใครมายุ่งแน่" พ่อได้นำทางพวกผมไปยังห้องใต้ตินพร้อมทั้งบรรยายนิดหน่อย ดีนะที่เมลล์ไปบอกชุนแล้วว่าอาจจะกลับค่ำ ไม่งั้นพวกนั้นคงเป็นห่วงกันแน่
"ท-ทำไมศิษย์เก่าทุกคนถึงมาอยู่ที่นี่" มากันครบองค์ประชุมเลยนะครับ ดูเหมือนฮะฮะจะกดดันอีกขั้นนึงนะเนี่ย
"ฉันไปขอให้พวกเขามาเป็นกรรมการน่ะ พอดีฉันคิดว่าอินุอิอาจจะลำเอียงน่ะนะ" คิดถูกมาครับพ่อฮินาโกะเซมไปลำเอียงแน่ๆ ออกจะเอ็นดูฮะฮะขนาดนั้น
"ถ้าถูกอาจารย์ชาเปลจับได้ ฉันขอหนีก่อนเลย แล้วบอกว่าทั้งหมดเป็นความผิดของชิโนมิยะ" ฟุยุมิเซมไปก็ยังนั่งตามสไตล์ของพี่แกเหมือนเดิมเลยนะครับ
"ชั้นได้ยินนะเว้ย มิสึฮาระ!!" จังหวะยังโบ๊ะบ๊ะเหมือนเคยนะครับพวกเซมไปเนี่ย
"เถียงกันเป็นเด็กไปได้นะพวกเธอเนี่ย โตๆกันแล้วนะโคจิโร่ ฟุยุมิ " เงียบเลยครับทุกคนดูเหมือนป๊าจะมีอิทธิพลกับทุกคนเลยนะเนี่ย 5555
"ว่าแต่โซมะคุงคนั้นเค้าคือใครหรอ" ลืมไปว่าฮะฮะยั้งไม่เคยเห็นป๊าเลยนะเนี่ย
"อ๋อเห็นอากิบอกว่าชื่อคุณฮิโรชิน่ะ เป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเราเหมือนกัน"
"งั้นก็จะเริ่มการดวลอย่างไม่เป็นทางการ สองต่อหนึ่งได้ ขอให้ใช้ผักและวัตถุดิบอื่นๆที่เหลือจากงานในวันนี้ทำอาหารขึ้น เมนูจะเป็นอะไรก็ได้ แต่ขอให้วัตถุดิบเป็นผัก เวลาจำกัดคือสองชั่วโมง และเงื่อไขอีกอย่างหนึ่งคือ ทาโดโคโระเธอจะต้องเป็นเชฟหลักคนคิดเมนู และให้ยูคิฮิระเป็นเชฟผู้ช่วยเท่านั้น งั้นโชคุเงคิเริ่มได้!!"
"เดี๋ยวของสิครับรุ่นพี่โดจิมา ผมเป็นคนถ้าแข่งโชคุเงคิไม่ใช่หรอแลเวทำไมไม้ให้ผมเป็นเชฟหลักล่ะครับ"
"ยูคิฮิระ ถ้านายชนะได้ด้วยอาหารของตัวนายเองและทาโดโคโระรอดไป จากนั้นจะเป็นอย่างไร? เขาก็จะยังเป็นตัวถ่วงต่อไป มีแต่จะถูกไล่ออกอีกครั้งในครั้งหน้า จากนี้จะให้ยูคิฮิระช่วยเหลือตลอดหรอ"
"อย่างที่หัวหน้าโดจิมาพูดนั้นแหละโซมะคุง ในโทสึกินี้ทุกคนต้องแสดงคุณค่าฝีมือของตัวเอง ถ้าฮะฮะหาเอกลักษณืตังเองไม่เจอจะเป็นอย่างไร สุดท้ายแล้วฮะฮะก็จะอยู่ด้วยตัวเองไม่ได้และถูกโทสึกิเชิยไล่ออกอยู่ดี" ฮะฮะครับจงจับคำที่ผมพูดให้ดีนะครับ ผมอยากเห็นฮะฮะโผบินนะครับ
ตอนนี้นั้นเมงุมินั้น เกิดอาการวิตกกังวลมือสั่นเพราะความกลัว กลัวว่าตัวเองจะทำพลาด ความกลัวนั้นทำให้ปิดบังความสามารถที่แท้จริงของเมงุมิไว้ แถมยังโดนคำพูดจาของรุ่นพี่ชิโนมิยะไปอีก ยิ่งทำให้สภาพจิตใจตนนี้ของเมงุมินั้นย่ำแย่เต็มทน แต่นี้ก็เป็นแบบทดสอบอย่างหนึ่งของเชฟล่ะนะ
"หืย ได้ยินหรือเปล่าคะ คำพูดหยาบคายเมื่อกี้" เริ่มแล้วครับมหกรรมแซะชิโนมิยะเซมไป เปิดประเดิมโดย ฮินาโกะเซมไปเลยครับ
"ชิโนมิยะนิสัยแย่จริงๆ"
"เพราะอย่างงี้ความรักของคุณเลยไม่ยั่งยืนไงครับ คุณชิโนมิยะ" เอาล่ะครับผสมโรงกันเข้าไป
"พยายามเข้านะเมงุมิจังของฉัน!! อย่าไปแพ้ให้ผู้ชายแย่ๆแบบนี้"
"หุบปาก!"
"กุมมือไว้นะเมงุมิ นั้นแหละกุมมือไว้" ดูเหมือนโซมะจะใช้วิธีนั้นเรียกสตินั้น อย่างงั้นเราเอามั้งดีกว่า
เพี๊ยะ แป๊ะ ช็อคสิครับทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ห้องหมดเลยรวมถึงป๊าแล้วก็พ่อด้วย เสียงแรกคือการตีมือของโซมะ ส่วนอีกเสียงหนึ่งคือการเอามือไปกระทบไหล่
"เจ็บ"
"นี่เป็นวิธีคลายเคลียดความกังวลตอนที่ฉันอยู่บ้านน่ะ" โอ้ที่มาคล้ายเหมือนกันนะเนี่ย
"ส่วนของผมพ่อชอบทำตอนเรียกสตินะครับ" พลางขยิบตาไปให้พ่อหนึ่งที5555 ดูทำหน้าสิครับภูมิใจลูกคนนี้อ่ะดิ
"เอาน่ะก่อนอื่นใจเย็นๆลงก่อน ค่อยใช้เวลาคิดสิ่งที่จะทำ"
"แต่ว่าอาหารที่เชฟชิโนมิยะจะทำเป็นอาหารฝรั่งที่ขึ้นชื่อเลยนะ ถ้าฉันทำอาหารที่ที่ชนะเขาไม่ได้ก็จะถูกไล่ออกนะ"
"พ่อฉันเคยพูดไว้ การทำอาหารต้องทุ่มเททุกอย่างลงไปจานเดียว อีกฝ่ายทำอะไรเวลานี้ลืมไปก่อนเถอะ"
"แต่ว่าอาหารของฉัน..."
"ไม่หรอกครับฮะฮะ ข้าวปั้นที่ฮะฮะทำตอนอยู่ไร่อิชิกิเซมไป อร่อยมากเลยนะครับ ข้าวปั้นทุกชิ้นของฮะฮะ ฮะฮะตั้งใจทำมาไม่ใช่หรอกครับอุส่าห์ตื่นตั้งแต่เช้ามาทำให้พวกผม สมกับเป็นฮะฮะนะครับ แล้วมีใครที่ไหนทำชามาตั้งสองชนิดทั้งชาข้าวบาร์เลย์ และ ชาเขียว เพื่อให้ทุกคนในหอเลือกได้ เป็นผมผมก็เลือกอย่างเดียวมานะครับ เพราะว่าใส่ใจในผู้ทานของฮะฮะไงครับทำให้ทุกคนเอร็ดอร่อยกับ เมนูของฮะฮะ อย่าไปคิดเรื่องอื่นที่ไม่สำคัญสิครับ ทำอาหารที่สมกับเป็นฮะฮะก็พอ" โอ้โห๋รู้ลึกว่ามีลำแสงพุ่งออกมาจากตัว
ตอนนี้ฮะฮะก็ได้กำลังใจแล้วสินะ โล่งไปอีกอย่างตอนนี้นั่งพักก่อนดีกว่า
"เก่งนะเนี่ยตัวแค่นี้ แค่คำพูดไม่กี่ประโยคของพวกลูกก็ทำให้ เพื่อนอีกคนหนึ่งมีกำลังใจแล้ว"
"อย่างกับว่าป๊าสูงอย่างงั้นแหละครับ ก็ทำเพื่อเพื่อนแค่นี้ผมก็ทำได้อยู่แล้วโซมะคุงก็คงคิดเหมือนกับผมแหละ แล้วก็ผมเห็นบางอย่างในตัวของฮะฮะ ที่กำลังรอการกระเทาะเปลือกอยู่นะครับ"
"อืมเก่งมากแล้วอากิ แต่ว่านะส่วนสูงของป๊านะก็จะเท่าพ่ออยู่แล้วนะ ดูเหมือนจะได้แล้วนะเมนูที่จะทำวันนี้" แค่หยอกเล่นเองครับ
"ฉันจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อช่วยเธอเอง แต่ว่าวันนี้เราจะเปิดร้านทาโดโคโระกัน" ดูเหมือนว่าจะคิดได้เหมือนกันนะครับฮินาโกะเซมไป
"นี่ชิโนมิยะเซมไปครับ" ผมกับฮินาโกะเซมไปก็ได้เดินไปหาชิโนมิยะเซมไปพร้อมกัน
"ว่าไงล่ะทั้งสองคน"
"เซมไปกินว่า โดโคโระ จาก ภัตราคารโชคุจิโดโคโระ / กับ โดโคโระ จาก ทาโดโคโระ มันไม่พ้องเสียงกันหรอคะ"
"ชิ เอาทั้งสองคนไปเก็บได้แล้ว!!"
หลังจากผ่านไปได้ซักพัก ก็ได้เวลาเริ่มทำอาหารของพวกโซมะคุงเขากันแล้ว ดูเหมือนบางครั้งที่ฮะฮะลืมเตรียมของบางอย่าง โซมะคุงก็จัดการได้ดีเยี่ยมนะเนี่ย สมแล้วโซมะคุงที่พวกสภาสิบหัวกะทิให้ความสนใจ
ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด กำลังนินทาอยู่เลยครับ เอย์ชิคุง
"ว่าไงครับเอย์ชิคุง"
"เออคือว่าอาจารย์ ไม่สิโซว์จังคือว่าทางผอ.มีงานให้โซว์จังเซ็นต์ด่วนน่ะครับ" ใช่แล้วจริงๆแล้วผมกับเย์ชิคุง เป็น ศิษย์-อาจารย์กัน เหตุการณ์ก็คล้ายๆชิโนมิยะเซมไปกับคุณแม่นั้นแหละ แต่ว่าตอนที่เอย์ชิคุงได้มาฝึกสตาร์เเชร์ก็ได้มาฝึกร้านของป๊านั้นแหละครับที่ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลน่ะนะ ตอนนั้นผมไปช่วยดูแลพอดีเอย์ชิคุงก็มาฝึกพอดี ผมสอนเอย์ชิคุงไปเยอะเลยล่ะนะทำให้สนิทกันเลยแหละ แต่ว่าดันไปเจอคุณอาอาซามิเสียได้น่ะนะ
"งั้นหรองั้นส่งด่วนมาที่รีสอร์ทเลยก็ได้ให้มาส่งอยู่ห้องคุณโจิมาเลยนะ เดี๋ยวผมจัดการเอง งั้นแค่นี้แหละอย่าลืมทานข้าวด้วยนะครับ พักผ่อนบ้างล่ะถ้าผมกลับไปเห็นสภาะเอย์ชิคุง ย้ำแย่เจอผมแน่ครับ" เห้อออ ยังทำให้เป็นห่วงตลอดเลยนะครับ
"ใครหรอ อากิ?"
"สึคาสะ เอย์ชิ ศิษย์ผมคนแรกไงครับ แล้วก็เป็นคนของคุณอาอาซามิด้วย"
"อาซามิหรอ หึเจ้านั้นอีกแล้วสินะเอาเหอะยังไม่ถึงเวลาหรอก"
"การเคลื่อนไหวของโซมะเนี่ยทุกท่วงท่าไม่มีตอนไหนที่ทำอะไรไม่จำเป็นเลย สุดยอดจริงๆ" ฮิโตชิเซมไปคอยสังเกตการณ์และพูดชมโซมะคุง
"ไหนๆ ยูคิฮิระ โซมะ เป็นคนเดียวที่ย้ายเข้ามาในปีนี้ ที่บ้านทำอาหารร้านชุดเพราะอะไรกันนะถึงได้มีเทคนิคที่สุดยอดแบบนั้น"
"เพราะว่าสภาพเเวดล้อมยังไงล่ะครับเซมไป เพราะว่าโซมะมีพ่อที่เป็นคนคอยขัดเกลาฝีมืออยู่เสมอน่ะสิครับ" ซึ่งทั้งหมดมาจากคำเล่าของโซมะและการมโนล้วนของผมเองแหละ
"เอาล่ะทั้งสองได้เวลาจัดจานได้ งั้นเริ่มจากชิโนมิยะเสริฟได้เลย"
เมนูของรุ่นพี่ชิโนมิยะนั้นมี่กลิ่นมนุนไพรโชยออกมาเพิ่ทต่อมรับรสให้คนทาน และมีเนื้ออกไก่จิโดริเป็นไส้โดยยัดพวกผักเข้าไปไว้ข้างใน มีมูสเป็นตัวเคลือบเพิ่มความอ่อนนุ่น จุดเด่นของอาหารจานนี้ก็คงเป็นกะหล่ำปลีที่ห่ออกไก่ไว้สินะ ความคิดสร้างสรรค์ดีนะครับ สมแล้วที่เป็นจอมเวทแห่ง Le'gume แต่ว่านะ
"เป็นไรฮิโระ อาหารของฉันมีอะไรผิดไปหรอไม่ลองชิมดูซักคำหรอ" ทุกคนอย่าหันมาจ้องผมอย่างนั้นสิ กดดันนะเห้ย
"ไม่เป็นไรหรอกครับเซมไป แต่เพียวคิดว่าอาหารของเซมไปยังขาดอะไรบางอย่างอยู่น่ะครับ"
"ว่ายังไงน-"
"ต่อไป ทาโดโคระเอามาเสิร์ฟได้"
อาหารของฮะฮะดูเหมือนจะเป็นที่ถูกปากของพวกเซมไปนะครับทำ Pate เจ็ดชั้นจัดเรียงสีอย่างสวยงามกับซอสทำให้มีลูกเล่นมากมาย แต่ว่าการจัดเรียงองค์ประกอบของอาหารนั้นถือได้ว่าย่ำแย่มาก แต่ว่าฮะฮะคงมีเหตุผลอยู่สินะ
"เอาล่ะได้เวลาตัดสินได้"
และแล้วผลการตัดสินก็สิ้นสุด ผลเป็นไปตามคาดชิโนมิยะเซมไปชนะขาดลอบ 3-0 ดูเหมือนว่าโซมะคุงจะดูเจ็บใจมากเลยนะเนี่ย เพราะว่าเป็นคนเดียวที่คิดจะชนะอันแรงกล้าล่ะนะ
"ชนะขาดลอยอย่างงี้พวกเธอทั้งสองคนก็จะถูกไล่ออกสินะ" ยังปากเสียเหมือนเดิมนะครับเซมไป
"โซมะคุง ข-ขอโทษนะเพราะชั้นทำให้ต้องโซมะคุงถูกไล่ออกน่ะ" ฮะฮะผมอยากปลอบจังเลยแต่ว่าตอนนี้มันไม่ได้นี่สิ
กรึก
"การดวลมันถูกตัดสินแล้วนะครับ อย่างนี้หมายความว่าอย่างไรกัน"
"อืม ก็ไม่ใช่ไรหรอกฉันแค่ยอมรับคุณค่าอาหารจารย์นี้น่ะก็เลยให้คะแนน"
"หมายความว่าไงครับคุณโดจิมา"
"ไม่เข้าใจจริงๆหรอ กรึ้ง อาหารที่ทาโดโคโระทำ ในนั้นมันมีคำตอบอยู่นะ" สุดยอดชิโนมิยะเซมไปรับได้อย่างสวยครับ กระผมอากิฮิโระคนนี้ขอคาราวะสามจอก ว่าแต่คุณพ่อก็คิดมาแบบผมสินะครับ
"ชิโนมิยะตอนนี้นายหยุดอยู่กับที่สินะ ที่จริงก็คงรู้ตัวอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ พอได้เหรียญรางวัลมาแบบนี้นายก็ไม่รู้ว่าจะเดินหน้าไปที่ไหนต่อ นายหยุดอยู่กับที่บนจุดยอดและไม่ได้เดินไปข้างหน้าแม้แต่ก้าวเดียว สำหรัปเชฟการหยุดอยู่กับที่คือการถดถอย ที่นายไม่ทำ specialty ในการดวลนี้ เพราะนายไม่อยากให้พวกเรารู้ว่าการทำอาหารของนายหยุดอยู่กับที่ใช่ไหมล่ะ"
"หุบปากไป คุณจะไปรู้อะไรคนที่เป็นเชฟรับจ้างโทสึกิกรุ๊ปอย่างคุณน่ะ"
"โอ้โห๋เซมไปครับกล้าพูดประโยคนี้ให้ผมได้ยินงั้นหรอครับ กล้าพูดว่าคุ- อะจึ๋ย" ป๊าครับพูดออกมาบ้างก็ได้ครับไม่ต้องส่งสายตาคาดโทษแบบนั้นให้ผม ก็เซมไปมาว่าคุณพ่ออ่ะ
"ชิโนมิยะ โคจิโร่ กล้าพูดประโยคนั้นให้ฉันคนนี้ได้ยินอย่างงั้นหรอ? คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูดออกมาน่ะหืม" ซวยแล้วครับเซมไปดันไปพูดรูปแบบประโยคที่ป๊าเกลียดที่สุด ก็คือการดูถูกสิ่งที่คนนั้นเป็นโดยเฉพาะกับครอบครัวอีก แถมอีกซักอย่างหนึ่งเพราะว่าเซมไปไม่รู้สาเหตุที่คุณพ่อมาอยู่ที่นี้ยังไงล่ะ 555ซวยแล้วครับเซมไป
"คุณพอเหอะ ชิโนมิยะลองกินดูสิอาหารของทาโดโคโระคุง"
หลังจากที่เซมไปได้ทานอาหารของฮะฮะไปพี่แกก็บ่นไปตามภาษายกหนึ่งและค่อยมาลำรึกความหลังอีกซักยก ฮั่นแหน่เซมไปมีร้องไห้ด้วยสินะจนได้ประโยคทีมีใจความว่า
สายรุ้งระหว่างมือของแม่กับฉัน
-โคจิโร่-
"เฮ้ย ยัยห่วยเครื่องเทศน์ที่ใช้คือ Allspice หรือเปล่า"
"ค่ะ" หึในที่สุดก็รู้แล้วสินะเซมไป
"Allspice ใช้เพื่อขจัดกลิ่นรุนแรงของตับไก่สินะ" ฟุยุมิเซมไปก็ได้อธิบายเครื่องเทศนี้ สมแล้วสินะที่เป็นเซมไป
"แต่ว่านั้นไม่ใช่เหตุผลหลักสินะครับฮะฮะ"
"ใช่แล้วจ๊ะฮิโระคุง พวกรุ่นพี่ตั้งแต่เมื่อวานก็ได้ตัดสินอาหารมากมาย คงได้ทานเยอะด้วยใช่ไหมจ้ะ เพราะงั้นเลย Allspice จะช่วยในการย่อยอาหาร ถึงจะแค่นิดเดียวก็อยากทำอะไรให้เบาท้องน่ะ"
"แงงงงงกะไว้แล้วเชียว ฮะฮะของผมก็ยังอบอุ่นเหมือนเคยสินะครับ!!"
"ถึงซุ่มซ่ามก็ยังทำให้ประทับใจ มันเป็นอาหารแบบนั้น ทาโดโคโระในการดวลก็ยังนึกถึงคนที่จะกิน นายดิ้นรนไปจุดสูงสุด แต่นายคิดว่าของพวกนี้ยังจำเป็นอยู่หรือเปล่าน่ะ"
"หึจะว้าอย่างงั้นก็ได้ครับ เพราะงั้นผมขอตัว"
และแล้วการเดินทางครั้งใหม่ก็ได้เริ่มตั้นขึ้น จุดหมายปลายทางของคนข้างหน้าจะเป็นอะไรต่อไปไม่มีใครสามารถรับรู้ได้ มีเพียงเจ้าตัวเท่านั้นที่จะรู้ว่า ตอนนี้ตนเองกำลังทำสิ่งใดอยู่
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นดูเหมือนจะเป็นแผนของคุณพ่อกับป๊าอยู่แล้วสินะ ที่ต้องการให้ชิโนมิยะเซมไปได้รู้ตัวเองเสียทีว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ สมแล้วที่เป็นคนมองการไกลขาดอย่างคุณพ่อกับป๊า
ตอนนี้ทั้งหมดก็ได้ขึ้นมาบนดินกันแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเมงุมิจะร้องไห้หนักไปหน่อยนะ555
"เอ๊ะ ข้อความจากพวกยูกิจังหนิไม่ได้การแล้วจะต้องไปแล้ว โซมะคุงอย่าลืมตามมานะ แล้วก็ขอบคุณมากๆเลยนะ" ถึงผมจะบอกล่วงหน้าให้กับชุนไปแล้ว สงสัยพวกนั้นก็ยังเป็นห่วงอยู่ดีนั้นแหละโดยเฉพาะยูกิจัง
ฟรึบ! หมับ!
"คิดจะทำอะไรน่ะครับโซมะคุง ถ้าแค้นขนาดนั้นก็ใช้วิธีอื่นระบายอารมณ์ก็ได้หนิ ไม่จำต้องใช้มือก็ได้ สำหรับเชฟมือน่ะสำคัญกับพวกเรามากไม่ใช่หรอ ลืมข้อนี้ไปแล้ว?"
"อ่า ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะพอดีไม่ค่อยสบายใจหน่อนน่ะ"
"เห้อโซมะคุงครับ ใครว่าการแพ้ครั้งเดียวมันจะแพ้ไปตลอดจริงไหมครับ ครั้งนี้แพ้ครั้งหน้าอาจชนะก็ได้ ในระหว่างที่รอนั้นโซมะคุงก็แค่พยามฝึกฝนและหาประสบการณ์ไปเรื่อยๆ และมาแข่งใหม่ไม่แน่อาจชนะก็ได้นะครับ"
"โอ๊ส ขอบคุณมาอากิ ตอนนี้เรากลับโรงแรมกันเถอะ"
"อื้ม!!"
...................................................................................
ความคิดเห็น