คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Found 2
Found Part.2
เฮ้อ!!ในที่สุดก็ไม่ได้หนีจนได้แถมทำจนเสร็จด้วยว่าแถมตอนนี้ก็สองทุ่มแล้วด้วยจากห้องชมรมไปที่ประตูทางออกโรงเรียกก็ไกลใช่ย่อยนอนมันซะห้องชมรมซะดีไหมเนี่ย ไม่ได้สิเดี๋ยวพวกยัยเทยถึกจะรู้ว่าเรากลัวผียังไงเราก็ต้องกลับไปนอนที่บ้าน วิ่งไปจะเร็วกว่าไหมนะเอาไงดีล่ะเนี้ย.....
แกร๊ก!! แกร๊ก!! แกร๊ก!!
สะ.....เสียงอะไรน่ะ!? ดังมาจากทางประตูซะด้วยสิหรือว่าจะเป็นเพลิงหมอนั้นน่าจะกลับไปแล้วนินา....
“เฮ้!เพลิงหรอ...”ฉันตะโกนออกไปหลังจากติดกระดุมเสื้อนักเรียนเม็ดสุดท้ายเสร็จ
“…..”
เงียบ...หรอ...
“เฮ้!เพลิงฉันไม่ตลกนะนายออกมาเถอะอย่าแกล้วกันแบบนี้สิ...”ฉันพูดแล้วเดินไปทางประตูทางเข้าห้องชมรมแต่ก็พบความว่างเปล่าแถมประตูข้างหน้ายังเปิดอยู่อีกตังหากแต่ฉันจำได้ว่าฉันปิดไปแล้วนินา....
ฉันคิดแล้วเดินไปปิดประตูหน้าชมรมแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าของตนเองที่อยู่ในล็อกเกอร์ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินกลับออกมาข้างนอกแน่นอนว่าสิ่งที่ฉันควรจะพบมันควรจะเป็นความว่างเปล่า แต่มันไม่ใช่!!นั้นมัน..
เพลิง!!
ใช่หมอนั้นคือเพลิง เพลิงกำลังยืนหันหน้าให้ฉันแต่ก็ก้มหน้าอยู่เลยทำให้ฉันมองเห็นหน้าของเพลิงไม่ชัด
“เจอ....แล้ว.....”
เจอแล้ว.....งั้นหรอ!?
“เจออะไรน่ะเพลิงก็นายมาหาของไปแล้วไม่ใช่หรอ!?” ฉันถามเพลิงแล้วเดินไปหาเขา “ท่าทางนายดูไม่ดีเลยนะไหวรึเปล่าน่ะ”
“เจอแล้ว!!!!!!!”
“กรี๊ดดดดดด!!!!!!! พะ.......เพลิง...นะ...หน้าแกไปทำอะไรมา!!!!!”ฉันกรีดร้องแล้วตะโกนถามเพลิงด้วยความหวาดกลัว ทำไมน่ะหรอ!?
ก็เพราะว่าตอนนี้หน้าของเพลิงไม่ต่างอะไรกับศพเดินได้เลยน่ะสิ!!!หน้าของเขาจากที่เป็นสีขาวอมชมพูตอนนี้มันได้แปรเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด ส่วนดวงตาสีเปลือกไม้ที่เป็นที่หลงใหลของสาวๆของหมอนี้ก็ได้บัดนี้ก็ได้กลายเป็นสีแดงไปแล้วแถมยังมีเส้นเลือดขึ้นตามใบหน้าของหมอนี่อีกตังหาก!!!
นี่มัน.......เรื่องบ้าอะไรกัน!!!!!
“เจอ....แล้ว....”เพลิงพูดก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามาประชิดตัวฉัน
“เจอแล้วบ้าอะไรของแก เป็นบ้าอะไรไปน่ะไปแล้ว”
ฉันพูดก่อนจะรีบผลักเพลิงแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตูแล้ว แต่อยู่ก็รู้สึกมีอะไรมาขวางอยู่ข้างหน้า.....
“จะรีบ.......ไปไหน....”
“เพลิงเมื่อกี้แกยังอยู่ตรงนั้นอยู่เลยนิ.....!”
ฉันถามเพลิงด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆเพลิงที่ควรจะยืนอยู่ในห้องชมรมดันออกมาดักฉันที่หน้าประตูแถมยังกระชากข้อมือฉันเข้าไปหาอีก อย่านะเว้ย ฉันเริ่มกลัวแกจริงๆแล้วนะไอ้เพลิง T_____T!!
“หึๆๆในที่สุดก็เจอ”
“เอาแต่พูดว่าเจออยู่ได้แกเจออะไรแล้วนี่ฉันเจ็บนะโว้ย!!!”
“ท่านซีมัวร์ต้องดีใจแน่ๆ ว่ะฮะๆๆๆ”
มันไม่ได้ฟังฉันเลยสินะ T____T!!
“ซีมัวร์อะไรไม่รู้จักปล่อยเดี๋ยวนี้นะโว้ยไอ้เพื่อนบ้า!!!”คราวนี้ฉันไม่พูดเปล่าพอพูดจบฉันก็กัดมือของไอ้เพลิงก่อนจะเตะเข้าที่ท้องของหมอนี่อย่างจัง
เมื่อสบโอกาสที่หมอนี่ปล่อยฉันรีบวิ่งออกมานอกห้องชมแล้วก็วิ่งไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย.......
ผลั๊กกกกก!!!!!
โอ๊ยเจ็บ!!!ไม่น่าวิ่งไม่ดูเลยฉันวิ่งมาชนตัวอะไรอีกล่ะเนี่ย!!!!!
ผลจากการชนเมื่อตะกี๊ทำให้ตอนนี้ฉันได้มานั่งพับเพรียบเรียบร้อยประดุจนางสาวไทยก็ไม่ปานนั้นอยู่บนพื้นดินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจ็บอ่ะT___T
“นี่ขอโทษไม่เป็นรึไงกันย่ะ!!!”
ฉันตะโกรธออกไปด้วยความโกรธแต่แล้วความโกรธทั้งหลายทั้งปวงก็ได้หายไปในพริบตา พระเจ้าช่วยกล้วยปิ๊งตากแห้ง!!หล่อไม่มีที่ติอ่ะ >////< (ใช่เวลาไหมจ๊ะ = = ;)
“หนี....ไม่พ้น......แล้ว”
และก่อนที่ฉันกับไอ้หน้าหล่อจะได้พูดอะไรกันต่อไอ้เพลิงที่พึ่งเปลี่ยนร่างจากเทพบุตรสุดหล่อกลายเป็นไอ้หน้าผีเดินมาใกล้พวกเราขึ้นเรื่อยๆ ฉันจึงรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปยืนหลบข้างหลังไอ้หน้าหล่ที่ยืนหาวอยู่
จะรอดไหมเนี่ยฉัน T^T
ความคิดเห็น