รักวุ่นๆของสาวไฮสคูล

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4(สาวไฮสคูลตัวแสบ)

  

ในที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดด  ฉันต่อยชนะไอ้บีมบ๊องนั้นได้แล้ว  หวังว่ามันคงเจ็บแล้วจำน่ะ  แล้วฉันจาให้มันทำอะไรดีอ่ะ  ถึงจาสะใจ  แค่นี้มันก้อคงจาอายแย่แหละ  แต่ดูสภาพฉันตอนนี้ดิความสวยหายไปหมดเลย ตอนนี้ยัยเมย์ก้อช่วยทำแผลให้แต่ทำในห้องเรียนน่ะ  ไม่อยากไปห้องพยาบาล ไอ้บีมบ๊องกะพวกมันอยู่เดี๋ยวเกิดเรื่องกันอีก...





“โอ๊ยยยยย  ยัยเมย์เจ็บน่ะเฟ้ย”

“ทีชกกะบีมน่ะ ไม่เจ็บ”

“แกโมโหใครน่ะ..แกจะลืมความเจ็บไปเลย”

“มิน่าล่ะ...ชกไม่หยั้งเลย”





“เฮ้ย.....TTOTT.....น้องรักกก  เป็นไงบ้างว่ะ”ซวยล่ะตู... พี่กายรู้เรื่องนี้แล้วมีหวังงงง กลับบ้านไปตายแน่ๆๆ





“อะๆๆๆ...ไรหรอ  -  - ”

“ก้อเรื่องที่แกไปชกกับไอ้คุณชายบีมอ่ะ”

“ก้อไม่เจ็บเท่าไรหรอก”

“หวานๆๆ  พี่ๆกายเป็นพี่แกหรอ  OoO”  ทำไมแกต้องทำหน้าอย่างงี้ด้วยว่ะ

“ก้อใช่น่ะสิ แล้วรู้ได้ไง..ก้อดีฉันจาได้ไม่ต้องแนะนำ”

“น้องรักกก...ดูสภาพน้องดิยังไปกัดกะหมามา” ง่า...ไม่ต้องตอกย้ำสิเฟ้ย

“เออ..ตอนนี้ไม่ได้เป็นไรมากพี่กลับไปได้แล้วไป”

“พี่เป็นห่วงแกน่ะเนี่ย”

“คนในห้องจะเขมือบพี่อยู่แล้วไม่เว้นแต่ยัยเมย์”

“OvO” (เมย์)

“เออๆพี่ไปล่ะ แล้วกลับบ้านพร้อมกันน่ะ”

“รู้แล้วๆ”





หลังจากที่ฉันเลิกเรียนแล้ว  ฉันกับยัยเมย์ กำลังจากลับบ้าน ตอนนี้พวกเราก็เดินอยู่กลางสนาม(ชอบเดินที่กว้างๆค๊า)  แล้วก้อมีผู้ชายอยู่ตรงหน้า  4 คน  นั้นก้อคือ  ไอ้บีมบ๊องกับพวกมัน  เจอหน้ามันก้อดีแหละจาได้ทวงสัญญา



“ไว้ไง...ไอ้บีมแกพนันอะไรกับฉันไว้”

“ฉันพนันอะไรกับยัยต๊องตอนไหนมิทราบ” มันทำหน้ากวนบาทามาก

“อ้าว...ไอ้บีมบ๊องสมองแกคงจาไม่ได้ดีฉันเข้าใจแก”

“ยัยต๊อง..แกกล้าด่าฉันหรอ”

“ทำไมม.หน้าแกฉันยังกล้าชกเลย -  +”

“ยัย...เถื่อน”  มันโมโหแล้วค๊า

“เฮ้ยไอ้บีมพอได้แล้ว..กลับบ้านเถอะเมิง” ไอ้แบงค์รีบห้าม  +o +

“พรุ่งนี้ก่อนเหอะ ยัยยเถือน”

“ซะโยนาระ..ไอ้พวกบ๊อง”

“หวานๆ.เราไปกันเถอะ”





แล้วยัยเมย์ก้อลากฉันไป  ส่วนพวกเมิงก้อลากไอ้บีมมให้ห่างจากฉันเหมือนกันนั่นแหละ ส่วนที่ไอ้บีมพนันกับฉันไว้ก้อเป็นโมคะ  น่ะสิ  ช่างมานเถอะ  แค่นี้มานก้ออายแย่แหละ 555+  ^_^





“เฮ้..พี่มาแล้ววววว”  

“มาพอดีเลย..งั้นเมย์เรากลับบ้านก่อนน่ะ”

“O_O..จ๊ะ”  เพื่อนตูเป็นไรไปเนี่ยย พี่เรามานหล่อจนยัยเมย์ยังรู้จักเลยหรอเนี่ย

“บายน่ะ..เมย์ ^_^”

“บายค่ะ  YoY”  





   แล้วฉันคิดดีแล้วหรอเนี่ยที่กลับบ้านกับไอ้พี่กายยย  แม่งถามเรื่องที่ชกกับไอ้บีมตลอดทางเลยยยย    ฉันเลยได้โอกาสให้พี่อย่าบอกเรื่องนี้กะพ่อ  แต่จะปิดปากมันได้ข้อต่อรองเยอะจิงๆๆ  แล้วก้อเล่าเรื่องไอ้บีมให้ฟัง  มันไปทำวีระกรรมไว้เยอ แต่ไม่มีใครกล้าทำไรมานแค่ตักเตือนเท่านั้นนน ก็ใช่นิมันเป็นถึงลูกเจ้าของโรงเรียนใครจาไล่มันออกก    





“พี่ขอเตือนเลยน่ะ..อย่าไปมีเรื่องกับไอ้บีม”

“เสียใจ...เค้ามีไปแล้ว”

“งั้นก้ออยู่ห่างมันไว้”

“ถ้ามันไม่มาหาเรื่องหวานก่อนน่ะ”

“ไม่ได้อยู่รร.เก่าแล้วนะถึงทำเป็นซ่า”

“ว่าน้องสุดที่รักหรอ” แล้วฉันก้อชกไหล่ไอ้พี่บ้าไปนึ่งที

“โอ้ยยๆเจ็บนะเฟ้ย”

“เบาเองๆสำออยไปได้”

“หมัดแกอ่ะหนักอย่าบอกใครเลย”

“เออๆๆ..รู้แล้วอย่าไปบอกเรื่องนี้กะพ่อพอ่ะ”

“พี่รู้แล้วหน่า..หายห่วงได้”





                                      +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++





ก๊อก ----------  ก๊อก --------- ก๊อก



“แม่เข้าห้องแล้วน่ะ”

“ตื่นได้แล้วลูก”

“ขอนอนอีก10นาทีค๊า”

“ไม่ได้ๆสายแล้วลูกพี่กายเขาไปแล้วน่ะ”





      แล้วแม่ช้านนนก้อดึงผ้าออกพร้อมกับดึงฉันให้ฉันลุก  ก็บอกแล้วไงค่ะไม่มีคนปลุกจาไม่ตื่น ไปโรงเรียนวันแรกเท่านั้นถึงจาตื่นเองเป็น หุหุ +  0 +  พอมาดูนาฬิกาอีก  30 นาที  จาเข้าแล้วค๊า  แล้วฉันก้อลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวด้วยความว่องไว  ไอ้พี่บ้าแม่งไม่ยอมมาปลุกถ้าฉันสายน่ะแม่งตายแน่     แล้วฉันก้อมาถึงโรงเรียนพอดี





“หวัดดีจ๊ะหวาน ^_^”

“เออๆ..หวัดดี” -  -

“แผลหายเจ็บยัง”

“ก้อไม่เจ็บแล้วล่ะ”

“ ^_^ ”  สงสัยเมื่อวานพี่กายยิ้มให้มั้งวันนี้ถึงอารมณ์





        อาจารย์หน้าโหดก้อเข้ามาสอนพอดี  ส่วนพวกไอ้บีมก้อเหมือนเดิม มาสายตามเคยย  คราวนี้มาสาย4คนน สงสัยต้องไปทำไรมาแน่ๆ  แล้วพวกมันก้อมานั่งที่  ไอ้บีมก้อหันมาส่งยิ้ม เหมือนมันจาพูดว่า





“วันนี้สนุกแน่…ยัยเถื่อน”





(> <)   ตกลงแม่งจาเรียกฉันแค่ ยัยต๊องง  ยัยตัวดี  กับยัยเถื่อนนน  ใช่ไหมเนี่ยยย  ชื่อฉันก้อมีนะโว้ยยยย





                                         +++++++++++++++++++++++++++++