stage:ฝ่าด่านมรณะ

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่2 หญิงสาวผู้ไร้หัวใจ

ทั้งที่ฝนกำลังตกหนักแต่จำนวนคนบริเวณมุมตึกซึ่งเป็นสถานที่ ที่เกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นนั้นกลับไม่มีที่ท่าว่าจะลดลงตรงกันข้ามปริมาณคนกลับเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จากทั้งตำรวจเดิม นักข่าว รวมไปถึงไทยมุงที่พยายามจะรู้ให้ได้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้น เสียงเซ็งแซ่ดังระงมไปทั่ว

“คุณตำรวจค่ะข้างในเกิดอะไรขึ้นนะค่ะ”

“ได้ข่าวว่ามีการฆาตกรรมกันเหรอครับ”

“แล้วพวกเราที่ต้องผ่านบริเวณนี้ทุกวันจะปลอดภัยไหม”

“จะจับฆาตกรได้เมื่อไหร่ละ”

“ใจเย็นๆก่อนนะครับทุกคน ทางตำรวจกำลังพยายามกันอย่างสุดความสามารถนะครับ อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลย”ตำรวจในชุดเครื่องแบบสีกากีซึ่งมีหน้าที่กันผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องให้ออกห่างจากบริเวณที่เกิดเหตุเพื่อความสะดวกในการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ อีกด้านหนึ่งช่องโทรทัศน์ภายในประเทศช่องหนึ่งพร้อมด้วยพิธีกรภาคสนามก็กำลังจะเริ่มถ่ายสดเพื่อให้ทันออกอากาศข่าวภาคค่ำแล้ว

“ค่ะ ดิฉันนางสาว…….รายงานสดจากที่เกิดเหตุค่ะ ซึ่งฆาตกรรมในครั้งนี้ถือได้ว่าเป็นการลงมืออย่างอุกอาจท้าทายมายังตำรวจและหน่วยงานของรัฐอย่างมากเลยทีเดียวค่ะ เพราะว่าที่เกิดเหตุอยู่กลางมหานครกรุงเทพของเราเลยนี่เอง ทางตำรวจสันนิษฐานว่าผู้ตายเป็นหญิงสาวอายุประมาณสามสิบปีจากดูจากเครื่องแบบนะค่ะน่าจะเป็นพนักงานประจำบริษัทMapas(Medical appliance Phamacy and science) Coperation จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทผู้ผลิตและจัดจำหน่ายยารวมไปถึงอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่างๆเป็นอันดับหนึ่งของโลกอีกด้วยค่ะ ทั้งนี้หากมีความคืบหน้าเพิ่มเติมทางเราจะรีบรายงานให้ท่านผู้ชมทราบทันที รายงานจากสถานที่เกิดเหตุ”

พิธีกรข่าวภาคสนามสาวในชุดเสื้อแจ็กเก็ตผ้าร่มสีขาวซึ่งมีสัญลักษณ์ของช่องที่เธอสังกัดอยู่ตรงบริเวณอกด้านซ้ายกำลังทำหน้าที่รายงานเหตุฆาตกรรมกลางมหานครแห่งนี้ผ่านทางกล้องโทรทัศน์ซึ่ง รายการที่เธอถ่ายทอดนี้เป็นรายการข่าวอันดับต้นๆของประเทศรับรองได้เลยว่าเรื่อง ข่าวการฆาตกรรมตอนนี้คนคงรู้ทั่วกันหมดแล้ว

ในมุมตึกนั้นฝ่ายชันสูตรศพกำลังพยายามรวบรวมหลักฐานต่างๆจากศพของหญิงสาวซึ่งลักษณะของหญิงสาวนั้นเธอมีใบหน้ายาว แก้มตอบเล็กน้อย จมูกยาวออกมา ริมฝีปากบางซีด ผมยาวสีดำประมาณต้นคอ อยู่ในชุดเครื่องแบบของบริษัทเป็นเสื้อคอปีนกว้างสีขาว มีสีเขียวแซมเป็นเส้นตรงตั้งแต่บริเวณไหล่จนถึงช่วงอก สวมกระโปรงทรงเอสีเขียวเข้ม ถุงน่องและรองเท้าส้นสูงสีดำ นอนอยู่ในสภาพเหมือนคนกำลังหลับเท่านั้นมือทั้งสองข้างวางผสานกันไว้บริเวณท้องน้อยเสื้อผ้าทุกอย่างยังคงอยู่ในสภาพเดิม ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะเปียกฝนไปหมดก็ตาม ทุกอย่างดูหมดจดเกินไปหากไม่นับว่าหญิงสาวคนนี้บริเวณอกซ้ายของเธอไม่มีหัวใจอยู่อีกแล้วก็ตาม  หัวใจหายไป!! อกด้านซ้ายของหญิงสาวปรากฏรูวงกลมใหญ่ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ10เซนติเมตร ซึ่งตรงกับบริเวณหัวใจมนุษย์พอดีและในตอนนี้อยู่ในสภาพกลวงโบ๋

“ได้ความว่ายังไงบ้าง”
ตำรวจยศร้อยเอกคนหนึ่งในชุดตำรวจนอกเครื่องแบบเขาสวมเสื้อแจ็กเก็ตหนังสีดำเข้ากับกางเกงแสลคกระบอกเล็กสีเดียวกัน อายุของร้อยเอกไม่น่าเกิน30ปี ใบหน้าคมคายหล่อเหลา รูปร่างสันทัด ผิวขาวเหลือง หน้าผากกว้าง เส้นผมสีดำที่ถูกหวีอย่างเรียบร้อยเริ่มเสียทรงเพราะโดนฝน  ไว้ตอสั้นๆ  ซึ่งตัวเขาเองเป็นหัวหน้าทีมปฏิบัติการกำลังถามฝ่ายกองพิสูจน์หลักฐานและฝ่ายชันสูตร

“ครับเราทราบแล้วว่าเธอชื่อ นางสาวรัตนาพร อัปสรวิไล เป็นพนักงานบัญชีของบริษัทMapas cop ซึ่งอาคารที่เธอทำงานตั้งอยู่บริเวณปลายสุดของถนน จากการให้ปากคำของพยานในที่ทำงานของเธอบอกว่า ทุกๆวันเธอจะต้องเดินมาซื้อ ปอเปี้ยะ เจ้าประจำตรงนี้ทุกๆเที่ยง แต่ว่าวันนี้เธอกลับไม่ขึ้นมาเข้างานในตอนบ่ายทำให้เราพอสันนิษฐานได้ว่าเหยื่อน่าจะถูกฆ่าช่วงประมาณเที่ยงครึ่งถึงบ่ายโมงครึ่ง ซึ่งเป็นเวลาพักกลางวันปกติของบริษัท โดยสาเหตุการตายน่าจะมาจากโดนของมีคมบางอย่างแทงเข้าที่น่าอกมีผลทำให้เหยื่อเสียชีวิตในทันที ส่วนเลือดที่ไหลอยู่เต็มพื้นนั้นน่าจะเกิดจากบาดแผลที่มีขนาดใหญ่มากกว่าจะเป็นสาเหตุการเสียชีวิต”
ฝ่ายชันสูตรรายงาน

“แล้วเพื่อนในที่ทำงานละไม่มีใครคิดที่จะตามหาเลยหรือไง” ตำรวจยศร้อยเอกถามอย่างแปลกใจ จนนายตำรวจยศจ่าข้างๆซึ่งเพิ่งเดินเข้ามาหลังสอบปากคำพยานอื่นๆแล้วตอบกลับว่า

“ไม่มีใครสนใจเลยแม้แต่คนเดียว ทั้งที่ทุกคนรู้ว่าผู้หญิงคนนี้หายไป เมื่อกี้นี้ผมเพิ่งไปสอบถามพยานมา”

“ซึ่งส่วนใหญ่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า คิดว่าเธอขอลาหยุดครึ่งวันแต่ก็นะถึงพวกเขาจะดูตกใจแต่ไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ ท่าทางที่เขาเล่ากันว่าบริษัทนี้มีดีที่การแข่งขันคงจะเป็นเรื่องจริงแหะ” จ่าพูดแบบประชดประชัน

“อืม เรื่องนั่นเอาไว้ไปคุยต่อที่โรงพักเถอะตอนนี้ผมอยากรู้ที่มาของให้รูที่หน้าอกมากกว่า” พอพูดเสร็จทั้งหมดคนก็เหลือบไปดูรูทรงกลมที่บริเวณอกหญิงสาว ซึ่งมองแล้วชวนขนลุกสิ้นดี

“ทางเรายังไม่ทราบครับว่าฆาตกรใช้อาวุธอะไร” หรือวิธีไหน แต่จากการที่เราตรวจสอบปากแผลคร่าวๆแล้วนั้น ปากแผลเรียบและเนียนมากแทบไม่มีรอยแหว่งเลยแม้แต่น้อยแสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญด้านกายวิภาคเป็นอย่างดี แถมการลงมือนั้นเกิดขึ้นด้วยการจู่โจมเพียงครั้งเดียวโดยที่เหยื่ออาจจะยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำเพราะไม่พบเห็นร่องรอยการต่อสู้หรือขัดขืนบนตัวเหยื่อเลย ข้อสันนิษฐานที่ดีที่สุดในตอนนี้ อุปกรณ์ที่พอจะใช้ลงมือได้ก็คือมีดผ่าตัด แต่ผู้ใช้ต้องมีความชำนาญมากด้วยไม่เช่นนั้นคงไม่ลงมือได้รวดเร็วและหมดจดขนาดนี้”

“งั้น คุณคิดว่าฆาตกรเป็นหมอหรือเปล่า”

“ผมเองก็ไม่แน่ใจ ตอนนี้ผมสันนิษฐานได้เพียงเท่านี้แหละ” เจ้าหน้าที่ชันสูตรตอบอย่างจนปัญญา

“โลกนี้มันชักจะอยู่อยากขึ้นทุกทีแล้ว” ร้อยเอกบ่นตอบ

‘กริ้ง…….กริ้ง……..กริ้ง………’ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตัดบทสนทนาของทั้งสี่คนซึ่งโทรศัพท์นี้เป็นของร้อยเอกนะเอง

“ผู้กอง ไรวินทร์ รับสายอยู่ครับท่าน ครับท่าน ครับๆได้ครับ ไม่มีปัญหาครับ พวกผมซิครับต้องขอบคุณ แล้วเขาจะมาถึงกี่โมงละครับ อ่อ กำลังมาแล้วตรงมาที่เกิดเหตุทันที ครับผม แล้วเขาเป็นคนแบบไหนเหรอครับ อ่อครับ งั้นไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากครับท่าน ไม่ต้องเป็นห่วงครับพวกเราจะพยายามอย่างเต็มที่ครับ ครับผมขอบพระคุณมากครับ สวัสดีครับ”

“สารวัตร เหรอครับ”จ่าถามผู้กอง ไรวินทร์

“ใช่แล้ว ท่านโทรมาถามความคืบหน้าแล้วก็บอกว่าทางเบื้องบนกำลังส่งมือดีมาช่วยเราสืบคดี”

“โห แสดงว่าเบื้องบนให้ความสำคัญกลับคดีนี้มากเลยซิครับ”

“ก็คงอย่างนั้นแหละ เห้อ อุตสาห์คิดว่าประเทศเราจะยังสงบสุขไม่เหมือนต่างประเทศที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายยกใหญ่”

“นั่นซิครับ การก่อการร้าย เอย ลัทธิใหม่เอย โลกนี้มันชักจะเพี้ยนขึ้นทุกวันแล้วนะครับ” จ่าผสมโรงเข้ามาอย่างเห็นด้วยกับความคิดของไรวินทร์ ใช่โลกนี้มันเพี้ยนขึ้นทุกวันแล้ว

“เอ่อแล้ว มือดีนี่เขาเป็นใครเหรอครับผู้กอง” จ่าถามกลับไรวินทร์เพราะคาดหวังกับศักยภาพของคนผู้นี้เป็นอย่างมากเพื่อหวังจะได้ปิดคดีไวๆ

“ผมถามสารวัตรแล้วล่ะ ท่านเองก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ท่านบอกว่าคนๆนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่จบหลักสูตรการฝึกNEP(Never-ending Professor:ผู้เชี่ยวชาญไร้สิ้นสุด)เชียวล่ะดังนั้นผมจึงคิดว่าคดีนี้น่าจะยุติได้ในไม่ช้า”

“โอ้โห หลักสูตร NEP ที่เขาว่าจะคัดเลือกจากเหล่าอัจฉริยะที่เพียบพร้อมทั้งสติปัญญาและพละกำลังเพื่อสร้างสุดยอดมนุษย์ที่สามารถจัดการกับสถานการณ์ได้ทุกรูปแบบขึ้นมานะเหรอครับ” จ่าถึงกับตะลังเพราะไม่คิดว่ามือดีที่จะมาช่วยจะสุดยอดขนาดนี้

“ใช่เขาน่ะแหละ” ไรวินทร์อยากรู้จริงๆว่าเขาคนนี้เป็นใครและทำไมรัฐบาลถึงให้ความสำคัญกับคดีนี้มากขนาดนั้น
…………………………………………………………………………………………………………………
‘บรืนๆ’  ในขณะที่ภายในมุมตึกกำลังหัวหมุนกับปริศนาของคดีฆาตกรรมอยู่นั้นบริเวณถนนด้านหน้าปรากฏรถมอเตอร์ไซด์ Ducati 1199 Panigale R Superleggera สีแดงคาดขาวขับมาจอดที่บริเวณริมถนนที่เกิดเหตุฆาตกรรมคนขับค่อยก้าวลงจากมอเตอร์ไซด์ คันหรูและบรรจงถอดหมวกกันน๊อคสีดำสนิท มาแขวนไว้ที่แฮนด์ของมอเตอร์ไซด์ เผยให้เห็นใบหน้าของผู้มาใหม่ เธอเป็นผู้หญิงอายุ25ปีผิวขาวนวล เรือนผมสีน้ำตาลอมแดงถูกรวบเอาไว้ ใบหน้าอวบอิ่ม หน้าผากกว้างนูน สองแก้มสีชมพูระเรื่อเปล่งปลั่งสมบูรณ์ดวงตาสีดำราวกับไข่มุกใบใหญ่สดใส คิ้วยาวจรดหางตา ริมฝีปากสีชมพูอ่อนเต็มเป็นร่องสวยสดใส รูปร่างสูงโปร่งดูสง่า เธออยู่ในชุดเบรเซอร์สีดำยาวถึงเอวไม่ติดกระดุมที่ตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน ตัดกับเสื้อคอวีสีเทาอ่อนด้านในและกางเกงยีนสีน้ำเงิน เธอเดินมุ่งหน้าฝ่าฝูงชนไปยังมุมตึกที่เกิดเหตุทันที

“เข้าไม่ได้นะครับ ตอนนี้เกิดคดีฆาตกรรมอยู่ครับตรงนี้เป็นบริเวณของเจ้าหน้าที่กรุณาถอยไปด้วยครับ”
ตำรวจในเครื่องแบบสีกากีกล่าวหญิงสาวสวยผู้มาใหม่
หญิงสาวไม่ตอบเพียงแค่ยิ้มและหยิบของบางสิ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกงมันมีลักษณะเป็นเหมือนกระเป๋าใส่บัตรเครดิตสีดำ เมื่อเปิดออกมาด้านบนจะมีตราสัญลักษณ์นูนต่ำสีเงินรูปโลกที่วางอยู่บนเครื่องหมายอินฟีนิตีและมีตัวหนังสือภาษาอังกฤษสามตัวเขียนไว้ว่า NEP ส่วนด้านล่างนั้นเป็นบัตรประจำตัวสีฟ้าอ่อนที่มีรายละเอียดเกี่ยวกับผู้ที่มีอำนาจถือตรานี้ ซึ่งสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ชูขึ้นมาทำให้นายตำรวจผู้นั้นถึงกับตะลึงทีเดียว
…………………………………………………………………………………………………………………
“ผู้กองครับ ผู้กองครับ มาแล้วครับๆ” นายตำรวจที่คอยยืนเป็นแนวกั้นอยู่ด้านหน้าวิ่งมาบอกไรวินทร์

“โอ่ มาแล้วเหรอตามเข้ามาเลยซิ”

“ถ้าผู้กองเห็นต้องไม่เชื่อแน่ว่าเป็น เธอ”

“หือ เธอ อย่าบอกนะว่าNEPเป็นผู้หญิง น่ะ”

“ใช่ค่ะ ดิฉันเอง ดิฉันชื่อ เอศรา นันทร์เนตร ค่ะ”

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

นางเอกมาแล้วครับผม :)