แบบสอบถามเล็กๆน้อยๆ
1.ในบรรดาตัวละครทั้งห้าตัวของไรต์คุณชอบใครมากที่สุด?
:โซฮี อิเล็กโทรคิเนซิสครับ เท่ดี
2.ในบรรดาตัวละครของท่านผปค.ทั้งหมดที่ส่งมา(สำหรับคนที่อ่าน) คุณชอบตัวละครคนไหนมากที่สุด?(ตัวเดียว ไม่เอาลูกตัวเอง)
:โรมังเซ่ ไฮโดรคิเนซิสครับ
3.เรื่องนี้อาจต้องรอนานนนนนนน..หน่อยนะ คล้ายๆกับกระบวนการทำหนังที่ต้องรอเป็นปีๆ แต่รอได้ใช่ไหม?(สาเหตุคือ ไรต์ยังแต่งภาคสองไม่จบ)
:ครับ ได้ครับ
4.ถ้าลูก(กรณีตัวละครนิวไทป์)ติด ได้ตำแหน่งทายาทประจำตระกูลจะดีใจไหมคะ?
:ดีใจมากสิครับ
5. ในบรรดาตัวละครที่คุณส่งมา(กรณีคนส่งหลายๆตัว)คุณภูมิใจลูกคนไหนมากกกกกกกที่สุด
: ผมเหรอ ฟอนเบิร์กสิ พอดีชอบตัวละครสายทหารนะ
6. มีอะไรอยากถามไรต์ไหม?(สำหรับคนที่เข้าใหม่นะ ไม่เอาคนที่เคยสมัครตั้งแต่ภาคเก่าๆ)
: เรื่องนี้จะมีแนวฮาเร็ม หรือฉากบิ้วๆเยอะปะครับ
ขอบคุณที่มาสมัครนะ ไรต์จะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังค่ะ
[พูดคุยกับตัวละคร]
ตอบในเชิงคาแรคเตอร์ เฉพาะหมวดนิวไทป์
ยามราตรีที่แสนเงียบสงบ เป็นช่วงเวลาที่เราจะได้เห็นหมู่ดวงดารานับล้านดวงบนท้องฟ้าสีรัตติกาลอันเรียบง่าย พวกมันส่องแสงสีขาวระยิบระยับแต่งแต้มบนท้องฟ้าดุจเพชรน้ำงามที่ส่องประกาย
นี่คือช่วงเวลาที่ผู้คนต่างเข้าสู่ห้วงนิทราแห่งการหลับใหล เป็นช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวสำหรับวันใหม่ในยามรุ่งอรุณของวันพรุ่งนี้
แม้แต่ที่เกาะมิวเทนต์สตาร์ก็เช่นเดียวกัน แต่ทว่า...
ฟอนเบิร์กกลับเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้หลับ
แม้จะพยายามสักแค่ไหน คุณก็มิอาจข่มตาหลับลงได้ ราวกับมีบางอย่างสะกิดใจคุณแต่ทว่า คุณกลับไม่รู้ว่าสาเหตุ..
‘ใครใช้พลังกับชั้นหรือเปล่า ทั้งๆที่ปกติจะต้องหลับสบายแท้ๆ’
แต่ในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น
วิ้งๆๆๆ พั่บๆๆๆ
จู่ๆก็มีผีเสื้อปริศนาบินเข้ามาในห้องของคุณ มันเป็นผีเสื้อที่มีรูปร่างแปลกประหลาด ปีกของมันเรืองแสงเป็นสีทองอ่อนๆ ลวดลายที่แต่งแต้มบนปีกของมันนั้นช่างแปลกตา แต่กลับแฝงไปด้วยสเน่ห์ที่ดูลึกลับและน่าดึงดูด ละอองสีทองของมันกระจายไปทั่วห้องนอนของคุณ และส่องสว่างเจิดจ้าจนทำให้คุณรู้สึก"มันเป็นเวทย์มนต์หรือสัตว์อัญเชิญของใครบางคนหรือเปล่า"
แต่แล้วในตอนนั้นมันก็บินวนรอบๆหน้าคุณก่อนจะบินไปเกาะที่ไหล่ของคุณ
“นายเองบาดเจ็บมางั้นหรือ ชั้นเองก็เคยมีบาดแผลไม่น้อยเหมือนกัน”
เจ้าผีเสื้อน้อยไม่ได้ตอบ กลับกันมันบินขึ้นฟ้าและบินไปยังประตู มันกระพือปีกสองสามครั้งเป็นเชิงว่าให้คุณตามมันมา
แม้จะรู้สึกประหลาดใจ แต่สุดท้ายคุณก็ยอมตามมันไป..
คุณเดินตามเจ้าผีเสื้อๆไปอย่างรวดเร็ว ตามไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ และเรื่อยๆ..
จนกระทั่งมาหยุดที่ริมชายหาดแห่งหนึ่งบนเกาะ ไร้วี่แววของผู้คน มีเพียงเสียงคลื่นทะเลที่ซัดกระทบกับชายหาดในยามกลางคืน
และเมื่อมาถึง ผีเสื้อก็นำทางคุณไปพบกับ
“ในที่สุดเจ้าก็มา..”
บุคคลปริศนาที่นั่งอยู่บนโขดหินริมชายหาด ตัวของคนผู้นี้ถูกปกปิดด้วยผ้าคลุมสีขาวมีฮู้ดปกปิดใบหน้ามิดชิด จนมองไม่เห็นใบหน้า น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้นฟังดูหวานปนทุ้ม..แต่ทว่ากลับยากที่จะคาดได้ว่าเป็นชายหรือหญิง
“นายนะเหรอคนที่อัญเชิญผีเสึ้อ ฝืมือไม่เบาเลยนี่นา”
“ข้ารู้นะเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่”
บุคคลปริศนากล่าว ก่อนจะกระโดดลงมาจากโขดหินและเดินตรงมาหาคุณ ถึงแม้คุณจะมองไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่คุณก็สัมผัสได้ว่าใบหน้าที่อยู่ภายใต้ฮู้ดนั้นกำลังหัวเราะ
เป็นเสียงหัวเราะที่ฟังดูหยิ่งผยองอย่างประหลาด
“หือ เจ้าสงสัยอยู่สินะว่าข้าเป็นใคร?”
“นายนะเหรอคนที่ปล่อยสัตว์อัญเชิญออกมา”
“ข้าเหรอ? แหม่ ก็ไม่รู้สิ ฮิๆ อันที่จริงข้าไม่มีชื่อด้วยซ้ำ แล้วเจ้าล่ะ เจ้าชื่ออะไร?”
“ ฟอนเบิร์ก อิเล็กโทคิเนซิส”
“โอ้ เป็นชื่อที่ดูดีนะ”
“นั่นสินะ”
“ใจเย็นๆก่อนซี้ แม่สาวน้อย/พ่อหนุ่มน้อย เอ๋ย.. ข้าไม่ได้มีเจตนาจะมาทำร้ายเจ้านะ”
“(คำถามของตัวละคร?)”
“ข้าแค่มีคำถามจะถามเจ้า”
“(สิ่งที่ตัวละครจะบอก)”
“หากสมมุติว่าเจ้าสามารถออกไปจากเกาะแห่งนี้ได้ เจ้าจะทำอะไรเป็นอย่างแรก?”
คำถามที่คนตรงหน้าถามทำให้คุณรู้สึก(ความรู้สึกตัวละคร)คุณใช้เวลาคิดสักครู่ก่อนตอบไปว่า
“ก็ลองไปดูระดับเทคโนโลยี พัฒนาการ เก็บข้อมูลก่อนวางแผน”
“อืม..เจ้าแน่ใจนะ”เขากล่าว “งั้นมาฟังคำถามข้อต่อไป”
“หากมีคนบอกว่าสามารถพาเจ้าออกจากเกาะได้ แต่ต้องแลกกับความตายของคนที่เจ้ารัก เจ้าจะยอมหรือไม่?”
คุณมองคนตรงหน้าสักครู่ก่อนจะตอบว่า
“ทางนี้คงจะไม่มีคนรักนะ เพราะงั้นสบายๆ”
“นี่เป็นคำตอบที่เจ้าเลือกสินะ แม่สาวน้อย/พ่อหนุ่มน้อย”
คุณพยักหน้า
“งั้นก็จงทำตามที่เจ้าเลือกเถอะ และจงจำคำตอบที่เจ้าตอบไว้ดีๆล่ะ”
บุคคลปริศนากล่าว
“เพราะหลังจากนี้เจ้าจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงมันได้อีก หลังจากที่ ‘เธอคนนั้น’มาถึงที่นี่”
“ ส่วนตัวผมไม่เชื่อในคำทำนายอะไรนั่นหรอก”
คนตรงหน้าไม่ได้พูดอะไร กลับกันเขาเอื้อมมือมาแตะไหล่คุณ ก่อนจะ..
เปรี้ยง
ฉับพลัน คุณก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่แล่นเข้าไปในร่างกายของคุณอย่างไม่ทราบสาเหตุ มันเจ็บจนทำให้คุณถึงกับ(อาการของตัวละคร)
“เมื่อถึงเวลาเจ้าก็จะรู้คำตอบเอง และนี่คงจะเป็นการพบกันครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเราทั้งสองคน เพราะจากนี้ไปเจ้าจะจำเหตุการณ์ในวันนี้ไม่ได้อีก”
คนตรงหน้ากล่าว ก่อนจะก้มลงมามองคุณด้วยแววตาที่เรียบเฉย เขาเฝ้ามองคุณที่สติกำลังพร่ามัว และดับวูบ จมดิ่งลงสู่ความมืด
แต่ในวินาทีสุดท้ายที่คุณกำลังจะจมลงสู่ห้วงนิทราอย่างสมบูรณ์ คุณก็ได้ยินคนตรงหน้าพูดว่า
“ยามที่เธอผู้นั้นปรากฏกาย เกาะแห่งนี้จะเปลี่ยนแปลงไป..ตลอดกาล...”
แล้วจากนั้นบุคคลปริศนาก็เดินจากไป ทิ้งให้คุณนอนสลบเหมือดอยู่บนหาดทรายเพียงลำพัง...
ความคิดเห็น