คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภคพล
“ภพล”
อาารอิสระไพศาล ; ั้น 25
หาพูถึอาารอิสระไพศาล นไม่มีใรไม่รู้ั อาารสูใลาเมือ สถานที่ั้สำนัานให่อบริษัทในเรืออ freedom craft group บริษัทยัษ์ให่้านาร่อเรือ และ ธุริท่อเที่ยว ที่มีสาาใน่าแนมาว่า 10 ประเทศ ไม่ว่าะเป็น ออสเรีย เยอรมัน ฝรั่เศส อิาลี ฯ ปัุบันบริษัทในเรืออ freedom craft group อยู่ภายใ้ารูแลอ ท่านเ้าสัว มล อิสระไพศาล ประธานบริษัท ึ่ปัุบันท่านำลัเินทาท่อเที่ยวพัผ่อนับ ุหิมารีนา อิสระไพศาล ภรรยาอท่าน แบบไม่มีำหนลับ
ทำให้ภาระหน้าที่และวามรับผิอบในารบริหารานทั้หมึแ่ ภพล อิสระไพศาล รอประธานบริษัท บุรายเพียนเียวที่ท่านเ้าสัว หมายมั่นใหู้แลบริษัทที่ท่านสร้าึ้นมาเป็นรุ่น่อไป
ถ้าพูถึ ภพล อิสระไพศาล(พอล) หนุ่มนัธุริไฟแรหน้าลูรึ่ เนื่อาไ้รับเ้าโรหน้าามาาุยายที่เป็นาวเยอรมัน ทำให้หนุ่มมีผิวาว มูโ่ไ้รูป ริมฝีปาสีมพูบา นเป็นที่หลใหลแ่บรรา ไฮโสาว นาแบบ เป็นอย่ามา
ภพล อิสระไพศาล(พอล) เรียนบวิศวรรมเรื่อล าอเมริา และเรียน่อปริาโท ้านารบริหาราประเทศ อัฤษ ้วยอายุเพีย 28 ปี เท่านั้น เมื่อเรียนบท่านเ้าสัว มล ไ้มอบำแหน่รอประธานบริษัท ให้เพียหวัให้บุรายเพียนเียวูแลบริษัทที่ท่านสร้าและรัมา่อไป
“ุ พอล ะ วารีออนุาเ้าไปนะะ”
วารี เลาสาวสวย วัยสามสิบห เาะประูห้อทำานอเ้านายหนุ่ม
“เิ” ภพล อบรับ้วยน้ำเสียเรียบเยเป็นปิ
“มีอะไร ุวารี” ภพลถามเมื่อเลาสาวมายืนอยู่้านหน้าโ๊ะทำานอเา
“ุพิัย เลาอท่านเ้าสัว แ้มาว่า ท่านเ้าสัว้อารใหุ้พอล ไปานเลี้ยอนรับลูสาวอท่าน
เ้าสัว พาิย์(เ้าสัว พาิย์ วิริยะสุนทร เ้าอธุริอสัหาริมทรัพย์รายให่อประเทศ) เพื่อนอท่าน เย็นวันนี้ะ” เลาสาวรีบแ้วัถุประส์ในารมาทันทีเ้าสัว พาิย์ วิริยะสุนทร
“แล้วเย็นนี้ผม มีนัหรือ้อทำอะไรที่ไหนไหม” ภวัถามเลาสาวถึารานัหมาย
“เย็นนี้ ุพอลไม่มีำหนารไปไหนะ เสร็าประุม่วบ่าย็ไม่มีอะไรแล้วะ”เลาสาวแารานัหมายให้แ่เ้านายหนุ่มทราบ
“อบุมา ุวารี แ้ไปทาุพ่อให้ผม้วยว่า ลว่าผมะไป แล้วรบวนุวารี ัอวัไว้ให้ผม้วยแล้วัน” ายหนุ่มสรุปแบบสั้นๆ เนื่อาเารู้ีถึุประส์ที่บิา้อให้นไปานนี้อยู่แล้ว
“ะ ุพอล” เลาสาวรับำามำสั่ แล้วเินลับออไป
“เฮ้อ ับู่อีแล้วหรอ พ่อิว่าพ่อทำแบบนี้แล้วมันะไ้ผลรึไ” ายหนุ่มรำพึับัวเอ พลาับถอนหายใ
“ุวารี ่วยเรีย วิทยา ให้ผมหน่อย” ายหนุ่มอินเอร์อมออไปยัโ๊ะเลาสาว
“ะ” เลาสาวรับทราบามำสั่
“รับ ุพอล” วิทยา ลูายอพิัย เลานสนิท อท่านเ้าสัว รับหน้าที่เป็นผู้่วยส่วนัว ,บอี้าร์ และเพื่อนรัอภพล อี้วย
“ไอ้ วิ แรู้ัลูสาวเ้าสัวพาิย์ รึเปล่า วะ” ายหนุ่มรีบบอุประส์ที่ามวิทยามาทันที
“ฮะๆ อย่าบอนะรับ โนับู่อีแล้ว” วิทยาหัวเราะเบาๆ หลัาไ้ยินำถามอายหนุ่ม
“็เออ สิวะ เย็นนี้ พ่อะให้ัน ไปานเลี้ยอนรับ ผู้หินนั้น แ่วยสืบให้ันหน่อย ว่าเธอเป็นยัไ อ่วนนะเว้ย”
“รับ” วิทยา รับำเ้านายที่เป็นเพื่อนรัอเา และเินออาห้อทำานเพื่อไปทำามำสั่ที่ไ้รับมา
ห้อแรน์บอลรูม โรแรมหรูัย่านบารั
“สวัสีรับ ุลุ สบายีนะรับ” ภพลยมือไหว้และล่าวทัทายเ้าภาพอาน เ้าสัว พาิย์
“อ้าว พอล ลุำลัรออยู่เลย มาๆลุะแนะนำให้รู้ั แพท ลูสาวนเียวอลุ”
แพท ุลธิา วิริยะสุนทร บุรสาวอเ้าสัว พาิย์ อายุ 24 ปี เรียนบามหาลัยื่อัาประเทศอัฤษ เธอแ่ัว้วยุเรสสีำสั้น รัรูป อวทวทรวไ้รูป สีอุับให้ผิวอเธอยิ่าวผ่อ เล้าผมเป็นมวยหลวมๆอยู่บนลาศีรษะ ูาท่าทาภายนอแล้ว ภพลิว่าเธอเป็นหิสาวที่มีวามมั่นใในัวเอมาเหมือนัน
“สวัสีะ ุพอล” หิสาวล่าวทัทายพร้อมยื่นมือออทัทายามธรรมเนียมะวัน
“สวัสีรับ ุแพท ” ภพล ยิ้มบาๆพลายื่นมือไปทัทายามธรรมเนียมเ่นัน
“ นี่พอล มานเียวรึ ไม่วนรัมาแนะนำให้ลุรู้ับ้าเลย” เ้าสัว พาิย์ ถามภพล พราทำท่าทามอไป้านหลัอายหนุ่ม แ่ภพลรู้ีว่าเป็นำถามเปิทามาว่า
“อ้อรับ มานเียวรับ ผมอัวไปทา้าน นู้น่อนนะรับุลุ พอีเอนรู้ันะรับ” ภพลรีบหา้ออ้าเพื่อให้นเอออาสถานาร์นี้ทันที
ภพลเินเ้าไปยัห้อัเลี้ย เามอไปรอบๆเพื่อะเอใรที่เาพอะใ้เป็นเาะำบัไ้บ้า สายาอายหนุ่มไปหยุอยู่ที่ สินธุ รุ่นพี่ สมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่อเมริา เ้าอบริษัท บริษัท Sima vesture ายหนุ่มรีบเินเ้าไปหาเป้าหมายทันที
“สวัสีรับพี่ ไม่ไ้เอันนานเลยนะรับ” ายหนุ่มยมือไหว้ทัทาย
“อ้าว พอลมา้วยหรอนี่ สบายีนะ ว่าแ่ะเอันไ้อย่าไรละ านเรา็ละสายัน ้อเอันามานแบบนี้แหละ แ่พอีพี่ไม่อบไอ้านประเภทนี้เท่าไหร่้วยสิ” สินธุ ล่าวพร้อมทำหน้าเบื่อๆ
“ผม็ว่าั้นแหละพี่ ผม็ไม่อบานแบบนี้เหมือนัน เอ่อ แล้วนี่พี่มานเียวหรือมาับใรรับ” ภพลถามเพราะเาำไ้ว่า่อนเาะเินเ้ามาหาสินธุ เหมือนมีนยืนุยอยู่ับสินธุ้วย
“มา นเียว อนแร็ว่าะมาับน้อสาว แ่ว่าเาันมีนั่อนแล้วละ แล้วพอลละมาานับใรัน” สินธุอบพร้อมถามลับ้วยำถามเียวัน
“มานเียว เหมือนับรับพี่ นี่็ว่าะหาเรื่อลับแล้ว ไม่อยาอยู่นาน ลัวมีถุลุมหัว หึหึหึ..” ภพลอบ พร้อมทำเสียหัวเราะในลำอ
“แสว่า ที่นายมาที่นี่เพราะ........”
“รับ โนับู่ให้อีามเย” ภพลสวนำอบ โยที่สินธุ ยัไม่ทันถามบ
“ฮะ ฮะ ฮ้าๆๆๆ สมัยนี่ยัับู่อีหรอนี่ นึว่ามีแ่ในละรทีวีแล้วสะอี อให้โีนะ น้อาย”
“พี่อยาให้ผม โีไหมละ ถ้าพี่อยาริๆ พี่่วยรุ่นน้อนนี้หน่อยละัน เี๋ยวผมะแอบออาาน แล้วถ้ามีใรถามถึผมพี่่วยบอหน่อยว่าผมปวท้อ ท้อเสีย ะอะไร็ไ้ โอเนะพี่ อบุรับ” ภพลรวบรััวาม ไหว้อบุสินธุ และเินหายไปารนั้นทันที
“อ้าว เี๋ยวพอล .......เฮ้อ.......” สินธุเรีย แ่ไม่ทันารแล้ว ภพลเินออาไปทาประู้าอห้อไปแล้ว สินธุไ้แ่ ถอนหายใแ่็ทำอะไรไม่ไ้ นอาทำามที่ภพลบอ
ความคิดเห็น