ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4
“ฉันชอบไอศกรีมรสบับเบิ้ลกัมมากๆเลย มันเหมือนว่าเรากำลังกินหมากฝรั่งรสสตรอเบอรี่อยู่เลยแหละ >.<”ยัยวิปครีมทานไปก็เคลิ้มไปกับไอศกรีม
“อื้ม ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ แต่ของฉันก็อร่อยเหมือนกันนะ รสวิสกี้ครีม มันมีกลิ่นของแอลกอฮอล์นิดๆด้วยแหละ อิอิ”ฉันก็เป็นกับเค้าไปอีกคน
จะไม่ให้เคลิ้มไปได้ยังไงก็เพราะฉันชอบทานไอศกรีมเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้วนิ แถมไอศกรีมที่นี่ก็กลมกล่อมไม่เลี่ยนเกินไปด้วย สงสัยต้องมาทานบ่อยๆแล้วหล่ะ ^^
แต่มะกี้ก่อนที่จะเข้ามาร้านไอศกรีมฉันเห็นฝูงคนมุงดูอะไรอยู่ก็ไม่รู้ที่สนามตรงข้ามกับร้าน ตอนแรกก็กะจะแวะไปดูกับเค้าแหละ แต่จิตใจของฉันมันสั่งให้เดินเข้าร้านไอศกรีมไปแล้ว ยังไงไอศกรีมต้องมาก่อนแหละนะ โฮะๆ
“เฟอร์ ดูตรงนั้นสิมีคนนอนบาดเจ็บเต็มเลย และ O.O นั่นใช่พวกหนุ่มๆวีคเนสหรือเปล่าเฟอร์”ยัยวิปครีมถามอย่างตื่นเต้น พร้อมกับชี้ไปยังจุดเกิดเหตุ
ใช่พวกวีคเนสจริงๆ เพราะฉันเห็นไอ้ลิงมันกำลังพูดคุยกับคนที่สลบลงไปอย่างเหนื่อยหน่าย อ๊ะ หน้าไอ้ลิงก็มีบาดแผลอยู่หลายแห่งด้วยกันนะเนี่ย แต่ถ้าเทียบกับคนที่นอนสลบแล้ว คงจะหนักกว่านั้น = = และในขณะที่ฉันมองอยู่นั้น ไอ้ลิงก็ดันมองมาที่ฉันพอดี สายตาเราสบกันนิดนึง และฉันเลยต้องรีบหันกลับไปหายัยวิปครีม
“ใช่ ดูสิเป็นนักเลงอันธพาลอย่างนี้ น่ากลัวเนอะว่าไหม >.<”
“ไม่นะ ฉันคิดว่าพวกเค้าเท่ห์สุดๆไปเลยแหละ แต่ถ้าฉันไม่ได้รู้สึกไปเอง ฉันเห็นเปเปอร์มองมาทางเราหลายครั้งแล้วนะ นั่นใช่น้องเมจิหรือเปล่าอ่ะเฟอร์ น่ารักจังเลย >.<”
เชอะ น่ารักงั้นหรอ ฉันอยากให้เธอเห็นหล่อนตอนนั้นจังเลย ยังจะน่ารักอยู่อีกไหม เอ๊ะแต่นั่นใช่เพนซิลหรือเปล่าทำไมถึงไปโอบกอดยัยเมจิหล่ะ นั่นมันคู่เดตของไอ้ลิงไม่ใช่หรอ แต่ดูท่าทางไอ้ลิงมันจะไม่เห็นเดือดร้อนอะไรสักนิดแถมยังปล่อยให้เพนซิลพาหล่อนไปไหนอีก น่าสงสารยัยเมจิจริงๆที่ไปเดตกับไอ้หมอนั่น = =
“ฉันว่าเราทานไอศกรีมต่อกันเถอะ ก่อนที่จะละลายหมดนะ ยัยครีม”ฉันบอกพลางทานไอศกรีมต่อ
คิดแล้วทำไมพวกนั้นถึงต้องมามีเรื่องแถวนี้ด้วยนะ ที่อื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะ เสียบรรยากาศทานไอศกรีมหมด = =
“อ๊ะ เฟอร์ 0.0”
“อะไรของเธออีก”
“เปเปอร์กำลังเดินมาทางร้านไอศกรีม อ๊ะเข้าร้านมาแล้ว”
ฉันหันไปมองที่ยัยวิปครีมมอง เห็นไอ้ลิงกำลังเดินดุ่มๆมาทาง โต๊ะของฉัน อย่าบอกว่าจะใช้ฉันให้ทำอะไรอีกนะ นี่มันเวลานอกทำการ ฉันไม่มีวันทำหรอกย่ะ
“สวัสดีครับคนสวย”
“O////////O”ดูยัยวิปครีมสิ ผู้ชายชมนิดหน่อยหน้าออกสีเชียว ช่างมีภูมิต้านทานต่ำจริงๆ
“มีอะไรของนาย”ฉันถามอย่างไม่สบอารมณ์สุดๆ
“เปล๊า แค่เห็นคนของผมอยู่ที่นี่เลยแวะเข้ามาทักทาย ^^ ว่าแต่เพื่อนของเฟอร์ชื่ออะไรหรอครับ”ไอ้ลิงพูดพร้อมกับยิ้มโชว์เขี้ยวใส่ยัยวิปครีม
ไม่ได้การแล้ว ยัยนี่ยิ่งมีภูมิต้านทานต่ำเรื่องแบบนี้อยู่ ฉันต้องปกป้อง ฮึ้ม
“อย่าคิดจะมาจีบเพื่อนฉันเลยนะ ฉันไม่ยอมให้เพื่อนฉันไปเดตกับคนเลวๆอย่างนายหรอก”
“อ๊ะ ทำไมพูดอย่างนี้หล่ะเฟอร์ ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ ฉันชื่อวิปครีมค่ะ อยู่ห้องเดียวกันแหละค่ะ แหะๆ”
“ยัยครีม เธอกำลังโดนนายนั่นหลอกอยู่นะ อย่าไปหลงคารมผู้ชายสิ”
“ฉันว่าที่เธอไม่ยอมให้ฉันจีบเพื่อนเธอ เป็นเพราะเธอหึงฉันหล่ะสิ ^^”
เห้ยย คิดมาได้ ใครจะไปหึงนายกันยะ ไอ้ขี้ตู่
“ฉันไม่ได้หึงนาย และที่ฉันพูดไปก็เพราะฉันห่วงเพื่อนของฉัน และฉันกลัวว่าเพื่อนของฉันจะโดนเหมือนน้องเมจิ นายนี่ช่างเป็นผู้ชายที่เลวมาก”ใช่ เลวมากปล่อยให้คู่เดตไปกับผู้ชายคนอื่น
“นี่คิดว่าฉันกำลังออกเดตกับน้องเมจิอยู่จริงๆหรอเนี่ย ฮ่าๆๆ ฉันจะเล่าความจริงให้ฟัง พอดีมีไอ้พวกเวรโรงเรียนอื่นมันนัดดวลกับพวกฉันและตัวประกันดันเป็นน้องเมจิ น้องเค้าก็มาขอร้องให้พวกฉันเข้าไปช่วยเธอ ก็แค่นั้นเอง”
“และทำไมต้องเดินจับมือกันด้วยหล่ะ”ใช่ๆ เดินจับมือกันอย่างกับกลัวน้องแกจะหายตัวไปไหน
“อันนั้นฉันเห็นเธอหงุดหงิด และฉันก็คิดว่าเธอคงกำลังคิดว่าฉันกับน้องเมจิกำลังเดตกันอยุ่ละสิ ก็เลยแกล้งเล่นให้สมบทบาทหน่อย แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะหึงฉันขนาดนี้ *0*”
“อะไร ใครหึงนาย ฉันเปล่านะ”ฉันเปล่าจริงๆน้า T0T
“อ้อหรอครับ งั้นก็แล้วไป แต่ถ้าหึงผม ผมก็ไม่ว่าหรอกนะคร๊าบบบ”ดูมันยังจะมาทำหน้าตากวนๆอีกนะ
หมดกันไอศกรีมของฉัน พอกันที ไม่มีอารมณ์กินและ ฮึ้ยย
“วิปครีมเรากลับกันเถอะ นี่ก็สายแล้วเดี๋ยวแม่เธอเป็นห่วง”ฉันถามพลางลุกขึ้นยืน
“อ๊ะ จริงด้วย สายแล้ว ฉันต้องโดนแม่ด่าแน่เลย T^T งั้นไว้ค่อยคุยกันใหม่คราวหน้านะคะเปเปอร์”
“งั้นเดี๋ยวผมไปส่ง นี่ก็ดึกแล้วเป็นผู้หญิงกลับดึกๆตามลำพังอย่างนี้อันตราย”ไอ้ลิงพูดด้วยเสียงจริงจัง
“แต่ฉันว่านายอยู่ด้วยนั่นแหละอันตรายของแท้เลย”
“นี่เฟอร์อย่าทำให้ฉันเป็นห่วงสิ”
อ๊ะ ทำไมฟังประโยคมะกี้แล้วรู้สึกร้อนผ่าวๆตรงใบหน้า หัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ เอ๊ะฉันเป็นอะไรไปนิ
“อ๊ะ เฟอร์ทำไมหน้าแดงหล่ะ 0.0”วิปครีมถามด้วยความสงสัย
“สงสัยคงเป็นฤทธิ์แอลกอฮอลล์หล่ะมั้ง งั้นเรารีบไปกันเถอะ ให้นายไปด้วยก็ดีเหมือนกัน”
“ครับผม งั้นตามผมมานะครับ”
และไอ้ลิงก็เดินนำหน้าไป เห็นท่าทางมีชัยของมันแล้วหมั่นไส้ชะมัด แล้วทำไมหัวใจฉันมันเต้นอย่างกับจะระเบิดออกมาจากอกซะให้ได้หล่ะ ฉันว่าว่างๆจะลองไปให้หมอตรวจดูซะแล้วหล่ะ = =
เปเปอร์พาพวกฉันเดินไปตามทางเรื่อยๆ พวกเราเดินย้อนกลับมาทางโรงเรียนและกำลังมุ่งไปที่ข้างโรงเรียนอีกด้านหนึ่ง แต่นั่นมันสวนสาธารณะนิ และมันก็คนละทางกับบ้านของพวกฉันเลยนะ ว่าแต่ทำไมนายนั่นถึงพาพวกฉันไปที่นั่นหล่ะ
“นาย นั่นไม่ใช่ทางไปบ้านพวกเรานะ”ฉันแย้งออกไป อ้อว่าและฉันคงลืมบอกทางไปบ้านให้เค้าสินะ= =
“ตามฉันมาก่อนเหอะน่า”ไอ้ลิงสั่งพวกฉัน
เปเปอร์เดินนำพวกฉันเข้าไปในสวนสาธารณะ ตอนนี้ฉันไม่เป็นอะไรหรอกนะ แต่ยัยวิปครีมนี่สิ ถ้ากลับช้ากว่านี้ ฉันไม่อยากจะคิด = =
“พวกเราไปบอกกันดีไหมว่ากลับเองได้ เพราะถ้าสายกว่านี้แม่ฉันคงไม่ได้ด่าฉันอย่างเดียวแน่”ยัยวิปครีมพูดกระซิบกับฉัน ยัยวิปครีมคงกังวลว่าถ้ากลับถึงบ้านไปจะเกิดอะไรขึ้น
“เธอไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ ฉันจะไปพูดกับแม่เธอเองเรื่องที่เธอทำไมถึงกลับสาย ไม่ต้องคิดมากนะครีม”ฉันพยายามพูดให้เพื่อนของฉันหายกังวล สีหน้าของยัยวิปครีมตอนนี้สดใสขึ้นแล้ว ฉันชอบจังเลยเวลาเห็นเพื่อนๆของฉันสบายใจ >.<
และตอนนี้ก็เกือบจะ 1 ทุ่มแล้ว ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีจากน้ำเงินเป็นสีดำรัตติกาลยามค่ำคืน ปกติฉันก็เป็นคนที่ไม่ค่อยกลับบ้านดึกเท่าไหร่หรอกนะ
“ถึงแล้วคร๊าบ”ไอ้ลิงพูดพร้อมกับภูมิใจนำเสนอสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ลานจอดรถของสวนสาธารณะของชุมชนและข้างหน้าฉันตอนนี้คือรถแลมโบกีนี่ รีเวนตัน โรดสเตอร์เปิดประทุนสีบลอนด์ มันสวยงามมากจริงๆ ฉันเพิ่งเคยเห็นตัวจริงก็วันนี้แหละ แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้ลิงเป็นเจ้าของรถคนนี้หรอ =[]=
“นี่อย่าบอกนะว่า เป็นรถของนาย =[]=”ฉันพูดพร้อมกับตะลึง กับสิ่งที่เห็น
“ใช่แล้วหล่ะครับ ขึ้นรถได้แล้วครับ ^^”ไอ้ลิงพูดพร้อมกับเปิดประตู แล้วผายมือให้พวกฉันขึ้นรถ
“อ๊ะ เปเปอร์แต่มันมีที่นั่งแค่ 2 ที่นั่งเองนะ”ยัยวิปครีมพูดขึ้นมา ใช่รถคันนี้มีที่นั่งแค่ 2 ที่นั่งคือที่นังคนขับและที่นั่งข้างคนขับ = =
“งั้นฉันขึ้นรถเมล์กลับบ้านเองดีกว่า วิปครีมเดี๋ยวเจอกันนะ”พอฉันพูดอย่างนี้ ไอ้ลิงก็ทำหน้าโหดขึ้นมาทันที
“ก็นั่งเบาะด้วยกัน 2 คนไปเลย ตัวเธอกับเพื่อนเธอก็เล็กนิดเดียวนั่งกันได้อยู่แล้วหล่ะหน่ะ = =”ดูมัน - -* ก็จริงอยู่แหละ ตัวฉันกับยัยวิปครีมนี่เล็กมาก ฉันสูงแค่ 158 หนัก 40 และยัยวิปครีมนี่จิ๋วกกว่าฉันอีกนะ ถ้าจะนั่งด้วยกันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่ที่ฉันไม่อยากไป เป็นเพราะแกนั่นแหละไอ้ลิง ฉันละเบื่อไอ้ลิงจอมเผด็จการจริงๆ = =
“ฉันไปและ เจอกันนะเพื่อน”หุๆ มีหรือที่ฉันจะเชื่อฟังแก ตอนนี้นอกเวลาทำการอยู่นะ
เมื่อฉันกำลังจะเดินไปขึ้นรถเมล์ แต่เดินได้ไม่เท่าไหร่ ก็ต้องชะงักเมื่อมีใครบางคนกระชากข้อมือฉันและลากกลับไปยังรถแลมโบกินี่แสนสวย ไอ้ลิงเปิดประตูและโยนฉันเข้าไปในรถ = =
“วิปครีมเธอขึ้นรถได้แล้ว เพื่อนของเธอนี่ดื้อจริงๆ ต้องให้ใช้กำลัง = =”ไอ้ลิงพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
“ฉันไม่ไปกับนาย ฉันจะกลับเองของฉัน -*- ฉันโวยวาย เจ็บก็เจ็บ คนนะไม่ใช่ตุ๊กตา โยนกันได้ -*-
“วิปครีม เธอช่วยพูดกับเพื่อนของเธอหน่อย ฉันเบื่อและ = =”ไอ้ลิงยืนกอดอกมองมาที่ฉันอย่างเซงๆ
“เฟอร์ ให้เปเปอร์ไปส่งเถอะนะ ถือว่าครีมขอร้อง และอีกอย่างคุณยายของเธอก็ไม่สบายอยู่ด้วยนะ เธอต้องใช้เงินให้ประหยัดที่สุดสิ นะเฟอร์ *o*”
จริงสิ ตอนนี้คุณยายของฉันท่านกำลังป่วย และเราก็มีกัน 2 คนยายหลาน พ่อกับแม่ของฉันเสียไปด้วยอุบัตติเหตุทางเครื่องบินเมื่อตอนฉันยังเด็กๆ และก็ได้ทิ้งสมบัติเล็กๆน้อยๆให้ฉัน และตอนนี้สมบัติที่ทิ้งไว้ก็เหลือน้อยลงเต็มที ถ้าฉันไม่ประหยัดต่อไปฉันคงต้องนอนกินแกลบแน่ๆเลย และฉันไม่ปล่อยให้คุณยายลำบากแน่ๆ
“ก็ได้ นายรีบไปส่งพวกฉันได้แล้ว ดึกมากแล้วนะ”งั้นขอสั่งหน่อยละกัน ดูเหมือนไอ้ลิงเป็นคนขับรถและฉันเป็นคุณนาย 555
“สั่งเลยนะครับ งั้นเตรียมหาที่เกาะไว้ดีๆหล่ะครับ แล้วจะหาว่าผมไม่เตือน ^^”ไอ้ลิงพูดพร้อมกับส่งสายตากวนๆเล็กน้อยมาที่ฉัน และก็เดินอ้อมเข้าไปที่นั่งคนขับ
คิดว่าฉันกลัวหรือไงกับอีแค่นั่งรถก๊อกก๋อย(หรอ = =) ไม่เห็นจำเป็นต้องหาที่เกาะอะไรเลย สบายมากๆ หุๆๆ
“งั้นผมออกรถแล้วนะครับ ^^”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น