ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1
ณ ห้องเรียน ม.6/1
“ฉันจะนั่งตรงนั้น” ฉันพูดพร้อมกับเดินไปยังที่นั่งหลังห้องสุดติดกับหน้าต่าง
เมื่อไปถึงที่นั่งฉันก็ต้องแปลกใจเพราะมีกระเป๋าเป้วางไว้แสดงความเป็นเจ้าของอยู่แล้ว
“เอ๊ะ ใครบังอาจมาแย่งที่ประจำของฉันนะ”ฉันบ่น
“ผมเป็นคนวางไว้เองครับ”เสียงนุ่มทุ้มดังมาทางด้านหลังของฉัน
เมื่อฉันหันไป ฉันก็คิดว่าคำภาวนาของฉันไม่เป็นจริงเอาซะเลย เพราะเจ้าของกระเป๋าคนนั้นดันเป็นไอ้หนึ่งในสมาชิกในกลุ่มวีคเนส แถมยังเป็นหัวหน้ากลุ่มอีกต่างหากใช่และหล่ะ นายเปเปอร์นั่นเอง
“งั้นนายช่วยย้ายไปนั่งที่อื่นได้ไหม ตรงนั้นมันที่ประจำของฉันตั้งแต่ฉันเข้าโรงเรียนนี้มา”ฉันพูด
“เห็นทีคงไม่ได้นะครับ เพราะผมจองไว้แล้ว และอีกอย่างที่ตรงนั้นก็เป็นที่ประจำของผมเหมือนกัน”ไอ้หล่อพูดด้วยน้ำเสียงกวนบาทาพร้อมเลิกคิ้ว
“กรี๊ดด เปเปอร์นายอยู่ห้องเดียวกับฉันด้วย ฉันดีใจจังเลย อ้าวแล้วเฟอร์ เธอได้ที่นั่งยังนิ”ยัยแครอทถาม
“ฉันเลือกไว้แล้วแต่นายนี่แย่งที่นั่งประจำของฉัน”ฉันตอบพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตไปยังตัวแสบ
“ใครแย่งที่นั่งคุณกันครับ ผมจองไว้ตั้งนานแล้วนะ”นายหล่อพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ
“อ้าว เฟอร์ในเมื่อมีคนจองไว้แล้ว เธอลองหาที่อื่นนั่งสิ”ยัยแครอทแนะนำ
“ไม่เอา แครอท ฉันนั่งตรงนี้มาตั้งแต่เข้าเรียนแล้วนะ และฉันก็จะนั่งตรงนี้ต่อไป เธอเข้าใจไหม”ฉันว่า
“งั้นนั่งตักผมไหมหล่ะครับ ^^”ไอ้หล่อยังไม่สำนึกอีก
“เหอะๆ รอชาติหน้าตอนบ่ายๆก่อนละกันนะ ไอ้ลิง”ฉันตอบ
“ผมชื่อเปเปอร์ครับ ไม่ใช่ลิง^^++”ไอ้หล่อพูดด้วยเสียงกวน
“กรี๊ดดด งั้นแครอทนั่งตักแทนได้ไหมคะ ว่าแต่เฟอร์ ที่นั่งข้างๆเปเปอร์ยังว่างอยู่นิ เธอก็นั่งข้างๆเปเปอร์ไปละกัน”แครอท
“แต่มันไม่เหมือนกันนิแครอท แล้วเวลาฉันจะชะโงกหน้าดูวิวหน้าต่างหล่ะ มันไมคุ้นเคยเอาซะเลย”ฉันพูดด้วยเสียงเหนื่อยอ่อน
“งั้นเปเปอร์คะ คือว่าเพื่อนของแครอทเขาเป็นคนดื้อรั้นอ่ะค่ะ ถ้ายังไงช่วยเสียสละที่ให้เพื่อนฉันได้ไหมคะ”อย่างนี้สิแครอทเพื่อนรัก แต่ฉันไม่ได้ดื้อรั้นนะเว้ย ฉันแค่ไม่ชอบที่ๆแปลกถิ่นก็เท่านั้นแหละ = =
“งั้นก็ได้ แต่ผมมีข้อเสนออยู่ *-*”แหน่ะ อะไรอีก เด๊ะปั๊ด
“อะไรหรอคะ*0*”แครอท
“เธอจะต้องมาเป็นเมทของฉันตลอดเทอมนี้^^”
“ได้สิคะ”แครอท
“ยัยแครอท!!!!”ฉันโวยวาย
“อะไรอีกหล่ะเฟอร์ ฉันทำเพื่อเธอเลยนะ*0*”ยัยแครอทพูดด้วยน้ำเสียงหวังดี
“ฉันรู้ แต่เรื่องนี้ฉันยอมไม่ได้ มันมากเกินไปสำหรับเธอ นี่นาย มันไม่เกินไปหรอกหรอกับไอ้แค่เสียสละที่ให้แค่นี้”
“มันไม่เกินไปหรอก เพราะที่ตรงนี้ก็ที่ประจำของฉันเหมือนกัน หรือเธอจะเป็นเมทแทนเพื่อนเธอหล่ะ”ไอ้ลิงพูดด้วยน้ำเสียงมีชัย
“นาย!!”หงุดหงิดค่ะ อยากฆ่าลิง = =
“ไม่เป็นไรหรอกเฟอร์ ฉันเต็มใจ *-*”ยัยแครอท = =
“ไม่ได้ ในฐานะที่ฉันเป็นเพื่อนเธอ ฉันไม่ยอมให้ใครมาหยามศักดิ์ศรีหรอกนะ และถ้ามันจำเป็น ฉันก็จะเป็นคนรับผิดชอบเอง”แน่นอน เพราะฉันก็มีแผนแกล้งลิงไว้แล้วหล่ะ ฮึๆ
“สรุปว่าเธอจะเป็นเมทแทนเพื่อนเธอหรอ”ไอ้ลิงถาม
“ก็ได้ถ้านายต้องการ *-*”
“อ้อ อีกอย่างนึง ที่ข้างๆคุณผมนั่งละกัน^^”
“อะไรของนายอีก -*- แล้วเพื่อนๆนายหล่ะหายไปไหนหมด ไมเหลือแต่นายคนเดียวนิ”ใช่ ไมเหลือแต่อิลิงนี่คนเดียวหล่ะ ทุกทีเห็นติดกันอย่างกับกะลาแม -*-
“เพื่อนๆผมเขาได้อยู่ห้องอื่นกัน มีผมคนเดียวนี่แหละที่ได้อยู่ห้องนี้ *-*”
หึๆๆ ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยหล่ะสิ สมน้ำหน้า :P ดีนะที่กลุ่มฉันอยู่ห้องนี้กันหมด อิอิ
“แต่ตอนนี้ผมว่าเรานั่งที่กันก่อนดีไหมครับ เพราะดูเหมือนเพื่อนๆจะให้ความสนใจกับการคุยของเรามากไปหน่อยนะ ^^”
O_o โอ๊ะ ทุกสายตามองมาตรงที่ฉันและไอ้ลิงกำลังทำสงครามประสาทกันอยู่ อายค่ะ อาย
พักกลางวัน
“เย้ ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว”แน่นอนจะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่ริซ่า
“งั้นเรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวที่เต็ม ขี้เกียจไปแย่งที่กับคนอื่น”ฉันว่า
“โอเค เลสโก”วิปครีมพูดด้วยเสียงร่าเริง
แต่ก่อนที่ฉันจะได้ก้าวเท้าออกจากห้อง ไอ้ผู้ชายกวนบาทาก็ดันพูดออกมาว่า
“เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า มาทำหน้าที่ของเธอเดี๋ยวนี้”
ลืมไปเลย O-O
“อิอิ ฉันไม่ได้ลืมหรอกนะ แต่มันไม่มีเหตุอะไรที่ฉันต้องมาเป็นเมทนายซะหน่อย” ตอบแก้เก้อไปก่อน >.<
“อ๊ะหรอครับ งั้นกลับมาเธอไม่ได้ที่นั่งของเธอแน่”ไอ้ลิงขู่
คิดว่ากลัวหรือไง ใช่ เฟอร์กลัว = =
“อย่าหาว่าฉันไม่เอาจริง”ง่ะ ทำไมต้องทำหน้าโหดด้วย
“เฟอร์ ฉันว่าเธอทำตามที่เปเปอร์บอกดีกว่านะ”แครอทแนะนำ
= =* *
“งั้นพวกฉันไปก่อนนะ โชคดีจ๊ะเฟอร์”ริซ่าลา
และทั้งกลุ่มก็หายวับไปกับตาทันที ให้มันได้อย่างนี้สิ
“โอเค จะให้ฉันทำอะไรหล่ะ?”ฉันถาม
“ช่วยไปซื้อสปาเกตตี้ซอสเนื้อและแป๊ปซี่ให้ฉันหน่อย และไปส่งที่ชุมนุมเทควันโด”สั่งเป็นชุดเลยนะยะ
“ได้สิ แล้วเงินหล่ะ”เงินไม่มา งานไม่เดินนะ อิอิ
“ออกให้ก่อนละกัน”
“เห้ยยย จะบ้าหรอนาย”
“เมทต้องเชื่อฟังเจ้านาย *-* ไปได้แล้วครับ”ไอ้ลิง แก!!!!!
และฉันก็ต้องลากสังขารมาโรงอาหารเพื่อซื้ออาหารและน้ำตามคำสั่งของคุณชายหน้าลิง แถมเงินยังเป็นเงินฉันอีก
แต่ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้ขอแก้แค้นนิดนึงละกัน
ฉันเหลือบไปเห็นขวดน้ำปลาหน้าร้านอยู่ มองที่มือมีน้ำแป๊บซี่ อิอิ สีเหมือนกันด้วย หึๆๆ ลิงแกเจอดีแน่
เหยาะๆเข้าไป ให้มันได้อย่างนี้สิจ๊ะเฟอร์ อิอิ
ถึงหน้าห้องชุมนุมแล้ว โอ๊ะขอส่องหน่อยละกันนะ
O_O ห้องกว้างมากๆ มีบรรดานักกีฬาเทควันโดต่างกำลังฝึกซ้อมกัน โอ๊ะนั่นมันไอ้ลิงนิ สายดำซะด้วยนะเนี่ย
แหม แอบแต๊ะอั๋งสาวๆซะด้วย ดูยัยนั่นสิให้ไอลิงจับตัวอยู่ได้ ไม่หวงตัวเองบ้างเลย
“พี่เปเปอร์คะ ช่วยสอนมินนี่ป้องกันตัวหน่อยสิคะ =,.=”เห้ย ทำไมทำหน้าหื่นนิ
“ได้สิครับ น้องมินนี่ ถ้าศัตรูมาด้านหน้า ให้น้องเอี้ยวตัวหลบและใช้ข้อศอกฟาดเข้าไปที่ท้ายทอยของศัตรูนะครับ”และดูมัน ทำไมต้องจับตัวยัยมินนงมินนี่อะไรนั่นด้วย ยัยนั่นก็ใช่ย่อยที่ไหน อยู่ขั้นสายเหลืองแล้วนิ = =
เห็นแล้วต้องขัดความสุขก่อนละกัน หุๆ
“มาแล้วคร่า คุณชายเปเปอร์”พูดเสียงหวานๆหน่อยละกัน อิอิ
“อ๊ะ พี่เปเปอร์ ยัยนี่เป็นใครหรอคะ”ยัยมินนี่ถามพร้อมกับส่งสาตารังเกียจมาที่ฉัน = =
“อ๋อ เป็นแฟนเปเปอร์อ่ะคะ”ฉันตอบ หุๆ แกล้งหน่อยละกัน
“อ๊ะ ที่รักมาแล้วหรอครับ ผมรอตั้งนาน *0*”ดูมันพูดพร้อมกับทำตาเป็นประกาย
“พี่เปเปอร์ ทำไมทำอย่างนี้กับมินนี่คะ ฮือๆๆ”ยัยมินนี่วิ่งออกไปพร้อมกับน้ำตา เห็นแล้วสะใจลึกๆ แต่เอ๊ะ ไมไอ้ลิงมันไม่เห็น กระวนกระวายอย่างที่คิดไว้เลยนะ = =
“นี่นาย ทำไมไม่อารมณ์เสียหล่ะ ที่ฉันมาขัดจังหวะสวีตของนายกับน้องมินนี่ของนายอ่ะ”หงุดหงิดๆ = =
“ดีแล้วหล่ะที่เธอไล่ยัยนั่นไป อืมม ว่าแต่ส่งของกินมาได้แล้ว ฉันหิว” ไอ้ลิงพูดพร้อมกับแบมือมาตรงหน้า
“เอาไป”ฉันพูดพร้อมกับยื่นอาหารแสนโอชะให้ อิอิ ไอ้ลิงแกเจอแป๊ปซี่ที่อร่อยที่สุดในโลกแน่ อิอิ
“งั้นกินแล้วนะครับ”
“กินเยอะๆเลยนะคะ”*0* หุๆๆๆ
“แต่ ผมขอสั่งให้คุณดื่มน้ำก่อนละกันนะ เห็นเหนื่อยๆมานิ เด๋วหาว่าผมใจร้าย *-*”เห้ยย ไมเป็นอย่างนี้หล่ะ
“ไม่ดีกว่าค่ะ ยังไม่หิวเลยค่ะ อิ่มแล้ว”ใครจะไปกินแป๊บซี่น้ำปลากันยะ
“เจ้านายสั่งทำตามด้วยนะครับ”แหนะ ไอ้ลิง
“คือเกรงใจอ่ะ นายกินไปเหอะ ฉันอุตสาห์ไปซื้อให้นายเลยนะ”
“จงกินซะ = =”แวกก ไมทำเสียงโหดอ่ะ
“ก็ได้ T^T”แงๆๆๆ ตายแน่ๆ ฮือๆๆ
อึกๆๆๆ แหวะไมเค็มอย่างนี้อ่ะ T^T ตอนนี้ฉันอยากจะร้องไห้ออกมาให้มันรู้แล้วรู้รอดเลย แต่ต้องฝืนใจกินต่อไป T^T
“ฮ่าๆๆๆๆ ว่าแล้วเชียวว่าเธอต้องทำอะไรพิเรนทร์ๆ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอจะทำอะไร”ไอ้ลิงพูดด้วยเสียงมั่นใจ หมั่นไส้วุ้ยย
“หมดหน้าที่แล้วใช่ไหม งั้นฉันไปก่อนหล่ะ”แค้นน
“หมดหน้าที่ตอนเที่ยงแล้ว แต่ตอนเย็นยังมีอีกนะครับ เจอกันนะครับ ^^”
กร๊าซซซซซซซซ แค้นนนนนน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น