คลังฟิคYuGiOh!ทุกภาค(คู่หลักAtem×Yugi)

ตอนที่ 20 : Yugioh มัดใจหนุ่มน้อยหายนะ ตอนที่2

 เพล้ง!!!

เสียงของดาบพกสองเล่มประทะกันอย่างรุนแรง 

"ข้าจะมิให้เจ้าทำลายครอบครัวของข้าอีกเป็นครั้งที่สอง!!!" ร่างบางกล่าวด้วยโทสะที่เก็บอยู่ในใจมาตลอดตั้งแต่วัยเด็กจนถึงยามนี้

 ร่างสูงถึงกับผงะในความรวดแรงและแรงที่ร่างบางส่งผ่านดาบที่ประทะกันเมื่อครู่ แต่... ครั้งที่สอง? หมายความอย่างไรกัน

"เจ้าคงจำมิได้... แต่มีหกปีก่อนตัวข้าท่านพ่อท่านแม่และน้องๆของข้ารวมถึงท่านปู่ได้ออกทะเลเพื่อท่องเที่ยวในมหาสุทรจนมาเฉียดใกล้กับชายแดนของอียิปต์... ในขณะที่ข้ากำลังพูดคุยกับท่านปู่อยู่นั้นเราก็ถูกโจมตี... ท่านแม่โอบกอดร่างของน้องๆของข้าไว้ในอ้อมอกโดยมีท่านพ่อโอบกอดไว้อีกชั้นเพื่อป้องกันท่านแม่และน้องๆ ข้าเห็นกับตา... ว่าลูกศรหลายร้อยลูกถูกยิงมาที่แผ่นหลังของท่านพ่อจนสิ้นใจ... ข้าเห็นเจ้าสองพ่อลูกกำลังหัวเราะ... แต่กระนั้นมันก็ยังมิจบ! เมื่อลูกปืนใหญ่ถูกยิงใส่เรือของข้าจนมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ! ข้าและท่านปู่ถูกพวกทหารช่วยไว้ได้... แต่แม่และน้องๆของข้านั้นได้หายสาบสูญไป...  " ร่างบางร่ายยาวถึงเหตุการณ์อันแสนจะเจ็บปวด 

 

 แต่ในวินาทีนั้นร่างสูงก็นึกออกถึงเหตุการณ์นั้น ในวันนั้นอดีตฟาโรห์ซึ่งคือพ่อของตนได้พาตนออกล่องเรือแล้วไปพบเรือที่คาดว่าจะเป็นเรือของศัตรูจึงทำลายมันทิ้งเสีย... ตนไม่เคยรู้เลยว่าเป็นเรือของร่างบาง นี้คงเป็นเหตุให้ร่างบางเกลียจชังตนมากถึงเช่นนี้

"ข้าขอโท... " ร่างสูงต้องการจะดล่าวขอโทษแต่ร่างบางกล่าวขัดขึ้นมาเสียก่อน

"มาขอโทษเอาเสียตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว! ท่านพ่อและท่านแม่ของข้าคงมิฟื้นขึ้นมาหรอก!" ร่างกล่าวก่อนจะใช้แรงที่เกิดจากโทสะใส่ลงไปที่ดาบพกในมือเพื่อผละร่างสูงออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับเหล่าน้องชายของตน...

 ในคืนนั้นฟาโรห์ได้มีความฝันอันแปลกประหลาด...

"ข้าอยู่ที่ไหนกัน... " รอบตัวของร่างสูงมีแต่ความมืดมิด

"เจ้าโชคดีที่นายของข้าไม่ฆ่าเจ้านะ... ฟาโรห์อาเทม" เสียหนึ่งดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยร่างของมังกรสีดำที่กายประดับด้วยลูกแก้วสีแดงแห่งเพลิงสงครามจากเงามืด

"เจ้าเป็นใครกัน?!" ร่างสูงกล่าวอย่างไม่เกร่งกลัว

"ผู้ที่จะพิพากษาเจ้าอย่างไรล่ะ!" อีกสองร่างของอสูรที่มีกายเหมือนมนุษย์ซึ่งมีปีกเหมือนดั่งค้างคาวและมังกรสีขาวดูเป็นสง่างดงามกล่าวพร้อมกัน ก่อนจะปรากฎกายออกมาจากเงามืดด้านข้างมังกรดำตรงหน้าร่างสูง

"พิพากษาข้า!?" ร่างสูงไม่เข้าใจว่าตนไปทำผิดอะไรจึงต้องถูกพิพากษา

"โทษฐานที่เจ้าคิดจะฆ่าเพื่อนและนายของเรา" อีกสามร่างของวิญญาณผู้มีผิวสีฟ้าแต่โปรงใสพร้อมด้วยด้วยตาสีทองและเงินที่ไม่ตรงกัน กับมังกรสีแดงที่มีดวงตาสองสีกายประดับด้วยลูกแก้วหลายสี และร่างสีดำลายม่วงดูคล้ายกับปรสิตพร้อมด้วยดางตาสีเหลืองกล่าวพร้อมกันก่อนที่จะปรากฏออกมาจากเงามืดเช่นเดียวกับสามร่างก่อนหน้า

"ฆ่า? เจ้าหมายถึงเด็กที่อยู่กับยูกิน่ะหรือ?" ร่างสูงกล่าวอย่างสงสัย

"ใช่ และข้าจะพิพากษาเจ้า!" ร่างของอสูรกล่าวก่อนจะพุ่งเข้าไปทำร้ายร่างสูงแต่ทว่า...

"ใจเย็นก่อนยูเบล... " มังกรสีขาวกล่าวห้ามอสูร

"จะให้ข้าใจเย็นได้อย่างไรละอองดาว! วันนี้เจ้านี้เกือบฆ่าท่านจูไดของข้า!" อสูรกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด

"ยูเบล ท่านโปรดใจเย็นแล้วคิดให้ถี่ถ้วนก่อน ตอนนี้นายและเพื่อนของเราพักอยู่ที่วังของฟาโรห์องค์นี้ ถึงข้าจะมิพอใจที่เจ้าจะทำให้ยูมะของข้งาต้องมีแผลฝังใจที่ต้องเห็นพี่ชายแท้ๆตายต่อหน้าต่อตานะฟาโรห์ แต่ข้าจะขอปล่อยเจ้าไป" วิญญาณสีฟ้ากล่าวก่อนจะหรี่ตามองร่างสูง

"ตัวข้าเห็นด้วยกับแอสทรัล ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อนฟาโรห์แต่หากเจ้าคิดทำร้ายท่านยูยะของข้าเหมือนที่คิดจะทำกับท่านจูไดข้าจะมิปราณี" มังกรตาสองสีกล่าว

"พวกเจ้าใจอ่อนเกินไป แอสทรัล ดวงตาสองสี ข้ามิไว้ใจเจ้านี้ถ้าหากครั้งหน้าเป็นยูซาคุของข้าขึ้นมาจะทำเช่นไร! ดังนั้นเราต้องดับไปตั้งแต่ต้นลมนี้แหละ!" ปรสิตกล่าวก่อนจะเตรียมพุ่งเข้าหาร่างสูงแต่ต้องหยุดเมื่อมังกรดำกล่าวว่า...

"ใจเย็นก่อนไอ... ไม่ว่าอย่างไรนายของข้าก็จะมิให้อะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาอยู่แล้ว" เมื่อนั้นปรสิตจึงหยุด

"แต่เรายังมีอย่างอื่นที่ท่านบอกว่าต้องห่วงอีกนอกจากฟาโรห์ใช่หรือไม่... กันโดร่า" อสูรกล่าวถามมังกรดำ

"ใช่แล้วยูเบล... จงฟังฟาโรห์อาเทม... หากเจ้ายังไม่อยากให้นายของข้าคลั่งจนทำลายพระราชวังของเจ้าจากการสูญเสียน้องชายอันเป็นที่รักอีกครั้ง... จงระวังเหล่านางสนมของเจ้าให้ดิบดี... เพราะพวกนางเหม็นหน้านายของข้าเหลือจับใจ... ข้ามั่นใจว่าพวกนางจะต้องจ้องเล่นงานน้องของนายข้าเป็นแน่ หรือพวกนางอาจตายอย่างอนาถด้วยน้ำมือของพวกข้า... " มังกรดำกล่าวก่อนแสยะยิ้มไปพร้อมกับอสรูและปรสิต

'อย่าบอกนะว่า... นายของมังกรดำตัวนี้คือ... ยูกิ' ร่างสูงคิดถึงใบหน้าของร่างบางขึ้นมาทันทีหลังมังกรดำกล่าวจบ

"และอีกอย่างฟาโรห์... ข้ารู้ความรู้สึกของเจ้าที่มีต่อนายข้า ดังนั้นจงอย่าทำให้นายข้าต้องหลั่งน้ำตา... มิฉะนั้น... ข้าจะเผาอาณาจักรนี้ทิ้งเสีย" มังกรดำกล่าวก่อนที่ร่างสูงจะสะดุ้งตื่น...

 ฟาโรห์นั้นได้ตีสนิทกับน้องๆของร่างบางซึ่งใช้เวลานานถึงหนึ่งสัปดาห์เต็มกว่าจะทำให้พวกเด็กๆหายกลัวและโกรธสิ่งที่ตนทำลงไปได้ ร่างบางของเจ้าแห่งกรีชเห็นดังนั้น ก็ไม่หนีหน้าร่างสูงและเริ่มสนใจในสิ่งที่ร่างสูงพูดแล้วบ้าง แต่มิเคยพูดหรือตอบโต้ร่างสูงเพียงเท่านั้น ส่วนเหล่าร่างเล็กที่เห็นร่างสูงพยายามเอาอกเอาใจพี่ตนจนผิดสังเกต...

"ท่านชอบพี่เราหรือ?" สองแฝดคนละฝาจูไดแล้วยูเซย์กล่าวถามร่างสูง

"ไม่... แต่ข้ารักพี่ของพวกเจ้ามาก... " ร่างสูงกล่าวกับร่างเล็กทั้งสอง

"แต่เราไม่อยากยกท่านพี่ให้ท่าน!" อีกสองเสียงของแฝดน้อยคนละฝายูมะและยูยะกล่าวเสียงดังใส่ร่างสูง

 ร่างสูงถึงกับสะดุ้งด้วยเสียงที่ดังดุเกินเด็กและความรู้สึกหนาวจากรัศมีของเด็กทั้งสองที่ปล่อยออกมาอย่างน่ากลัว ราวกับว่ามีวิญญาณสีฟ้าและมังกรดวงตาสองสีจากความฝันตนเมื่อสัปดาห์ก่อนพวงมาด้วยสัตว์ประหลาดสีขาวรูปร่างมนุษย์สวมเกราะทองถือดาบใหญ่สองเล่มอยู่ด้านหลังเด็กทั้งสอง

"แต่ข้าว่าเราควรให้โอกาสเขา... " ทุกคนต่างหันกันไปมองเด็กชายซึ่งไม่ใช่แฝดคนเดียวในหมู่น้องชายนั้นคือยูซาคุ...

"หะ!!!" สี่หนุ่มแฝดคนละฝาร้องลั่งด้วยความตกใจเนื่องจากยูซาคุเองก็รักและหวงร่างบางไม่แพ้พี่น้องคนอื่นๆ ในขณะที่ร่างสูงกำลังจะยิ้มที่เด็กชายเข้าข้างตนแต่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อยูซาคุกล่าวต่อว่า...

"แต่ถ้าท่านทำให้ท่านพี่เสียใจล่ะก็... ผมจะทำให้ท่านตายทั้งเป็น... " ยูซาคุกล่าวก่อนที่จะปล่อยรังสีอำมหิตออกมาจนราวกับว่ามีปรสิตในความฝันตนและมังกรสีขาวแซมน้ำเงินอยู่ด้านหลัง

"แน่นอน... "

 เมื่อมีคนรักและชื่นชมก็ต้องมีคนเกลียจชังเช่นกัน...

"เหตุใดเจ้าชายกรีชจึงเป็นที่ต้องการขององค์ฟาโรห์นัก!" หนึ่งในนางสนมของฟาโรห์อาเทมกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด

"แถมพอเจ้าชายนั้นพาเด็กข้างถนนพวกนั้นเข้าวังมาฟาโรห์ก็ยิ่งเอาใส่มันเป็นพิเศษ!" อีกหนึ่งในนางสนมกล่าว

"ข้ามิเข้าใจว่าองค์ฟาโรห์ทรงเห็นสิใดในตัวผู้ที่วันๆเอาแต่คลุกตัวอยู่กับพวกชนชั้นต่ำแบบนี้เลย" นางสนมอีกผู้หนึ่งกล่าว

"ข้าว่ามันคนจะเป็นคนชั้นต่ำเช่นพวกด้านนอกเป็นแน่" นางสนมคนแรกกล่าวก่อนจะหัวเราะ

"ท่านพี่ของเราไม่ใช่พวกชั้นต่ำนะ!!!" เสียงแหลมเล็กของเด็กชายร่างเล็กห้าคนดังขึ้น

"นึกว่าเสียงอะไร ที่แท้ก็แค่เด็กข้างถนนห้าคนนี้เอง" นางสนมคนที่สองกล่าวอย่างเย้ยหยัน

"มิน่าล่ะข้าได้กลิ่นเหม็นขยะมาแต่ไกล ไม่ต่างจากพี่ชายของพวกมันเลย" นางสนมคนที่สามกล่าวอย่างดูหมิ่น

"พวกเจ้าจะพูดดูหมิ่นเราอย่างไรก็ได้... แต่อย่าได้มาพูดดูหมิ่นพี่ของเราเช่นนี้!!!" 

"หน็อย! เจ้าพวกเด็กปากดี!" เหล่านางสนมกล่าวก่อนที่ง้างมือตบหน้าเด็กชาย

เพี้ยะ!!!

 แต่ทว่าใบหน้าที่กลับโดนมือของเหล่าหญิงสาวตบจนหันไปตามแรงตบนั้น หามิใช่ใบหน้าของเหล่าเด็กน้อยแต่เป็น...

"ข้ารู้ว่าพวกเจ้าชอบพูดนินทาลับหลังข้าและเหล่าน้องชาย... แต่อย่าเอามือสกปรกเปื้อนน้ำกามพวกนั้นมาสัมผัสน้องข้า!!!" ร่างบางของเจ้าชายแห่งกรีชยูกิตะโกนใส่หน้าเหล่านางสนมอย่างโกรธเกรี้ยว

"แล้วเจ้าจะทำไมล่ะ!" นางสนมคนหนึ่งตะโกนใส่ร่างบาง

"ไม่ใช่ข้า.... แต่เป็นเรา... " ร่างบางกดเสียงต่ำตามด้วยรังสีอำมหิตและสายตาอีกหกคู่อันน่าหวาดหวั่นที่จับจ้องเหล่านางสนมด้วยแรงกดดันอันมหาศาล... จนไม่อาจขยับร่างไปไหนได้...

'ขะ ขยับตัวไม่ได้!'

'ดวงจิตเลวทรามพวกนี้ข้าขอกินได้ไหมท่านยูกิ?' ร่างของปรสิตกล่าวก่อนจะเชยคางนางสนมคนหนึ่งแล้วแสยะยิ้ม

"อย่ามาแตะต้องตัวข้านะ! เจ้าตัวน่าขยะแขยง!" นางสนมกล่าวอย่างรังเกลียด

"ว่าข้าน่าขยะแขยงรึ? ข้าออกจะน่ารักเมื่อเทียบกับดวงจิตอันเลวทรามของเจ้า' ปรสิตกล่าว

'งั้น... ข้าขอทำให้ทรมานจนร้องขอชีวิตนะท่านยูกิ... ' ร่างของอสูรกล่าวก่อนจะจิกเล็บเข้าไปในแขนข้างหนึ่งของนางสนมอีกคนจนน้ำสีแดงกลิ่นคาวไหลลินออกมา...

"กรี๊ดดด!!!  เจ้าอสูรปล่อยข้านะ!" นางสนมอีกคนตะโกนสั่ง

'เจ้าพูดกับผู้ที่คลุมความเป็นและความตายของเจ้าเยี่ยงนี้รึ" อสูรกล่าวพลางหรี่ตามอง

"ทีนี้รู้รึยังว่าพวกเจ้าจะเจอกับอะไร... " ร่างบางกล่าวพลางกดเสียงต่ำ

"หึ! ข้ามิสนหรอกเจ้าคนชั้นต่ำ!" นางอีกคนที่ยังเหลืออยู่กล่าวกับร่างบางอย่างเย้ยหยั่น

'อย่ามาพูดเช่นนี้กับนายของข้า!!!" ร่างของมังกรสีดำกายประดับด้วยลูกแก้วสีแดงกล่าวก่อนจะคำรามใส่นางสนม

"พอเถอะกันโดร่า ยูเบล ไอ... ข้าจะขอตัดมือข้างที่พวกนางคิดใช้ตบน้องข้า... " ร่างบางกล่าวก่อนที่จะยกดาบพกของตนขึ้นมาเหนือหัวหมายที่จะฟันไปไปยังมือของเหล่านางสนมแต่ทว่า...

หยุด!

..........

........

......

.....

....

...

.

ตัดจบอีกครั้ง

ขอให้สนุกนะค่ะทุกคน ติดชมกันได้เลยตามสบาย