ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ช่วย
"พี่แก้มมมมมมมม" เสียงนภัทรที่เรียกสาวดังมสแต่ไกลจนมาหยุดที่หน้าประตูห้องน้ำพร้อมกับวราวุธ
**เดี๋ยวไรท์มาต่อน้าาาาา ตอนนี้อาจสั้นไปหน่อย ไรท์ไม่ค่อยสบายย TT **
เขาพยายามจะเปิดประตูออกแต่ก้เปิดไม่ได้ "ประตูล็อคจากข้างในว่ะ"
"เดี๋ยวผมไปเอากุญแจสำรองจากยามมาให้" วราวุธพูดจบก่อนวิ่งออกไปทันที
"พี่แก้มๆๆๆ"นภัทรตลอดการรอวราวุธจนเขาทนไม่ไหวตัดสินใจพังประตูเข้าไป
"โธ่เว้ยยยย นานจังว่ะ" ปัง!!!!!
"พี่แก้มมมมม"
"พี่แก้มมมมมม"
"กันนๆๆช่วยพี่ด้วยกันนนน"
"พี่แก้มไม่ต้องกลัวนะ ผมมาช่วยพี่แล้ว"
ปังๆๆๆๆๆ "เปิดประตูๆๆๆ เปิดดิว่ะ มึงจะเปิดไม่เปิด"
ตึ้งงงงง!!! เสียงฝ่าเท้าของนภัทรที่ถีบลงไปยังประตู ทำให้ประตูเปิดออกอย่างง่ายดาย เมื่อทั้งสองเผชิญหน้ากัน ยุกต์จึงรีบวิ่งออกไปทันทีแต่มีหรือที่จะหนีคนอย่างนภัทรทัน เขารีบฉุดแขนของยุกต์และฉกเข้าไปที่หน้าอย่างเต็มแรง ไม่พอเมื่อยุกต์ล้มไปเขายังกระหน่ำหมัดลงไปบนหน้าอย่างไม่ยั้ง
"พอเถอะกันนน" เสียงห้ามของหญิงสาวผู้เป้นที่รักดังขึ้น เขาจึงหยุดในทันที
"ถ้าพี่แก้มไม่ห้าม มึงไม่รอด จำไว้ซะด้วย" นภัทรชี้ไปที่หน้าของยุกต์อย่างโกรธแค้น ก่อนที่เขาจะลุกมาดูแลแฟนสาว
"พี่แก้มใส่ไว้ซะนะ" นภัทรรีบถอดเสื้อแจ็กแก็ตของเขาห่มให้หญิงสาวทันที เมื่อเห้นว่าเสื้อของเธอขาดรุ่งริ่งจากการถูกกระชาก
"กัน อย่าทิ้งพี่ไปนะ พี่กลัว" น้ำตาของวิชญาณีที่ไหลออกมาด้วยความกลัว ทำให้นภัทรสวมกอดเธอไว้ เพื่อแสดงถึงความอบอุ่นและบอกว่าเขาจะดูแลเธอให้ดีกว่านี้
"พี่แก้มไม่ต้องกลัวนะ กันอยุ่ตรงนี้แล้ว ต่อไปนี้กันจะอยุ่ข้างๆพี่แก้มเสมอ"
นภัทรค่อยๆคายกอดออก และประคองเธอเดินออกไปจากที่ตรงนั้น
**เดี๋ยวไรท์มาต่อน้าาาาา ตอนนี้อาจสั้นไปหน่อย ไรท์ไม่ค่อยสบายย TT **
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น