คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดร้านน
At The 4 podum Restaurant
วันนี้ วันเปิดร้านอย่างเป็นทางการของทั้งสี่ มีเพื่อนๆและคนรู้จัก รวมทั้งแฟนคลับที่ชอบฟังทั้งสี่ร้องเพลงตาร้านอาหารก็มาร่วมแสดงความยินดีเป็นจำนวนมาก
“ เย้ๆๆๆ วันนี้เปิดเป็นทางการซะที หลังจากที่รอมานาน หุๆๆ” วราวุธแสดงท่าทางดีใจ
“ เบาๆหน่อยไอ้ตั้ม พระท่านเจิมร้านอยู่น่ะ เสียงดัง” นภัทรหันไปดุ วราวุธจึงเงียบไป
“เอาน่ากันน วันนี้วันดี เอาไปดุด่ากันเลย” วิชญาณีหันไปยิ้ม
หลังจากเสร็จพิธีทางศาสนา ผู้ที่มาร่วมแสดงความยินดี ก็เอาของมาเป็นของขวัญวันเปิดร้านใหม่ของทั้งสี่
“ยินดีด้วยน้า มีร้านเป็นของตัวเองแล้ว” พรรณวรทกล่าวพร้อมส่งกล่องของขวัญในวิชญาณี
“ขอบใจนะแก คิดว่าจะไม่มาซะล่ะ” วิชญาณีรับกล่องมาและกอดพรรณวรท
“ไม่มาได้ไงล่ะ เพื่อนฉันเปิดร้านใหม่เนี้ย เดี๋ยวฉันจะมานั่งกินทุกวันเลย แต่... ขอกินฟรีได้ป่ะ” พรรณวรทหยอกวิชญาณี
“เงิน ไม่มีคำว่าเพื่อนเว้ย” วิชญาณีพูด
“โห้ยย ใจร้ายยยยย” พรรณวรททำหน้างอนใส่
“ล้อเล่นน่า เดี๋ยวคิดพิเศษให้เลย”
“อ่ะจ้ะ งั้นฉันกลับก่อนนะ มีธุระอ่ะ ยินดีอีกครั้งน่ะจ้ะเพื่อนรัก” พรรณวรทกล่าวลา
“นั่นนั่นน้า...นัดใครไว้รึป่าววว ฮ่าๆๆๆๆ” วิชญาณีแซว
“ไม่มี...” พรรณวรทตอบเสียงสูง
“อ่ะเคร กลับบ้านดีๆน้า ขอบใจมากนะแก” วิชญาณีพูดพร้อมโบกมือลา
“เห้ย เจ้ เพื่อนเจ้หรอ น่ารักจัง ชื่อไรอ่ะ บ้านอยู่ไหน ขอเบอร์ได้ป่ะ” นภัทรเดินเข้ามากอดคอวิชญาณี พลางมองตามคนที่เดินออกไป
“ถามเยอะไปมั้ย เพื่อนฉันเองงงง ” วิชญาณีดันแขนนภัทรออก
“ตอบน้อยไปมั้ย ฮ่าๆๆ” นภัทรแกล้งเลียนเสียงวิชญาณี วิชญาณีจึงหันมาถลึงตาใส่นภัทร
“โห้ยๆๆน่ากลัว ไม่เห็นน่ารักเหมือนเพื่อนเจ้เลย แบร่ๆ” นภัทรพูดกวนจบแล้วก็วิ่งหนีออกไป
“ไอ้นี่นิ หนีตลอดดดดดด” วิชญาณีกับตัวเองด้วยความคับแค้นใจเล็กๆ
ทั้งสี่รับของขวัญจากผู้ที่มาแสดงความยินดีและกล่าวขอบคุณทุกคน จนทุกคนกลับบ้านน
“พี่แก้มมมม ไปยืนไรตรงนั่น ร้อนจะตายเข้าไปนั่งในร้านกัน” จารุวัฒน์กวักมือเรียกพี่สาวพร้อมกับวราวุธ
และทั้งสี่ก็เดินเข้าไปในร้าน โดยที่นภัทรเข้าไปก่อนหน้า
“โอ้ย หิวอ่า มีไรให้กินมั้ยย” จารุวัฒน์เอามือลูบท้องตัวเอง
“หิวอีกล่ะ หิวทั้งวี่ทั้งวัน” วราวุธพูด
“ก็หนูหิวอ่ะ” จารุวัฒน์กล่าวสโลแกนประจำตัว
“ปัญญาอ่อน” อีกทั้งสามหันมาตะโกนใสจารุวัฒน์พร้อมกัน
“โห่.... ก็.” จารุวัฒน์พูดไม่ทันจบ
“ก็หนูหิวอ่ะ นี่จะหิวอีกกี่รอบเนี่ย” นภัทรพูดแทรกเลียนเสียงจารุวัฒน์
“ตัวขนาดนี้ไม่หนูล่ะแหละหมูเลย หมูยักษ์ด้วย” วราวุธแซว ทำให้จารุวัฒน์หันมาเบะปากใส่
“มาๆๆเดี๋ยวพี่ทำให้กิน จะกินไร” วิชญาณีเดินออกมาจากโซฟาและถามจารุวัฒน์
“พะแนงหมู” นภัทรตะโกนมาจากอีกฝั่ง
“ฉันถาม โดม” วิชญาณีตะโกนกลับ
“โห่ เผื่อหน่อยก้ไม่ได้ ชิ!!งอน” นภัทรสะบัดหน้าหนี
“งอนหรออออ....แล้วแต่ ” วิชญาณีแกล้งเมินใส่
“ไม่ง้อหน่อยหรออออออออ ทำเผื่อหน่อยยน้า ข้าวผัดก้ได้” นภัทรอ้อนน
“อ่าๆๆเดี๋ยวทำเผื่อ ตั้มจะเอาด้วยมั้ย” วิชญาณีถาม
“ทีตั้มล่ะถาม ทีเราล่ะขอยังไม่ให้เลย ไหนความยุติธรรม” นภัทรเดินผ่านหน้าวิชญาณีและพูดลอยๆ เธอหันไปมองตามแต่แกล้งไม่สนใจ
“’พี่ทำเผื่อหมดเลยล่ะกันนะ”วิชญาณีบอกให้ทุกคนได้ยิน
“อ่ะเครคร้าบบบบ” วราวุธและจารุวัฒน์ตอบพร้อมกัน
ทั้งสามนั่งรอพี่สาวทำกับข้าวบนโซฟาพลางนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ
“มาแล้ววววว ข้าวผัดร้อนนๆจากฝีมือคนสวยๆ” วิชญาณีถือจานข้าวผัดมาวางบนโต๊ะ
“ไม่มีใครชม ก็ชมตัวเอง เห้อ.....” นภัทรพูดเบาๆกวนๆให้วิชญาณีได้ยิน
“กันนนนนนนนนนน ฉันได้ยิน” วิชญาณีหันมาทำท่าจะคว่ำจานข้าวใส่นภัทร
“ก็ต้องการให้ได้ยิน” นภัทรทำหน้าทะเล้นใส่
“ไม่ต้องกินล่ะ อ่ะโดมกินให้หมด” วิชญาณีส่งจานข้าวให้จารุวัฒน์
“เอะอะก็ตั้ม เอะอะก็โดม เชอะๆๆ” นภัทรทำหน้าบูด
“แล้วสรุปจะกินมั้ย” วิชญาณีถาม
“อยากให้กินป่ะล่ะ”
“แล้วแต่!!! ไม่ตอบก้ไม่ต้องกิน”
“กินก้ได้” นภัทรดึงจานข้าวมาจากจารุวัฒน์
“เหมือนเราเป็นส่วนเกินว่ะตั้ม” จารุวัฒน์กระซิบบอกวราวุธ
“นั่นนะสิ แกล้งกันไป งอนกันไปอย่างนี้ ระวังรักกันน้านะ” วราวุธพูดแกลมแซว
“ไม่มีทาง” นภัทรและวิชญาณีหันไปตะโกนใส่วราวุธ และหันกลับมามองหน้ากัน
“ทุกคู่ที่ต้องแบบนี้ สุดท้ายก็....” จารุวัฒน์กระซิบบอกวราวุธอีกครั้ง และทั้งคู่ก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน
“รีบๆกินนะ จะได้ไปช่วยกันเตรียมเพลงไว้ร้องคืนนี้ เดี๋ยวพี่จะไปดูในครัวก่อนว่าพร้อมรึยัง เสร็จแล้วตามไปกันนะ” วิชญาณีพูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกไป
ความคิดเห็น