#หมู่บ้านอลเวง#

ลำดับตอนที่ #3 : *กฎหมายป้องกันการคุกคามระหว่างโลกเวทย์มนตร์กับโลกไร้เวทย์มนตร์*

ตอนที่ 3

*กฎหมายป้องกันการคุกคามระหว่างโลกเวทย์มนตร์กับโลกไร้เวทย์มนตร์*

เมื่อแองจี้ขนของจากรถเข้าบ้านเธอก็พบว่าบ้านนั้นสะอาดน่าอยู่ทีเดียว เธอวางของไว้ที่โซฟา แล้วก็รีบเดินออกจากบ้าน ไปหาซอนย่าสาวน้อยข้างบ้าน เธอกดกริ่งเรียกซอนย่าหลังจากนั้นก็เข้าบ้านไปพร้อมกับซอนย่าเจ้าของบ้าน เมื่อเข้ามาในบ้าน แองจี้รู้สึกว่ามันไม่ดูวังเวงชวนขนลุกเหมือนเมื่อครั้งมองจากภายนอก ซอนย่าพาแองจี้ไปนั้งที่โซฟา สีเทา แล้วเอาน้ำใส่แก้วไวท์มาเสริฟน้ำในนั้นมีสีดำสนิท ตอนแรกแองจี้คิดว่ามันจะเป็น น้ำ จำพวกโคล่า แต่เมื่อยกแก้วจะดื่มกลับได้กลิ่นคาวเลือด “น้ำอะไรจ๊ะซอนย่า” แองจี้ถาม “น้ำประสานเลือดค่ะ” ซอนย่าตอบพร้อมอธิบายอีกว่า “น้ำประสานเลือดมีสรรพคุณช่วยให้เลือดทำงานมีประสิทธิภาพมากขึ้น และยังทำให้ผู้ที่ดื่มเป็นประจำสาวหรือหนุ่มขึ้น”และเมื่อซอนย่าอธิบายจบ แม้แองจี้จะไม่เข้าใจอะไรนักแต่เธอติดใจตรงที่มันทำให้สาวขึ้น เธอจึงยกหมดแก้ว “อ๊าก.......!!!” เสียงแองจี้พร้อมกับเอามือกุมหัวใจ “พี่แองจี้ค่ะใครเขาดื่มหมดแก้วเร็วขนาดนั้น น้ำประสานเลือดมีสรรพคุณดีก็จริงแต่หากรับประทานในเวลาที่รวดเร็วและปริมาณที่มากจะทำให้หัวใจทำงานผิดปกติหรืออาจตายได้ดังนั้นเวลาดื่มเราจึงค่อยๆจิบทีละน้อยค่ะ แต่พี่แองจี้ไม่ต้องกลัวหรอกนะค่ะเพราะที่พี่ดื่มไปมันแค่เล็กน้อยไม่เป็นไรมากแค่เจ็บแป๊ปเดียวเดี๋ยวก็หาย”  แองจี้พยักหน้า แม้ซอนย่าจะบอกอย่างั้นแต่แองจี้ก็ยังเจ็บอยู่ดีมันเหมือนเร่งให้หัวใจทำงานเร็วขึ้น “หนูมีสายเลือดยมทูตค่ะแล้วคุณพี่ละค่ะ”ซอนย่าพูดเกี่ยวกับตัวเอง “ฮึๆๆๆ จะบ้าเหรอยมทูตอะไรจะมานั้นคุยกับฉันยังงี้”แองจี้พูดพร้อมกับทำท่าขำไปด้วย “หนูเป็นยมทูตจริงๆ อ้อ อันที่จริงหนูเป็นแค่เศษเสี้ยวยมฑูต คือพ่อหนูเป็นลูกครึ่งยมทูตแม่หนูเป็นมนุษย์หนูก็เลยเป็นเศษเสี้ยวยมทูตไม่มีอำนาจเทียบเท่าพวกยมทูตจริงๆหรอกค่ะ”

ซอนย่าอธิบายเกี่ยวกับตัวเอง *อะไรอีกละยะตกลงฉันมาบ้านคนดีหรือคนบ้ากันเนี้ย แองจี้คิด* “ฉันเป็นมนุษย์อยู่ตัวคนเดียวพ่อแม่ตายหมดแล้วพี่น้องไม่มี” “คุณเป็นมนุษย์จริงๆอะนะ” ซอนย่าถามด้วยอาการตกใจ “อืม” “หยั่งงั้นคุณก็ไม่มีสิทธิ์อยู่ที่นี่” ซอนย่าพูดพร้อมแสดงอาการอยู่ไม่สุขขยับไปขยับมา “ได้ไงฉันนะซื้อบ้านหลังนี้แล้วนะทำไมฉันจะอยู่ไม่ได้” แองจี้เถียง “ก็ที่นี่มีแต่พวกมีเวทย์มนตร์อยู่ทั้งนั้น” ซอนย่าชี้แจงแล้วทำหน้าตาระแวดระวังพร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่างทีมองหน้าแองจี้ที “เพราะมันเป็นกฎหมายเรื่องการคุกคามระหว่างโลกเวทย์มนตร์กับโลกไร้เวทย์มนตร์” พอพูดถึงตอนนี้ซอนย่าหันมาจ้องหน้าแองจี้อย่างเอาจริงเอาจัง “โลกไร้เวทย์มนตร์ประกอบไปด้วย มนุษย์ สัตว์ และพืช ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้เวทย์มนตร์” แองจี้พยักหน้าทำท่าเข้าใจแต่ในใจ * อะไรอีกเนี้ยจะไม่ให้ฉันอยู่ที่นี่แล้วมาพูดอะไรอีกยัยต๊อง * “โลกเวทย์มนตร์ประกอบไปด้วย แม่มดพ่อมด เหล่าเทพ พวกภูติพราย ยมฑูต พวกนาเคอร์(พวกนี้คือลัทธิพ่อมดแม่มดในน้ำ) และ รวมไปถึงสัตว์ และ พืชเวทย์มนตร์ กฎหมายป้องกันการคุกคามระหว่างโลกเวทย์มนตร์กับโลกไร้เวทย์มนตร์จึงมีขึ้น ในสมัยยุคกลาง มีการทำข้อตกลงระหว่างเผ่าพันธุ์ที่มีจำนวนประชากรมากคือ พวกพ่อมดแม่มด และ พวกมนุษย์ โดยมีเหล่าเทพเป็นพยานในการทำกฎหมายข้อตกลงโดยมีข้อกำหนด 3 ข้อ คือ 1.ต้องอยู่คนละมิติ 2. ต้องปกปิดว่าเวทย์มนตร์มีอยู่จริง 3. ไม่ยุ่งกับกิจกรรมต่างๆของสิ่งมีชีวิตไร้เวทย์มนตร์ด้วยเวทย์มนตร์ แต่ก็มีข้อยกเว้นอยู่ 2 กรณี คือ 1. หากผู้มีเวทย์มนตร์แต่งงานอยู่กินกับผู้ไม่มีเวทย์มนตร์(มนุษย์) ผู้ไม่มีเวทย์มนตร์สามารถรู้ได้ว่าเวทย์มนตร์มีอยู่จริง  2.หากผู้ไม่มีเวทย์มนตร์เป็นบุตรของผู้มีเวทย์มนตร์ผู้ไม่มีเวทย์มนตร์สามารถรู้ได้ว่าเวทย์มนตร์มีอยู่จริง (ในกรณีลูกครึ่งยีนต์ด้อยไม่แสดงความสามารถทางเวทย์มนตร์)” ทีแรกแองจี้ก็ไม่เชื่อแต่พอฟังบวกกับท่าทีที่จริงจังของซอนย่า ทำให้แองจี้ชักลังเลใจว่าจะเชื่อดีไหม “หนูว่าพี่ควรไปปรึกษา คุณนาย โรเตอเลีย บ้านตรงข้ามนะค่ะเข้าเป็นพยาบาลเวทย์มนตร์ลูกสาวเขาเป็นเพื่อนหนูเดี๋ยวแนะนำให้”ซอนย่าพูดแบบแนะนำ “ทำไมต้องปรึกษาเขาด้วยละ”แองจี้ชักงงงง “ก็คุณโรเตอเลียผู้เป็นสามีทำงานอยู่ในสภาเวทย์มนตร์นะค่ะ”ซอนย่าอธิบาย “อืมจ๊ะๆๆ”

                   *******ช่วยโพสด้วยนะครับบบบบ*******