#หมู่บ้านอลเวง#

ลำดับตอนที่ #1 : *เหตุแห่งเรื่อง*

ตอนที่ 1 *เหตุแห่งเรื่อง*

       ฉัน แองเจลินา วิลล์ เป็นพนักงานประจำของบริษัทขายตรง ชื่อดังอันมีนามว่า เทมเมอร์ (Tremor) ที่มีความหมายว่า ความสั่นสะเทือนงานของฉันคือ การทำรายได้ประจำเดือนให้มากที่สุด ทุกๆเดือนจะมีสินค้าชิ้นใหม่มาเสมอ เพราะฉะนั้นฉันจึงต้องทำรายได้ประจำเดือนให้สูงกว่าพนักงานคนอื่น

       และแล้ววันนี้ก็เป็นวันหยุดในรอบหนึ่งเดือน แองจี้ (แองเจลินา)สาวสวยวัย 27 ร่าเริงเป็นพิเศษ เธอเดินออกจากคอนโดใจกลางมหานครที่เป็นย่างเศรษฐกิจ เดินมาเรื่อยๆบนทางเท้ากับเสื้อยืดสีฟ้า และ กางเกงยีนต์ได้รูป แล้วเธอก็แวะที่ร้านกาแฟสีแดงตรงหัวมุมทางเดิน

        เธอนั่งพร้อมจิบกาแฟ ตาคู่สวยนั้นมองไปที่จอคอมพิวเตอร์(ร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่) ด้านหน้าตาคู่สวยนั้นก็ไปเจอเข้ากับข่าวโฆษณา !!ขายบ้านราคาถูกเพียง 7x,xxx!! รายละเอียด 3 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ พื้นที่ 60 ตารางวา พร้อมเข้าอยู่ มีเครื่องใช้เฟอร์นิเจอร์แถมให้ฟรี ติดต่อ 07xxxxxxxx ด่วน!!! แองจี้ แทบไม่ต้องคิดรีบติดต่อและทำธุระทางการเงินกับเจ้าของบ้านหลังนั้น เป็นที่เรียบร้อย ในเวลาสามวันให้หลังจากการไปจิบกาแฟในวันหยุด

        แองจี่ลงทุนลางาน 1 อาทิตย์ เพื่อเดินทางไปบ้านหลังใหม่ของเธอเธอยกเลิกการเช่าคอนโดใจกลางเมืองและเก็บข้าวของแล้วบึ่งรถเต่าคู่ใจสีฟ้าคันงามออกจากเมืองใช้ระยะการเดินเป็นเวลา4ชั่วโมงแองจี้ได้ทำเรื่องย้ายมาทำงานในสาขาต่างเมือง

        แองจี้ขับรถเต่าสีฟ้ามาจนถึงทางสามแยกมีป้ายเขียนว่าทางซ้ายหมู่บ้านแชดโด้(Shadow) แปลว่าหมู่บ้านเงา ทางขวาหมู่บ้านหมู่บ้านเฮซ (haze) แปลว่าหมู่บ้านหมอก เธอเลี้ยวขวาตรงไปยังหมู่บ้านเฮซ ตามที่เจ้าของบ้านคนเก่าได้บอกเมื่อเจอป้ายที่เขียนว่าหมู่บ้านเฮซี่ (hazy) หมู่บ้านหมอกครึ้มให้จอดรถตะโกนถามทาง ถึงแม้มันจะแปลกๆแต่เมื่อแองจี่ขับรถมาถึงป้ายสีฟ้าขาวที่เขียนว่า หมู่บ้านเฮซี่ แถมป้ายยังอยู่ในป่ารกข้างทางไกลจากขอบถนนราวๆ 2 เมตร แองจี่ก็จอดรถตะโกนถามทาง “เฮ่..ขอถามทางหน่อยหมู่บ้านเฮซี่ไปทางไหน”ในใจแองจี่คิดว่าเราบ้าอะเปล่าเนีย แต่แองจี่ก็คิดได้แค่นั้นเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีเสียงรื่นหูของหญิงสาวตะโกนตอบกลับมา “หมู่บ้านเฮซี่ยินดีต้อนรับค่ะ”แองจี่หันหน้าไปตามเสียงปรากฏว่าข้างๆป้ายสีฟ้าขาวที่ระบุชื่อหมู่บ้านเฮซี่ บัดนี้ได้ปรากฏถนนลาดยางใหม่เอี่ยมป้ายที่สกปรกอยู่ในป่ารกกลับสะอาดเหมือนโดนขัดเงา แองจี้พูดกับตัวเองอย่างบ้าคลั่ง “ไม่จริง...ๆ....ๆ. ไม่เห็น..ๆ...ๆ.... ตาฝาด..ๆๆๆ....”

และแล้วเมื่อเธอเริ่มตั้งสติได้พร้อมกับโกหกตัวเองว่าเธอคิดไปเองว่าถนนไม่มีในตอนแลกเธอก็เลี้ยวรถตรงเข้าไปในหมู่บ้าน