ชายเจต

นี่มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นทำไมทุกอย่างถึงดูวุ่นวายไปหมด “ท่านปู่กะ.....”

“เต..ไว้เดี๋ยวปู่เล่าให้ฟัง ขึ้นนอนเถอะ” ผมตัวแข็งทื่อตอนนี้ภายในบ้านดูวุ่นวายมากเกินกว่าคำว่าปกติ มันต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ ลางสังหรณ์ผมบอกแบบนั้น ขาทั้งสองผมมาหยุดที่หน้าประตูห้องนอนใจหนึ่งก็อยากถามให้รู้แล้วรู้รอด แต่อีกใจหนึ่งค่อยรอรู้พรุ่งนี้ก็ได้ไม่เป็นไรหรอกมั้ง

ผมเตชิณ เตชะวงศ์วรากุล เป็นลูกที่คุณปู่ท่านอุปการะผมมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้า ตั้งแต่จำความได้ผมก็มาอยู่บ้านหลังนี้แล้ว คุณปู่ท่านใจดีกับผมมาก เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมผมก็อยากจะตอบท่านกลับไปเหมือนกัน คุณปู่ทำธุรกิจเกี่ยวกับไอที พัฒนาด้านเทคโนโลยี และมีเครือโรงแรมอยู่เกือบแทบทุกมุมโลก จริงๆแล้วคุณปู่คือ หม่อมราชวงศ์ นาครา เตชะวงศ์วรากุล แต่คนในบ้านจะเรียกแค่คุณปู่ ปู่บอกว่าอยากใช้ชีวิตเป็นคนธรรมดาบ้างเวลาอยู่ในบ้าน อันที่จริงผมต้องเรียกปู่ว่าพ่อแต่ปู่บอกฟังแล้วมันจักจี้ ท่านชอบให้ผมเรียกปู่มากกว่าเวลาผมอ้อนแล้วมันน่ารักกว่า ตรงไหน?

คุณปู่มีลูกชายคนเดียว (แต่ตอนนี้มีผมก็เป็นสอง) คือ หม่อมราชวงค์ พิเชฐ เตชะวงศ์วรากุล นานๆทีผมถึงได้เจอหน้าท่านชายพิเชฐ เพราะท่านไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้ ท่านอาศัยอยู่ที่อเมริกา ครั้งล่าสุดที่เจอผมน่าจะสัก10ขวบได้มั้ง เห็นว่าตอนนี้มีหนูน้อยกำลังน่ารักและซนมากซะด้วย

เฮ้ออออ........

ผมนั่งถอนหายใจเป็นรอบที่ยี่สิบแล้วมั้งนะ ผมนั่งรอปู่ที่ห้องทำงานของปู่ ได้สักประมาณ10นาที ตอนนี้มือไม้ผมสั่นมากกกก ขาก็เริ่มมีอาการสั่น หัวใจเต้นแทบระเบิดออกมา ในหัวคิดไปต่างๆนาๆ เกิดอะไรขึ้นนะ

แกร๊ง....

“ท่านปู่มีเรื่องอะไรจะบอกผมงั้นหรอครับ” ผมรีบถามทั้งที่ปู่ยังไม่นั่งดี

“มานี่สิ” คุณปู่ตบโซฟาเรียกให้ผมไปนั่งข้างๆ

“หลานจำชายเชษได้ไหม”

“จำได้สิครับ มีอะไรรึเปล่าครับท่านปู่”

“อืม..ชายเชษกับหม่อมหลวงรัมภาประสบอุบัติเหตุเมื่อคืนหลังกลับจากงานเลี้ยง ”

“ละ แล้วลูกท่านชายเชษละครับ”

“นี่แหละคือสิ่งที่ฉันเป็นห่วงและเป็นกังวลที่สุด ตอนนี้ย่าทัยกำลังไปรับชายเจตที่อเมริกา”

“ถึงว่าลงมาผมไม่เจอย่าทัยเลย”

“เรื่องที่ปู่จะบอกก็คือ ต่อแต่นี้ไปเตต้องเลี้ยงน้อง และ ปกป้องน้อง เตคิดว่าตัวเองทำได้ไหม”

“โถ่ เตนึกว่าเรื่องอะไร ถ้าท่านปู่เห็นสมควรแล้ว เตจะกล้าปฏิเสธได้ยังไง”

“ตกลงครับ เตจะดูแลน้องให้ดีที่สุด มดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม”

“หึหึ ช่างพูดช่างจา”

“เตขอค่าจ้างเป็นกับข้าวย่าทัยทุกมื้อได้ไหมครับ”

“ขี้อ้อนจริงๆ ได้สิรายนั้นรู้ยิ้มไม่หุบแล้วมั้ง”

“555 ท่านปู่ขี้แซวจริงๆ”

“แล้วพิธีศพละครับ ท่านปู่จะไปอเมริการึเปล่า”

“ปู่จะไปคืนนี้แหละ จัดการทุกอย่างเสร็จแล้วปู่จะรีบกลับ”

“ท่านปู่กับย่าทัยยังมีเตนะครับ” ผมกอดคุณปู่แน่น

“ไม่ใช่สิ ท่านปู่กับย่าทัยยังมีเตแล้วก็คุณชายเจตนะครับ”

“ท่านปู่เสียใจได้ แต่ต้องดูแลตัวเองด้วยอย่าจมดิ่งนานเกินไปนะครับ”

“ปู่ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น” น้ำเสียงคุณปู่เศร้ามาก ผมไม่อยากให้คุณปู่จมอยู่กับอะไรนานๆ เพราะท่านชอบคิดมาก พอคิดมากก็เครียดพอเครียดคุณปู่ก็ป่วย ผมไม่ชอบเลย

“ปู่ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย คิ้วชนกันหมดแล้วป่ะๆอีกไม่กี่ชั่วโมงปู่จะไปสนามบินแล้ว”

“ครับท่านปู่ ผมจะรอนะครับ”

“รอปู่ รึรอเจอหลานพูดมาซะดีๆ”

“แหม รอเจอทั้งท่านปู่ย่าทัยและคุณชายเจตแหละครับบบ”

“พรุ่งนี้ มีสอบใช่รึเปล่ารึปู่จำผิด”

“ใช่ครับ เตจะขึ้นม.6แล้วนะท่านปู่ เตโตแล้วนะ”

“เตยังเด็กในสายตาปู่อยู่ดี”

“ท่านปู่อ่ะ ผมไม่รบกวนแล้วท่านปู่พักผ่อนเถอะครับ”

“อืม”

ส่วนผมทั้งวันวุ่นอยู่กับหาข้อมูลเลี้ยงเด็ก จะทำยังไงให้หลานประทับใจตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรกดีน้าาาาาา ต้องซื้ออมยิ้มรึเปล่า แค่คิดก็น่าสนุกแล้วอ่ะ แล้วเลี้ยงหลานจะเหมือนเล่นกับตุ๊กตารึเปล่าน้าาาา คุณชายเจตจะหน้าฝรั่งรึเปล่าาา จะหน้าฝรั่งได้ไงเล่า!! หลานเป็นคนไทย โถ่เตแกบ้าไปแล้วรึเปล่า แล้วหลานจะชอบดูการ์ตูนอะไร โคนัน บาร์บี้ โดเรม่อน เจ้าหญิงดิสนีย์ ต้องสั่งทุกภาคเลยรึเปล่า ต้องบอกป้าแม่บ้านทำสนามเด็กเล่น ใช่ๆๆๆ ลืมได้ยังไงกัน ซื้อลูกโป่งด้วย คุณปู่ครับรีบๆพาหลานมาเร็วๆนะครับเตอยากเจอแล้ว

เห่อหลานนนนนนมากกกกกอาเต???‘???‘ พีชสิบนะเรื่องนี้

อยากเห็นเตนล์เป็นอาบ้างง่าาาา

ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะค่าาาาาา เรื่องนี้มาได้เพราะฝันเมื่อคืน5555555 

วางพลอตไว้ในกระดาษแล้วกลัวลืม ยิ่งผีบ้า อยู่บ้านเหงามาก ว่างด้วย555

จะแต่งไปเรื่อยๆ เอาไว้แก้เหงาเด้อ